Ważne ogłoszenie kryzysowe

Moi drodzy, chciałbym Was serdecznie przeprosić za zaistniałe opóźnienie w postowaniu. W związku z oddelegowaniem mnie na trzy tygodnie do filii firmy na Bawarii zostałem praktycznie odarty z wolnego czasu (zaczynam pracę około 8:00 i wracam do hotelu po 22:00-23:00). Postaram się jak najszybciej wrócić do przynajmniej minimalnego tempa postowania, ale najpierw muszę trochę ogarnąć sytuację w robocie, bo zakład znajduje się w stanie skrajnej upadłości i nie wiem nawet, czy dam go radę postawić na nogi).

Raz jeszcze przepraszam i liczę na wyrozumiałość.

Moi drodzy, oto obiecany Wam raport sytuacyjny. Wszyscy ocknęliście się w różnych momentach poranka 6 listopada 2021 (a zatem dzień po wstrząsającym ataku na konwój) w szpitalnym pokoju. Pokój jest zakratowany, a drzwi strzegą mundurowi, którzy wpuszczają do środka wyłącznie personel medyczny (z podsłuchanych przez drzwi awantur można wywnioskować, że kilka razy próbowali się do Was dostać jacyś dziennikarze, ale nie przebili linii ochrony). Wy sami zostaliście poinformowani, że pozostajecie do odwołania w szpitalu z zachowanym statusem aresztanta i macie czekać na dalszy rozwój sytuacji – tym samym nie wolno Wam opuszczać pokoju (ale spokojnie, dostaliście kaczki, a Arthur nawet pampersa).

Jeśli chodzi o Wasz stan zdrowia, wszyscy znajdujecie się na poziomie ran ciężkich (bez ostatniej zakreślonej kratki w tym przedziale). Lecicie na silnych środkach przeciwbólowych, więc jesteście w stanie się komunikować bez wycia, ale kondycyjnie bardzo z Wami kiepsko.


Sidney – silne poparzenia twarzy oraz stłuczenia na całym ciele, dwa złamane żebra, brak jednego ucha; jest w stanie poruszać się na własnych nogach;

Abraham – wybite przednie zęby, naderwane jądro, stłuczenia I poparzenia, noga przebita usuniętym już operacyjnie dużym kawałkiem metalu i w efekcie zabiegu w szynie; chwilowo unieruchomiony w łóżku;

Vadim – poparzenia, potłuczenia, złamany lewy nadgarstek, przetrącone biodro, rozmaite obrażenia wewnętrzne (ale zdolny do jazdy na wózku inwalidzkim);

Arthur – generalnie już tylko dawca organów do przeszczepów, ale wyłącznie dla mało wymagających biorców; unieruchomiony w łóżku;


Obraz Waszych skleconych wspólnie wspomnień wygląda następująco: Sidney i borg wystrzelili jednocześnie, w sklepie doszło do serii eksplozji, wszyscy straciliście przytomność. Ponieważ na oddziale intensywnej terapii pracuje jedna z nieprzeliczonych klubowych znajomych Żyły, udało jej się przemycić dla Was w staniku komórkę. Telefon jest w posiadaniu fiksera – pozwoliłem sobie przejąć inicjatywę i rękami Vadima aktywować już na komórce nabitego kasą Blika oraz uruchomić kilka zapasowych fake accountów fiksera w mediach społecznościowych, służących jako zapasowe kanały komunikacyjne. Dzięki dostępowi przez smarta do netu wiecie już, że borg został uznany przez policję za zniszczonego. Wiele więcej na temat informacji o Waszym incydencie nie ma, całe Night City pasjonuje się historią tajemniczej ucieczki Kordiana Bleinerta.

Nie będę Wam sam podsuwał pomysłów na ucieczkę ze szpitala, pozwolę sobie jednak zasugerować, że dzięki komórce macie możliwość skontaktowania się z panem Lao, z Kenem, z mediami, z Orbital Air i kim tam jeszcze chcecie; ponadto zaś możecie jej użyć do próby kontaktu z sieciarzami.

Prędzej czy później ktoś ze służb do Was przyjdzie, więc przyjmijcie, że nie macie zbyt wiele czasu.

Podpisać czy nie podpisać, oto jest pytanie

Szanowni, Arthur jednoznacznie zadeklarował, że chce podpisać tę umowę, choćby miał trzymać świetlne pióro zębami. Jeśli nie macie czasu, aby ubrać Wasze decyzje w fabularyzowane scenki, napiszcie proszę krótko i na temat tutaj: kto podpisuje, a kto jednak się na ten ruch nie zdecyduje. Wiedząc o tym, co wybraliście będę mógł na spokojnie napisać następnego posta, który już częściowo kisi się na moim doku.

Czekam niecierpliwie na info!

Wzruszających pożegnań czas

Moi drodzy, tak oto dotarliśmy do zakończenia naszej wspólnej przygody. Powiem tak: to była naprawdę świetna zabawa z punktu widzenia Mistrza Gry. Oczywiście trafiały nam się lagi czy słabsze momenty, ale i tak wszyscy możemy być zasłużenie dumni z tej sesji. Było sporo śmiechu, były zaskakujące zwroty akcji (dla mnie, bo czasami robiliście numery, których w ogóle nie przewidziałem), było też wiele okazji do zagłębienia się w kreację charakterów. Fajnie weszliście w swoje skórki, każdy bohater miał własny unikatowy styl, każdy różnił się znacząco od reszty.

Nie będzie chyba dla Was tajemnicą, że to nie pierwszy raz, kiedy rozegrałem ten scenariusz, ale jak zwykle w powtórkach, fabuła popędziła w mnóstwo nowych miejsc: do nocnego klubu autorstwa Vadima czy na handel tym kefirem, który był całkowicie spontanicznym side questem wymyślonym dosłownie na poczekaniu - zresztą wiele sytuacji w tej sesji było improwizacją na kolanie i muszę się nieskromnie pochwalić, że prawie wszystkie dodatkowe wątki wypaliły. Ponad 600 stron postów to ogromna ilość tekstu, więc nie byłoby mi łatwo przypomnieć teraz wszystkie momenty, które zapadły mi w pamięć, ale dużo się tego nazbierało, naprawdę dużo!

Będę bardzo dobrze wspominał tę sesję i w przyszłości zapewne nie jeden raz poczytam ją sobie na nowo! Dziękuję Wam gorąco za poświęcony czas, za ogromny wkład własny, za literacki warsztat i nietuzinkowe pomysły. I za bohaterów, których chyba nie sposób będzie zapomnieć. Wszyscy jesteście zawodowcami w branży PBF i to dało się w tej sesji zauważyć na każdym kroku. Jako Mistrz Gry jestem bardzo zadowolony z całości i chętnie poznam Wasze opinie.

P.S. Wpisy w Waszych notatnikach przygotuję w następnych dniach.