xeper

Witam wszystkich bardzo serdecznie i zapraszam do zapoznania się z pierwszą częścią opisu świata mojego autorstwa. Żeby Was zniechęcić powiem, że nie wyróżnia się on niczym szczególnym, Ot, po prostu jest. Jest bo tak chciałem ja - wieloletni miłośnik rpg, grania i prowadzenia. Jak ktoś tutaj, na forum napisał świat autorski jest zwieńczeniem kariery MG, który tworzy własny świat po to aby mieć nad nim nieograniczoną kontrolę (nie mam tu nic złego na myśli).
Zapraszam do lektury i komentowania moich wypocin.

GEOGRAFIA

Wielu badaczy określa mianem Ludzkich Królestw wszystkie obszary zamieszkałe przez ludzi, położone na południe od Wielkiego Oceanu i Gór Wiecznych. Ja z tym poglądem się nie zgadzam. Ludzkie Królestwa stanowią tylko część powyższego obszaru. A mianowicie są to ziemie zaludnione przez ludzi wywodzących się z Trzech Plemion (Setonitów, Relhadów i Malakarów). Z całą stanowczością twierdzę, że Imperium Zagryjskie nie stanowi części Ludzkich Królestw. Tak więc wschodnią granicą Ludzkich Królestw jest zachodni brzeg Morza Wewnętrznego w jej centrum, bieg rzeki Kësper na północy i rzeka Kalis, grań wzgórz Sargosy oraz bieg rzek Nestros i Kaevali na południu.
I właśnie ten obszar opisałem.

Kosim Kolivasim

GÓRY
Najwyższe góry regionu to Góry Wieczne (G. Krańca Świata, Varn'torn) ciągnące się od Zatoki Muiros ku północnemu wschodowi. Ich najwyższe wierzchołki w tej części (czyli aż do rzeki Nestros) wznoszą się do wysokości ponad 15000 stóp (wg obliczeń uczonych z Universitas Bohemis) – najwyższe z nich to Tertia Montis oraz Mons Mana. To pasmo górskie obniża się ku północnemu zachodowi, ku coraz niższym łańcuchom i wzgórzom Antae i Parhelinis.
Sąsiednim łańcuchem górskim są biegnące ze wschodu na zachód Góry Czarne. Ich najwyższe szczyty osiągają wysokość około 13000 stóp (najwyższe z nich to Kolczysta Góra, Mons Thana, Czerwonoc i Piorunny Grzebień). Góry te uważane są za najdzikszy obszar w całych Ludzkich Królestwach. Zarówno po południowej, jak i północnej stronie Czarnych Gór, na wiele kilometrów rozciągają się pogórza (Czarne Wzgórza, Hortorum, Neiffin, Turbadae). W obrębie Gór Czarnych znajduje się zamieszkały przez vesów, Vesland. Ta wysokogórska kotlina od południa ograniczona jest główną granią Gór Czarnych, od północy natomiast zamyka ją łańcuch Gór Gredos. Ku wschodowi Góry Czarne obniżają się coraz bardziej przechodząc we Wzgórza Egedońskie, które łączą Góry Czarne z Wiecznymi.
Podążając ku północy natrafia się na potężny łańcuch przecinający Ludzkie Królestwa ze wschodu na zachód, a więc równoległy do Gór Czarnych. Geografowie dzielą go na kilka osobnych grup górskich. Najdalej na wschód, nad brzegami Morza Wewnętrznego wznoszą się porośnięte wrzosowiskami Sine Wzgórza. Przechodzą one w niezwykle strome góry Rez-Nuhaad, o szczytach wznoszących się do niemal 10000 stóp. Przez te góry wiedzie tylko jedna droga, przechodząca przez przełęcz Kamienne Wrota. Anhel i Helan to niewysokie, lecz dzikie wzgórza na południe od Rez-Nuhaad. Rez-Nuhaad na zachodzie przechodzi w pagórkowaty płaskowyż Stork, a ten w wapienne, pełne jaskiń Góry Calak Muir (najwyższy szczyt Trójbaszta), które na zachodzie opadają do Morza Asgaar. Na północnym-wschodzie wznosi się zlodowacony Samotny Masyw, przez który serią przełomów przepływa rzeka Kësper i tutaj zmienia kierunek na zachodni.
Samotny Masyw to ostatnia znacząca kulminacja kolejnego łańcucha górskiego, a właściwie całego systemu. Wyniesienie Samotnego Masywu przechodzi ku zachodowi w rozległe, zalesione pasmo wzgórz zwane Wschodnimi Krańcami. Dalej ku zachodowi ciągną się Góry Północne, niezbadany zlodowacony łańcuch górski, stanowiący północny kraniec Ludzkich Królestw. Południowymi pogórzami Gór Północnych są pasma Staates, Dahl i Vhierlang.
Prostopadły łańcuch Gór Groengockich zbiega się z Górami Północnymi w północno-zachodnim krańcu Ludzkich Królestw. Góry Groengockie są drugimi co do wysokości w regionie, ich zlodowacone wierzchołki sięgają niemal 15000 stóp (najwyższy z nich jest Svard). Na zachodzie opadają wprost w wody Oceanu, a doliny tworzą długie, głębokie fiordy. Wschodnie stoki opadają nieco łagodniej ku pogórzom, jednak i tutaj nie ma raczej nizin przybrzeżnych.

