Świecidełko III: Królewna - Strona 15

Plomiennoluski · 04-10-2017, 21:42

Yetar uściskał niziołkę, która.przekazała mu sztylet do rzucania. Z przyjemnością oglądał głownię i ostrze, jednocześnie ważąc je w dłoni. Na rewelacje odnośnie magii, zadumał się chwilę i przedsł swoją opinię. - Nie znam się, ale może to jaki czar, który konserwuje księżniczkę, zamek albo duchy w okolicy. - Powiedział, powoli dobierając słowa.

Gdy w nocy dojrzał światełko, migające pośród drzew, od razu przekazał wieści całej reszcie. - A może by tak wyjść mu na przeciw? - Rzucił z zapałem.

Eleanor · 04-10-2017, 23:04

- Na wszelki wypadek nie łammy więc gałęzi i nie rozpalajmy mu ognia. Jeśli ten las żyje, nie powinniśmy czynić mu krzywdy. - Odpowiedziała całkiem poważnie Girlaen wyraźnie dopuszczając teraz do głosu druidzką część swojej natury. - Mamy jedzenie od niziołków na kolację, więc nie będziemy cierpieli głodu, a jak położymy się blisko siebie i okryjemy naszymi pledami, powinno nam być w nocy całkiem ciepło. Tu nie jest tak zimno jak w górach. Jeśli nic nas nie zaatakuje, noc przetrwamy bez problemu.

Na pytanie Yetara pokręciła głową:
- Chodzenie po ciemku po zaklętym lesie to nie najlepszy pomysł. Możemy się zgubić, wpaść w pułapkę, albo przypadkiem uruchomić jakieś zaklęcie. No i nie zapominajmy o wilkach, które mogą się gdzieś tutaj czaić. Jak zejdziemy na dół będziemy narażeni na ich ataki.

Sayane · 05-10-2017, 15:40

- Ale jak to tak?! - zdumiała się Luna na kategoryczne stwierdzenie Gir. - Tak po prostu zignorujemy wędrowca? No przecież idzie po lesie, więc się da!
- A jak to... jak to... jak to jakiś zwabiony przez duchy niziołek? Na przykład Mirko?! - dodała pod wpływem nagłego olśnienia. - Mówił przecież, że go duchy do zamku wołają. Chcesz, żeby tak sobie poszedł, zaginął i nie wrócił? Przecież mamy u niego dług, wyciągnął nas z grobowca, praktycznie uratował życie!!

- Prawda Elvinie, że honor nie pozwala go tak zostawić?! - zwróciła się do rycerza jak do ostatniej instancji.

Plomiennoluski · 06-10-2017, 12:32

- Myślę, że musimy to chociaż sprawdzić, to nie będzie daleko. Możemy przejść po gałęziach, a ja dobrze.widzę w ciemnościach. - Powiedział Yetar, którego ciekawość poruszyło dziwne światełko i nic nie mogło jej teraz ukoić.

TomaszJ · 06-10-2017, 13:42

- Czy to upiór idący ku wiosce, czy zbłąkany nieszczęśnik z lampą, zignorować nam tego nie wolno - rzekł Elvin tonem kończącym w jego mniemaniu dyskusję.
Szybko przypomniał sobie jednak ballady i opowieści o zaklętych gajach i zaraz zapytał sam siebie, czy to aby trafiony pomysł. Tak jak chodzące i gadające drzewa były częstym motywem, to także powtarzały się w opowieściach przestrogi przed podążaniem za błędnymi ogniami, które prowadziły ludzi na manowce. Często śmiertelne.
- Może nie idziemy daleko, jednak na drogę miejmy baczenie. Zaklęty to gaj, to pewnie i błędne ognie zobaczyć tu można.

Eleanor · 06-10-2017, 20:24

- Skoro koniecznie chcecie sprawdzić co to takiego to idźcie. - Powiedziała spokojnie Girlaen, u której w tym przypadku rozsądek zdecydowanie wygrywał z ciekawością. - Ja zostanę tutaj i poczekam na was. Zostawcie mi tą magiczną kulę ze światłem. Dzięki niej będziecie wiedzieli gdzie wrócić, kiedy już sprawdzicie co to za ognik wędruje po lesie. Inaczej wszyscy możemy się zgubić i błąkać przez całą noc, albo popaść w jakieś inne kłopoty.

