[Storytelling: Metro 2033] Szmaragdowy Gród

Ravage · 03-01-2016, 20:33

Gdzieś w tunelach, między Hanzą, Linią Czerwoną a WOGNem.
-...I tak Stiopa dowiedział się, że Szmaragdowy Gród istnieje.- Dokończył swoją opowieść Andriej, splunął w ognisko i napił się bimbru z zabrudzonej, starej plastikowej butelki.
Przy wątłym, smrodliwym ognisku zrobiło się cicho. W tunelu zapadła względna cisza. Tu nigdy do końca nie było spokoju. Zawsze coś w dali jęczało niewyraźnie albo gdzieś woda skapywała z sufitu, ale nikt ze słuchaczy się nie odzywał.
Historia wydawała się być naprawdę cudaczna, ale na wszystkich przy ognisku wywarła ogromne wrażenie. Coś w niej jednak było pociągającego...
- Stary, ale chujnia!-W końcu odezwał się jakiś obszarpany świniopas. Niedawno dostarczył do Hanzy swój towar i miał chwilę by odpocząć. Jakiś czas temu przysiadł się do ogniska i od dłuższego czasu Andriej widział, że ten słucha ale coraz bardziej robi wzburzony.- Co ty za kit ludziom wciskasz, hę? Przecież wiadomo, że tam nic nie ma, stacje są zburzone a jeśli nawet, to dostępu bronią Czerwoni!
Przy ognisku nastąpiło poruszenie, ludzie między sobą zaczęli szeptać.
Opowieść olśniła wszystkich. Oplotła słuchaczy delikatną nitką nadziei. A może jednak? A może nie?
Andriej zaśmiał się, co brzmiało jak odchrząknięcie. Ten, kto się uważnie przyglądał widział, że Andriejowi trudniej się gada, że ma wole. Efekt radiacji.
- Kit?-Powtórzył za swoim rozmówcą- To nie żaden kit niedowiarku! Znałem Stiopę, zanim go Czerwoni capnęli i przerobili na karmę dla świń. Zresztą, mam dowody na to, że tam był!
- To po co wracał?! Tu, do metra? Ludzie, nie dajcie się omamić, to jest absolutna bzdura wyssana z brudnego palucha!-Świniopas poderwał się z miejsca i machnął ręką w stronę Andrieja.- Jak możesz tak nas wszystkich okłamywać?! Nie widzisz tych wszystkich biednych ludzi? Karmisz ich tymi bzdurami, a prawda jest taka, że utknęliśmy w tych zatęchłych rurach i...
-Żora, weź się uspokój- zasyczała jakaś kobieta.- To tylko legenda. Daj ludziom posłuchać, to lepsze niż słuchanie tych bzdur o pociągach widmo czy satanistach próbujących dokopać się do samego diabła!
Bajarz się zaśmiał, co przypominało spazmatyczny kaszel.
- Drodzy, drodzy po co te nerwy?- Zagrzebał w kieszeni- To nie żadna legenda, ja tam byłem! Razem ze Stiopą!
Nagle tłum ucichł.
-Udowodnij!- Mruknął ktoś z tyłu, a reszta pokiwała głowami.
Przytłumione światło z ogniska migotało delikatnym blaskiem po twarzach zebranych. Oczy świeciły się jednak drapieżnie. Wyobraźnia tłumu działała. Każdy chciał być zbawiony. Każdemu marzyła się podróż do Szmaragdowego Grodu, oazy ludzkości, jedynej uchowanej wyspie gdzie nie było brudu, smrodu, głodu i ciemności tuneli. Gdzie ostała się absolutna kwintesencja cywilizacji.
Opowieść Andrieja trafiła na podatny grunt. Znowu tłum zaczął szeptać, ale tym razem szept powoli zamieniał się w głośne szemranie. Coś niedobrego się działo z ludźmi, ale jeszcze Andriej tego nie zauważył.
-Nie ma problemu!- Andriej wyjął z kieszeni malutki przedmiot.- Wiedziałem, że mi nie uwierzycie, ale mam przy sobie coś, co jest ostatecznym dowodem na to, że nie kłamię! Zresztą i was mogę tam zabrać, ale podróż do Grodu jest bardzo, bardzo niebezpieczna...-Wstał, nachylił się wstronę tłumu i wyciągnął przed siebie zawiniętą dłoń, w której trzymał ów wręcz magiczny artefakt.
Cały tłum wstrzymał oddech i skupił się nad dłonią stalkera. Palce rozchyliły się, ukazując wnętrze dłoni.
-To jest klucz do...
TRAATTATATARARATA
Niespodziewanie ostry huk z karabinu maszynowego rozpruł powietrze.
Tłum słuchaczy zakłębił się, wrzasnął. Nastała panika, ognisko zgasło, wszyscy gdzieś się rozpierzchli, padli na ziemię lub przylgnęli do ścian.
Andriej padł w kałuży swojej krwi.
Z tunelu wyłonił się oddział ubrany na czarno, sami postawni faceci uzbrojeni po zęby.
Jeden z nich, pewnie dowódca kucnął przy mężczyźnie i z jego ręki wyjął mały, drobny przedmiot.
Wstał, otrzepał się, schował ów drobiazg do małej kieszonki na piersi i przyklepał.
Nieopodal przy skrzynkach z towarem trzęsła się kobieta od oburzonego Żory. Nie mogła uwierzyć oczom w to co właśnie doświadczała.
Komandos spojrzał na nią spokojnym wzrokiem łotra. To nie był dobry człowiek, z oczu mu źle patrzało.
-Następnym razem lepiej posłuchać historii o pociągach widmo.- Powiedział cicho, ale że w tunelu zapadła martwa cisza dźwięk jego słów odbił się echem od ścian.
Machnął ręką na oddział i cały oddział zniknął w tunelu z którego wypadł.
Grupka ludzi nie mogła uwierzyć w to, co się przed chwilą stało. Któż to był? Co zabrał? Niektórzy z tłumu dali radę zobaczyć, bo stali blisko, inni mogli tylko się domyślać. A kim byli ci zabójcy? Skąd wiedzieli, co Andriej miał przy sobie?
Czy to nie oznaczało, że jednak bajarz nie kłamał i Szmaragdowy Gród naprawdę istnieje a ktoś tu próbuje ukryć tajemnicę? Czemu więc ich również nie zabito?

