Arthur Fleck

Ja też tak sądzę Mówiłem, że ten humanizm Caroline to jej największa słabość, ciężko będzie przeżyć próbując wszystkich uratować

 

Alex Tyler

To mogła mu pomóc Bo wyszedł trochę metagejming

No to nie przeżyje ¯\_(ツ)_/¯ Wolę odgrywać postać zgodnie z jej charakterem, niż starać się za wszelką cenę przejść scenariusz. I tak wszyscy nie mogą przeżyć. Zresztą, czasami w horrorach ci co starają się za wszelką przetrwać giną jako jedni z pierwszych

 

Arthur Fleck

Najwyżej zrobisz sobie nową postać, albo zagrasz którymś z npców, może dla odmiany Villavueną i wszystkich pozabijasz

A co do metagejmingu, to Ombrose ładnie odegrał Corinną stan wkr....nia, ona nie jest byle popychadłem, więc reakcja Coiro jak najbardziej in character.

 

Alex Tyler

To w pewien sposób ratuje szlachetny odruch Ombrose. I moja postać nie zamierza dać się zabić, tylko ryzykuje, by pomagać innym. A przejmowania innej postaci raczej nie przewiduję

 

Ombrose

Metagejming to moje ulubione słowo od czasu Rowów
Dla mnie jako gracza jest ważniejsze to, żeby mieć fajną współgraczkę w sesji, która dobrze pisze od bezwzględnego wczuwania się w postać. Ale chciałem mieć to i to (bo czemu nie można mieć wszystkiego równocześnie, co nie? ). Dlatego wymyśliłem taką akcję Cori, która byłaby zgodna z jej charakterem, a która zarazem pomogłaby Caroline.

Tak naprawdę najczęściej można tak nagiąć działania naszych postaci, aby zawsze były zgodne z ich charakterem, a zarazem pomagały im przeżyć. Na przykład androidka mogłaby wpaść na pomysł, że jak spróbuje uratować wszystkich, to się nie uda, ale altruizm i humanitarność kazałby jej nie umierać bohatersko dla dwóch osób... Ale działać tak, aby przeżyła choć jedna. Nie chciałbym jednak, abyś poczuła, że w najmniejszym stopniu sugeruje Ci co masz zrobić lub jak się zachować, bo Ty najlepiej wiesz, jak odgrywać swoją postać. Po prostu chcę, aby Caro przeżyła!

 

Alex Tyler

A dla mnie to by może miało sens, jakbym grała człowiekiem. Ludzie myślą w ten sposób. Ale androidy nie potrafią racjonalizować. Są prostolinijne i bezpośrednie. Nawet mechanicznie jest to odzwierciedlone A model którym kieruję to już w ogóle ewenement
Wiem jednak o co Ci chodzi. Różnimy się jednak filozofią gry. Dla mnie w Fabularnych RPG ważniejsza jest gra sama w sobie, a nie osiągnięcie jakichś odgórnych celów scenariuszowych. Interesuje mnie najbardziej odgrywanie postaci (o ile nie godzi w fair play gry towarzyskiej) i pełna swoboda w interakcji ze światem oraz poważniejsze konsekwencje (w tym ich nieodwołalność). Tych cech jednocześnie nie posiada żadna gra paragrafowa, planszowa, na komputer, konsolę czy telefon. Dlatego by zaznać czegoś takiego sięgam sobie po Fabularne RPG.

W każdym razie to miłe i uprzejme z Twojej strony, ale dla mnie trochę wygląda jak specjalne traktowanie I nie wiem, czy mi się do końca podoba Bo trochę odbiera mnie i mojej postaci prawo do ponoszenia konsekwencji. Ale nie jesteś MG, a kierujesz innym, w pełni wolnym uczestnikiem opowieści, więc w zasadzie możesz działać jak chcesz swoim bohaterem. A ja mogę najwyżej ponarzekać Jednak moja postać wiedziała, co ryzykuje, podejmując konkretne działania i jeśli jej nie wyszło, a MG uznał, że neutralnie rzecz biorąc, trzeba wyciągnąć jakieś konsekwencje, to tak powinno być. Niech będzie, co ma być, a nie jakieś plot armory. Zwłaszcza w horrorze mechanicznie zaprojektowanym na partaczenie większości działań i wysoką śmiertelność BG.