Sekal · 06-10-2017, 20:51

Ciekawość okazała się zbyt silna. Coś tam było, a oni by to zostawili ot tak?! To niemożliwe.
Luna poleciała, Yetar zeskoczył i pobiegł w ciemność, a zaraz za nim - wcale nie tak ostrożnie jak sobie mówił, podążył Elvin. Czerń nocy była tu całkowita i Luna rąbnęła w gałąź i spadła na ziemię ze sporym siniakiem, a Elvin potknął się zaraz na początku. Dalej poruszali się o wiele ostrożniej, ale i tak zdążyli przeciąć drogę owemu światełku.
Okazało się, że to nie błędny ognik, nie dosłownie.
Prędzej latarnia na pałąku z zamkniętym w środku ognikiem - bo tak jasno i biało świeciła.
Pałąk natomiast był trzymany przez mężczyznę.

No dobrze, może prędzej chłopaka. W magicznym świetle wyglądał na szesnasto, może siedemnastolatka. Zdecydowanie człowieka, Lunę przewyższał wzrostem ponad dwukrotnie. Długie czarne włosy w dziwny sposób zaczesał na jeden bok, a jego pancerz wyposażono w długi niebieski płaszcz z nieznanymi nawet Elvinowi wzorami. Jak równie puchate, białe futerko służące mu za kołnierz. W dłoni niósł obnażony miecz, którego pochwa obijała się o udo.

Nagłe pojawienie się trójki bohaterów sprawiło, że zatrzymał się i uniósł ostrze. Zrobił wielkie oczy, ale zawahał się tylko na moment, machając niegroźnie bronią przed sobą, jak gdyby chciał ich tym odstraszyć.
- Nie zatrzymacie mnie, bestie! Nie takie potwory już pokonywałem! - zadeklarował drżącym, ale pełnym determinacji głosem. Może niezbyt grubym i męskim, no ale liczą się chęci, czyż nie?

Plomiennoluski · 06-10-2017, 23:51

- Różnie mnie już określano, ale żeby bestią? Albo ją? -Dłonią wskazał na o połowę niższą Lunę. - Coś ty za jeden? - Yetar przyjrzał się dokładniej młodzianowi, korzystając z okazji, że obiekt oględzin sam trzymał przed sobą latarnię i kąpał się w jej blasku. Trzeba było przyznać, że porę na przechadzki po lesie wybrał sobie dziwną.

TomaszJ · 07-10-2017, 12:07

- Jestem sir Elvin de Blacktower, z kim mam honor? - maniery jak na turnieju jakoś same wskoczyły Elvinowi do głowy, najwyraźniej maniera nieznajomego sugerowała coś... znajomego - Jeżeli pragniesz walki, nieznajomy, chętnie służę Ci ostrzem, wolałbym jednak później. Zwyczaj nakazuje pojedynki o świtaniu lub w południe odbywać. Nie widzę jednak powodu byśmy mieli stawać w inne szranki niż przyjacielskie ku radości i czci dam.

Sekal · 07-10-2017, 16:47

- Jesteś potworem, to widać od razu! - wysokim głosem oznajmił nieznajomy, wskazując mieczem na Yetara. - Szara skóra, dokładnie taka, jaką miały te bestie von Gatlinga!
Przełknął ślinę, bliżej przyglądając się rycerzowi i wyroczni. Zamrugał zdziwiony.
- Ale dlaczego ty rycerzu chodzisz po tym lesie z tym potworem? I jeszcze ciągniesz ze sobą dziecko? Czy on was całkiem omamił?
Wykonał dłonią z latarnią jakiś gest, być może mający chronić przed złymi duchami.
- Jestem Alaryk z rodu Pachnącej Konopii i idę na odsiecz księżniczce. Nie zatrzymam się, ani nie zboczę ze swojej drogi! - zadeklarował.

