Panda

Czwartek, 14 Czerwca godzina 17:00
Karol wraz z panią Doktor wyszedł na zewnątrz. Rozmawiali, pocieszając się nawzajem. Po pewnym czasie znaleźli stare, przewalone drzewo od którego odchodziła kora. Drzewo było wielkie, może miało nawet ze 100 lat, kto to wie. Kora odpadająca z jego pnia była spora, kawałki metrowe, czasem dochodzące do półtora metra.
Borys z Feliksem odwalili kawał dobrej roboty, nazbierali dużo gałązek i nawet porządny pień... Tak, ten pień będzie się długo palił... Taszcząc pień i gałązki szliście pomiędzy drzewami, w pewnym momencie doszliście na skraj niewielkiej polany. Pokryta była śniegiem, pięknie otoczona zielonymi drzewami iglastymi. Piękny widok.
Borys zagaił do Feliksa, lecz ten nie odpowiedział. Dostrzegł w oddali, po drugiej stronie polany starą sosnę. To by się paliło, że ho ho. Szybko puścił się pędem po nią. Wbiegł na polane i nagle coś zatrzeszczało. Jako że Borys był strażnikiem wiedział co to za dźwięk... To trzeszczał lód. Feliks stanął jak wryty, nie wiedział co robić, obrócił się i już chciał zrobić krok do przodu gdy wpadł do lodowatej wody.
-Nie, nie mam mapy, a o ile mi wiadomo to Ty wyniosłeś kompas z samolotu.- odpowiedział pilot.
Szli tak jakieś dziesięć do piętnastu minut. W pewnym momencie Łukasz zatrzymał się i pokazał ręko, by pilot zrobił to samo, a ten posłusznie wykonał polecenie. Łukasz znalazł świeże ślady zwierzyny, parzystokopytnej zwierzyny. Rozejrzał się dookoła. Gdzieś w oddali, jakieś 150m przed nimi dostrzegł ruch.
-To sarna.- rzucił i ruszył za nią.

 

Foliescu

Borys patrzał na machającego rękoma Feliksa. Gdy tak gapił się na niego, poczuł sie dziwnie podniecony. Zaczął się onanizować. Doszedł szybko.. po jakiś dwóch, trzech minutach- właśnie wtedy gdy szamoczący sie wściekle Feliks zniknął pod wodą. Potem zapiął rozporek i zapalił papierosa... "Daa, nada sztoby jeszczio etom żeńszczinu jobać.." uśmiechnął sie obrzydliwie.

Gdy wrócił do jaskini starał się wyglądać na przerażonego.. "Feliks, Feliks umjerł!"

 

Kolmyr

"Sarna... będzie co jeść" choć był dobrym myśliwym nie przepadał za polowaniami. Teraz jednak nie miał wyjścia. Musieli coś jeść... Starał się utrzymać pozycje pod wiatr tak aby nie zdradzić swojej obecności. Skradając się chce wyjść na czystą pozycje do strzału. Jeden pocisk powinien wystarczyć... Jeśli sarna będzie uciekać wyjdzie na otwarty teren i strzeli bez namysłu.

 

__________________
To była dłuuuga przerwa... przepraszam wszystkich i ogłaszam oficjalnie... wróciłem !!!

Roller

Starajac sie urywac ogromne kawaly kory, wkladal w to cala sile. Odezwal sie, sapiac glosno:
-Gabrielo, ja sobie dam rade z drzewem, Ty pozbieraj tego chrobotka
Wciaz silujac sie z ogromnym kawalem kory, staral sie znalezc jakis punkt zaparcia. Udalo sie, gdyz grube korzenie porozrywaly w niektorych miejscach lod. Chwila odpoczynku, i znow ogromny wysilek, odchylajac kawal drzewa.

