Arka - Strona 12

Misiencjusz · 24-02-2006, 13:04

Rób jak chcesz. Odezwał się Tomek w kierunku Amelii.Ja się stąd zbieram. Nie wiemy w jakiej jesteśmy sytuacji więc należy zakładać, ze w bardzo złej i siły będą nam potrzebne. To, ze on umiera nie znaczy, ze ja zamierzam razem z nim. Chcesz to siedź tutaj, ci którzy mają jeszcze resztki instynktu samozachowawczego idą ze mną. Do jaskini łatwo trafisz. Idziesz w tamtym kierunku Wskazuję w stronę torpedy i drogi, która szedłem w stronę ścieżki Potem ok 5 minut marszu i znajdziesz ścieżkę wydeptaną w lesie. Skręcasz ścieżką w prawo i po jakichś 5 minutach powinnaś dojść do jaskini. Do zobaczenia na miejscu. Aha, nie zapomnij o ostatnim namaszczeniu i atrakcyjnym pogrzebie z wyraźnym sarkazmem i złością w głosie dorzucam kończąc obładowywanie się drewnem i przytroczaniem czego się da do plecaka.

toman5on · 24-02-2006, 14:42

Andrzej słysząc ostrą wymianę zdań między Amelią a Tomkiem przerywa zbieranie chrustu. Odwraca się, spogląda srogo na kłócącą się dwójkę i mówi głośno, wyraźnie zagniewany: - Dość tego! Zrozumcie, że nie ma miejsca na kłótnie w tej sytuacji! Musimy działać razem! RAZEM! - robi pauzę, wypuszcza cicho powietrze z płuc i kontynuuje już spokojniej - Nie rozumiecie tego? Nie czas i miejsce by się jeszcze wzajemnie męczyć. Nie musimy się lubić, ale chociaż działajmy w zgodzie. W tym nasza szansa.
Następnie zwraca się do Amelii - Rozumiem Cię. I inni też. Nikt tu nie jest bezduszny. Ale ZROZUM - znam się na ranach i WIEM, że ten człowiek nie przeżyje. Nie ocknie się nawet, stracił za dużo krwi. Umrze nieprzytomny i można powiedzieć, że w tym jego szczęście. A Ty nie pomożesz mu - nieważne jak bardzo chcesz. Nie możesz zostać tu sama. Nikt nie oddziela się od reszty. Idą wszyscy albo zostają wszyscy. Zatem? - ostanio słowo wypowiada jakby lekko proszącym tonem.

Templarius · 24-02-2006, 15:05

-Nie mówiłem, że bym go zostawił... - mówi Paweł, spogladając ponuro na Amelię. Nie lubił jej. Krzykliwa, mało...hmm...stabilna? W dodatku lubi zakładać wszystko z góry. Mało przydatni są tacy ludzie tutaj, kiedy jest tyle stresu...
-I tak wszyscy możemy zginąć, jak nie z głodu, to od poniemieckiej miny. - dodaje ponuro, uśmiechając się sarkastycznie.
-Kto wie? Może ten człowiek pilotując uratował nam życia? Może dzięki niemu nie rozbiliśmy się na pełnym morzu, albo nie wryliśmy się prosto w ziemię? - mówiąc to, odwraca wzrok i wbija go gdzieś w dal, w nadchodzące ,ciemne chmury.

"Za to teraz męczymy się gdzieś na pieprzonej wysepce"

-Zresztą skoro Andrzej mówi, że on się nie obudzi, to po co przyspieszać jego śmierć przenosząc go? Co najwyżej możemy zrobić dla niego jakąs kryjówkę - ale i tak nie dożyje ranka. - z rezygnacją wodzi po wszystkich zamglonym ze zmęczenia wzrokiem.
-Nie wiem jak wy, ale ja jestem zmęczony. A jeśli zaraz nie schronimy się gdzieś, to będę także przemoczony. A teraz dość pieprzenia, po prostu weźmy najpotrzebniejsze rzeczy. - odwracam się w stronę kupki złomu, który niegdyś był częścią samolotu i zaczynam ją przeczesywać.

-Nie marnujcie czasu. Lepiej szybko ruszajmy. - "Albo od razu się zabijmy..." - mówię, nadal odwrócony do żelastwa.

