Campo Viejo

MATERIAŁY

W tym temacie pojawiać się będą w czasie trwania rekrutacji i podczas sesji informacje dotyczące ważniejszych zmian jakie nastały w Śródziemiu Czwartej Ery.



Shire weszło w Czwartą Erę po próbach Saurona industrializacji Krainy, która przyniosła biedę, ucisk i nieurodzaj podczas czasów wielkiej wojny, lękiem o przyszłość. Jednak dzięki bohaterom którzy przyczynili się do upadku Władcy Pierścieni - mieszkańcom wioski Hobbiton, Bilbo i Frodo Bagins, Samwise Gamgee, Meriadoc Brandybuck oraz Peregrin Took , Shire uzyskało wdzięczność ludzi i w nagrodę silną pozycję polityczną w Śródziemiu jako enklawa Hobbitów pod protektoratem Zjednoczonego Królestwa Arnoru i Gondoru. Dekretem Króla Aragorna II Elessara nikt prócz Hobbitów nie miał prawa wstępuna teren Krainy Shire. Król podróżując w nadzorowaniu odbudowy Zjednoczonego Królestwa osobiście honorował te prawo, ani razu nie przekraczając granic Shire. Elessar ustanowił również prawo, którym Hobbici pełniący funkcję Thain – czyli Pana Buckland, Wodza Naczelnego Shire (raczej tytularna funkcja, bo armii Hobbici nie utrzymują, a tylko Milicję) oraz Majora Shire, zostali włączeni do Rady Tronu Królestwa. Merry i Pippin te pełnili funkcje, a Sam był siedmiokrotnie wybierany Majorem Shire. Ponadto na początku Czwartej Ery Słońca dotychczasowe tereny, czyli Northfathing (Północna Ćwiartka), Southfathing (Południowa Ćwiartka), Eastfathing (Wschodnia Ćwiartka) i Westfathing (Zachodnia Ćwiartka), zostały powiększone o Westmarch (Marchia Zachodnia) oraz Buckland (Marchia Wschodnia), gestem Elessara.

Tereny Marchii Wschodniej rozciągają się od Far Downs, czyli granic pierwotnego Shire do Tower Hills, wzgórz gdzie znajdują się antyczne trzy wieże Elfów. Na wschodnich stokach tych wzgórz Elanor Gamgee, córka Sama i jej mąż Faster Fairbairn z Greenholmu założyli wioskę Undertowers stając się Naczelnikami Marchii Wschodniej i dając tym początek rodu Fairbairn, który stał się w polityce Shire równie wpływowy jak Bradybuck i Took. Undertowers jest miejscem przechowywania Czerwonej Księgi Westmarchii.

Buckland, leży na wschód od rzeki Baranduin i na wschód od Starego Lasu. Choć od dawna zamieszkiwana i rządzona przez rodzinę klanu Bradnybuck, oficjalnie stała się wschodnią granica Shire w latach trzydziestych Czwartej Ery. Ze względu na specyficzne położenie zamieszkujący ją Hobbici zawsze różnili się od reszty mieszkańców Shire swoim sposobem bycia, który reszta spokojnych, rolniczych Halflingów nazywała często awanturnikami. Brandybuckowie żyjąc od lat w cieniu Starego Lasu byli o wiele bardziej wojowniczy od swoich krewniaków z oficjalnego Shire. Wielu spośród nich miało naturę przygodników, byli mniej naiwni od reszty Hobbitów i bardziej otwarci na świat Śródziemia. Jako jedyni używali łodzi i dlatego nazywano ich River-folk. Mieszkało tam również większość przedstawicielami Halflingów szczepu Stoor, (którymi byli kiedyś krewniacy Deagol i Smeagol, którzy znaleźli Jedyny Pierścień w rzece Anduin). Tam znajduje się Prom Backleburry i Most Bradewine , strategiczne punkty przeprawy przez rzekę Brandywine, łączące Buckland z resztą Shire.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO GONDOR I ARNOR (Reunited Kingdom)

Aragorn, następca tronu z bezpośredniej linii Isildura, po koronacji zjednoczył rozbite tereny dawnego Arnoru, który podczas III Ery byl rozbity na mniejsze trzy królestwa. Eriador z wyłączeniem Rohanu i autonomicznego Shire stał się znowu Królestwem Północnym, a Gondor Królestwem Południowym.

Aragorn II Elessar rozpocząl odbudowę Annuminas, które przez wpadnięciem miasta w ruinę, było niegdyś stolicą królestwa, a dzieło dokończył jego syn, Eldarion. Annuminas jest w III wieku znowu stolicą Zjednoczonego Królestwa.