Drodzy

Chciałabym Was zaprosić do mojej pierwszej przygody- nie tylko na tym forum ale w ogóle.
Pewnie porywam się z motyką na słońce, ale postaram się zrobić co w mojej mocy by przygoda była porywająca, ciekawa, wciągająca i w ogóle cud, miód i orzeszki.
Zapraszam Was do gry w postapokaliptycznych klimatach książki, którą chyba większość fanów tego gatunku miała okazję się zapoznać- Metro 2033.
Gra toczyć się będzie 2-3 lata przed wydarzeniami z pierwszego tomu. Proszę nie przeglądać nerwowo mapki z książek. To, co jest na oryginalnej mapie trochę się pozmienia, żeby nie było Wam za łatwo przedzierać się przez tunele

.
W mojej rozgrywce stawiam na akcję i na przygodę. Będą elementy politycznej układanki, ale nie chcę żeby ta część gry była najważniejsza (inaczej mój los jako MG będzie marny

).

Rozgrywka w punktach dla leniwych, coby Was nie nudzić:
1.Będzie to typowy sandbox storytelling. Każdy sobie, czy będziecie chcieli zostać drużyną to już Wasza graczy sprawa. Ja nie znoszę typowych rozgrywek ala DnD, gdzie jest sobie wesoła kompania z góry ustalona przez MG. Nie, nie i jeszcze raz nie!

2. Karta postaci na dole. Jestem absolutną nogą jeśli chodzi o mechanikę, więc wolę żebyście się rozpisali co do postaci. Będę równie szczęśliwa, jeśli okażecie się fanami dialogów i długich postów. To wszystkim ułatwi życie.
To nie będzie rozgrywka dla tych, co wolą napisać trzy słowa i rzucić kostką

3. Chyba najważniejszy punkt- tak, umrzeć będzie bardzo łatwo. No mercy.
4. Gra przystępna również dla tych, co nie grali ani w grę, ani nie czytali książek, ponieważ nie będę łączyć wątków oryginalnych z tymi w mojej rozgrywce.
5. Na wszystkie pytania chętnie odpowiem.