[user=170,532] Przeszukuję kawałki blach i innego śmiecia w poszukiwaniu równej, nieprzemakalnej powierzchni, na tyle dużej, by móc zrobić z niego naczynie na deszczówkę, lub "skraplacz".[/user]

**Redone** · 24-02-2006, 17:25

Spojrzałam po wszystkich zebranych. Po mojej minie widać było, że lepiej mnie teraz nie drażnić. Nagle odwróćiłam się i poszłam szybkim w kierunku, który podał Tomek rzucając za siebie:
- Idziecie kurwa czy nie?!

Yarot · 24-02-2006, 23:51

Zabieracie drewno, przydatne resztki blach i plastików i ruszacie w las. Inni, wciąż jeszcze w szoku, idą posłusznie za Wami. Wszyscy zdają sobie sprawę z jednego - tam, za plecami został człowiek. W zasadzie to mógł być każdy, ale los chciał, że to był pilot. Czy można mu było pomóc? Czy można komuś pomóc w takiej sytuacji? Wszystkie racjonalne powody przeczyły temu. Wasz instynkt również to Wam podpowiadał. I kierując się wyższą racją życia nad śmiercią zmierzacie do upatrzonej przez Tomka ścieżki.
Zgodnie z jego słowami, nie jest to daleko i już po chwili stajecie na ścieżce, która jest ustawiona prostopadle do kierunku z którego przyszliście. I od razu kierujecie się na prawo. Las wokół żył swoim własnym życiem, ale było ono znacznie cichsze i spokojniejsze niż tchnienie lasu na lądzie.

Ścieżka jest akurat na tyle szeroka, że można swobodnie iść gęsiego. Nie dane jest wam nacieszyć się takim komfortem za długo, gdyż las nagle urywa się a sama ścieżka spada ostro w dół wzdłóż skalnego zbocza.

Opada wraz z kamiennym grzbietem w stronę wybrzeża i widzicie na dole, na końcu ścieżki to, co obiecywał Tomek - jaskinię. Samo zejście nie jest specjalnie trudne, ale jak pomyślicie sobie, że można je pokonywać w deszczu na śliskich kamieniach, to od razu rzednie wam mina.

Na dole jest wypłaszczenie usiane skalnym gruzem oraz oczywiście wejście do pieczary.

Poza tą dość oczywistą drogą można stąd pójść pomiędzy skałami w stronę morza i pewnie wyjdzie się na jakąś część skalistego wybrzeża. Tego możecie się jedynie domyślać, jeśli nie chcecie sprawdzać tego osobiście.

**Redone** · 25-02-2006, 13:09

Spoglądam niepewnie na drogę i jaskinię. Choć cały czas szłam żwawym krokiem teraz stoję i drapię się po łokciu.
- Ja nie idę pierwsza.
"Niech inni sprawdzą co i jak, ja pójdę za nimi." pomyślałam

Misiencjusz · 26-02-2006, 12:37

Masz zapalniczkę? Zwracam się do Pawła. Rozglądam się za kępą suchych trwa, drobnych patyków i tp. Za pomocą dłuższego źdźbła zawiązuję to na jakimś kiju aby stworzyć prowizoryczna pochodnię. Wystarczy żeby wytrzymała kilka minut. Biorę zapalniczkę i "pochodnię" do ręki i schodzę w dół w stronę wejścia do jaskini. Przy okazji bacznie rozglądam się po ziemi i otoczeniu czy nic nam nie zagraża. Gdy jestem już u wylotu jaskini podpalam "pochodnię" i zaglądam do środka. Przede wszystkim sprawdzam czy ogień drga i nie gaśnie, przynajmniej będziemy mieć pewność że jest tam powietrze.

[user=532,1593,1413,1420,345,1576]Idąc w stronę jaskini szczególnie bacznie rozglądam się za śladami ludzi, którzy wydeptali tę ścieżkę. Nie jestem tropicielem ani myśliwym, ale próbuję się połapać czy ci ludzie mogą być gdzieś w okolicy. Na ile szum wody mi pozwala staram się nasłuchiwać jakichkolwiek dźwięków od strony jaskini mogących świadczyć o czyjejś obecności, albo co gorsza obecności np. niedźwiedzia. Szczególnie intensywnie nasłuchuję gdy już jestem u wlotu. Wstrzymuję oddech by wychwycic jak najwiecej i bacznie rozglądam się co widzę w środku, w marnym świetle płomienia. Jeśli nie widze ani nie słysze nic podejrzanego zagłebiam sie kilka kroków wgłąb i staram się zorientować w rozmiarach jaskini i jej zawartości. Obejrzeć pobieżnie ściany i podłoże.[/user]

Templarius · 26-02-2006, 13:03

-Co ty wyprawiasz? - mówię ze zdziwieniem, obserwując poczynania Tomka.
-Po co wkładasz tam pochodnię? Jak się boisz, to po prostu mi ją oddaj. Sam zobaczę, czy tam jest jakaś komora...