ARNOR

Annuminas

Annuminas usytuowane jest na południowym brzegu jeziora Evendim (w języku elfów Nenuial) niedaleko źródeł rzeki Baranduin. Zostało odrestaurowane na wzór czasów swojej świetności. Miasto zamieszkałe głównie przez ludzi, dzieli sie na cztery części.
Kwarta Królewska – dzielnica marmurowa, znajduje się w niej Pałac Królewski, a do jego kompleksu zalicza się również Wieża Gwiazdy – Obserwatorium, Taras Defiladowy, Ogrody Królewskie i Wielka Biblioteka. Stara Kwarta, która składa się z kamienno-drewnianej zabudowy kamienic wokół Starego Rynku, gdzie mieszka większość ludności miasta.
Kwarta Wyższa to luksusowa dzielnica zamieszkała przez dworzan i najbogatsze rody rycerskie i kupieckie.
I wreszcie Kwarta Nowa, zwana Caras Edain - dzielnica portowa, gdzie oprócz doków i szkutni jest najwięcej tawern witających przybyszów, a zatłoczone ulice nabrzeżne wypełnione są zawsze straganami. Tutaj też mieszka biedniejsza część populacji miasta. W murach tej dzielnicy znajduje się również Łąka Bohaterów (Lawn of Heroes) z odbudowanymi grobowcami Królów i kryptami bohaterów Arnoru.
W III wieku Król Eldarion rządzi od 100 lat z tronu w Minas Tirith jednak Annuminas jest jednak nadal oficjalną stolicą Zjednoczonego Królestwa.

Fornost

W starożytne miasto, znane również pod nazwą Fornost Erain, a przez Hobbitów nazywane Norbury, również było siedzibą królów zaraz przed upadkiem Arnoru dzieki Ilsidurowi, który po śmierci ojca – Króla Elendila, przeniósł stolicę z Annuminas do Fornostu. Później ponad tysiąc lat miasto leżało w gruzach niszczone czasem, wojną i obecnością orków do czasu swojej odbudowy. W swojej długiej historii przeszło zaledwie roczną okupację wojsk Witch-Króla Angmaru (lorda Nazguli), jednak widocznie zło jakie zostało wtedy zasiane puściło głęboko korzenie, bo dopiero na początku IV Ery zostało odbudowane przez Aragorna II.

Elessar dokonał tego znacznie szybciej jak w przypadku Annuminas. Być może ze względu na strategiczne położenie miasta, a może dzięki łatwiejszemu dostępowi do niego, gdyż Annuminas łączność z resztą Królestwa w dużej mierze uzależnia od rzeki Baranduin. Fornost leży na równinie u podnóża wzgórz North Downs i wiedzie do niego Trakt Północno-Południowy zwany w przeszłości Greenway ze względu na ruinę w którą sie obrócił zarastając dziką przyrodą wraz z upadkiem miasta. W północnej części Arnoru trakt ten nadal nazywany jest przez potocznie Greenway i łączy Fornost z miastem Bree.

Fornost to miasto-twierdza, jak również ważny ośrodek handlowy i wydobywczy. Zbudowany jest na bazie kwadratu a jego ulice przecinają się poprzecznie tworząc na kształt szachownicy oddzielone murami skupiska domów. Wysokie kamienne mury, liczne pękate baszty i wysokie wieże stanowią charakterystyczny krajobraz architektury miasta. Greenway wpadając przez Główną Bramę której strzegą monumentalne kamienne posągi jeźdźców z wyciągniętymi mieczami, zamienia sie w szeroką brukową aleję wzdłuż której rozsiane są liczne tawerny i sklepy, która kończy się olbrzymim placem rynkowym. Rynek szerokim łukiem zamyka rzeźbiony w kamieniu zamek - siedziba Lorda Fornost, niegdyś pałac Królów Arthedain.

Populację Fornost stanowią w przeważającej większości ludzie, potomkowie Rangerów Północy. Drugą liczną grupą etniczną, dzięki kopalniom North Downs, są Krasnoludy.

Bree

W trzecim wieku IV ery Hobbici w Shire przeżywają pełnię rozkwitu i dobrobytu podobnie jak miasto Bree, które rozwinęło się z wioski do rozmiarów sporego miasteczka. Bree stało się znowu ważnym centrum handlowym na szlaku Wschodniego Traktu po odbudowie Annuminas i Fornost. Miasto to jest również jednym z największym skupisk Hobbitów (Bree - hobbits) poza granicami Shire, którzy zasiedlają je wraz z ludźmi Krainy Bree (Breeland).


Bree leży przy skrzyżowaniu Traktu Wschodnio-Zachodniego z Północno-Południowym. Składa się z zabudowy kamienno drewnianych domów wzdłóż głównej drogi. Znajduje się w nim słynna Karczma Prancing Ponny. Rozkwit zawdzięcza położeniu przy głównych szlakach kupieckich.

Tharbad

To miasto również zostało odbudowane z ruin przez Aragorna. Zostało oczyszczone z band klanów Duningów zaraz po upadku Saurona. Tharbad leży w miejscu gdzie Trakt Północno-Południowy łączący Arnor i Gondor, przecina rzekę Gwathlo (Greyflood). Miasto rozciąga się po obu stronach rzeki a punktem centralnym jest strategiczny, starożytny Most Tharbadu. W mieście znajduje się silny garnizon do obrony mostu, gildie kupieckie oraz wielkie targowisko które rozciąga się wzdłuż obu brzegów Gwathlo i na wysepce, na której wzgórzu osadzony jest zamek Lorda Tharbad i Teatr Lampas. Przed wpadnięciem w ruinę Tharbad był stolicą Carloranu.


