Michael był zadowolony z umiejętnego uszkodzenia głośników i zrobienia zamieszania.
Mina jednak szybko mu spochmurniała gdy przeklęty elf wymyślił klaskanie i tupanie w rytm.
Swordich wyciągnął komórkę i zadzwonił do Hudiniego. Jednego z magów, który jest pierwszą osobą w kontaktach Magów z resztą nadnaturalnej społeczności.
- Witam Panie Hudini. Tu Swordich z Rozjemców jeśli Pan jeszcze pamięta.- Spokojnie przedstawił się Michael.
- Słucham Młody. Czego chcesz?- Usłyszał głos który parę razy w życiu słyszał.
- Jesteśmy na stadionie, gdzie elfiaki które Rozjemcy mieli sprawdzić urządzają koncert. Niby nic nadzwyczajnego, ale czuję narastającą moc? Coś się dzieje.- Przedstawił pokrótce sprawę.
- Przerwij im! To jakiś rytuał! Nie dopuść by grali!- Usłyszał zdenerwowany głos rozmówcy.
- Uszkodziłem już nagłośnienie i teraz wszyscy klaszczą w rytm elfa. Nie mogę go namierzyć by mu gitarę rozwalić.- Z lekko zaciśniętymi zębami mówił Michael.
- Nie pozwól by dalej to trwało! To może się fatalnie skończyć- Słyszał podniesiony głos.
~Czy ten gościu uważa Mnie za idiotę? Słyszy co do niego mówię?~
- Dziękuję za nieocenioną pomoc Panie Hudini.- Z sarkazmem syknął do słuchawki i rozłączył się nie chcąc słuchać więcej dupka.

- Dobra. Idę i spróbuję namierzyć śpiocha.- Rzucił do Oliego i Jeffa i ruszył na scenę niby do reperowania sprzętu. Nie zaszedł zbyt daleko gdy dwóch ochroniarzy zagrodziło mu drogę.
- Idę naprawić sprzęt. Przepuść mnie.- Ozwał się do czarnoskórego ochroniarza.
- Złaź ze sceny. Tu tylko muzycy i ekipa ma wstęp.- Kulturalnie, ale głosem i tonem nie znoszącym sprzeciwu mówił drugi, blond ochroniarz o aparycji Schwarzeneggera.
- Jestem od Mikelsona z zespołu!- Żachnął się Swordich na łut szczęścia, lecz to nic nie dało i po chwili już był w tłumie przy scenie.
Mag zaczął rozglądać się w poszukiwaniu elfa, ale i z tego miejsca nie mógł go zauważyć.

Swordich rozpoczął skanowanie otoczenia. Z żywych istot tylko ludzi zauważył. Żadnych nadnaturali.
Po skanie materii, szukając ciekawych rzeczy zauważył masę kabli położonych przy i pod sceną. Mag wpadł na pomysł jak można przerwać rytuał.

Michael starał się oddzielić od emocji otaczających go wokoło i skupił się na trawie stadionu. Trawnik rozwijany i widać było, że zaczyna wysychać za sprawą magii. Kiedy już wystarczająco była sucha zabrał się za uszkadzanie systemu przeciwpożarowego. Michael zmienił kilka przewodników na plastikowe, nie przewodzące prąd części.
~Chyba się udało wszystko zrobić poprawnie.~ Pomyślał i zabrał się za ostatnią rzecz. Na kablach była izolacja i trzeba było zrobić spięcie i doprowadzić do pożaru. Ma się on szybko rozprzestrzenić dzięki wysuszonej trawie i braku reakcji systemu przeciwpożarowemu.
Kable były otoczone gumą i Michael zaczął zmieniać gumę w łatwopalny materiał, który przy styczności z nagrzewającymi się kablami zapłonie. Potem spowodował by na stykach kabli gumę zmienić w łatwo przewodzący materiał. Miedź?

Swordich patrzył jak skrzesają się iskry i zaczyna się mały pożar. Mag był zadowolony i obserwował jaka będzie reakcja ochrony.

Ogień rozrósł się dość szybko i po chwili już scena się zaczynała jarać. Michael nagle stanął w osłupieniu gdy usłyszał teksty wlewające się na płyte stadiony z głośników. Aż drgnął przy strzałach.
~Co jest do cholery?~ Oczy miał większe i zdziwione.

