Zostawiam okno. Może lepiej by się spało, gdybyś tym razem wpadł. Ale jak wolisz. Ostatnio tez gorzej sypiam.

Charles jest jaki jest. Ale wszyscy jesteśmy wkurzeni. Bezsilni. Zobaczymy jutro. Może wróci?

Jack, byłem przyjacielem Alice. Nie jej chłopakiem, ani bratem. Nie mam obowiązku „wycierać rzygów” Waszego ojca. Nie jestem niczyim niewolnikiem i mogę mieszkać tam gdzie chcę. Jeżeli bylibyśmy prawdziwymi przyjaciółmi, to nie musiałbym tego wyjaśniać. Rozumiem, że żyjecie obydwoje w toksycznym środowisku, jednak nie ma powodu, aby wynosić je na zewnątrz. Bo takie zachowanie z twojej strony jest toksyczne, Jack. Jestem człowiekiem z zewnątrz i to byłoby bardzo w złym guście, gdybym ingerował tak bardzo w wasze życie rodzinne, każąc na przykład zgłosić Waszego ojca gdziekolwiek. Obydwoje jesteście dorosłymi ludźmi i to wasza decyzja, nie moja. Gdzie byłeś przez ten cały czas, Jack? Czemu go sam nie zgłosiłeś? Jesteś starszy ode mnie i Alice. Czy za każdym razem liczysz na to, że twoi młodsi koledzy rozwiążą wszystkie twoje problemy? Na serio jest mi przykro z powodu twojej rodziny, ale twoje zachowanie względem mnie i wypowiedzi są skandaliczne. Mówisz, że źle, że NIE ZACIĄGNĄŁEŚ JEJ SIŁĄ do jakiegoś wagonu? Ja pierdołę, posłuchaj sam siebie, Jack. Jesteś synem swojego ojca i nawet tego nie dostrzegasz. Alice była prawdziwym człowiekiem, a nie laleczką, którą można byłoby gdzieś zaciągnąć siłą. Jeśli muszę ci to tłumaczyć, to być może powinna uciec nie tylko od twojego ojca, ale również od ciebie.

Przekraczasz wszelkie granice dobrego smaku. Nie masz prawa nazywać mnie w żaden sposób. Może i jestem „paniczykiem”, ale przy tobie ciężko nie wypaść na bardziej szlachetnego. Zresztą nie mam ochoty tłumaczyć ci mojej własnej sytuacji rodzinnej. Mógłbym zrozumieć, że nie masz żadnych hamulców w stosunku do mnie, ale zaskoczyło mnie, że nawet Alice nazwałeś „kurwą”. Gratulacje. Najlepszy brat pod słońcem.

Nie zamierzałem cię nigdy przeprosić, bałwanie.

Nie mam już siły prostować Jacka, mam swoje własne problemy Barnes, trochę sami jesteście sobie winni, po co wyskakiwaliście z tymi oskarżeniami? Nie mogliście kurwa tego napisać na prywatnym? Ja bym to załatwił, delikatnie podpytał, on mi ufa. W sumie trochę zjebałem, bo zamiast mu wczoraj pomóc kazałem mu gwizdnąć flaszkę staremu i przynieść mi na chatę. Ale ja sobie już tak średnio radzę.

Sorry Dakota to nie jest tak że jesteś mniej ważna serio bardzo mi pomagasz i pamiętaj że mi też na tobie zależy jesteś super kumpelą ale dwa dni pod rząd tak się złożyło że Evan napisał pierwszy mówił że bardzo się ze wszystkimi pokłócił serio jakbyś napisała pierwsza to poszedłbym do ciebie

Ale Alice mi kiedyś mówiła że go powstrzymała jak chciał wjechać pod nadieżdzający pociąg i się bałem że jeżeli go nie przypilnuje to wczoraj by to zrobił

Chyba trochę lepiej rozumiem Alice gdy pomagasz przyjaciołom to twoje problemy schodzą na dalzy plan nie skupiasz się na nich...

Kurwa źle to rozegrałem z Charlim ale ten paniczek naprawdę działa mi na nerwy zachowuje się jakby to wszystko było jakąś jebaną operą mydlaną! Najpierw wyciąga ze mnie szczegóły o śmierci Matki jakby to kurwa była herbatka popołuniowa bo chce więcej dramy w scenariuszu a jak mu wyjechałem jakie mamy problemy w chacie skoro jest tak spragniony toksycznych wrażeń to nagle obraza moralności!

Nagle sobie przypomniał że jestem starszy i że on jest "tylko" kolegom Alice!

Chuj mu w dupe tyle ci powiem sorry za vent Dak zły ze mnie przyjaciel zawiodłem Alice teraz zawodzę ciebie dzisiaj cię odwiedzę może będzie ci się lepiej spało jak zapaśnik odgoni koszmary :P

Jesteś cudowną osobą jedynym światłem w tym szambie <3

On jest starszy od nas, Evan. A zachowuje się, jakby był trzy razy młodszy i bardziej delikatny. Gdybym zapytał go, czy jest Robin Hoodem, to by się ucieszył i zaczął klaskać. A że zapytałem, czy kradnie bogatym (Groggins) i daje biednym (Alice), to rozpętał gównoburzę. Alice w ogóle nie pasowała do tej rodziny. Ja dziwię się, że ona wcześniej nie uciekła. W ogóle nie wiem, jak ona w tym otoczeniu wyrosła na kogoś tak krystalicznie dobrego. A może jej charakter wykształtował się nie pomimo piekła domowego, ale dzięki niemu? Każdy ma pewną wrodzoną wrażliwość, ale w dużej mierze kształci się ona podczas przeżywania najróżniejszych gówien, jakie zsyła na nas los. Ona przeżyła ich dość.

Co o tym sądzicie...?