homeosapiens

Bez całego tego żelastwa czuję się dużo lepiej i być może na coś się przydam towarzyszom w walce. Wyciągam z pochwy Tyrfling i rzucam się na żołnierza, którego zaatakował Dante. W ten sposób być może odzyskam siły i będę zdolny do dalszej walki.

 

Eleywan

Jeżeli w pobliżu znajdują się inni wrogowie, prócz tego którego zaatakował Dante to atakuję ich, jeżeli nie wspieram towarzyszy.

 

Anonim

Dargorad:
Kompas wskazał jedną ze stron w podziemiach, ale bez jakichkolwiek wskazówek gdzie się znajdujesz nie masz pojęcia gdzie dokładnie iść. Po wyjściu na klatkę schodową wiesz, że to "prosto przez wyjście którym wybiegła Mira".

Niemir, Dante, Dargorad:
Dante rzucił się na żołnierza przewracając go. Kilka uderzeń nie zrobiło zbyt dużych obrażeń żołnierzowi, ale Tyrfing Niemira przebił zbroję sprawiając przy okazji, że Niemir nie jest już umierający. Wtem Dargorad ukończył rytuał i był przygotowany na kogokolwiek kto miałby zbiec z góry. Okazało się, że to dwójka barbarzyńców (człowiek i kotołak). Są ranni. Człowiek sparował uderzenie Dargorada po czym obaj ominęli go. Kotołak przeturlał się po plecach wciąż leżącego na żołnierzu Dantego i wyskoczył z budynku. Człowiek spróbuje ominąć bokiem. Czy ktoś z was chce go zatrzymać?

Dante:
Wydaje ci się, że żołnierz pomimo ciężkiej rany Tyrfingiem (wielkim mieczem) Niemira wciąż żyje.

Mira:
Fortel prawie się udał, gdy przez drzwi, z których przyszłaś wyskoczył nieznany ci kotołak pochodzenia barbarzyńskiego. Dodatkowy szczęk metali sugeruje, że twoi znajomi wciąż tam walczą. Kotołak pobiegł pomiędzy ruiny w ciemność nocy, a Bolesław Wągrowski powiedział ci, że nie przeżyjesz jeżeli będziesz kłamała. Cała ta okolica idzie do wszystkich diabłów! Pomogłem już kilku osobom i skierowałem w stronę, w którą mają szansę przeżyć. Pytam poważnie! Czy ktoś żywy z obywateli miasta tu jest? Zresztą sam sprawdzę. - mówił niekiedy przekrzykując coraz głośniejsze zjawiska pogodowe. Skierował konia w stronę wejścia do budynku, w którym pozostawiłaś swoich towarzyszy. Mija cię powoli i chyba jest przygotowany na twój atak. To potężny wojownik. Nigdy nie odwraca się do ciebie plecami.

 

Sileana

Ja za to bardzo chętnie odwróciłabym się i pokazała mu, gdzie mam jego i jego groźby.
- Wszyscy padli - powtarzam pewnie.

 

Eleywan

-Dobra, panowie zostawmy go, niech ucieka i żyje.-Staram się nie zabijać bez potrzeby to nie oni przecież stoją za tym rytuałem.
-Powinniśmy ruszać przez drzwi, pójdźcie przodem, obaj jesteście zmęczeni po walce ja zabezpieczę tyły.

 

homeosapiens

-Dobra, ale tego dobiję z czystego humanitaryzmu.
No i dlatego, że pewnie poczuję się dużo lepiej... I tak nic by mu raczej nie pomogło. Zresztą po co? Przecież oni wszyscy zachowują się jakby nie myśleli o niczym, tylko o mordowaniu. Jakby ktoś nimi kierował. Ale z drugiej strony? Ucieczka - najbardziej podstawowy instynkt jaki może być... Pieprzyć to!
Staram się go przygwoździć Tyrflingiem do podłogi, jeżeli będzie trzeba to poprawiam. Po czym chowam miecz do pochwy i staram się pomyśleć:
-Co dalej?

 

Anonim

Niemir, Dante, Dargorad (i Mira):
Po szybkim wstaniu Dantego i jeszcze jednym ciosie Niemira (który prawdopodobnie dokończył dzieła, a przynajmniej unieruchomił żołnierza) wybiegliście za barbarzyńcą z budynku. Tu w oświetlonych ogniem płonących budynków ulicy zobaczyliście trwające walki, w których żołnierze wygrywają z barbarzyńcami. Pogoda psuje się z każdą chwilą, pojawia się wichura i powoli zaczyna również kropić deszcz. Nadciągają czarne chmury, a wraz z nim nawałnica, którą już widzieliście przy wyjściu z lochów. Praktycznie przy drzwiach natknęliście się też na Bolesława Wągrowskiego, brutalnego dowódcę wszystkich żołnierzy zamku Lion Trzy. Brutalnego z opowieści, tu wygląda normalnie... to znaczy strasznie jak zawsze, ale nie ma na sobie maski, a jego twarz jest taka jaka była zawsze. Siedzi na dużym koniu (tak jak była mowa w tych okolicach praktycznie nie ma koni, a te wojskowe jak już są to są masywniejsze i szybsze). Choć ma szablę, tarczę i cały moderunek to widząc was pierwsze co robi to krzyczy Nie atakujcie! Jestem po waszej stronie! Uratowałem już kilka osób! Mira stoi przy ścianie budynku po lewo od pozostałych. W tamtym kierunku gdzieś dalej jest Akademia Wojskowa, a jeszcze dalej... Imperium Lunakry.

Dargorad:
Zorientowałeś się, że w stronę, w którą pokazywał kompas jest kościół, a przynajmniej to co z niego zostało. Tak przynajmniej po poznaniu na jakiej ulicy jesteś. Ruiny budynków zasłaniają ci widok kościoła. Przynajmniej nie ma tam już ogromnego słupa ognia.

 

Eleywan

Czułem na swoich barkach ciężar śmierci obrońców kościoła. Wiedział co musi zrobić jeden jedyny cel, przerwać rytuał.
-Zostańcie tu ja, postaram się przerwać to całe gówno. Jeżeli ktoś z was chce mi pomóc niech ruszy ze mną, jednak możemy nie wrócić.-Ostatnie słowa wypowiadam z uśmiechem i ruszam biegiem do ruin kościoła zmotywowany jak nigdy z nadzieją, iż zakończę tą bezpodstawną rzeź.

 

Sileana

- Och, mój bohaterze! - Drwiny wychodzą mi nadzwyczaj dobrze. - Pozwolisz, ze ja popilnuję ścian, przydadzą się, kiedy już uratujesz świat.

 

Arvelus

Ja tam nawet nie słucham kto jest po mojej stronie, a kto przeciw... Wybiegam w miasto. Wskakuję na jakiś budynek i poruszając się po dachach poszukuję rodzeństwa... Znacznie mnie to spowalnia, ale pozwala patrzeć z korzystniejszej perspektywy