Snit,git trzymał w dłoniach długą linę. Sztandar klanu trzepotał denerwująco nad jego głową a goblin zerkał co chwila to w lewo to w prawo. To na Trolla to na wrogich gobasów.
Wszystko przebiegało po myśli Bitewniaka do chwili gdy drugi raz okrążał wielkoluda. Ten wolną ręką capnął patrzącego w drugą stronę nocnego goblina wbijając twarde i ostre pazury w ramię Snit'gita. Ten wrzasnął i upadł kilka kroków dalej wyrzucony siłą uderzenia.
Szczęście, że sztandarowy Złamanego Kła nie potoczył się pod zasięg wrogiej broni i mógł wstać. Ramie go bolało a zielona krew ciekła.
- Wrrrr. Giń śmieciu!- Syknął gdy zobaczył jak troll pada na glebę przez zaplątanie jego nóg.

Snit,git wykonał swoje zadanie i był dumny. Oberwał, ale liczył się z tym prosząc się o to pod nogami wroga. Teraz chwycił za miecz oraz tarczę i ruszył ku Leżącemu Gnorixowi by osłaniać go przed wrogami.
Snit'git wiedział, że potęga Gnorixa rośnie a przy nim i jego może być wielka i tylko może zyskać niż stracić gdy ork będzie żywy. Jeśli Okrutnik by padł mogłoby się to źle skończyć dla goblina.
- Fik! Niech bogu postawi Gnorixa na nogi. Ja tu być teraz przy was.- Oświadczył skrzekliwie snotlingowi mając nadzieję, że to podbuduje motywację i odwagę małego klanowca.

Gdy troll upadł, Nozudg ryknął swoim skrzekliwym głosikiem:

- RAAAA! RAAAA!

W końcu to jego kamień na pewno powalił potwora. Widząc, jak jego towarzysze nieudolnie walczyli, był pewny, że to jego zasługa. Wszak nie był nawet ranny, a Gnorix leżał nieprzytomny pod ścianą. To taktyka i wspaniałość snotlinga!

Nozudg postanowił przez chwilę celebrować zwycięstwo, więc usiadł na ziemi, wyjął z buta mięsko i zaczął je z zachwytem szmać. Było odpowiednio zepsute, mniam!

Blop zmarszczył czoło widząc Blorka. Cel, na którym tak chętny był przetestować możliwości pistoletu, a który raczył go nie kłopotać i sam zaszczycił Kysh'Cysha swoją obecnością. Cherlawy goblin powinien był się ucieszyć z tego powodu, bo przecież wiele problemu mu to oszczędzało. Jednak był jeden bardzo znaczący zgrzyt w tym planie...

~ Jak to się używa?! ~ strapił się Blop, zaciskając mocniej palce na pistolecie i rożkach. Gorzej bo jego nożyk nadal tkwił wbity w czerep innego szamana, który to stał u progu.

- Ty! Wynocha! Tu się pracuje! Tu się ważne rzeczy dzieją! - krzyknął do szamana jak to miał w zwyczaju robić na co dzień, kiedy ktoś bez zapowiedzi pojawiał się w jego jamce. Ale profilaktycznie Kysh'Cysh cofnął się, chowając za swoim kotłem.
Blop nie był goblinem wielkiej wiary. Jednakże w tej chwili był skory by jakaś większa siła, na przykład fikowy bogu, zechciała wspomóc go swoją wielkością i wszechwiedzeniem.

~ Fikowy bogu, skapnij mi wiedzą. Jak ludzie używają tego pistoletu? ~ pomyślał Blop z wielką gorliwością i spojrzał na pistolet by wypatrzeć gdzie rożek będzie pasował w nim.

Troll pomimo swej złej sławy nie pożył zbyt długo przy starciu z tą ilością wrogów. Pomimo, że Gnorix i Urzog zostali ranni to grupa Gnorixa odniosła zwycięstwo.
Hagu wbił swą włócznie oczodół potwora, a włócznia zanurzyła się w galaretowatej masie, co gorsza nie szło jej już wyciągnąć z czerepu trolla. Na pomoc przyszedł Borgit który jednym cięciem pozbawił trolla głowy, która spadła tuż obok Hagu, ten w geście zwycięstwa podniósł głowę jedną ręką i zaryczał wściekle.

