Raist2

Oblicze młodzieńca nie zmieniło się, był jakby pogrążony w myślach. po kilku chwilach wziął łyk ze swojego kielicha, odłożył go na stół, kąciki jego ust uniosły się lekko, ledwo zauważalnie, ale oczy nie wyrażały radości, nic nie wyrażały.
- Dobrze zgadzam się. Ale Panie, za przeproszeniem, zbroja nie będzie mi potrzebna. - podniósł się od stołu - Jeśli panowie i pani - spojrzał na zebranych - wybaczycie chciałbym się udać już do mego pokoju.

 

Smirrnov

- Mnie również zbroja raczej będzie wadzić niźli pomagać - Ar'amil uśmiechnął się dwojako - No chyba,że zdolni jesteście do sprawienia mi czegoś podobnego - tu wskazał na swą skórznię - ale z elfiego ciemnoliścia. Dobrą sprawą byłyby też mistrzowsko wykonane Dastana. I wybacz drogi wyznawcu jakiegoś tam bóstwa ale osobiście nie uznaję niczego poza własną intuicją, szczęściem i zdolnościami. Dlatego nie w smak mi dzielić się jakimkolwiek dobytkiem gdyż od tego zależy nasze być albo nie być. Nie każde bóstwo otwiera odrzwia, a sporej wagi mieszek jednak ma taką zdolność. Bez wyjątku. Zmienną jest tylko jego waga.
Elf odwrócił przeszywający wzrok od krasnoluda i ponownie spojrzał na starca.

- Dodatkowo, nie tyle oręż czy osłona ale wyposażenie jako takie, najbardziej by nam się przydało. Wieczna pochodnia, jakieś hamaki, moskitiery, mi osobiście przydałaby się dodatkowa pochwa w bucie czy rękawie, nierzucający się w oczy ale dobrze wykonany płaszcz podróżny, ciche buty, stalowe paznokcie, na pewno przynajmniej 3 zwoje elfiej liny - o wiele wytrzymalszej niźli jedwabna - oraz dwie pary nieprzemakalnego płótna. Wyżywienie mam nadzieję że nie wlicza się jako dodatkowy ekwipunek. Od biedy zawsze można polować. A więc i jakieś sidła by się przydały. A co do wiecznej pochodni... najlepiej 3. nie każdy widzi dobrze w ciemności.

Łotrzyk uśmiechnął się czekając na reakcję władcy wobec takiej dziwnej listy "produktów".

-Ach, jeśli nasz wyznawca posiada może wrodzoną zdolność to przydałaby się jeszcze piwowarnia krasnoludzka. Niby z tego jest cienkusz ale zawsze można doprawić owocami. - dodał na sam koniec z uśmiechem i zaplótł dłonie nad drewnianym kubkiem podpierając brodę na nadgarstkach.

 

__________________
Kto lubi czytać, ten dokonuje wymiany godzin nudy, które są nieuchronne w życiu, na godziny rozkoszy.

Zormar

Pięść krasnoluda z hukiem uderzyła w blat stołu, że jego, jak i inne kielichy o mało się nie poprzewracały i nie pospadały na ziemię.
-Waż słowa elfie!- Podniósł głos krasnolud zrywając się z miejsca. -Co jak co, ale widać, że o bogach nie masz pojęcia, dlatego lepiej nie wyrażaj swych poglądów na tematy, o których nic ci nie wiadomo! - Zwrócił się wprost do elfa.

-Dla jasności.- Rzekł powodziwszy po zebranych swym wzrokiem. -Mówiłem w imieniu tylko swoim. Niczyim innym, stąd też nie rozumiem co do tego masz elfie. A co do gorzałki, to jak już pędźcie ją sobie sami, lub kupcie w tawernie, jak tak wam droga, ja mogę się bez niej obyć, co może się dla was wydać szokiem.- Skończył krasnolud, po czym wolno usiadł na krzesło nadal patrząc na elfa z grymasem złości na twarzy, który po chwili ustąpił miejsca wyrazowi zimnego spokoju. Już wiedział, że z tym długouchym się bratać nie ma zamiaru.

