Moi drodzy, w najnowszych postach dwie osoby zadeklarowały czynną akcję w stosunku do morrytów i ku mojemu wielkiemu zdumieniu wyszło na to, że są to najwięksi oponenci tego rodzaju poczynań, czyli Saxa i Felix! Plus Olivia, ale to już mniejsze zaskoczenie.

Problem może być w tym, że ludzie Leto już się znaleźli w głębi schodów i strzelając z góry ich nie sięgniecie. Musicie albo pobiec w dół po schodach, aby ich spróbować dogonić albo stanąć na szczycie wieży i zaczekawszy aż z niej wypadną, puścić strzały z góry z modyfikatorem -20 do US za dystans (to jest naprawdę wysoka wieża). W razie chybienia zakładam, że będziecie mogli oddać 1k4 strzały, zanim czarni nie wyjdą poza zasięg skutecznego rażenia.

Jak najbardziej możecie podjąć próbę ich tropienia i dopadnięcia w późniejszym momencie; nie wiadomo jedynie, gdzie teraz się udadzą, bo jeśli wprost do Herendorfu, to mogą przeciwko Wam podburzyć miejscowych (wszak stanęliście po stronie Pana Wron, uwolniliście ducha nekromanty, zabiliście świątobliwego Valdemara oraz samego Śniącego – na miejscu wieśniaków rozniósłbym Was na widłach za te odrażające zbrodnie!). Lepiej byłoby, gdyby ominęli Herrendorf i pognali przez dzicz wprost do Remer, ale nie wiadomo, czy możecie na taki łut szczęścia liczyć.

Ponieważ scena fabularna już się pojawiła w wątku, czas rozliczyć naszych strzelców z punktu widzenia mechaniki. Saxa i Felix szyją ze szczytu wieży, w mrok nocy i wiele jardów w dół, a zatem nie będzie to łatwe zadanie. Noc jest księżycowa, co nieco pomaga, ale i tak nie będzie atwo. Naliczyłem zatem po 20 do US kary, co Felix zamierza skompensować przycelowaniem za +10 do trafienia. Saxa ma bazowo US 45, Felix US 49. Cele w dole poruszają się szybko, więc uznałem, że Saxa zdoła strzelić trzy razy, a Felix dwa, zanim morryci wyjdą poza zasięg Waszych strzał.

Rzucam 5k100, gdzie pierwsze trzy wyniki są dla Saxy, a dwa ostatnie dla Felixa – wypadło kolejno 100, 46, 41, 99, 48. Wszystkie pięć strzał chybiło celów (generalnie z fabularnego punktu widzenia nawet to nie dziwi, to było naprawdę wielkie łucznicze wyzwanie).

Poproszę teraz jednego z pechowych graczy (mogą też oboje, żeby nie było) o napisanie krótkiego (może też być dłuższy, żeby nie było) posta przedstawiającego te łucznicze popisy. Zaraz po jego publikacji wrzucę fabularny ciąg dalszy tej sceny.

Moi drodzy, Katerina Lautermann całkowicie straciła zainteresowanie grobowcem Arforla. Najwidoczniej nie sądzi, by cokolwiek z potencjalnych łupów mogło jej się przydać albo jest całkowicie pochłonięta wizją rychłego spotkania z liczącym sobie co najmniej trzysta lat Panem Wron. Wy sami – ludzie raczej mało zamożni – możecie się trochę porozglądać w poszukiwaniu potencjalnych zdobyczy. Franz już obsmyczył zwłoki Śniącego, ale do dyspozycji jest jeszcze martwa morrytkach przy schodach, dziwaczna okuta laska Arforla (która straciła swą magiczną aurę, ale która może być coś warta dla kolekcjonera dziwadeł), pęknięty i osmalony diadem trupa wsarkofaru, zatruty krzywy nóż Valdemara i jego łapcie z brzozowej kory oraz całe sterty zombie, z którymi możecie zrobić, co tylko zechcecie (nie żartuję, Felix może chcieć zabrać do wioski odrąbany łeb ogra jako swoje trofeum). Z zabitych w przecince koni można zdjąć uprząż i siodła, a jeśli ktoś się postara, może znaleźć zwłoki dwóch zadziobanych na śmierć morrytów w pobliżu wieży.

Jak już podzielicie loot, zapraszam z powrotem do Herrendorfu.