Termin rekrutacji jest do 23.01, przyjmę nie mniej niż 3 nie więcej niż 7 chętnych
Tempo gry raczej normalne na forum, ale bez przesady: 1 post w przeciągu tygodnia, półtora powinien być satysfakcjonujący

Karta postaci

Imię i nazwisko:
Wiek:
(jest rok 2031, a ludzie ostatni raz mogli oddychać świeżym powietrzem na powierzchni 20 lat temu, więc zastanówcie się dobrze ile lat ma mieć wasza postać)
Pochodzenie i Profesja:
(możecie być kim chcecie, nawet komunistą-szpiegiem albo zwolennikiem czwartej rzeszy jednak jest jedno ograniczenie- żadnych postaci związanych z Zakonem

Miejcie na uwadze wybierając nację, że to Moskiewskie metro- mało tu zagranicznych, a jeśli będą, może to wam utrudnić grę- również będę brała pod uwagę bariery językowe.
Umiejętności:
Powinny wynikać z historii postaci. Absolutnie nie zaakceptuję hodowcy grzybów, który urodził się na stacji a z niewiadomych powodów umie latać samolotem

( to taki hardkorowy przykład). Żeby to usystematyzować powiedzmy sobie, że każdy wypisze w czym jego postać jest dobra, a w czym jest kompletną nogą. Nie musi to był długa lista, ale zastanówcie się dobrze, co chcecie żeby Wasza postać potrafiła.

Charakter:
(tu należy się bardzo mocno rozpisać. Co waszą postać determinuje, co złości, co lubi, czego się boi, co ją cieszy, czy jest gadatliwa czy nie, czy jest to osoba otwarta na świat, a może nieufna?
Wszystkie jasne i ciemne strony charakteru, przecież nikt nie jest tylko dobry albo tylko zły.
Historia:
Najważniejsza część KP.
Chcę postaci żywe, z krwi i kości. Z przeszłością, marzeniami, utraconymi nadziejami, z nawykami, tymi dobrymi i tymi złymi, z wyrzutami sumienia, miłymi wspomnieniami, dylematami moralnymi. Wszystko, co powoduje że postać jest interesująca, nietypowa, realistyczna.
Nie musicie kreować bohaterów- tych prawie nie ma w metrze. Za to są zimne, ciemne tunele, przerwy w dostawie prądu, skażone powietrze z góry i narastające konfikty- między Polis, Komunistami, Czwartą Rzeszą i niewiadomo czym jeszcze. Wszyscy się tłoczą w ciasnych tunelach i każdy chce przetrwać. Miejcie to na uwadze budując postać.
Ekwipunek:
Ma również wynikać z historii postaci.
Naboje jak wiecie, są tu walutą, w dodatku bardzo ograniczoną. Mieszkańcy metra często mają dylemat- kupić czy mieć czym się bronić?
Nowe ubrania są rzadko dostępne a co dopiero broń palna czy kamizelka kuloodporna.
Wypisujcie dobytek postaci z rozsądkiem, ale przemyślcie uważnie co wybieracie.