Staję za Tomkiem, zaglądając mu przez ramię do środka.
-Hm...typowa jama... lepiej niech ktoś ją zbada... - mówię pod nosem sam do siebie.

"Piękny teren... szkoda, że jesteśmy tutaj akurat w takich okolicznościach..."

Yarot · 26-02-2006, 22:14

Wejście jest szerokie na tyle, że dwóch ludzi przejdzie swobodnie obok siebie. Samo wypłaszczenie oraz droga do jaskini jest udeptana, ale nie śladami zwierząt a ludzi. Nie widać innych oznak bytności kogokolwiek, ale wszystko wskazuje na to, że to ludzkie ślady. Paweł i Tomek w drżącym świetle pochodni widzą, że środek jaskini to jedna duża pieczara wypełniona skrzynkami oraz stertami kamieni.
[user=170,1593,1420,1413] Pochodnia nie wytrzymała na tyle, by się temu bliżej przyjrzeć, ale dostrzegliście też na przeciwległej ścianie otwór wyglądający jak przebity otwór na drzwi z białym napisem nad nim :"Aufklarungsboot".[/user]

Misiencjusz · 26-02-2006, 23:45

[user=532,1593,1413,1420,345,1576]Podchodzę w stronę skrzynek i w świetle zapalniczki oglądam je bliżej. Czy są to drewniane skrzynki czy metalowe? Czy wyglądają na otwierane czy nie? Jeśli jest taka możliwość zaglądam do nich, przynajmniej kilku żeby się zorientować co może być w środku. Potem zajmę się otworem, ale na razie chciałbym wiedzieć co z tymi skrzynkami.[/user]

24-02-2006, 14:42	#112
toman5on Reputacja: 1	Andrzej słysząc ostrą wymianę zdań między Amelią a Tomkiem przerywa zbieranie chrustu. Odwraca się, spogląda srogo na kłócącą się dwójkę i mówi głośno, wyraźnie zagniewany: - Dość tego! Zrozumcie, że nie ma miejsca na kłótnie w tej sytuacji! Musimy działać razem! RAZEM! - robi pauzę, wypuszcza cicho powietrze z płuc i kontynuuje już spokojniej - Nie rozumiecie tego? Nie czas i miejsce by się jeszcze wzajemnie męczyć. Nie musimy się lubić, ale chociaż działajmy w zgodzie. W tym nasza szansa. Następnie zwraca się do Amelii - Rozumiem Cię. I inni też. Nikt tu nie jest bezduszny. Ale ZROZUM - znam się na ranach i WIEM, że ten człowiek nie przeżyje. Nie ocknie się nawet, stracił za dużo krwi. Umrze nieprzytomny i można powiedzieć, że w tym jego szczęście. A Ty nie pomożesz mu - nieważne jak bardzo chcesz. Nie możesz zostać tu sama. Nikt nie oddziela się od reszty. Idą wszyscy albo zostają wszyscy. Zatem? - ostanio słowo wypowiada jakby lekko proszącym tonem. __________________ You're another sh... talking punk to me You're living inspiration for what I never wanna be And I see, you've been blinded by what you believe And now back up and sit down, shut up and act like you need to be

