Edward był ciekaw,jaki czar przygotowuje orczy kapłan - ale nie na tyle,by nie spróbować mu przeszkodzić.
Wziął głęboki oddech i skoncetrował się na miarowym wypuszczaniu powietrza w trakcie rzucania czaru. Rzecz była niezbyt przyjemna, bo przez dobrą chwilę był całkiem pozbawiony powietrza, a płuca wypełnił mu obcy gaz, który należało w tym bezdechu miarowo wypuścić...
Jednak efekt był jeszcze bardziej nieprzyjemny niż procedura, o czym orkowie mieli się zaraz przekonać.

Cloud of Bewilderement, ruch wedle potrzeby żeby złapać zasięg. Od biedy jeśli już nie w szamana, to wodza na pewno dosięgnę. Cloudy Conjuration działa, i chociaż efekty się nie kumulują, to jeśli punkt początkowy chmury ustawić na krawędzi efektu to dodatkowa chmura obejmie ze dwa pola więcej - lub półtora metra, nie wiem czy korzystasz siatki na własny użytek. Może będzie miało znaczenie, może nie.

„Smoki” przeszli kolejny odcinek dołączając do wachty IV. Ich strzały i bełty poszybowały w kierunku orków zabijając uśpionych orków i raniąc czterech kolejnych. Couryn zatrzymał się przy Edwardzie. Posłał magiczny pocisk w orka, który stwierdził, iż teren nie jest już śliski. Jego warkliwy okrzyk zawiadomił innych wojowników orków, zarazy potem padł rażony magicznymi pociskami. Lea strzeliła do wodza trafiła go.
Wódz z złością wyrwał wystającą z barku strzałę. zaszarżował wprost na środek muru, tam gdzie stał dziesiętnik. Potężny cios zranił dłoń, w której dziesiętnik dzierżył kord, wypadł on z brzękiem na kamieniste podłoże.
Basanta zatrzymał się za Courynem potem rzucił na siebie czar, który sprawił, iż znikł.
„Złoci” i „Srebrni” ponownie uformowali szeregi. Leila wypalił w kierunku wodza, gdy dym się rozwiał ujrzała, iż spudłowała.
Krossar wyszeptał słowa modlitwy o zaleczenie ran. Rany zabliźniły się zaś Palin zaczął się powoli podnosić.
Edward pomiędzy tarczami zbrojnych z ulgą uwolnił stożek gazu, który objął wodza oraz gotujących się do szarży wojowników. Dym zaś przesłonił czarującego kapłana orków i ograniczył mu widoczność. Połowa z orków gotujących się do ataku zaczęła się krztusić, rzygać. Wódz okazał się na tyle wytrzymały, iż czar ten nie wywarł na nim żadnego wrażenia.

Mag pokładowy znalazła się w ten sposób w niekorzystnej pozycji, pomiędzy wodzem a głównymi siłami wojowników orków, którzy go sobie z chrapliwymi okrzykami wskazywali. Promień mrozu nie zrobił na wodzu żadnego wrażenie, nawet go nie poczuł w ferworze walki.
Na szczęście dla niego szarża, która próbowali wyprowadzić na niego utknęła na przywołanych magicznie, przez Edwarda pajączkach, w kłębach gryzącego dymu. Nieobute oracze stopy nie miały szans uniknąć stalowych kolców pajączków.
Wódz w tym czasie zaatakował ponownie dziesiętnika, tym razem cios jego podwójnego topora skutecznie został zastopowany przez tarcze, jednakże i jego nie dosięgły ciosy wojowników z muru tarcz.
Jeden z kapłanów zajął się raną dziesiętnika, dowodzący Sunitami zaintonował zaś modlitwę o wsparcie w walce wojowników.
Leila ładowała pistolet. Lea wystrzeliła w wodza, tym razem chybiając. Widząc skutek przemieniła łuk w gizarmę.
Na ciele wodza pojawiły się osmalone rany po magicznym pocisku Couryna.
Załoga „Złotego Smoka”, póki widok był przesłonięty dymem, ładowała kusze upuszczone przez zbrojnych z muru tarcz.
Krossar nie był wstanie szarżować na wodza. Przeszkadzał mu mur zbrojnych Sune.