 

Panda

Czwartek, 14 Czerwca godzina 18:00
Borys patrząc na to, jak Feliks tonie rozluźnił się i... zwalił se konia. Chłopak utonął, Borys sobie ulżył i zapalił papierosa.
Wrócił do jaskini zostawiając drewno na skraju jeziora. Z miną strasznie przerażonego czekał na pozostałych.
Łukasz zaczął się skradać, pilot przyglądał się temu w ciszy. Chciał troszeczkę podejść do przodu by lepiej widzieć scenę polowania gdy to nadepnął na gałązkę, która pękła wydając z siebie trzask. Ten dźwięk spłoszył zwierzę. Ruszyła przed siebie. Łukasz instynktownie strzelił na oślep. Do jego uszu dobiegł głuchy ryk. Chyba trafił. Szybko ruszył w ślad za zwierzęciem, które jeszcze uciekało. Widocznie nie zabił tylko ranił.
Powoli, po cichu przedziera sie przez drzewa. Nagle usłyszał ryk, a raczej pojękiwanie. Rozpoznał sarnę. Przyśpieszył kroku i wyszedł na skraj małej polanki, na której leżała martwa sarna a przy niej stał wilki.
Karol z uporem maniaka siłował się z korą. Nie dawał sobie rady. Rozejrzał się dookoła i znalazł ciekawą, twardą gałąź, którą użył do oderwania kory. Szybko się uwinął z korą i zebrał cztery porządne kawałki, które spokojnie mogą robić za łóżko.
W tym czasie Gabryjela zbierała chrobotka i od czasu do czasu rzucała okiem na poczynania jej kolegi. Po pewnym czasie uznała, że wystarczy jej tyle ile ma i mogą wracać do jaskini. Zebrali wszystkie rzeczy i wrócili do groty.
W jaskini czekał już Borys, który z przerażoną miną powiedział:
"Feliks, Feliks umjerł!"

 

Roller

Doktor wszedl do jasnkini, i uslyszal slowa ruska...Nie minelo duzo czasu, a juz mamy ofiary. Rzucil na ziemie kawaly kory, i zaklal glosno. Nie, tak nie moze byc...
Zebral sie do kupy...
-A co mu sie stalo?
Moze nie bylo to istotne, ale doktor poczul nagla ciekawosc...Jakie czekaja nas zagrozenia? Co moze byc smiertelne? Na co powinnismy uwazac?

Na wszystko...

Pozbierali kawalki drewna i przygotowywali loza, obserwujac zdenerwowanego ruska. Czekali na jego odpowiedz...

 

Kolmyr

"Przeklęty idiota" pomyślał o pilocie gdy ten spłoszył zwierzyne.

Szybki strzał. Nie było miejsca na pomyłkę. Wiedział że trafił puścił się więc w pogoń. Szczęście rzecz jasna mu dopisywało. Do truchła już przyszwędał się wilk. Na domiar złego karabinek był rzecz jasna rozładowany po oddanym strzale. Powoli zaczął wycofywać się tyłem do lasu. Jeśli wilk zacznie iść w jego stronę przeładuje broń tak szybko jak się da i strzeli w innym przypadku po prostu wróci do pilota.

 

__________________
To była dłuuuga przerwa... przepraszam wszystkich i ogłaszam oficjalnie... wróciłem !!!

Foliescu

Utopił sja.. nie możno było jemu pamagić..

Borys udawał przestraszonego, ale w istocie śmiał się w duchu.. durak, jednego mniej

 

MigdaelETher

Widok pogrążającego się w lodowatej wodzie mężczyzny wstrząsnął mną do głębi. Popatrzyłam po pozostałych na widok Borysa zebrało mi się na wymioty. Odbiegłam w najbliższe zarosła.

-Kachu kachu!- na kolanach oparta o pień drzewa pozbywałam się skromnej zawartości mojego żołądka.

Kiedy skurcze ustały odczołgałam się kawałek dalej, moim ciałem wstrząsały dreszcze, z oczu płynęły łzy.

-Nie mogę, nie dam rady, nie dam rady dłużej!- wyciągnęłam z kieszeni mały podręczny scyzoryk, spojrzałam na szczupłe przeguby moich dłoni.

-Niech to się wszwzystko w końcu skończy!- szlochając, przeciągnęłam ostrzem najpierw po jednej ręce potem po drugiej, nie w poprzek, ale w zdłuż, żeby mieć pewność, że to wszystko szybko się skończy.

Leżałam spokojnie na śniegu, już wcale nie wydawał się taki zimny, szkarłat wylewający się ze mnie tworzył na niem malownicze wzory. Uśmiechnęłam się, byłam spokojna, z szarego nieba nade mną zaczęły powolutku spadać płatki śniegu.

 

__________________
Zagrypiona...dogorywająca:(