Po chwili słychać było od zachodu krzyki i strzały. Michael chciał ruszyć w tamtą stronę, ale brakowało mu sił.
Odwrócił się do sceny by zobaczyć co na niej. Ta już mocno pochłonięta była przez pożar.
Michael nie wiele myśląc wzmocnił siebie i ubranie magią i wskoczył na scenę. Niestety płomienie otoczyły go momentalnie i zaczęły parzyć i przypalać. Niby tylko chwilę był. Tyle co przebiec po scenie, ale temu żywiołowi wystarczyło.

Swordich schował się w korytarzu, którym przybyli i schował się w cieniu. Kucnął i skupił się na ranach. Magia potrafiła być zbawienna. Potrafiła prawie wszystko uleczyć, ale na to trzeba mieć czas, którego trochę zabrakło magowi. Rany zabliźniły się i przestały piec. W niektórych miejscach gdzie ogień mocnień liznął skórę pozostały dokuczliwe zaczerwienienia.

~No dobra. Gdzie oni poszli?~ Zastanowił się Swordich i zeskanował otoczenie szukając śladów pozostałych Rozjemców. Zastanawiał się czy jest jakiś sposób na dotarcie do "terrorystów" by im ździebko poprzeszkadzać i uratować trochę ludzi.

Guerrero przyjął raport powiedział, że chłopaki mają kłopoty na stadionie a Rębajły robią jakieś rytuał - Przyjąłem kawaleria już jedzie tamci pod Instytutem pewnie mieli za zadanie wykorzystać moc, jaką ich szefunio zbierał żeby przypierdzielić Królowej i przejąć jej domenę. Zdaje się, że narobiłem tam wystarczającego rabanu żeby ostrzec jej strażników mądrzejszym pozostawię do decyzji czy warto znów wspomagać niewdzięczną elfią pizdę bardziej niż już to zrobiliśmy. Bez odbioru. - W sumie nie wiedział, co to dokładnie znaczy, ale na filmach tak mówili jak rozmawiali przez krótkofalówki i zdawało się to pasować tutaj, więc powiedział.

Rozmowa z Księciem wampirów minęła mniej przyjemnie chciał żeby Bill wrócił pilnować tamtą dwójkę przy Instytucie - Proszę Pana mają czterech uzbrojonych i przeszkolonych pomocników. Do tego sami są profesjonalnymi zabójcami z magią i pewnie srebrnymi mieczami za pazuchą żaden ze mnie szpiegus, więc będą wiedzieć, że tam jestem. Dostałem rozkazy żeby wspomóc resztę mojej jednostki, bo szef Rębajłów robi na stadionie jakiś hocus pokus, w czym trzeba mu przeszkodzić. - Lekko nagiął fakty, bo Pan Kruk jedynie zasugerował mu, że może pojechać pomóc reszcie.

- Jeżeli potrzebuje ich Pan przytrzymać przed Instytutem albo wesprzeć Sookie to proszę wysłać własnych ludzi albo zadzwonić po Alfę. Wyświadczam Panu grzeczność przekazując te informacje, bo jest Pan Członkiem rady, choć wielu z moich Przodków uważa, że robię błąd mam nadzieje, że dotrzyma Pan słowa i udowodni, że się mylą i że odpłaci się tą obiecaną przysługą - Miał nadzieje, że jeżeli uda mi się zagrać na ambicji zwampirzonego Krewniaka to coś z tego wszystkiego wyciągnie.

Radość płynąca od Ragnara pomogła wilkołakowi rozluźnić się wyciszyć umysł, gdy zobaczył wybuch miał ochotę zawyć z radości: Wreszcie walka!

Spróbował użyć komunikatora, który wcześniej dostał od Oliego - Tu biały wilk kawaleria nadjechała gdzie mnie potrzebujecie ? - Nadał pytanie.

Planował przeskoczyć do Umbry dotrzeć do wyznaczonego punktu i spaść na przeciwników, jako furia kłów i pazurów na demonicznym motorze!

~To królestwo technologii, małp oraz betonu bariera w świat duchów będzie tu gruba i trudna do przebicia~ - Zwrócił mu uwagę wuj Aleksander.
~Może te rytuały magiczne sprawiły, że jest cieńsza? ~ - Spytał Bill.
~Możliwe, ale pamiętaj, że Umbrę zamieszkują niebezpieczne duchy każdy skok w niesprawdzonym miejscu może być śmiertelnie niebezpieczne i powinno być unikane. Nie znasz się na tym możesz utknąć pomiędzy i ktoś by cię musiał ratować .~ - Przestrzegł Przodek.