WODY
Największy akwen śródlądowy to Morze Wewnętrzne na wschodzie Ludzkich Królestw. Morze to wypełnia potężny krater, który powstał w zamierzchłej przeszłości, prawdopodobnie na skutek uderzenia meteorytu. Są też inne teorie wyjaśniające powstanie Morza Wewnętrznego, są one jednak, albo pozbawione sensu albo mają wątłe podstawy, dlatego tutaj nie zostaną przytoczone. Drugim co do wielkości akwenem słodkowodnym jest Lacus Tianane, pomiędzy Wzgórzami Egedońskimi a Parhelinis. Jezioro to daje początek rzece Thegis. Niewiele mniejsze od Tianane jest Jezioro Nard, położone na północ od Reez-Nuhaad. Zimne, zlodzone przez większą część roku Jezioro Femund, leży u nasady Półwyspu Shaer. Słona Woda, Lacus Dortonnae i Lacus Benesi to jeziora przybrzeżne, odcięte od oceanu wąskimi mierzejami. Niezliczona ilość dużych i małych zbiorników wodnych, wielkie połacie bagien i moczarów to krajobraz Krainy Jezior (zwanej obecnie Ziemiami Livów), obszaru między Calak Muir i Górami Czarnymi.
Obszar Ludzkich Królestw podzielony jest na trzy zlewiska: zlewisko Oceanu, zlewisko Morza Asgaar oraz zlewisko Morza Wewnętrznego.
Bezpośrednio do Oceanu uchodzą rzeki z zachodnich stoków Gór Groengockich oraz rzeki odwadniające południe obszaru Ludzkich Królestw. Do największych z nich należą: Hreisa; Beretia, będąca granicą palarańsko-thoertiańską; Metaurus; Daria i Isarcus, odwadniające obszar Turbadae; największa z tutejszych rzek, Thegis, biorąca początek w Lacus Tianane oraz Albis, malowniczo przełamująca się przez Wzgórza Antae.
Rzeki spływające z wschodnich stoków Gór Groengockich na Półwyspie Shaer oraz te odwadniające Staates i Dahl - największą z nich jest Boder, uchodzą do Morza Asgaar. Najdłuższa rzeka Ludzkich Królestw, wypływająca z Morza Wewnętrznego Kësper kończy swój bieg w delcie otwierającej się do Morza Asgaar. Największymi dopływami Kësper są Roder, wypływająca z Jeziora Nard – Laahm oraz Derg. Do zlewiska Morza Asgaar należy także płynąca u północnych podnóży Calak Muir rzeka Muritz. Obszar między Calak Muir i Górami Czarnymi – Kraina Jezior to także zlewisko Morza Asgaar.
Trzecie zlewisko położone jest w centralnej i wschodniej części Ludzkich Królestw. Rzeki płynące w tym rejonie toczą swe wody generalnie ku Morzu Wewnętrznemu. Poczynając od północy, największymi rzekami są: spływająca z Rez-Nuhaad Yspre; największa rzeka Nidaris – Kennet; Lagaria; odwadniająca kotlinę Veslandu Aries; Vargas; Thebro, meandrująca przez bagienne obszary Keval oraz Maessis.