04-10-2017, 21:42	#141
Plomiennoluski Reputacja: 1	Yetar uściskał niziołkę, która.przekazała mu sztylet do rzucania. Z przyjemnością oglądał głownię i ostrze, jednocześnie ważąc je w dłoni. Na rewelacje odnośnie magii, zadumał się chwilę i przedsł swoją opinię. - Nie znam się, ale może to jaki czar, który konserwuje księżniczkę, zamek albo duchy w okolicy. - Powiedział, powoli dobierając słowa. Gdy w nocy dojrzał światełko, migające pośród drzew, od razu przekazał wieści całej reszcie. - A może by tak wyjść mu na przeciw? - Rzucił z zapałem. __________________ Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

04-10-2017, 23:04	#142
Eleanor Reputacja: 1	- Na wszelki wypadek nie łammy więc gałęzi i nie rozpalajmy mu ognia. Jeśli ten las żyje, nie powinniśmy czynić mu krzywdy. - Odpowiedziała całkiem poważnie Girlaen wyraźnie dopuszczając teraz do głosu druidzką część swojej natury. - Mamy jedzenie od niziołków na kolację, więc nie będziemy cierpieli głodu, a jak położymy się blisko siebie i okryjemy naszymi pledami, powinno nam być w nocy całkiem ciepło. Tu nie jest tak zimno jak w górach. Jeśli nic nas nie zaatakuje, noc przetrwamy bez problemu. Na pytanie Yetara pokręciła głową: - Chodzenie po ciemku po zaklętym lesie to nie najlepszy pomysł. Możemy się zgubić, wpaść w pułapkę, albo przypadkiem uruchomić jakieś zaklęcie. No i nie zapominajmy o wilkach, które mogą się gdzieś tutaj czaić. Jak zejdziemy na dół będziemy narażeni na ich ataki. Ostatnio edytowane przez Eleanor : 04-10-2017 o 23:08.

06-10-2017, 12:32	#144
Plomiennoluski Reputacja: 1	- Myślę, że musimy to chociaż sprawdzić, to nie będzie daleko. Możemy przejść po gałęziach, a ja dobrze.widzę w ciemnościach. - Powiedział Yetar, którego ciekawość poruszyło dziwne światełko i nic nie mogło jej teraz ukoić. __________________ Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

06-10-2017, 23:51	#148
Plomiennoluski Reputacja: 1	- Różnie mnie już określano, ale żeby bestią? Albo ją? -Dłonią wskazał na o połowę niższą Lunę. - Coś ty za jeden? - Yetar przyjrzał się dokładniej młodzianowi, korzystając z okazji, że obiekt oględzin sam trzymał przed sobą latarnię i kąpał się w jej blasku. Trzeba było przyznać, że porę na przechadzki po lesie wybrał sobie dziwną. __________________ Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

05-10-2017, 15:40	#143
Sayane Reputacja: 1	- Ale jak to tak?! - zdumiała się Luna na kategoryczne stwierdzenie Gir. - Tak po prostu zignorujemy wędrowca? No przecież idzie po lesie, więc się da! - A jak to... jak to... jak to jakiś zwabiony przez duchy niziołek? Na przykład Mirko?! - dodała pod wpływem nagłego olśnienia. - Mówił przecież, że go duchy do zamku wołają. Chcesz, żeby tak sobie poszedł, zaginął i nie wrócił? Przecież mamy u niego dług, wyciągnął nas z grobowca, praktycznie uratował życie!! - Prawda Elvinie, że honor nie pozwala go tak zostawić?! - zwróciła się do rycerza jak do ostatniej instancji.

06-10-2017, 13:42	#145
TomaszJ Reputacja: 1	- Czy to upiór idący ku wiosce, czy zbłąkany nieszczęśnik z lampą, zignorować nam tego nie wolno - rzekł Elvin tonem kończącym w jego mniemaniu dyskusję. Szybko przypomniał sobie jednak ballady i opowieści o zaklętych gajach i zaraz zapytał sam siebie, czy to aby trafiony pomysł. Tak jak chodzące i gadające drzewa były częstym motywem, to także powtarzały się w opowieściach przestrogi przed podążaniem za błędnymi ogniami, które prowadziły ludzi na manowce. Często śmiertelne. - Może nie idziemy daleko, jednak na drogę miejmy baczenie. Zaklęty to gaj, to pewnie i błędne ognie zobaczyć tu można.

