homeosapiens

-Gadacie i gadacie, a sensu w tym tyle, że ściany się walą i że zielsko jest.
Przyglądam się temu, co pokazała Mira.
Staram się opatrzyć swoje rany jakimiś materiałami pozrywanymi najlepiej nie z mojego ubrania(zakładam, że jakieś ofiary wojny się znajdą).
-Wiecie co mnie zastanawia? Jak tu do jutra dać radę. W ogóle wie ktoś co się stało z leszym i niedźwiedzicą?

 

Eleywan

Widząc jak Niemir szuka kawałka szmaty, odrywam fragment rękawa, i bez słowa jedynie z uśmiechem, wręczam go Niemirowi.
-Prawdopodobnie, jeżeli byli w kościele to się upiekli.-Mówię ze zrezygnowaniem w głosie.

 

Sileana

- No co Ty nie powiesz? - Już mi się nudzi ta wymiana zdań.

 

homeosapiens

-Taaak. Bardziej konstruktywnie chyba nie było można. Przydał by się chyba jakiś plan. Uciekamy? Bronimy tej karczmy? Średnio widzę sens tego wszystkiego.
Wychodzę z karczmy, żeby rozeznać się w sytuacji. Jeżeli zauważą mnie zbrojni i zaczną biec, to zamykam za sobą drzwi i je barykaduje.

 

Arvelus

-Ja bym bronił karczmy, ale aktualnie jestem zły i po prostu chcę jak najwięcej ich wybić...

 

Eleywan

 

Arvelus

-Chyba lepiej bym był zły niż załamany po prawdopodobnej stracie rodzeństwa, nie?- warczę przez niemal zaciśnięte zęby

 

Eleywan

 

homeosapiens

-Nie warcz tam na Dragorada.
Mówię zwykłym tonem. Nie chce mi się walczyć(pewnie dałbym radę, ale po co to i na co?) z potencjalnymi sojusznikami, bo mają problemy z martwą rodziną. Niech założy własną, tymczasem go potrzebuję. Może nawet jeszcze żyją?
-Podziemia to nie jest zły pomysł. Męczy mnie tylko to, że ta cała obrona, to wszystko... na marne.

 

Eleywan

Doceniając poparcie Niemira, uśmiecham się delikatnie.
-Niemirze, jeszcze nic nie jest na marne ciągle możemy zrobić coś żeby zatrzymać te pierdzielone gówno, jednak jeżeli wyjdziemy teraz i zginiemy tak jak chce Dante, to już nic nie poradzimy. Wybór jest prosty i oczywisty musimy przetrwać te noc, co będzie dalej zobaczymy.