24-02-2006, 15:05	#113
Templarius Reputacja: 1	-Nie mówiłem, że bym go zostawił... - mówi Paweł, spogladając ponuro na Amelię. Nie lubił jej. Krzykliwa, mało...hmm...stabilna? W dodatku lubi zakładać wszystko z góry. Mało przydatni są tacy ludzie tutaj, kiedy jest tyle stresu... -I tak wszyscy możemy zginąć, jak nie z głodu, to od poniemieckiej miny. - dodaje ponuro, uśmiechając się sarkastycznie. -Kto wie? Może ten człowiek pilotując uratował nam życia? Może dzięki niemu nie rozbiliśmy się na pełnym morzu, albo nie wryliśmy się prosto w ziemię? - mówiąc to, odwraca wzrok i wbija go gdzieś w dal, w nadchodzące ,ciemne chmury. "Za to teraz męczymy się gdzieś na pieprzonej wysepce" -Zresztą skoro Andrzej mówi, że on się nie obudzi, to po co przyspieszać jego śmierć przenosząc go? Co najwyżej możemy zrobić dla niego jakąs kryjówkę - ale i tak nie dożyje ranka. - z rezygnacją wodzi po wszystkich zamglonym ze zmęczenia wzrokiem. -Nie wiem jak wy, ale ja jestem zmęczony. A jeśli zaraz nie schronimy się gdzieś, to będę także przemoczony. A teraz dość pieprzenia, po prostu weźmy najpotrzebniejsze rzeczy. - odwracam się w stronę kupki złomu, który niegdyś był częścią samolotu i zaczynam ją przeczesywać. -Nie marnujcie czasu. Lepiej szybko ruszajmy. - "Albo od razu się zabijmy..." - mówię, nadal odwrócony do żelastwa. [user=170,532] Przeszukuję kawałki blach i innego śmiecia w poszukiwaniu równej, nieprzemakalnej powierzchni, na tyle dużej, by móc zrobić z niego naczynie na deszczówkę, lub "skraplacz".[/user] __________________ "All those moments will be lost... In time... Like tears... In the rain. Time to die."

24-02-2006, 17:25	#114
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Spojrzałam po wszystkich zebranych. Po mojej minie widać było, że lepiej mnie teraz nie drażnić. Nagle odwróćiłam się i poszłam szybkim w kierunku, który podał Tomek rzucając za siebie: - Idziecie kurwa czy nie?! __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

24-02-2006, 23:51	#115
Yarot Reputacja: 1	Zabieracie drewno, przydatne resztki blach i plastików i ruszacie w las. Inni, wciąż jeszcze w szoku, idą posłusznie za Wami. Wszyscy zdają sobie sprawę z jednego - tam, za plecami został człowiek. W zasadzie to mógł być każdy, ale los chciał, że to był pilot. Czy można mu było pomóc? Czy można komuś pomóc w takiej sytuacji? Wszystkie racjonalne powody przeczyły temu. Wasz instynkt również to Wam podpowiadał. I kierując się wyższą racją życia nad śmiercią zmierzacie do upatrzonej przez Tomka ścieżki. Zgodnie z jego słowami, nie jest to daleko i już po chwili stajecie na ścieżce, która jest ustawiona prostopadle do kierunku z którego przyszliście. I od razu kierujecie się na prawo. Las wokół żył swoim własnym życiem, ale było ono znacznie cichsze i spokojniejsze niż tchnienie lasu na lądzie. Ścieżka jest akurat na tyle szeroka, że można swobodnie iść gęsiego. Nie dane jest wam nacieszyć się takim komfortem za długo, gdyż las nagle urywa się a sama ścieżka spada ostro w dół wzdłóż skalnego zbocza. Opada wraz z kamiennym grzbietem w stronę wybrzeża i widzicie na dole, na końcu ścieżki to, co obiecywał Tomek - jaskinię. Samo zejście nie jest specjalnie trudne, ale jak pomyślicie sobie, że można je pokonywać w deszczu na śliskich kamieniach, to od razu rzednie wam mina. Na dole jest wypłaszczenie usiane skalnym gruzem oraz oczywiście wejście do pieczary. Poza tą dość oczywistą drogą można stąd pójść pomiędzy skałami w stronę morza i pewnie wyjdzie się na jakąś część skalistego wybrzeża. Tego możecie się jedynie domyślać, jeśli nie chcecie sprawdzać tego osobiście. __________________ ...and the Dead shall walk the Earth once more _. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : ._

25-02-2006, 13:09	#116
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Spoglądam niepewnie na drogę i jaskinię. Choć cały czas szłam żwawym krokiem teraz stoję i drapię się po łokciu. - Ja nie idę pierwsza. "Niech inni sprawdzą co i jak, ja pójdę za nimi." pomyślałam __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

24-02-2006, 13:04	#111
Misiencjusz Reputacja: 1	Rób jak chcesz. Odezwał się Tomek w kierunku Amelii.Ja się stąd zbieram. Nie wiemy w jakiej jesteśmy sytuacji więc należy zakładać, ze w bardzo złej i siły będą nam potrzebne. To, ze on umiera nie znaczy, ze ja zamierzam razem z nim. Chcesz to siedź tutaj, ci którzy mają jeszcze resztki instynktu samozachowawczego idą ze mną. Do jaskini łatwo trafisz. Idziesz w tamtym kierunku Wskazuję w stronę torpedy i drogi, która szedłem w stronę ścieżki Potem ok 5 minut marszu i znajdziesz ścieżkę wydeptaną w lesie. Skręcasz ścieżką w prawo i po jakichś 5 minutach powinnaś dojść do jaskini. Do zobaczenia na miejscu. Aha, nie zapomnij o ostatnim namaszczeniu i atrakcyjnym pogrzebie z wyraźnym sarkazmem i złością w głosie dorzucam kończąc obładowywanie się drewnem i przytroczaniem czego się da do plecaka.