Młody Pomiot postanowił posłuchać dobrej rady zamiast rezykować zrobienie z siebie idioty lub masakry niewinnych cywili uciekających w panice postanowił pojechać na pobliski parking i zabawić się w Evel Knievel.

Wiechał na szczyt parkingu na chwilę zmienił się w Galabro żeby wywrócić kilka samochodów i ułożyć je w rampę następnie odjechał na drugi koniec parkingu żeby mieć odpowiedni rozpęd i z okrzykiem YUHHHHHHHHUUUU!!! wykonał skok na motorze.

Michael co mógł to zrobił ze swoim ciałem. Trochę przeszkadzały ślady po oparzeniach, ale nie mazgaił się. Teraz musiał działać. Jeff i Oli poszli gdzieś w kazamaty stadionu a Swordich biegł na drugi koniec stadiony by powstrzymać domniemanych terrorystów.


Mijał przejścia i korytarze. Nikt mu nie przeszkadzał ani nie zatrzymywał. Ci co powinni tu się kręcić albo zwiali, albo pewnie biorą udział na murawie.
Swordich zastanawiał się kim są ci agresorzy i nie miał pojęcia. Elfy? Najemnicy od nich? Czy naprawdę terroryści jacyś. Jak wnieśli tyle broni na stadion?

Wtem usłyszał wybuch za ścianą i posypał się kurz i tynk z sufitu.
- Sukinsyny!- Warknął mag i przyspieszył. Nagle zgasło światło i tylko po chwili zapaliły się podświetlenia wyjść awaryjnych. Mag przeszedł na patrzenie skanem materii i życia. Widział jak za dnia tylko jedna różnica była. Brak barw, ale teraz to nie było mu potrzeba.

Dotarł wreszcie do sektora czwartego, które ocenił, że to stąd będzie mógł poprzeszkadzać terrorystom.
-Trrzzzz. To ja Bill! Trrrzzzz. Słyszycie mnie? Gdzie Trrzzz e?- Usłyszał w niewyjętym do tej pory komunikatorze. Swordich zatrzymał się na chwilę wyglądając na trybuny.
-Terroryści jacyś. Z wyrzutnią rakiet na trybunach w sektorze 4. Na stadion wybiegło kilku z automatami. Chłopaki są w podziemiach i coś kombinują, chyba światło wyłączyli. Idę ich powstrzymać!- Odpowiedział wilkołakowi widząc na samej górze dwóch ludzi uzbrojonych w wyrzutnie rakiet.

Michael pognał ku górze między krzesełkami i gdy był w zasięgu swoich mocy zaczął mruczyć coś pod nosem. Terroryści spostrzegli go i jeden z nich i wycelował z automatu. Michael się tylko uśmiechnął jak zobaczył, że koleś nie może wystrzelić i frustruje się nad bronią. Próbuje ją odblokować i przywrócić do sprawności.
Swordich dalej coś mówił pod nosem kucając przy jednym z rzędów krzesełek. Niestety nic się nie stało ku irytacji maga.
W tym czasie drugi napastnik odrzucił zużytą rakietnicę i chwycił za karabin strzelając do maga, który skoczył na płask między siedziska.
Michael widział jak przeciwnicy zamierzają zajść go z dwóch stron. Mag widział ich skanem życia. Mag skupił się i niespodziewanie baner za uzbrojonymi terrorystami. Ten odczepił się i zaczął przewalać lecz niestety w przeciwną stronę i oparł się o ścianę za nim.
- Niech to szlag!- Wymknęło się młodemu magowi i spróbował następnej sztuczki. Ta udała się jak planował i kiedy terrorysta z pistoletem stanął na jednym ze schodków ten ukruszył się a on zaczął spadał, turlając w dół. Michael mógł zająć się tym drugim z karabinem. Miał jeszcze trochę czasu i kiedy ten doszedł do miejsca gdzie mógł strzelać jego karabin nie wypalił. Michael wykorzystał to i oddał dwa strzały, które ciężko raniły napastnika, którego odrzuciło za krzesełka.
Swordich szybko odwrócił się by sprawdzić co z drugim. Niestety ten już był na nogach i co gorsza właśnie oddawał dwa strzały. Pierwszy drasnął Michaela a drugi trafił w krzesełko nad głową maga.
Swordich musiał zablokować i tą broń. Nie widział innego wyjścia bo odstrzelą mu tyłek z dwóch stron podchodząc.
Mag skupił się i coś poszło nie tak...