Arvelus

Juurin zadarł głowę odprowadzając krowę spojrzeniem, po czym znów zwrócił się do Żółwia.
- Mistrzu. To jest test mający sprawdzić nasze możliwości fizyczne, czy dopuszczalne jest kombinowanie i cwaniactwo?

 

Feniks

Wszyscy

- Dobrze, że pytasz chłopcze. Chcę sprawdzić jak odporni jesteście i jak szybko możecie się poruszać. To ważne cechy dobrego wojownika. Na kombinowanie i cwaniactwo też jest czas podczas walki, ale nie możecie się tylko na nim opierać.

 

Mike

- Mistrzu, mogę poruszać się tak szybko jak zechcę - powiedział Jinn - ale by wszyscy mieli równe szanse nie będę tego robił.
Schwycił plik ulotek i wystrzelił w kierunku przeciwnym niż krowa, widział wszytko wcześniej dokładnie więc nie miał problemów z rozplanowaniem trasy czy wyszukiwaniem domostw.

 

Arvelus

Juurin kiwnął głową. Bez kombinowania. Test odporności oraz szybkości. Niech będzie. Ukłonił się przed mistrzem i ruszył biegiem. Nie zatrzymując się rozsunął komórkę i, w internecie, odnalazł mapę wyspy z zaznaczonymi nieruchomościami. Test szybkości i wytrzymałości, a nie jasnowidzenia. Nie rozumiał tego jako cwaniactwo.

 

Feniks

Jinn i Taro’khan Juurin

Ruszyli mniej więcej w podobnym kierunku, jeden leciał w powietrzu drugi biegł po ziemi o dziwo obaj poruszali się niemal z równą prędkością. Oblecenie całej wyspy mogło być dość czasochłonne więc obaj pędzili jak szybko tylko się dało by wyprzedzić resztę.

Juurin zaczą przebiegł przez niewielki pagórek, odbił się nogami i miękko wylądował na ziemi. Jednak pagórek znikąd się poruszył i wydobył z siebie przerażający ryk. Ukryty w krzakach Triceratops, który podczas snu wyglądał jak zwykłe wybrzuszenie teraz ścigał młodego chłopaka. Jinn mógł to wszystko obserwować z góry.

Batoru Ushi - Mućka

Batoru w tym czasie próbowała przekonać okoliczne ptaki do pomocy, o dziwo ptaki z podziwem patrzyły na latającą krowę. Były zachwycone nie tylko jej rozmiarem, ale i sposobem w jaki unosiła się w powietrzu, każda z ptaszyn porwała kilka ulotek i pognała w swoim kierunku, tymczasem krowa szybko gnając wrzucała kolejne ulotki, w skrzynki na listy.

Zatrzymując się przy jedynym z mieszkań usłyszała jakieś krzyki ze środka, jakoś kobieta wzywała pomocy.

 

AJT

Mućka podziękowała ptakom za pomoc, na pewno pozwoli jej to zyskać na czasie.

***

Gdy usłyszała wołania o pomoc, muuuuusiała zareagować. Batoru, nie zastanawiając się wiele, wpadała do środka. Zadziałała instynktownie, przez co drzwi domostwa zostały wyważone. Teraz nastąpił szybki przegląd sytuacji.

 

Arvelus

Juurin popędził ze zdecydowanie nieprzeciętną prędkością. Co prawda nie latał, jak niebieski kolega pędzący nad nim i to mu utrudniało, ale na razie, zdawał się dotrzymywac mu kroku. A to chop na murem, tam zeskoczył ze skarpy, przetoczył się przez bark stwierdzając, że podłoże wydaje się zdecydowanie zbyt miękkie i nagle się okazało, że goni go kilkutonowy gad. Super!

-Ajajajaajajaaaaj!!!
Jakoś tak dodała mu siły wizja bycia nabitym na któryś z tych rogów quasi-przodka nosorożca. Na razie chciał wierzyć, że jest szybszy od dinozaura. Jeśli nie... wtedy zacznie kombinować.

 

Mike

Jinn usłyszał ryk i zobaczył dinozaura. Westchnał, pokrecił głową i skręciwszy przez lewe ramię runął w dół nabierając prędkości. Tuż nad ziemią wyrównał, wysoka trawa muskała mu klatke piersiową i złote łańcuchy.
Podleciał z ukosa, wymijając triceratopsa.
- Uwaga!
Chciał schwycić chłopaka, ściągnąć na bok z drogi i odlecieć kawałek. Dinozaur z raczej da sobie spokój, gdy zobaczy odlatującego intruza, ale dla pewności planował kawałek ponieść Juurina.

 

Arvelus

Juurin nie planował protestować. Nie zaczęli jeszcze poważnie rywalizować więc przyjęcie pomocy nie wiąże się z żadnym wstydem czy czymś podobnie beznadziejnie nielogicznym. Uchwycił rękę by dać się zabrać poza zasięg triceratopsa.

 

Feniks

Taro’khan Juurin, Jinn

Zabieg Jinna okazał się być niezwykle skuteczny, kiedy niebieski bohater ruszył w przestworza z młodym wojownikiem, bestia zatrzymała się w miejscu wydała z siebie donośny ryk i po chwili zawróciła do miejsca w którym odpoczywała. Kątem oka mężczyźni mogli dostrzec dwa wielkie jaja leżące na ziemi. Najwyraźniej samica potraktowała bieg Taro’khana jako zagrożenie dla młodych.

Pod sobą mężczyźni dostrzegli biegnącego Krilana, młody mnich poruszał się szybciej niż którykolwiek z nich był w stanie. Wyglądało na to, że miał szanse zwyciężyć w tym zadaniu.

Batoru Ushi

Kiedy Batoru wpadła do środka, zobaczyła młodą kobietę, która była trzymana przez dwóch mężczyzn uzbrojonych w długie noże. Trzecie przeszukiwał jej szafki, zapewne w poszukiwaniu kosztowności.

- Co jest do diabła?! - mężczyzna przeszukujący szafki obrócił się w stronę krowy, w ręce podobnie jak pozostała dwójka trzymał długi na 20 centymetrów nóż. Przez chwile przypatrywał się krowie zaskoczony, po chwili złapał leżący na pułce budzik i rzucił w jej kierunku, najwyraźniej uznając Batoru za przedstawicielkę zwykłego gatunku mlekodajek.

- Już poszła stąd! A kysz!