kanna

- Och, nie sądze, żebym kiedykolwiek odczuwała aż tak desperacką potrzebę zwierzeń, żeby ciebie na moją powierniczkę wybrać. Ale oczywiście doceniam propozycję. I nie zapominaj, moja kochana, że bajki opowadane przez mamusię w dzieciństwie rzadko bywają prawdziwe...
Spoważniała. Wymiana drobnych złośliwości z inteligentną przeciwniczka jest bardzo stymulująca, ale nie po to sobie tyłek obijała po bezdrożach.
- Mówiłas, że aura utrudnia splatywanie zaklęć, tak? Myslałaś, jak to można obejść?

 

__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić.

Mike

- Nie myślałaś chyba, że swoją pozycję w Loży załatwiłam sobie pracując tyłkiem?
- Nie było czasu, a utrudnienie nie było aż tak wielkie. Choć mniej wprawnym może poważnie utrudnić czynienie magii. Podejrzewam, że im głębiej zejdziemy będzie trudniej. Być może jakieś egzorcyzmy mogły by pomóc rozpraszając aurę. Być może to nie demon, a jego sługus siedzący ze szkieletami emituje zakłócenia.

 

Cohen

- Najlepiej przez kuchnię. - warknął, usłyszawszy pytanie Pe'lan odchodząc na bok, gdzie mógłby wyżalić się butelce, najlepszemu przyjacielowi mężczyzny.
~ Coś za bardzo te baby się rządzą. ~ pomyślał ponuro ~ A kto tu gacie nosi? Kto, kurwa, dupę im ratował i będzie ratował, jak się te ich gusła nie udadzą, pewnikiem szybciej niż później? ~
Rozmyślania przerwały mu dźwięk czyichś kroków. Fergus odwrócił głowę, chowając jednocześnie manierkę za pazuchę. Byli pośrodku niczego, a więcej alkoholu nie miał i nie zamierzał się tym dzielić z nikim.
- Słyszę, że kolega też nie z tych, co kibicują dziewkom bawiącym się z chłopcami w co innego niż dom i innym nowoczesnym bzdurom? - zapytał z uśmiechem ten w cholerę wysoki.
- Ano nie. - odparł raubritter, nadal tuląc do siebie naczynie, jakby był to dopiero co narodzony syn.
- Spoko, spoko, mam własny - zarechotał dryblas.
- No, to za tę, no... tredycję. - mruknął Fergus, stukając manierką o naczynie Wolfa. - Ta wasza wiedźma też taka pyskata?
- Jeszcze gorzej.
- Kurwa. Pyski by im czym zatkać, byłby spokój.
- No, nawet wiem, czym.
Obaj mężczyźni zarechotali.

 

__________________
Now I'm hiding in Honduras
I'm a desperate man
Send lawyers, guns and money
The shit has hit the fan - Warren Zevon, "Lawyers, Guns and Money"

Makotto

-Jestem Craep aep'Crack. Syn Thornwalda, z północy. Z wiecznego Targenlok.- przedstawił się, pocierając kciukiem o powiekę. Powoli zaczynała go już głowa boleć od tych słownych przepychanek między kobietami.

-I prosiłbym was, ogniste białogłowy, żebyście na czas pobytu tutaj przestały sobie nawzajem rzucać uwagi na temat swoich rodziców oraz życia łóżkowego. Jesteśmy tu by ubić demona. I to jest w obecnej chwili najważniejsze. Gdy stwór już szczeźnie, a my odbierzemy naszą zapłatę, wtedy możecie sobie równie dobrze kudły z łbów powyrywać.- wzruszył ramionami i skrzywił się.-Pozszywa mnie kto, czy mam sobie pociągnąć z tej flaszki magicznego wywaru?