03-01-2016, 20:33	#1
Ravage Reputacja: 1	[Storytelling: Metro 2033] Szmaragdowy Gród Gdzieś w tunelach, między Hanzą, Linią Czerwoną a WOGNem. -...I tak Stiopa dowiedział się, że Szmaragdowy Gród istnieje.- Dokończył swoją opowieść Andriej, splunął w ognisko i napił się bimbru z zabrudzonej, starej plastikowej butelki. Przy wątłym, smrodliwym ognisku zrobiło się cicho. W tunelu zapadła względna cisza. Tu nigdy do końca nie było spokoju. Zawsze coś w dali jęczało niewyraźnie albo gdzieś woda skapywała z sufitu, ale nikt ze słuchaczy się nie odzywał. Historia wydawała się być naprawdę cudaczna, ale na wszystkich przy ognisku wywarła ogromne wrażenie. Coś w niej jednak było pociągającego... - Stary, ale chujnia!-W końcu odezwał się jakiś obszarpany świniopas. Niedawno dostarczył do Hanzy swój towar i miał chwilę by odpocząć. Jakiś czas temu przysiadł się do ogniska i od dłuższego czasu Andriej widział, że ten słucha ale coraz bardziej robi wzburzony.- Co ty za kit ludziom wciskasz, hę? Przecież wiadomo, że tam nic nie ma, stacje są zburzone a jeśli nawet, to dostępu bronią Czerwoni! Przy ognisku nastąpiło poruszenie, ludzie między sobą zaczęli szeptać. Opowieść olśniła wszystkich. Oplotła słuchaczy delikatną nitką nadziei. A może jednak? A może nie? Andriej zaśmiał się, co brzmiało jak odchrząknięcie. Ten, kto się uważnie przyglądał widział, że Andriejowi trudniej się gada, że ma wole. Efekt radiacji. - Kit?-Powtórzył za swoim rozmówcą- To nie żaden kit niedowiarku! Znałem Stiopę, zanim go Czerwoni capnęli i przerobili na karmę dla świń. Zresztą, mam dowody na to, że tam był! - To po co wracał?! Tu, do metra? Ludzie, nie dajcie się omamić, to jest absolutna bzdura wyssana z brudnego palucha!-Świniopas poderwał się z miejsca i machnął ręką w stronę Andrieja.- Jak możesz tak nas wszystkich okłamywać?! Nie widzisz tych wszystkich biednych ludzi? Karmisz ich tymi bzdurami, a prawda jest taka, że utknęliśmy w tych zatęchłych rurach i... -Żora, weź się uspokój- zasyczała jakaś kobieta.- To tylko legenda. Daj ludziom posłuchać, to lepsze niż słuchanie tych bzdur o pociągach widmo czy satanistach próbujących dokopać się do samego diabła! Bajarz się zaśmiał, co przypominało spazmatyczny kaszel. - Drodzy, drodzy po co te nerwy?- Zagrzebał w kieszeni- To nie żadna legenda, ja tam byłem! Razem ze Stiopą! Nagle tłum ucichł. -Udowodnij!- Mruknął ktoś z tyłu, a reszta pokiwała głowami. Przytłumione światło z ogniska migotało delikatnym blaskiem po twarzach zebranych. Oczy świeciły się jednak drapieżnie. Wyobraźnia tłumu działała. Każdy chciał być zbawiony. Każdemu marzyła się podróż do Szmaragdowego Grodu, oazy ludzkości, jedynej uchowanej wyspie gdzie nie było brudu, smrodu, głodu i ciemności tuneli. Gdzie ostała się absolutna kwintesencja cywilizacji. Opowieść Andrieja trafiła na podatny grunt. Znowu tłum zaczął szeptać, ale tym razem szept powoli zamieniał się w głośne szemranie. Coś niedobrego się działo z ludźmi, ale jeszcze Andriej tego nie zauważył. -Nie ma problemu!- Andriej wyjął z kieszeni malutki przedmiot.- Wiedziałem, że mi nie uwierzycie, ale mam przy sobie coś, co jest ostatecznym dowodem na to, że nie kłamię! Zresztą i was mogę tam zabrać, ale podróż do Grodu jest bardzo, bardzo niebezpieczna...-Wstał, nachylił się wstronę tłumu i wyciągnął przed siebie zawiniętą dłoń, w której trzymał ów wręcz magiczny artefakt. Cały tłum wstrzymał oddech i skupił się nad dłonią stalkera. Palce rozchyliły się, ukazując wnętrze dłoni. -To jest klucz do... TRAATTATATARARATA Niespodziewanie ostry huk z karabinu maszynowego rozpruł powietrze. Tłum słuchaczy zakłębił się, wrzasnął. Nastała panika, ognisko zgasło, wszyscy gdzieś się rozpierzchli, padli na ziemię lub przylgnęli do ścian. Andriej padł w kałuży swojej krwi. Z tunelu wyłonił się oddział ubrany na czarno, sami postawni faceci uzbrojeni po zęby. Jeden z nich, pewnie dowódca kucnął przy mężczyźnie i z jego ręki wyjął mały, drobny przedmiot. Wstał, otrzepał się, schował ów drobiazg do małej kieszonki na piersi i przyklepał. Nieopodal przy skrzynkach z towarem trzęsła się kobieta od oburzonego Żory. Nie mogła uwierzyć oczom w to co właśnie doświadczała. Komandos spojrzał na nią spokojnym wzrokiem łotra. To nie był dobry człowiek, z oczu mu źle patrzało. -Następnym razem lepiej posłuchać historii o pociągach widmo.