26-02-2006, 12:37	#117
Misiencjusz Reputacja: 1	Masz zapalniczkę? Zwracam się do Pawła. Rozglądam się za kępą suchych trwa, drobnych patyków i tp. Za pomocą dłuższego źdźbła zawiązuję to na jakimś kiju aby stworzyć prowizoryczna pochodnię. Wystarczy żeby wytrzymała kilka minut. Biorę zapalniczkę i "pochodnię" do ręki i schodzę w dół w stronę wejścia do jaskini. Przy okazji bacznie rozglądam się po ziemi i otoczeniu czy nic nam nie zagraża. Gdy jestem już u wylotu jaskini podpalam "pochodnię" i zaglądam do środka. Przede wszystkim sprawdzam czy ogień drga i nie gaśnie, przynajmniej będziemy mieć pewność że jest tam powietrze. [user=532,1593,1413,1420,345,1576]Idąc w stronę jaskini szczególnie bacznie rozglądam się za śladami ludzi, którzy wydeptali tę ścieżkę. Nie jestem tropicielem ani myśliwym, ale próbuję się połapać czy ci ludzie mogą być gdzieś w okolicy. Na ile szum wody mi pozwala staram się nasłuchiwać jakichkolwiek dźwięków od strony jaskini mogących świadczyć o czyjejś obecności, albo co gorsza obecności np. niedźwiedzia. Szczególnie intensywnie nasłuchuję gdy już jestem u wlotu. Wstrzymuję oddech by wychwycic jak najwiecej i bacznie rozglądam się co widzę w środku, w marnym świetle płomienia. Jeśli nie widze ani nie słysze nic podejrzanego zagłebiam sie kilka kroków wgłąb i staram się zorientować w rozmiarach jaskini i jej zawartości. Obejrzeć pobieżnie ściany i podłoże.[/user]

26-02-2006, 13:03	#118
Templarius Reputacja: 1	-Co ty wyprawiasz? - mówię ze zdziwieniem, obserwując poczynania Tomka. -Po co wkładasz tam pochodnię? Jak się boisz, to po prostu mi ją oddaj. Sam zobaczę, czy tam jest jakaś komora... Staję za Tomkiem, zaglądając mu przez ramię do środka. -Hm...typowa jama... lepiej niech ktoś ją zbada... - mówię pod nosem sam do siebie. "Piękny teren... szkoda, że jesteśmy tutaj akurat w takich okolicznościach..." __________________ "All those moments will be lost... In time... Like tears... In the rain. Time to die."

26-02-2006, 22:14	#119
Yarot Reputacja: 1	Wejście jest szerokie na tyle, że dwóch ludzi przejdzie swobodnie obok siebie. Samo wypłaszczenie oraz droga do jaskini jest udeptana, ale nie śladami zwierząt a ludzi. Nie widać innych oznak bytności kogokolwiek, ale wszystko wskazuje na to, że to ludzkie ślady. Paweł i Tomek w drżącym świetle pochodni widzą, że środek jaskini to jedna duża pieczara wypełniona skrzynkami oraz stertami kamieni. [user=170,1593,1420,1413] Pochodnia nie wytrzymała na tyle, by się temu bliżej przyjrzeć, ale dostrzegliście też na przeciwległej ścianie otwór wyglądający jak przebity otwór na drzwi z białym napisem nad nim :"Aufklarungsboot".[/user] __________________ ...and the Dead shall walk the Earth once more _. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : ._

26-02-2006, 23:45	#120
Misiencjusz Reputacja: 1	[user=532,1593,1413,1420,345,1576]Podchodzę w stronę skrzynek i w świetle zapalniczki oglądam je bliżej. Czy są to drewniane skrzynki czy metalowe? Czy wyglądają na otwierane czy nie? Jeśli jest taka możliwość zaglądam do nich, przynajmniej kilku żeby się zorientować co może być w środku. Potem zajmę się otworem, ale na razie chciałbym wiedzieć co z tymi skrzynkami.[/user]