 

Ombrose

Nie do końca czuję, żebym odbierał Ci jakiekolwiek prawa, choć tak twierdzisz.
Zwłaszcza, że napisałem, że nie mówię Ci co masz robić, tylko wręcz przeciwnie - że wiesz najlepiej, jak prowadzić swoją postać.

To jest najważniejsze zdanie. I reszta wiadomości. Szanuję i doceniam to, że działasz tak dlatego, bo chcesz być w zgodzie ze swoją postacią. A nie dlatego, bo liczysz na plot armor i osiągnięcie nierealistych celów.

Edit: choć czy to nie jest trochę potwarz dla androidów, że prowadzisz ich jako zaprogramowaną siłę, która bezmyślnie dąży do celów (uratować wszystkich), a nie jako inny odrębny gatunek, który jest zdolny do inteligencji i rozeznania w sytuacji. Może się mylę i wyprowadź mnie z błędu, chętnie lepiej zrozumiem postać. Mam nadzieję, że nie wypadam w Twoich oczach na niegrzecznego, bo staram się taki nie być. Przepraszam, jeśli brzmię irytująco.

 

Arthur Fleck

Myślę, że wasze filozofie wcale się tak znowu nie różnią. Ombrose prowadzi teraz "Rowy Krwią Płynące", który w domyśle miał być survival horrorem/slasherem, ale w wyniku działań graczy, bardziej lub mniej fortunnych rzutów kośćmi przerodził w zupełnie inną opowieść z epickim rozmachem. Z tego co pisał miał ogólny zarys, ale historia żyje własnym życiem, on tylko odpowiednio reaguje na kolejne działania BG, nie trzyma sztywno ram scenariusza, na pewno by ci się spodobało jeśli nie lubisz odgórnych celów scenariuszowych

Ja też jako gracz często stosuję podobne sztuczki co Ombre i nie widzę w tym nic złego by kierować się dobrem drużyny czy innych graczy poprzez wiarygodne umotywowanie działań bohatera. Po za tym w Corinnie, gdzieś w głęboko jej podświadomości może tkwić troska o Caroline, którą wypiera i nawet nie jest jej świadoma. Z czasem może to sobie odkrywać, a to pierwszy impuls, sen o wiośnie. W założeniu terapia w kriokomorze miała wzbudzić wyrzuty sumienia i żal za popełnione zbrodnie i choć Coiro poczuwa się jako ofiara tortur, wręcz mitologiczny tytan karany przez Bogów za dobre uczynki, to jednak może nie do końca tak jest? Może wyczuwa, że Carolinie jest inna niż reszta maszyn, choć dla zasady traktuje ją podle jak pozostałe androidy. Na razie to nie musi padać w tekście, ale może być później polem do interpretacji zachowań Corinny przy jej ewentualnej przemianie wewnętrznej i zmianie nastawienia do Caroline.

 

Ombrose

Yep. Początkowo było coś takiego w jej psychice, kiedy chodziło o albinosa, którego skojarzyłem z Darienem, którego wymyśliłem na poczekaniu. Tak naprawdę stworzyłem go dla Caroline, bo dał jej powód, czemu nie zatrzaskiwać od razu drzwi. Bo tamten albinos skojarzył się jej z albinosem z przeszłości Cori. no i mamy drugą kolejkę, w której główkuje, jak kierować postacią, która nienawidzi androidów... tak, aby jeden android, Caroline, przeżył. Boję się, że w końcu stracę pomysły.

A chcę jako gracz walczyć o Caroline, bo Alex pisze całkiem dobrze, a nie mamy wielu graczy w sesji. Jest jeszcze nami, która jest mniej aktywna ostatnio. Jest również Grek i dobrze, że jest. Ale to nie jest tak, jak w Rowach, że od początku było kilkunastu graczy i każdego można było zastąpić aż do ustanowienia ostatecznego składu. Tu od początku jest mało graczy, dlatego ciężko mnie winić za to, że chcę, aby Caro przeżyła.

edit: napisałeś "sen o wiośnie"
przypomniało mi się A Time For Wolves

 

Nami

Żyję. Testuję nową kostnicę, która wyrzuca takie wyniki jak ten ostatni GreKa

 

__________________
Discord podany w profilu