- Powiedział cicho, ale że w tunelu zapadła martwa cisza dźwięk jego słów odbił się echem od ścian. Machnął ręką na oddział i cały oddział zniknął w tunelu z którego wypadł. Grupka ludzi nie mogła uwierzyć w to, co się przed chwilą stało. Któż to był? Co zabrał? Niektórzy z tłumu dali radę zobaczyć, bo stali blisko, inni mogli tylko się domyślać. A kim byli ci zabójcy? Skąd wiedzieli, co Andriej miał przy sobie? Czy to nie oznaczało, że jednak bajarz nie kłamał i Szmaragdowy Gród naprawdę istnieje a ktoś tu próbuje ukryć tajemnicę? Czemu więc ich również nie zabito? Drodzy Chciałabym Was zaprosić do mojej pierwszej przygody- nie tylko na tym forum ale w ogóle. Pewnie porywam się z motyką na słońce, ale postaram się zrobić co w mojej mocy by przygoda była porywająca, ciekawa, wciągająca i w ogóle cud, miód i orzeszki. Zapraszam Was do gry w postapokaliptycznych klimatach książki, którą chyba większość fanów tego gatunku miała okazję się zapoznać- Metro 2033. Gra toczyć się będzie 2-3 lata przed wydarzeniami z pierwszego tomu. Proszę nie przeglądać nerwowo mapki z książek. To, co jest na oryginalnej mapie trochę się pozmienia, żeby nie było Wam za łatwo przedzierać się przez tunele . W mojej rozgrywce stawiam na akcję i na przygodę. Będą elementy politycznej układanki, ale nie chcę żeby ta część gry była najważniejsza (inaczej mój los jako MG będzie marny ). Rozgrywka w punktach dla leniwych, coby Was nie nudzić: 1.Będzie to typowy sandbox storytelling. Każdy sobie, czy będziecie chcieli zostać drużyną to już Wasza graczy sprawa. Ja nie znoszę typowych rozgrywek ala DnD, gdzie jest sobie wesoła kompania z góry ustalona przez MG. Nie, nie i jeszcze raz nie! 2. Karta postaci na dole. Jestem absolutną nogą jeśli chodzi o mechanikę, więc wolę żebyście się rozpisali co do postaci. Będę równie szczęśliwa, jeśli okażecie się fanami dialogów i długich postów. To wszystkim ułatwi życie. To nie będzie rozgrywka dla tych, co wolą napisać trzy słowa i rzucić kostką 3. Chyba najważniejszy punkt- tak, umrzeć będzie bardzo łatwo. No mercy. 4. Gra przystępna również dla tych, co nie grali ani w grę, ani nie czytali książek, ponieważ nie będę łączyć wątków oryginalnych z tymi w mojej rozgrywce. 5. Na wszystkie pytania chętnie odpowiem. Termin rekrutacji jest do 23.01, przyjmę nie mniej niż 3 nie więcej niż 7 chętnych Tempo gry raczej normalne na forum, ale bez przesady: 1 post w przeciągu tygodnia, półtora powinien być satysfakcjonujący Karta postaci Imię i nazwisko: Wiek: (jest rok 2031, a ludzie ostatni raz mogli oddychać świeżym powietrzem na powierzchni 20 lat temu, więc zastanówcie się dobrze ile lat ma mieć wasza postać) Pochodzenie i Profesja: (możecie być kim chcecie, nawet komunistą-szpiegiem albo zwolennikiem czwartej rzeszy jednak jest jedno ograniczenie- żadnych postaci związanych z Zakonem Miejcie na uwadze wybierając nację, że to Moskiewskie metro- mało tu zagranicznych, a jeśli będą, może to wam utrudnić grę- również będę brała pod uwagę bariery językowe. Umiejętności: Powinny wynikać z historii postaci. Absolutnie nie zaakceptuję hodowcy grzybów, który urodził się na stacji a z niewiadomych powodów umie latać samolotem ( to taki hardkorowy przykład). Żeby to usystematyzować powiedzmy sobie, że każdy wypisze w czym jego postać jest dobra, a w czym jest kompletną nogą. Nie musi to był długa lista, ale zastanówcie się dobrze, co chcecie żeby Wasza postać potrafiła. Charakter: (tu należy się bardzo mocno rozpisać. Co waszą postać determinuje, co złości, co lubi, czego się boi, co ją cieszy, czy jest gadatliwa czy nie, czy jest to osoba otwarta na świat, a może nieufna? Wszystkie jasne i ciemne strony charakteru, przecież nikt nie jest tylko dobry albo tylko zły. Historia: Najważniejsza część KP. Chcę postaci żywe, z krwi i kości. Z przeszłością, marzeniami, utraconymi nadziejami, z nawykami, tymi dobrymi i tymi złymi, z wyrzutami sumienia, miłymi wspomnieniami, dylematami moralnymi. Wszystko, co powoduje że postać jest interesująca, nietypowa, realistyczna. Nie musicie kreować bohaterów- tych prawie nie ma w metrze. Za to są zimne, ciemne tunele, przerwy w dostawie prądu, skażone powietrze z góry i narastające konfikty- między Polis, Komunistami, Czwartą Rzeszą i niewiadomo czym jeszcze. Wszyscy się tłoczą w ciasnych tunelach i każdy chce przetrwać. Miejcie to na uwadze budując postać. Ekwipunek: Ma również wynikać z historii postaci. Naboje jak wiecie, są tu walutą, w dodatku bardzo ograniczoną. Mieszkańcy metra często mają dylemat- kupić czy mieć czym się bronić? Nowe ubrania są rzadko dostępne a co dopiero broń palna czy kamizelka kuloodporna. Wypisujcie dobytek postaci z rozsądkiem, ale przemyślcie uważnie co wybieracie.