 

__________________
Hello.
My name is Inigo Montoya.
You killed my father.
Prepare to die...

kymil

Awanturnicy przywitali się jak przystało na ludzi ich profesji zgodnie z panującymi obyczajami, a następnie zabrali do wspólnego organizowania obozowiska i przygotowania kolacji. Jeden krąg płomieni nagle przestał wystarczać dla dziewięciu osób.
Część utarczek przeniosła się, więc do parteru, gdzie od niedawna towarzysze mogli obrażać się bez umiaru lub wymieniać cennymi informacjami eksploracji podziemnych tuneli.

Noc minęła spokojnie. Wartownicy nie mieli nic do roboty. Spoczynku podróżników nie zakłóciło nawet odległe wycie wilków. Dolina Yrrhedesa w sercu Gór Dzikich niewprawionemu oku zdawałaby się wręcz sielską czarowną krainą. Sosny szumiały kojąco, strumyczek szemrał cicho i gdyby nie kąsanie komarów idyllę można uznać by za pełną.

Nad ranem, po szybkim śniadaniu, Fungi z Larsonem zebrali drużynę i powiedli w lochy pozostałe po zrujnowanej Świątyni. Przez plątaninę ciemnych i wilgotnych korytarzy poprowadzili w kierunku Sali Wielkich Wrót, jak poczęli nazywać ją śmiałkowie.

Wielkie żelazne odrzwia, zgodnie ze słowami Fungiego, miały bronić dostępu do sanktuarium, gdzie władał czarnotrup i jego eteryczni ożywieńcy.

- No i jesteśmy na miejscu - odrzekł Fungi oświecając zniszczoną czasem komnatę płomieniem latarni. Sufit ginął w mroku, a odrzwia misternie rzeźbione w chaotyczne wzory nie napawały zbytnim optymizmem.
- Znaczy się, mówiąc poetycko, za tymi wielkimi drzwiami nie daliśmy rady Złemu.

Egzorcystka, jak i magiczka odczuły złowrogą aurę, która blokowała ich własną moc.

- Ten zatęchły korytarz, zachodni - krasnolud poświecił na lewo od Wielkich Wrót - prowadzi dalej do komnat spoczynku ostatnich wiernych sług Yrrhedesa, a teraz również dwóch naszych towarzyszy Oktawiusa i Alera Tereza. Został przez nas wyczyszczony z kościotrupów. Z kolei ten wschodni korytarz - światło latarni padło na prawo - prowadzi do celi więziennych, pomieszczeń zdałoby się administracyjnych żyjących onegdaj sług demona. Był pusty.

- Znaczy się są tam cele, sracze i dawne komnaty mieszkalne - skwitował Wolf uzupełniająco dla mniej obytych poszukiwaczy przygód.

- Pomieszczenie za Wielkimi Wrotami jest ślepe - ciągnął Fungi Zigildun - To znaczy chyba nie ma stamtąd żadnego widocznego wyjścia albo wejścia. Nic takiego nie rzuciło mi się w oczy zanim dopadło mnie zaklęcie nieumarłego kapłana. Jest tam ołtarz z symbolem Oka bez Powiek, ale poza tym tylko sterta kości.

- To może lepiej tego nie otwierajmy? - szeptem słyszalnym w całej sali poprosił Finn.

 

Cohen

- Będziemy tak tu sterczeć do usranej śmierci, czy wreszcie coś zrobimy? - rzucił Fergus. - Otwórzmy te cholerne drzwi, my, znaczy mężczyźni, ściągniemy na siebie te pokraki, a baby je gusłami.
- Nie za prosto? - zmarszczył się Fungi, nerwowo zaciskając ręce na stylisku znalezionego w katowni i darowanego mu topora.
- A co byś jeszcze chciał? Panie wiedźmy, gotowe?

 

__________________
Now I'm hiding in Honduras
I'm a desperate man
Send lawyers, guns and money
The shit has hit the fan - Warren Zevon, "Lawyers, Guns and Money"

Mike

- Ja tak - powiedziała Virana spowijając się czarem tarczy, krytycznie oceniła leczenie towarzyszy, ale nie chciała zużywać więcej magii niż to było konieczne tak więc, bardziej ranny potraktowany został zaklęciem, mniej musiał skorzystać z flaszki, choć nie wyglądał na zawieszonego, bo wyraźniej lecznicza nalewka była na spirytusie.