W połowie III wieku IV ery miasto rankiem i nocą spowite mleczną mgłą, otoczone rozlewiskami i bagnami, w środku pełne jest zieleni, sadzawek, pięknych marmurowych fontann, basenów i sztucznych wodospadów. Białe łabędzie i mewy są nieodłącznym elementem krajobrazu miasta. Tharbad nie jest miastem wolnym, bo w Zjednoczonym Królestwie jest miastem przygranicznym Arnoru, jednak mentalność jego mieszkańców jest charakterystyczna miastu międzynarodowemu. Szlak kupiecki, granica królestw oraz przed wszystkim handel rzeczny Gwathlo otwierający port na świat, sprawiają, ze Tharbad jest najbardziej zróżnicowanym etnicznie miastem Śródziemia. Mieszka tu wielu cudzoziemskich kupców, którzy zatrudniają ludzi z najbardziej odległych zakątków Śródziemia. Polityka tolerancji przyciąga przeróżne charaktery, zawody i rasy. Ważnym ośrodkiem przemysłu są manufaktury tekstylne, oparte przede wszystkim na wełnie oraz branża rozrywkowa. Niektórzy nazywają Tharbad miastem Bardów. W teatrach i amfiteatrach wystawiane są sztuki z całego świata odgrywane przez miejscowe i zagraniczne trupy aktorskie, a liczne tawerny często mają charakter regionalny, np: „Hobbicia”, „Elficka”, „Krasnoludzka”, „Umbardzka” czy „Dunlandzka”.

Miasto zbudowane na wzniesieniu, posiada wały przeciwpowodziowe i otoczone jest wysokim murem; ma dwie bramy główne: Wrota Północne i Bramę Południową, przez które wiedzie trakt oraz kilka pomniejszych furt z basztami po obu brzegach przedzielonego rzeką miasta.

W okolicy nadal zaszywa się kilka groźnych band Dunlandzkich klanów, które kierowane odwieczną nienawiścią do Rohirian, grabią głównie karawany i wozy kupieckie z ziem Rohanu.

Lond Daer

Najmłodsze i najmniejsze miasto Arnoru. Dzieło Eldariona, który widząc rozwój Tharbadu i możliwości jakie niesie handel morski postanowił rozbudować wioskę portową Lond Daer, która od dwóch tysięcy lat była w większości rumowiskiem starożytnych gruzów, pozostałością po dawnym mieście Numoneryjskim. Znajduje się niżej Tharbadu u ujścia rzeki Greyflood do Wielkiego Morza (Beleager). Jest ważnym ośrodkiem handlowym i strategicznym miastem portowym.

Nowy Lond Daer to miasto-wyspa, połączona się z nabrzeżną częścią Lond Daer dwoma mostami. Jest otoczona murem i skupia Biały Zamek z kompleksem ogrodowym, port, magazyny, garnizon oraz dzielnice mieszczańskie z rynkiem targowym, gdzie zamieszkuje niemal cała populacja miasta. Lądowe peryferie Lond Daer to najstarsza dzielnica, pozostałość po rzecznej wiosce sprzed dzieła odbudowy Eldariona. Jest nazywana Starym Lond Daer i zamieszkują ją najbiedniejsi mieszczanie, cieśle, murarze oraz farmerzy. Na wybrzeżu jest szkutnia wielkich okrętów oraz port, a wzdłuż linii brzegu ciągną się murowane kamienice. Im dalej od oceanu krajobraz zabudowy zmienia się w wiejski, gdzie przeważają drewniane chaty, farmy oraz tartaki. Miasto prowadzi kosmopolitańską politykę Tharbadu jednak większość jego mieszkańców to ludzie Arnoru. Lond Daer przeżywa pełnię rozkwitu, lecz dobrobycie i rozroście tego portu ucierpiał Tharbad znacznie zwalniając rozwój gospodarczy. Lond Daer słynie z najwybitniejszych inżynierów i architektów Zjednoczonego Królestwa.

W 250 roku Nowy Lond Daer zbudowany na wyspie ma niestety ograniczone możliwości rozbudowy. Z tego tez powodu zabudowa jest gęsta a kamienice mieszkalne są wąskie lecz wysokie i niektóre rezydencje sięgają nawet pięciu i sześciu kondygnacji. Niemal na każdej ulicy o każdej porze roku jakiś dom jest albo burzony lub rozbudowywany wzwyż. Wszystkie domy posiadają piwnice, wykrzystane jako kwatery mieszkalne lub magazyny, a niektóre rezydencje posiadają nawet do trzech kondygnacji poniżej poziomu wody.

Pomiędzy Lond Daer a Tharbadem występuje rywalizacja niemal na każdym polu – handlowym, politycznym i nawet artystycznym. Wzajemna otwarta niechęć między mieszkańcami miast i raczej ukrywana nienawiść Lordów, objawia się często w nieuczciwej konkurencji gildii kupieckich, które używają wszystkich możliwych sposobów na zdyskredytowanie się nawzajem w oczach Królestwa i całego Śródziemia.

 

__________________
"Lust for Life" Iggy Pop
'S'all good, man Jimmy McGill