Night City, dwa dni później

Wszystko rozegrało się tak szybko, że przesłuchiwany przez detektywów wydziału specjalnego Pumba z trudem przypominał sobie wszystkie szczegóły zajścia w zakładzie pogrzebowym.

Dotarł na miejsce pół godziny po telefonie Philipa Sorensena, podrzucony pod wskazany adres przez nieoznakowany radiowóz, który akurat dokonywał objazdu strefy patrolowej. Agent FBI czekał na parkingu firmy pogrzebowej pięć metrów od jej wejścia, w towarzystwie trzech towarzyszy, których Voroninowi nie przedstawił z braku czasu. Weszli do środka w pięciu, błyskając hologramami FBI przed nosami zaskoczonych i sporych do pomocy pracowników.

Ciało Stevena White zostało skremowane, a jego szczątki umieszczone w kompozytowej kasecie wręczonej następnie kobiecie, która przedstawiła się jako córka zmarłego. Pracownicy zakładu zgodnie twierdzili, że nie zaistniała żadna pomyłka i że mogło jej chodzić wyłącznie o Stevena. Zaoferowali dostęp do monitoringu firmy, ale Sorensen nie skorzystał, w zamian kierując się natychmiast na parking po przeciwnej stronie zakładu.

Pani White jeszcze tam była, ale nie siedziała w swoim samochodzie ani nie spacerowała po chodniku. Zamiast tego z trudem stawiała kroki trzymana pod ramiona przez dwóch mężczyzn w czarnych strojach motocyklistów prowadzących ją do zaparkowanego w sąsiedniej uliczce vana.

Wypytywany przez detektywów z wydziału specjalnego, Leopold Voronin zgodnie twierdził, że agenci FBI odpowiedzieli ogniem po tym jak mężczyźni w strojach motocyklistów sięgnęli na ich widok po broń. Pchnięty przez Sorensena Pumba padł na płyty chodnika odsłaniając głowę rękami, wciskając się w ziemię i modląc się w duchu, aby żadna ze świszczących nad nim kul nie miała wygrawerowanego imienia detektywa Voronina.

Jak się później okazało, dwaj motocykliści stanowili część ekipy polującej na córkę Stevena White. To oni - bezwzględni i zdeterminowani przestępcy - zainscenizowali napad na Pacifica Bank po to, aby dzięki pozornie przypadkowemu zabójstwu strażnika ściągnąć do Night City jego córkę - córkę, która jeszcze kilka lat temu była synem Stevena White i która według Sorensena wiedziała, gdzie zostały ukryte miliony eurodolarów pochodzące ze słynnego napadu.

Ich plan niemalże zakończył się sukcesem, lecz agenci FBI byli szybsi, lepiej wspomagani cybernetycznie i nafaszerowani potężniejszymi dawkami stymulantów. Wymiana ognia trwała zaledwie piętnaście sekund - tyle potrzebowali ludzie Sorensena, żeby wyeliminować całą grupę bez jakiegokolwiek uszczerbku dla siebie ani postronnych świadków.

Leopold Voronin nawet nie zdążył wyciągnąć broni, zresztą taka myśl nie przeszła mu przez myśl. Kiedy kilkanaście minut później na parkingu zaroiło się od mundurowych, odprowadzony do samochodu detektyw potrafił myśleć tylko o jednym.

Śledztwo nareszcie dobiegło końca.

KONIEC