Zbliżające się szczury oblazły wrogie gobliny jak by kierowane jakimś instynktem. Napastnicy podgryzani przez wstrętne piszczące zwierzęta nie potrafili się ich pozbyć, co wkrótce doprowadziło do ich śmierci. Gdy padł ostatni z goblinów klanu szarego wilka szczury jak jeden organizm z piskiem uciekły w stronę wyjścia z tunelu, pozostawiając po sobie widok, który mógł przerazić nawet goblina. Na glebie leżały obgryzione do kości trupy goblinów.

- Przegrywamy - odezwał się mały goblin wpadając do jaskini w której znajdował się Blork i KyshCysh Blop. - Załatw go - odezwał się szaman po czym rzucił się do wyjścia z jaskini. Mały goblin wyciągnął miecz i skoczył w kierunku alchemika, nie pozostawiając Blopowi za dużo możliwości. Blop kopnął kociołek za którym się schował, zyskując trochę czasu. Zapomniany bóg milczał, ale czemu by nie wykorzystać pistoletu jak maczugi. Mały goblin dostał z kolby między oczy. Kwiknął tylko i rozłożył się jak długi.

~ Czego te imbecyle ode mnie chcą? - zahuczały słowa w głowie Fika, a ten nie wiedział o co chodzi ...

Snit'git patrzył jak orkowie zabijają wielkiego Trolla i cieszył się bardzo, że to dzięki niemu to się udało. Odwrócił się do Gnorixa by zobaczyć czy wodzu się ocknął i czy Fik stawia na nogi wojownika.
- A gdzie ta paskuda?- Zdziwił się nie widząc snotlinga. Przełknął ślinę i zasyczał ze złości jednak jego uwagę przykuł widok szczurów skaczących na ich wrogów. Wrogie gobliny piszczały i szamotały się, lecz bez ratunku.

Po kilku chwilach szczury uciekły z jaskini pozostawiając same gości i krew wsiąkającą między kamienistą podłogę.
- Snit'git nie chcieć tak skończyć nigdy.- Jęknął i schylił się do Gnorixa starając sie sprawdzić czy żyje.
- Szefie! Żyjesz?- Z narastającą obawą czy po śmierci Okrutnika sam nie zostanie zabity przez chętnych na jego miejsce.

Dyszał ze zmęczenia i zdenerwowania. Popluł się aż z tego przejęcia. Uważnie przypatrywał się swojemu przeciwnikowi. Dychał, ale nie wstawał. Znaczy, że cios mocny, ale nie dość. Goblin czuł pewnego rodzaju konsternacje tym co się wydarzyło. Niby pistolet przydał się, ale Kysh'Cysh był całkiem przekonany, że nie tak się używało tego cosia.
Była jeszcze kwestia wiary. Czy był on sam z siebie tak zajebisty że pokonał wręcz swego pobratymca, czy jednak fikowy bogu dał mu takie natchnienie?

Blop rękawem przetarł twarz i cofnął się w głąb swojej jamki. Przycupnął sobie za swoim kociołkiem by ochłonąć i próbował na spokojnie rozgryźć zagadkę ludziowego narzędzia. Dobrze wiedział, że Blork był zdrajcą, ale nie wiedział na ile reszta jego kolegów się w tym orientowała. To była idealna okazja by pozbyć się tej szuji, która zawsze na nerwy mu działała.

Alchemik w końcu wpadł na pewien pomysł. Przymierzył rożki z wnęką w pistolecie, pociągnął palcem za taki mały tentegesmiędzy metalową rurką a drewnianym trzymadełkiem i jeszcze zapałki wypróbował "na sucho", czyli bez podpalania.
- Idealnie! - ucieszył się, ale zmrużył oczy. - To ja taki mądry czy fikowy bogu pomaga? - strapił się, nie mając pewności. Uznał, że będzie musiał to jakoś sprawdzić. Metoda prób i błędów.
A narazie musiał ratować klan. Przed parszywą łajzą i zdrajcą.
~ Wodza pewnie zaciukał. Kto będzie nowym? ~ zmarszczył skórę na czole i opuścił uszy. Wstał i wyprostował się. Schował ręce pod fartuch. W dłoniach trzymał zapałki i pistolet gotowy do działania.

Wyszykowany (bo jeszcze pochwycił flaszki bimbru jakie miał w zasięgu rąk i je skrył w swej torbie), wyjrzał ostrożnie na zewnątrz. Dopiero gdy dopatrzył się, że nikt nie zwracał na niego uwagi, ruszył na poszukiwania Blorka.