Panicz

Denat sam sobie nie wybiera, jest wysyłany: bądź to na plan swojego bóstwa, bądź (jeśli żadnego nie wyznawał i nie jest to FR) na plan o odpowiadającym mu charakterze. Sam plan ma charakter, co odczuwają boleśnie choćby ci, którzy tam przypadkiem trafili. W tej konstrukcji to owe plany są stałymi punktami odniesienia w ocenie (co nie znaczy oczywiście, że ktokolwiek z żyjących ma tego świadomość).

Uniwersalność dobra i zła? Jasne, zgadzam się, że w DND taka występuje. Jest jasno powiedziane, co jest dobre i co złe. Ale - jeśli nie powołasz się na któryś z filozoficznych systemów, jakie mamy na naszym podwórku, jako na ten niosący obiektywną prawdę - na Ziemi tego już nie ma. Wśród największych religii są punkty sprzeczne, które wzajemnie mogą być uznane za dobre czy złe. Tak samo w przypadku różnych kultur.

No i właśnie. W DnD osądzamy na podstawie tego ustalonego przez Wszechświat układu. Uważam, że zarówno w przypadku dobra i zła (co widać jaśniej), jak i w przypadku prawa i chaosu.

Kultura w której lanie żony i tłuczenie dzieciaków do nieprzytomności nie jest niczym zdrożnym nie zostanie uznana za dobrą w świetle dedekowej magii, bóstw itd.
Mimo, że postać wywodząca się z takiej kultury może być święcie przekonana o swej wewnętrznej dobroci.

A dlaczego by nie? Nieznajomość prawa nie uwalnia od odpowiedzialności.

Jak napisał w poście niżej Knocknees: "Postać praworządna dotrzymuje słowa, szanuje autorytet, ceni tradycje i osądza osoby które nie wypełniają swoich obowiązków. Prawo* mówi o wiarygodności i posłuszeństwie wobec autorytetów jak również implikuje honor. Ale uwaga praworządność może też oznaczać ortodoksyjne przestrzeganie jakiejś tradycji, uprzedzenie czy niezdolność do adaptacji a co za tym idzie ograniczenie horyzontów".

Co w tym momencie uznamy za nadrzędne: nieudolne prawo państwowe, w jakimś zniszczonym księstwie, normy zwyczajowe, nakazy religii, honor? Postać może głęboko wierząc w swoją prawowierność łamać liczne zasady, może być wierna autorytetom i tradycji, które nie są w danym miejscu dominującymi. Tak jak w przypadku podziału dobro/zło musi występować jakiś wzorzec ogólny (oderwany od doczesnej rzeczywistości), który określi, co jest naprawdę porządkiem, a co chaosem. Bo plany, aury, artefakty, magia czy bóstwa nie relatywizują.

Nie twierdziłem, że ma tam być napisane czym jest dobro. Ale Ty jako MG osądzając, osądzisz wg jakichś kryteriów na kogo to zadziała, a na kogo nie. I może się okazać, że równie prawowierni, oddani tradycji gracze staną po dwóch stronach barykady. Na jednego czar zadziała, na drugiego nie. Zadziała na tego, który przestrzega zwyczajów swej religii, chaotycznej złej, co do joty czy na tego, który jest błędnym rycerzem dla którego prawem jest tylko jego honorowy kodeks, który sam w głowie umyślił? Wydaje mi się, że przy takich czarach 'magia' nie będzie wnikać głęboko w zawiłości kulturowe tylko oprze się na wzorach, które stanowią Plany.

Tabelki wrzuciłem po prostu jako synonim tych stałych norm dot. charakterów. Miałem na myśli to, że niezależnie od tego, jaka postać jest na podłożu kulturowym, została już do jakiegoś charakteru przypisana odgórnie. Może święcie wierzyć w swoją dobroć, może ją za taką uznawać całe otoczenie, ale i tak jest gdzieś tam wzorzec, który ma ją w rejestrze jako 'CZ'. I czary, które na nią zadziałają, czy plan, na który - chcąc, nie chcąc - trafi są tego odbiciem.