Casanova stanął w kręgu zebranych. Wyprostowana postura i uniesiona głowa świadczyły o tym iż nie obawiał się śmierci. Dumny do samego końca, ukłonił się wzniośle zebranym.
- Ah, tak więc koniec mój nastał wreszcie. Cóż, spodziewałem się iż mym ostatecznym oprawcą będzie jakiś urażony kochanek albo oszukana przeze mnie dama, a nie zbiorowisko tak dziwnych indywiduów. Los potrafi być przewrotny, jak widać.
- Nie obawiam się śmierci, w końcu zapukać ma ona w końcu do każdych drzwi. Czuje jednak urazę do was za to, że na śmierć skazany zostałem za mą miłość. Ależ tak! Nie oszalałem i mówię najzupełniej szczerze. To miłość doprowadziła do tej sytuacji. Rozpalająca mnie żądza ciała, jego urody i piękna. Ah! Ileż tego piękna w drugiej istocie! Gładka skóra, indywidualizujące każdego zwierciadła oczu, miękkie w dotyku włosy, usta tak delikatne, wyrzeźbione i poczerwieniałe pasma mięśni, szkarłatna KREW wypływająca fontanną z ROZERWANYCH ŻYŁ, WYPEŁNIONA PO BRZEGI RÓŻNORAKIMI ORGANAMI JAMA BRZUSZNA I WALĄCE W OSTATNICH AGONALNYCH CHWILACH SERCE, A WSZYSTKO TO W AKOMPANIAMENCIE NIEWYSŁOWIONYCH KRZYKÓW I ZAWODZENIA SKALANEJ BÓLEM OFIARY! PRAWDZIWE PIĘKNO! - ostatnie słowa Casanova wycharczał na całe gardło nie swoim głosem. Odetchnął i ponownie przybrał szelmowski, a zarazem dumny wyraz twarzy. - Wybaczcie mi tą chwilę słabości. Wyrwało mi się. Nie mogłem się powstrzymać, a skoro i tak wszystko już zostało przesądzone, chciałbym jeszcze coś zrobić. Nie zdejmę tej powłoki, dopóki nie skonam - najzwyklej po prostu podoba mi się ona bardziej, niż moja naturalna postać, cóż zrobić...

Casanova, pozostając cały czas uśmiechnięty, zwrócił swe kroki w stronę cudnej księżniczki Elsy. Nie ukłonił się jednak. Sięgnął do kieszeni. Wszyscy zebrani już mieli się na niego rzucić, kiedy zamiast narzędzia zbrodni uwodziciel wyciągnął… kopertę! Wręczył dziewczynie, która od razu rozpieczętowała ją i zaczęła czytać znajdujący się w środku list.

Cytat:

“Drogie, któreś z kolei wcielenie tego Rudego Gnojka z miasteczka Disney’a Piszę ten list w wielkiej trwodze, słysząc już za oknem ciche mruczenie jakiegoś wyrośniętego kota. Dni moje są już policzone. Jednak nie to dręczy mnie najbardziej. Wiem, że odejdę w chwale, a Weekend u Barney’a w końcu dojdzie do skutku. Denerwuje mnie świadomość twoje arogancji i bezczelności, z jaką obnosiłeś się do mnie w chwili zwycięstwa. Zostałem upkożony. A tego nie mogę Ci wybaczyć. Co pomyślą o mnie te wszystkie laski, kiedy się dowiedzą, że załatwił mnie Rudy, a ja mu się nie odpłaciłem. Wszystko zostało (a raczej zostanie) przepowiedziane TUTAJ ([Mafia] Disney). Skoro list ten został rozpieczętowany, znaczy to tylko tyle, że zostałeś/aś zabity/a. Zemsta więc się dokonała. [MEDIA]http://shortroundandfast.com/wp-cont...-Completed.jpg[/MEDIA] PS. Jeżeli w tym wcieleniu okazałaś się super laską, to wiedz, że wcale mnie to nie rusza. Tam w niebie (do którego zaraz trafię, biorąc pod uwagę to, że ktoś wybił właśnie okno w kuchni) będę miał najlepszego na świecie skrzydłowego Jezusa, z którym podrywać będę mógł cycate Aniołki. *Self five*. PS2. Jeżeli zostałeś wskrzeszony przez Hadesa, to i tak zemsta się liczy! Kropka. Całuski, uczestnik pierwszej Mafii Disney’a Barney Stinson.”

Casanova spojrzał w niebo i przybił międzywymiarową piątkę z Barney’em, a następnie wrócił na środek. Znowu sięgnął pod płaszcz i znowu wszyscy chcieli się na niego rzucić. Jednak i tym razem, nie wyciągnął żadnej broni, a jedynie głowę. Odciętą od korpusu głowę Spidermana. Uniósł ją w górę w szekspirowskiej pozie.
- Być albo nie być? O to jest pytanie! - rzekł, po czym cisnął łbem o ziemię. Spojrzał na nią z wyrzutem. - Nie muszę chyba mówić, że zabijając Cię, również kierowałem się żądzą zemsty, przeklęty pajęczaku. Bezczelny, pozbawiony reguł prowokator z Ciebie. Robię to za Hitlera, którego pokonałeś nieczystą zagrywką! Niech to będzie dla Ciebie przestroga na przyszłość. Mam nadzieje, że przegrana mafii będzie wystarczającą karą, albowiem to tylko i wyłącznie twoja wina. Następnym razem nie prowokuj mnie tam, gdzie nie powinieneś tego robić. Wybrałeś sobie złego wroga.

Kopnięta na pożegnanie głowa Spidermana odleciała kawałek znikając w gąszczu. Uwodziciel po raz ostatni się uśmiechnął i spojrzał na zebranych.
- To tyle z mojej strony. Moje zemsty się dokonały, więc umrę szczęśliwy. Składam wam najszczersze gratulację Miastowi. Udało wam się. Załatwiliście mnie, Syndroma!

To powiedziawszy, Casanova po raz kolejny sięgnął pod poły swojego płaszcza. Oblany krwią zamordowanych nóż zabłysnął w świetle dnia. Uwodziciel bez chwili wahania wbił sobie go w klatkę piersiową - prosto w serce.

Skonał z ironicznym i zadowolonym uśmiechem na ustach.

Ku waszemu zdziwieniu i jednocześnie pokrzepieniu serc, nikt nie zginął tej nocy. Musieliście tylko się dowiedzieć, co tak naprawdę się stało, a zapewne przybliży was to do zwycięstwa. Negatywni bohaterowie, jak to w bajkach, jak zawsze mają pecha!