KLIMAT
Najdalej na północ wysunięte obszary Ludzkich Królestw, północna Okaria i Hoarna charakteryzują się mroźnymi, długimi, trwającymi nawet do pół roku zimami i krótkimi, niezbyt ciepłymi latami. Zimą pada niezwykle dużo śniegu, który na wiosnę topnieje, przyczyniając się do powstawania corocznych , obfitych powodzi. W lecie za to pada mało deszczu i susze nie należą do rzadkości. Poza porą letnią bardzo częste są mgły.
W Królestwie Nidaris, północnej części Cesarstwa Thoertiańskiego, centralnym Rothennie oraz środkowej części Okarii i Hoarny panuje klimat umiarkowany. Pory roku mają podobną długość. Wiosny są ciepłe i wilgotne; lata ciepłe bądź upalne, z niewielkimi opadami; jesienią dużo pada, a zimy są mroźne i śnieżne.
Tereny zachodniej Okarii, Krainy Jezior, Palaranu, Toranii i północnego Rothennu leżą w strefie klimatu morskiego. Przez cały rok temperatury są tutaj wyrównane i ciągle pada, raczej deszcz, chociaż czasami zimą zdarzają się opady śniegu.
Południowe Cesarstwo Thoertii i południowa część Rothennu mają klimat podzwrotnikowy. Klimat ten cechuje się długimi, suchymi latami oraz krótkimi, deszczowymi zimami.
Obszar Veslandu, północno wschodnia Okaria i równoleżnikowy pas w północnej Hoarnie mają klimat kontynentalny. Zimy są tutaj długie i ostre, lata gorące i spada bardzo mało deszczu.
W górach Ludzkich Królestw występują górskie odmiany klimatów obszarów, na których te góry są położone. Wraz ze wzrostem wysokości spada temperatura powietrza i zwiększają się opady. Doliny Gór Północnych i Groengockich dają początek wielu lodowcom.

ROŚLINNOŚĆ
Niegdyś całe Ludzkie Królestwa porastała naturalna roślinność. Na północy były to lasy iglaste i stepy, w centralnej części lasy mieszane, a na południu lasy liściaste i roślinność krzewiasta. Obecnie coraz większe połacie ziemi człowiek bierze we władanie. Karczuje lasy i wypala stepy, aby orać i siać.
Najwyższe partie gór to skalna pustynia, gdzie rosną jedynie marne porosty. Może też to być pustynia lodowa, gdyż wiele szczytów górskich przez cały rok okrywa śnieg. Poniżej tych pustkowi znajdują się górskie łąki i hale, a jeszcze niżej pojawiają się zarośla. Na północy są to gatunki iglaste, a na południowych stokach Gór Czarnych i w Górach Wiecznych – liściaste. Jeszcze niżej rosną lasy, właściwe dla obszaru, w którym znajdują się góry.
Szare Stepy na północnym wschodzie to falista równina, porośnięta wysoką, twardą trawą, spośród której gdzieniegdzie wyrastają rzadkie zagajniki. Ku zachodowi stepy przechodzą w lasy iglaste, których dominuje świerk i jodła. Lasy te porastają podnóża Gór Północnych, Półwysep Shaer i obszary ciągnące się na południe, aż do gór. Ku południowemu-wschodowi stepy przechodzą w obszar podgórskich wrzosowisk.
Pomiędzy pasmami Calak-Muir i Reez-Nuhaad na północy a Górami Czarnymi na południu dominują lasy mieszane. Występują tu takie gatunki jak sosna, modrzew, jodła i świerk oraz dąb, brzoza, topola, buk i klon.
Na Ziemiach Livów większość lasów jest podmokła, a tam gdzie jest zbyt mokro aby mogły rosnąć drzewa występuje roślinność bagienna. Wyższe tereny, bliższe gór porośnięte są wrzosowiskami.
Na południe od Gór Czarnych lasy mieszane przechodzą w lasy liściaste, głównie dębowe i bukowe. Najdalej na południe występuje roślinność krzewiasta, w zależności od wilgotności, przyjmująca różne formy.


I na razie to tyle. Nie bójcie się komentować, ja nie biję. Najwyżej zrobi mi się trochę smutno