“DZIEŃ 30
Umarłem i trafiłem do piekła. Moje piękne, będące pragnieniem wielu kobiet ciało zalega bezwładnie na dnie gondoli, a moja dusza po śmierci trafiła do tej chorej krainy.
W końcu jak inaczej wyjaśnić można obecność tych wszystkich dziwnych istot? Zero ponętnych i dzikich amazonek. Tylko jedna kobieta Tylko jedna ludzka kobieta. Prawdziwe piekło dla mojej duszy!

Zdążyłem zapoznać się z panującą tu sytuacją. Być może jednak żyję, ale taki stan rzeczy może nie potrwać zbyt długo. Wszystkie amazonki najwyraźniej zostały zmuszone do ucieczki lub zaszycia się gdzieś z powodu przybycia złych istot. Muszę odstawić na pewien czas na bok moje pragnienia i wyzwolić tą dżunglę spod władzy zła. Dopiero wtedy będę w stanie spokojnie zaspokoić swe żądze.

Rozmowa między wszystkimi rozpętała się na dobre. Oskarżenia, krzyki, kłótnie. W głowie zaczęło krążyć mi kilka pomysłów i uwag. Czy nie powinienem w końcu przestać ciągle bazgrać w pamiętniku i włączyć się do rozmowy? To chyba dobry pomysł.”

- Mili państwo w istocie wydaje się, że wszystkim wam zależy na złapaniu kryminalistów. Co nie jest do końca dobre, ponieważ wynika z tego iż nikczemnicy są utalentowani w sztuce kłamstwa, niczym Weneccy arystokraci - Casanova westchnął i zerknął na długouchego, którego z początku wziął za kobietę. - Najwyraźniej jednak nie wszyscy tak samo. Zdradziłeś się, a przynajmniej częściowo mój drogi przyjacielu, a teraz jakbyś zapomniał o poprzednich wypowiedziach i zmieniasz temat. Dałeś nam do zrozumienia, że jesteś albo Tarzanem, albo - co bardziej prawdopodobne - Kapelusznikiem. Zakładając, że rzeczywiście tej nocy zaatakowano Rogera - co wydaje się być pewne - musiałbyś wiedzieć więcej lub zadziałać dziś w inny sposób. Pierwszą z możliwości jest to, że atakującym był zły kot Skaza i go odpędziłeś, jednakowoż gdyby tak było, to dziś nie bawiłbyś się w wypytywanie, tylko od razu oddał głos, gdyż wina HK-47 byłaby jasna. Rzecz inna, gdyby ktoś inny zaatakował Rogera - wtedy miałbyś więcej podejrzanych - jednego, w istocie dobrego, który uratował Rogera i drugiego złego, który próbował go zabić. Gdyby tak było, to wskazałbyś nam ich obu dziś. W takim rozrachunku, nielogiczność twych czynów wskazują, że w istocie jesteś jedynie błaznem. Nie wart więc jesteś naszej uwagi.
- Wracając do tematu drugiego ataku. Istnieje mała szansa, że Roger został zaatakowany przez Mafię i Syndroma jednocześnie, ale bardziej prawdopodobne, że umiejętność mordercy została po prostu zablokowana i do ataku w ogóle nie doszło. Albo zaatakowany przez mafię został sam nietykalny nocą Syndrom, który pewnie by się nie zdradził z faktem, że uszedł cało z nocnego ataku.

Elf również jebnął facepalma.

- Sam zdradziłeś swoją przynależność, więc mów za siebie. Skoro nikt nie zginął, a odwiedzono ciebie to dość logicznym było, że w tej gromadzie znalazł się mafioza oraz seryjny morderca. Ja spokojnie z wami rozmawiam, użyłem łagodnych słów wobec HK-47, chcąc tym samym wypytać go o to co robił minionej nocy. Zbieram informacje i gdyby nie przeciążenie w obwodach scalonych robota to dowiedziałbym się już teraz i mógłbym pójść z tym samym pytaniem do kogoś innego. Prowokacja była skierowana tylko i wyłącznie wobec HK-47 oraz członków mafii, a teraz... teraz wszystko zepsułeś, bo muszę się spowiadać przed tobą. Zbyt wiele jednak powiedziałem, ale może jednak mafia nie jest zbyt błyskotliwa i mimo wszystko łyknie haczyk...
- A teraz małe pytanie do ciebie, Roger. O co byłeś pytany przez Piotrusia Pana i jakiej odpowiedzi udzieliłeś?