 

Makotto

Creap był już niebo bardziej zadowolony. Nowe blizny, brak krwawienia no i lepsze przygotowanie do tego co czekało go za tymi drzwiami. Topór w rękę, hełm na głowę i śmierć skurwysynom!

Chociaż w sumie nie było to adekwatne do obecnej sytuacji, bo te konkretne skurwysyny w gruncie rzeczy już były martwe. Nie zmieniało to jednak faktu że rozłupanie kości jakiegoś przeklętego liczna na pewno zmotywuje go do powrotu w zaświaty.

-Uczynicie szkielety materialnymi, czy też mam od razu przebić się do licza?- zapytał, obracając trzonek topora w dłoni. Nie był pewny czy tej sytuacji będzie to możliwie najlepsza broń. Przy pasie miał jeszcze buzdygan świętej pamięci tereza.

-A, i chłopy, szabla wbita w truchło nieumarłego kapłana jest moja, więc tykać tylko gdybym nie przeżył.

 

__________________
Hello.
My name is Inigo Montoya.
You killed my father.
Prepare to die...

kanna

- Idziemy - zaordynowała Inkwizytorka. Rzuciła na siebie zaklęcie tarczy i zrobiła krok w stronę, ciągle zamknietych, wrót. Zajeła miejsce nieco z boku i czekała. Nie chciała otwierac drzwi, wolała się skoncentrowac na tym, co z nich wyskoczy.

- Mozemy iść - powtórzyła.

 

__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić.

kymil

[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=JZFHcebMVSE[/MEDIA]




Podziemia Yrrhedesa, Sala Wielkich Wrót

Gdy wszyscy zdali się być gotowi Wolf Larson na znak Egzorcystki z księstwa Yahel podszedł spokojnie do masywnych odrzwi. W milczeniu wysupłał z sakiewki żelazny klucz i płynnie wpasował w wycięty w drzwiach otwór. Następnie przejechał wzrokiem po kamratach.
Od każdego z nich po kolei otrzymywał w zamian skinienie głową na znak, że są przygotowani. Choć nie do końca pewni co zastaną w środku.
Niektórzy z awanturników prewencyjnie zasłonili chustami twarze. Kurz, który miał się zaraz podnieść z kamiennej podłogi nie sprzyjał zanadto oddychaniu i miał utrudnić widoczność.

Fungi Zigildun z Finnem ustawili na zimnej podłodze za sobą trzy oliwne lampy górnicze. Uczynili to w pewnym oddalenie, aby nikt przypadkowo nie potrącił żelaznych pojemników. Drgające światło padało zza pleców kompanów, prosto na zamknięte drzwi.

Byli gotowi. W komnacie mimo chłodu, wilgoci czuć było wszechogarniające napięcie.


Wolf Larson przekręcił klucz. Prastary mechanizm, tak jak poprzedniej nocy, wprawił w ruch runiczne drzwi. Rozległ się charakterystyczny zgrzyt i powoli, powolutku żelazo zaczęło otwierać się na oścież. Z pomieszczenia biła nikła czerwona poświata. Pył wzbił się lekko z podłogi.

Gwidon ocierając pot z czoła, ostentacyjnie splunął za siebie i przydeptał obutą stopą.

- Na dobry omen - wyjaśnił.

Skrzydła drzwi, centymetr po centymetrze otwierały się.

- Gotuj się - wyszeptał Creap.

- Na mój znak - skinęła głową Virana de Noth.

- Raczej na mój, kochana - mruknęła słyszalnie Pe'lan z Imari.

- Teeraz kurwa! - wykrzyknął var Airem przerywając ten spór kompetencyjny i wskoczył do środka, gdy tylko odrzwia rozsunęły się na wielkość rosłego rycerza.

- Uujja! - rozległ się bojowy okrzyk aep'Cracka.