 

Smirrnov

-Owszem, pojęcia nie mam. Boć nie wierzę. Ot, taka moja dziwna cecha.
Jednak najpewniej wspomnisz me słowa gdy zabraknie miedziaka czy dwóch by w spokoju pozbyć się robactwa, które nawet w rzyci by mogło się zalęgnąć. Albo miedziaka czy dwóch na porządną gorącą kąpiel.
Nie ma dla mnie na żadnym ze światów tak wspaniałego zaklęcia jak ciepła woda z mydlinami i szorstka gąbka, po tygodniowych znojach w trasie. - rozplecione włosy opadały luźną i ciemną kaskadą na ramiona nadając smukłej twarzy nieco demoniczny wygląd.

 

__________________
Kto lubi czytać, ten dokonuje wymiany godzin nudy, które są nieuchronne w życiu, na godziny rozkoszy.

Raist2

- Mości panowie, pozwolę się wtrącić w tą jakże interesującą rozmowę, a żeby ją zakończyć mam nadzieję. - Keiran przemówił cicho nie patrząc się na kłócących. - Panie elfie, to kto co robi ze swoimi pieniędzmi to tylko i wyłącznie jego sprawa, jeśli w przyszłości mu ich zabraknie wtedy możecie się dogadywać kto komu pomoże i czy w ogóle. A pan Panie Krasnoludzie niech się tak nie unosi, z tego co mi wiadomo można jeszcze wyrażać swoje opinie na różne tematy, w tym i wiary lub jej braku. - w jego głosie było słychać lekkie zirytowanie.

 

Mendorian

Muzyka która powinna wam towarzyszyć w trakcie czytania i pisania postu.

W trakcie dyskusji prowadzonej przez ,,ochroniarzy'' księcia ten przysnął lekko, widzieliście ze już ledwo się trzyma - i nic dziwnego ze wynajmował ochronę, wystarczyło jedno pchnięcie a starzec już leżał nieprzytomny na ziemi, był strasznie osłabiony, po chwili ocknął się
- niech się tak nie unosi, z tego co mi wiadomo można jeszcze wyrażać swoje opinie na różne tematy, w tym i wiary lub jej braku. - to były słowa jakie zdążył usłyszeć starzec
- A czy ja nie pozwoliłem wam wyrażać opinii na różne tematy? - zapytał starzec i dotknął swoje czoło - Ahh ta moja pamięć, najmocniej przepraszam jeżeli coś takiego z moich ust padło, z pewnością nie miałem czegoś takiego na myśli.
Mag spojrzał na starca i uśmiechnął się leciutko, wyraźnie było widać ze chciał parsknąć śmiechem ale się powstrzymywał
- Ależ spokojnie, te słowa nie były skierowane do pana mości księciu, nawet jeżeli zabroniłby pan wyrażać nam swoje opinie posłuchalibyśmy i nie sprzeciwiali, w końcu ludziom starszym i wyższym rangą należy się szacunek - powiedział mag, starzec wziął duży łyk z kufla stojącego przed nim, po czym kaszlnął, poklepał się po klatce piersiowej otwartą dłonią i spojrzał na maga
- Ale ja chcę żebyście traktowali mnie jak przyjaciela i mówili co myślicie, to nieważne ze jestem księciem, mógłbym być nawet wielkim cesarzem! i tak chcę by moi przyjaciele - tak jak wy, mówili mi o swoich odczuciach. - odparł starzec i podniósł się - Mimo wszystko dzisiejszą rozmowę uważam za zamkniętą.
Starzec próbował - ledwo dojść do drzwi niemalże przy tym upadając ale po chwili do sali wszedł jeden z pomocników starca i pomógł mu wyjść sali
- Dziękuję ci synu.. - powiedział starzec i razem opuścili komnatę.
Po minucie ponownie drzwi od komnaty otworzyły się a do środka weszło kilkunastu mężczyzn, każdy niósł w ręku tacę z jedzeniem, po chwili na waszym stole było pełno wyśmienitych potraw
- Książę każe wybaczyć tak skromny posiłek, i życzy wam smacznego - powiedział jeden z mężczyzn i ukłonił się po czym wszyscy wyszli z sali, w rzeczywistości pierwszy raz przed waszymi oczami ukazała się taka ilość wyśmienitych potraw... teraz tylko pytanie, kto to wszystko zje?