- Na pewno nie jesteś członkiem mafii, Syndromem też nie skoro nie padł żaden frag. Być może kapelusznikiem, ale też wątpliwe... Pytałem HK-47 co robił w tej nocy; nie odwracaj kota ogonem, bo to zwyczajne kłamstwo i naginanie faktów na swoją korzyść. Ciebie też o nic nie oskarżałem, choć chyba tak to odebrałeś, gdy stwierdziłem, że nic nie wnosząca błazenada pasuje do mafii. Członkom miasta ZALEŻY na grze konkretnej, dążącej do zwycięstwa miastowych, a więc nie powinni udawać zabawnych idiotów, a przy braku dowodów bombardować innych trudnymi pytaniami. Nie miotałem oskarżeń na lewo i prawo, a jedynie sprowokowałem HK-47 do odpowiedzi, której i tak nie uzyskałem, a tylko zostałem zaatakowany przez ciebie, Roger. Prowokowanie do odpowiedzi i ciągły grad niewygodnych pytań to jedna z podstawowych taktyk jeśli chce się uzyskać od kogoś informacje bez zabawy w tortury. Tą samą prowokacje zastosowałem wobec Foxa, pytając go o jego przynależność, a to dlatego, że z miejsca wyśmiał moje pytanie. Jest przecież możliwym, że mógłby w ten sposób bronić swojego i chciałbym zauważyć też, że jako jedyny rzucił głosem wobec kogoś, kto podobnie jak ja, stara się zadawać innym trudne pytania. Tyle z mojej strony; przemyślcie swoje ruchy tej nocy na podstawie wszystkich wypowiedzi podczas fazy dnia.

Pierwsze dni zawsze bywały najtrudniejsze. Prawie nikt nic nie wiedział, każdy się miotał i jeszcze dodatkowo nie było można nikomu zaufać. Początkowe dni należały do tych z serii "ciężkie", zupełnie jak niestrawność.
- No no, przynajmniej dyskusja była wyjątkowo ożywiona - stwierdziła z lekkim uśmiechem Jane, a w jej pyzowatych policzkach pokazały się dołeczki, powstałe od uniesienia kącików ust. No i miała rację. Mimo, iż nikt nie został zlinczowany, to mały sukces się tutaj wydarzył; inne krainy z pewnością powinny zazdrościć tego, jak głośno się tutaj zrobiło i z jakim to entuzjazmem próbowano dociec, kto jest przestępcą, a nawet i o Szalonym Kapeluszniku nikt nie zapomniał! Ten na pewno był zadowolony, że jest w pamięci tak zacnych person, jakie się tutaj znalazły. Może nawet pozwoli sobie na małe celebrowanie tej nocy? Oby tylko inni nie poszli w jego ślady i nie zachlali mordy, a szczególnie Rysiek! No przecież on był samochodem! Poza tym - alkohol to grzech, Rychu potwierdzi. Skarcił jeszcze na koniec Foxa o nieumycie rąk, oby ten nie zamknął się w sobie.

Niektórzy bohaterowie mieli takich misji wiele za sobą. Można by ich nazwać "weteranami", ze względu na ilość światów Disney'a, jakie przyszło im już ratować. Widzieli niejedno, śmierć wielu bohaterów, którzy w ostateczności i tak jakoś powracali. Widać siła rehabilitacji nie zna granic, kiedy obok dupy, niczym smród, nie otacza Cię NFZ.
Niektórzy z was mogli doznać dziwnego deja vu - tak to się bowiem nazywało.
Gdzieś przy niewielkim stawie, czy też bagnie, dojrzeli ubiór detektywa Columbo, a stawiając dalsze kroki, dostrzegli pozbawionego życia krokodyla, z którego jakiś płaczący chomik robił sobie buty, albo może torebkę? Ryczał jak mały bóbr i machał igłą z nawleczoną nań nicią, a łzy jego rzewne spływały po twardej, Krokodylej (acz martwej już) skorupie.
- Dorwę Cię, Seryjny Morderco! Dorwę i oskalpuję! - wykrzyczał w rozpaczy, po czym objął sztywną łapkę gada, chowając w nią swoje mokre oczka.

Elf starł z czoła krople potu, po czym uśmiechnął się szeroko.
- Normalnie czułem celownik mafii na swojej głowie. Hmm... Wygląda na to, że zginęła jedyna osoba, która starała się stanąć w mojej obronie. Ktoś więc czyha na moje życie, lecz nie wiem któż to taki. Ma ktoś jakieś dowody w tej sprawie? Kogo znowu odwiedziła mafia, że nie udało jej się i tym razem dokonać skrytobójstwa? He he, ale z nich frajerzy - po chwili spostrzegł znajomego mu chomika i uniósł nieznacznie prawą brew.