- Tsssk - prychnął Drorg - Wolicie przez ściek? Jak jest tam jakie przejście, to pewno zalane. Nura trza będzie dać, a tych szlamowych ustrojstw też tam więcej może być.

Po krótkiej pauzie, Pół-ork wskazał nadziakiem na napis. - Po co takie szopki odstawiać? Żeby zastraszyć, żeby komu rura zmiękła. I to jak widzę tym zasrańcom wyszło...

- Nie mam nic przeciwko żebyś tam wszedł jako pierwszy skoro wyraziłeś taką chęć - Garrick odpowiedział pół-orkowi.

DC 0+ (im wyżej, tym lepiej)
1d20+1 = 1+1 = 2

Albur nie mógł powiedzieć o napotkanych zwłokach zbyt wiele. Może jedynie, że nie chciałby zginąć w ten sposób? Nie był to najprzyjemniejszy widok, to musiał przyznać. Ani zapach, choć nie mógł zdecydować, czy bardziej śmierdzi mu trup, czy Garrick, Drorg i Fulgrim, których portki po ostatnich przygodach ociekały “gulaszem” z waterdhaviańskiej kanalizacji, a przesiąknięte ściekiem obuwie zostawiało mokre ślady na kamiennej posadzce lochu.

Wokół panowała zaklęta cisza. Nawet jeśli coś czaiło się w tunelu, musiało robić to zupełnie bezgłośnie. Wyciosany kilofami korytarz nie był zbyt regularny. Byłby trudny do dokładnego odwzorowania na mapie dla kogoś nie będącego krasnoludem z dziesięcioleciami doświadczenia w podziemnej kartografii. Kierował się delikatnie w prawo, by po kilku stopach zakręcić ostro w lewo, dlatego niewiele dało się zobaczyć bez wchodzenia do niego, co było dla was wszystkich możliwe, choć nie do końca wygodne. Może z wyjątkiem Sonetii musielibyście się schylić, ściągnąć barki i iść gęsiego jeden za drugim.

DC 0+ (im wyżej, tym lepiej)
1d20-1 = 3-1 = 2

Podpierające ścianę zwłoki zostały posłane na kamienną posadzkę kopniakiem Fulgrima. Awanturnik nie zauważył, żeby trup miał przy sobie coś przydatnego, chyba że porzucone narzędzia - trzy kilofy i dwie łopaty. Liczby sugerowały, że pracujących tu kopaczy było więcej niż jeden. Ciekawe, co stało się z pozostałymi?

Patron zaś nic przydatnego nie powiedział. Pewnie znowu odezwie się w najmniej spodziewanej chwili. Oczywiście na temat, który sam sobie wybierze. Fulgrim powoli się zaczynał do tego przyzwyczajać.

Kiedy Drorg obwiązywał się liną, Garrick przyłożył teatralną maskę do twarzy. Zaskoczyła go drobna, na pierwszy rzut oka nawet niezauważalna zmiana w postrzeganiu otoczenia. Spoglądając na wykopany tunel przez otwory maski, zdawał się widzieć ledwie widoczną, różnobarwną linię jakby energii magicznej, ciągnącą się gdzieś przez ten tunel niczym nić prowadząca przez labirynt.

Nieregularny tunel ciągnął się przez jakieś sześćdziesiąt stóp. Wydawał się niestabilny. Mógł w każdej chwili się zawalić. Drorg, Garrick i Fulgrim wyszli z jego drugiej strony. Powitały ich… nagie piersi. Nagie piersi bezgłowego posągu zasłoniętego do pasa przez sporą stertę gruzu. Choć sylwetka rzeźby była smukła, rzemieślnik dołożył wszelkich starań, aby ukazać siłę i muskulaturę jej rąk.

Komnata miała dwadzieścia na sześćdziesiąt stóp. Po posadzce walały się maleńkie kości i szkielety, prawdopodobnie… gryzoni? Zamknięte, pojedyncze drzwi z drewna wzmocnionego żelazem prowadziły gdzieś dalej w prawo. Podobne drzwi, ale podwójne, znajdowały się po lewej stronie pomieszczenia - tam Garricka prowadziła dalej maska.

- Dużo kości. Coś je tu przynosi i zjada - powiedział Fulgrim, który szedł tuż za półorkiem. Niewiedzieć czemu odrzucił od siebie myśl, że była to istota człekokształtna. Zamiast tego myślał o jakimś zwierzęciu. A to z kolei wykluczało korzystanie tak z jednych, jak i z drugich drzwi. Czarownik zaczął szukać na ścianach otworów lub nor. Oświetlał pomieszczenie tarczą. Zerkał też na sufit. Ostatnie czego by chciał, to żeby teraz jakiś stwór spadł im na plecy.

- Poczekajmy na resztę zanim przejdziemy przez drzwi - powiedział do towarzyszy.

Kiedy tylko verdanka przeszła przez tunel i dołączyła do towarzyszy, którzy zrobili, to wcześniej jej uwagę zwrócił jakiś posąg przy, którym znajdowały się jakieś szkielety, prawdopodobnie gryzoni.

Bardka rozejrzała się ostrożnie wokół siebie poświęcając główną część uwagi posągowi.

Sonetia używa percepcji

Garrick skupił się na tym co widział dzięki masce, miał nadzieję, że nie jest prowadzony na manowce.

- Ta maska, którą znalazłem, ona prowadzi w tę stronę - mruknął do towarzyszy, podchodząc do lewych drzwi i nasłuchując czy z drugiej strony dochodzą jakieś odgłosy.

- Głowę pewno przyozdobiono jakimi świecidełkami. Wzięli i rozkradli. Tylko kupa gruzu została - wykoncepował Drorg, po czym przerzucił trochę kamieni chcąc sprawdzić, czy może zostało jeszcze między nimi coś wartego uwagi.