Za Fergusem jak duchy wparowali wymachując orężem Creap, Fungi, Draugdin, zaś na końcu Larson. Mieli jeden cel: znaleźć i zniszczyć nieumarłego kapłana.

Finn z Gwidonem zostali z "wiedźmami" dla ochrony. Gwoli ścisłości byli najbardziej "zesrani" jak fachowo wyklarował to Fungiemu Fergus.



Parę sekund później


Komnata była rozświetlona wieloma płonącymi krwawo kagankami umocowanymi w ścianie. Na podłodze walały się piszczele, czaszki, miednice dawno zmarłych humanoidów, wydając nieziemski chrzęst, gdy czyjaś najemnicza stopa rozkruszała je w drobny pył.

Na końcu przestronnej sali modlitewnej posadowiony był rzeźbiony w marmurze czerwony ołtarz z symbolem Oka bez Powiek. Za nim zaś cel ich ataku: nieumarły Czarnotrup odziany w łachmany kierujący w ich ręku sękate szpony.

- Grra'aka ma f'taghbn Y'rrhede... - martwy począł splatać zaklęcie.

Z tyłu, jakby w responsie, dał się słyszeć władczy kobiecy zaśpiew. A następnie ryknęły zaklęcia bojowe Virany i Pe'lan. Przemknęły błyskawicznie przez komnatę. Jedno z nich lekko "zawadziło" biegnącego Draugdina, który, jak ogłuszony, osunął się ziemię.

- Cholera jasna! - wymsknęło się Pannie de Noth.

Grot czarodziejki celnie za to ugodził w licha, nie czyniąc mu jednak żadnej szkody. Magiczna iskra jedynie ześlizgnęła się - zapewne po magicznej osłonie truposza - krusząc kawałki marmuru z ołtarza i osmalając płytę ceremonialną.

Jednakże Piorun egzorcystki smagnął niczym z Axeńskiej katapulty, uderzył w martwiaka i ku uciesze awanturników wbił go w ścianę z ołtarzem, rozpryskując wszystko wokół. Wszystko zasłoniła chmura pyłu.

- Urrra!!!- wyrwało się z ust awanturników.

Wtem dał się słyszeć potężny łoskot. Cała komnata zatrzęsła się w posadach. Z sufitu poleciały odłamki skał.

- Za mocne zaklęcie! To wszystko zaraz runie - wykrzyczała egzorcystka. - Chodu!

Awanturnicy jak jeden mąż w popłochu rzucili się do odwrotu, gdy wtem zagradzając im całkowicie drogę stanął szpaler dziewięciu szczerzących zębiska szkieletów, uformowany zdałoby się znikąd. Każdy z nich dzierżył kościany miecz.

Pierwszy cios Fergusa rozłupał kościotrupa na pół. Dla niego droga była wolna. Draśnięcia drugiego szkieletu nawet nie zauważył.

- Są materialni. Wreszcie! No to teraz ja Wam... kurwa! - krzyknął Creap i przyłożył celnie kolejnemu gruchocząc klatkę piersiową.

- Jazda Panowie! - krzyknął Fergus.

Wtem z tyłu rozległ się rozpaczliwy krzyk.

Fungi leżał pod ogromnym kawałem płyty. Nie mógł się wyswobodzić, nogi ugrzęzły pod odłamkiem skały. Żył, lecz bez pomocy nie mogło to trwać długo.

Powstający z ziemi obolały Draugdin zerknął w górę. Z sufitu obłupywały się kolejne kawałki skał i kamieni. Nie to jednak wzbudziło strach w oczach najemnika. Analizując pęknięcia - oczami wyobraźni - zobaczył jak ogromna bryła granitu z chrzęstem odrywa się od sufitu.

Miała upaść dokładnie pośrodku sali ceremonialnej. Wprost na krasnoluda i... jego samego.

Najemnik z trudem powstał na nogi. Cały obolały, chwiał się na nogach, w głowie mu szumiało.






Draugdin - minus 1 Kondycji i tymczasowo minus 3 do Zręczności

Fergus var Airem - minus 1 do Kondycji