 

Zormar

-Skromny? Toż to uczta bogów!- Rzekł krasnolud gdy służba wyszła z sali, gładząc ręką swoją zacną brodę. Trzeba było gospodarzowi przyznać, gospodarzy jak należy. Kapłan rozejrzał się po półmiskach, na których ujrzał pieczone i wędzone ryby, udźce, kurczaki, ziemniaki jak dobrze zliczył na 5 sposobów, a na samym środku stała taca z pieczonym dzikiem.

Sługa Moradina złączył ręce i począł odmawiać modlitwę, którą zakończył błogosławieństwem tychże pyszności, a także tych co je przyrządzili i będą je spożywać... Nawet elfa do tego grona zaliczył.-Smacznego.- Po skończonej modlitwie i błogosławieństwie złapał swój puchar i upił trochę jego zawartości. Następnie porwał ze stojącego blisko półmiska kilka udek kurczaka, z czego wszystkie wylądowały na talerzu brodacza, prócz jednego, które krasnolud zaczął już obgryzać.

 

Kerm

To była, przynajmniej na pierwszy rzut oka, prawdziwa uczta. Imponujący wprost zestaw dań i napojów. Bailey musiał przyznać, że jeszcze nikt go tak nie gościł.
Cierpliwie poczekał, aż Ulfgar skończy modlitwę, a potem hojnie nałożył na swój talerz i mięso, i "potrawy towarzyszące". Nalał sobie również i wina, chociaż z tym akurat trunkiem nie zamierzał przesadzać. Wiedział aż za dobrze, że każda przyjemność może zostać niespodziewanie przerwana, a na taką akurat okoliczność wolał mieć nader trzeźwy umysł.

- Smacznego! - powtórzył po Ulfgarze i wzniósł swój kielich. Upił parę łyków, a potem zaczął się częstować jedzeniem.

 

Gerappa92

Gnom nie do końca mógł zrozumieć o co właściwie chodzi w całym tym zebraniu. Staruszek wyglądał na zniedołężniałego a był księciem? Mieli ratować świat przed, czarownica która umarła ale tak na prawdę nie umarła? Mieli otrzymać zbroję z królewskiej zbrojowni? No i ta uczta, która onieśmielała samym widokiem. I to właśnie ona wybiła go z tego natłoku natrętnych myśli. Wyciągnął swój ozdobny sztylet i wbił go w kurczaka, który nęcił go swoimi błyszczącymi piersiami.

 

__________________
"Rzeczą ważniejszą od wiedzy jest wyobraźnia."
Albert Einstein

Mendorian

Słońce zaczęło już zachodzić a na jego miejscu pojawił się księżyc, po wielkiej uczcie brzuchy bolały was niemiłosiernie, jedyne na co mieliście ochotę to udać się do wspólnej sali - rzucić się na łoża i tam odpocząć i strawić spożyty posiłek. Tak też zrobiliście, wszyscy udaliście się do wspólnej sali, zaraz po wejściu zobaczyliście pomieszczenie które zrobiło na was wielkie wrażenie, trzy żyrandole na suficie, dwóch uzbrojonych po zęby strażników z włóczniami mającymi zapewnić wam poczucie bezpieczeństwa, ujrzeliście też olbrzymie łoża królewskie i pięknie zdobione, z powodu lekkich zawrotów głowy (zapewne sprawka wina które o dziwo było mocne jak cholera i nie wiadomo było czego była tam więcej - czystego wina, czy alkoholu) położyliście się na łoża..


Obudził was mocny blask słońca dobiegający z wielkiego okna na końcu sali, ujrzeliście starca siedzącego przy stole we wspólnej sali gdzie ujrzeliście równie wielkie śniadanie co i kolacje, mężczyzna nie rozpoczął spożywania posiłku czekając na was. Ujrzeliście też leżący na jego kolanach tobołek, starzec chciał wyruszyć od razu po śniadaniu i przydzieleniu wam ekwipunku niezbędnego do wyprawy.