06-10-2017, 20:24	#146
Eleanor Reputacja: 1	- Skoro koniecznie chcecie sprawdzić co to takiego to idźcie. - Powiedziała spokojnie Girlaen, u której w tym przypadku rozsądek zdecydowanie wygrywał z ciekawością. - Ja zostanę tutaj i poczekam na was. Zostawcie mi tą magiczną kulę ze światłem. Dzięki niej będziecie wiedzieli gdzie wrócić, kiedy już sprawdzicie co to za ognik wędruje po lesie. Inaczej wszyscy możemy się zgubić i błąkać przez całą noc, albo popaść w jakieś inne kłopoty.

06-10-2017, 20:51	#147
Sekal Reputacja: 1	Ciekawość okazała się zbyt silna. Coś tam było, a oni by to zostawili ot tak?! To niemożliwe. Luna poleciała, Yetar zeskoczył i pobiegł w ciemność, a zaraz za nim - wcale nie tak ostrożnie jak sobie mówił, podążył Elvin. Czerń nocy była tu całkowita i Luna rąbnęła w gałąź i spadła na ziemię ze sporym siniakiem, a Elvin potknął się zaraz na początku. Dalej poruszali się o wiele ostrożniej, ale i tak zdążyli przeciąć drogę owemu światełku. Okazało się, że to nie błędny ognik, nie dosłownie. Prędzej latarnia na pałąku z zamkniętym w środku ognikiem - bo tak jasno i biało świeciła. Pałąk natomiast był trzymany przez mężczyznę. No dobrze, może prędzej chłopaka. W magicznym świetle wyglądał na szesnasto, może siedemnastolatka. Zdecydowanie człowieka, Lunę przewyższał wzrostem ponad dwukrotnie. Długie czarne włosy w dziwny sposób zaczesał na jeden bok, a jego pancerz wyposażono w długi niebieski płaszcz z nieznanymi nawet Elvinowi wzorami. Jak równie puchate, białe futerko służące mu za kołnierz. W dłoni niósł obnażony miecz, którego pochwa obijała się o udo. Nagłe pojawienie się trójki bohaterów sprawiło, że zatrzymał się i uniósł ostrze. Zrobił wielkie oczy, ale zawahał się tylko na moment, machając niegroźnie bronią przed sobą, jak gdyby chciał ich tym odstraszyć. - Nie zatrzymacie mnie, bestie! Nie takie potwory już pokonywałem! - zadeklarował drżącym, ale pełnym determinacji głosem. Może niezbyt grubym i męskim, no ale liczą się chęci, czyż nie?

07-10-2017, 12:07	#149
TomaszJ Reputacja: 1	- Jestem sir Elvin de Blacktower, z kim mam honor? - maniery jak na turnieju jakoś same wskoczyły Elvinowi do głowy, najwyraźniej maniera nieznajomego sugerowała coś... znajomego - Jeżeli pragniesz walki, nieznajomy, chętnie służę Ci ostrzem, wolałbym jednak później. Zwyczaj nakazuje pojedynki o świtaniu lub w południe odbywać. Nie widzę jednak powodu byśmy mieli stawać w inne szranki niż przyjacielskie ku radości i czci dam.

07-10-2017, 16:47	#150
Sekal Reputacja: 1	- Jesteś potworem, to widać od razu! - wysokim głosem oznajmił nieznajomy, wskazując mieczem na Yetara. - Szara skóra, dokładnie taka, jaką miały te bestie von Gatlinga! Przełknął ślinę, bliżej przyglądając się rycerzowi i wyroczni. Zamrugał zdziwiony. - Ale dlaczego ty rycerzu chodzisz po tym lesie z tym potworem? I jeszcze ciągniesz ze sobą dziecko? Czy on was całkiem omamił? Wykonał dłonią z latarnią jakiś gest, być może mający chronić przed złymi duchami. - Jestem Alaryk z rodu Pachnącej Konopii i idę na odsiecz księżniczce. Nie zatrzymam się, ani nie zboczę ze swojej drogi! - zadeklarował.