Próba ataku z obu stron w jedno tempo mogłaby się udać, gdyby nie fakt, że Lady Europa była już nieźle rozpędzona i nie było szans, by mogła zwolnić, bądź zamarkować atak. W ten sposób dałaby czas Doomowi na kontrę, a tego nie chciała. Władca Latverii wystrzelił akurat w momencie, gdy zdolności syna Hulka zaczęły unieruchamiać jego nogi, przez co nie skupił się odpowiednio na celowaniu, dzięki czemu promień błękitnej energii przeszył powietrze tuż pod brzuchem Aceline, a kobieta dopadła do Dooma i zdzieliła go pięścią w opancerzoną gębę. Uderzenie było mocne, blachy maski zagrały, ale jedynie na moment wytrąciły mężczyznę z równowagi. Gdy dawało się, że padnie, odruchowo chwycił Lady Europę za przedramię i cisnął nią w zbliżającego się Skaara. Chłopak wyłożył się z miejsca na śniegu wraz z Aceline, tak niefortunnie, że jej obfity biust wylądował na jego twarzy. Stojący nieopodal Cable nie marnował czasu i pozostając w ruchu ostrzelał Dooma. Część pocisków wylądowała na pancerzu mężczyzny, nie czyniąc mu krzywdy, a część została zablokowana przez błękitną tarczę, która pojawiła się nagle przed ich przeciwnikiem, wysunięta z przedramienia.

Na polu bitwy zjawiły się w końcu cztery radiowozy i jak można się było spodziewać, z każdego z nich wyskoczyli gliniarze z bronią wycelowaną w Dooma i standardowym okrzykiem “Freeze!”. Von Doom nie miał jednak niczego takiego w planach, co szybko okazał mundurowym, gdy za skinieniem jego ręki w kierunku radiowozów pomknęły cztery energetyczne pociski, które wybuchając, dosłownie rozmontowały na części pierwsze policyjne wozy, odrzucając mundurowych kilka metrów do tyłu. Jazzman, wykorzystując swoją prędkość zaszedł Dooma od tyłu i próbował chwycić go za ramiona, jedna na nic się to zdało - wróg odwinął się, trafiając okutą w pancerz pięścią w twarz Jonesa. Chłopak chwycił się za nos, z którego trysnęła struga krwi i padł na kolana, prosto w śnieg.
- Poczujcie mój gniew! - Warknął metalicznym, bezpłciowym głosem, by po chwili wyrzucić przed siebie obie ręce.
Jego dłonie w moment zapłonęły błękitną energią, a z każdego palca pomknęły w kierunku Cable’a, Skaara, Lady EU, The Dancer i Rapid Jack oślepiające pioruny.

Część z nich trafiła w latarnie i samochody, wywołując efektowne kaskady iskier i niewielkie wybuchy, jednak kilka doszło celu. Rapid Jack została trafiona w bark, tuż pod prawym obojczykiem, a uderzenie było tak silne, że skumulowana w wiązkę światła energia przeszła przez jej ciało na wylot, rzucając o hydrant, niczym szmacianą lalką. Jackie przeraźliwie krzyczała z bólu, trzymając się za wypaloną ranę. The Dancer oberwała jeszcze gorzej - nie dość, że jeden z piorunów liznął jej lewe udo, to kolejny przeszył prawy bok kobiety i cisnął nią o jeden ze zniszczonych samochodów. Czarnowłosa odbiła się od niego i padła na brzuch bez ruchu, a pozostali nie byli w stanie ocenić z tej odległości, czy wciąż żyje. Lady Europa zgrabnie wzbiła się w powietrze, obierając odpowiednią wysokość z dala od zagrożenia i obserwując otoczenie, by w odpowiedniej chwili znów włączyć się do walki.

Skaarowi i Cable’owi udało się uniknąć pocisków, jednak musieli włożyć w to nieco siły i zręczności. Doom natomiast oswobodził się z pętów u nóg i uniósł się kilka metrów nad poziom ulicy z dłońmi zaciśniętymi w pięści spoczywającymi przy biodrach. Z zadartym wysoko podbródkiem, patrzył majestatycznie na pobojowisko, niczym pan i władca.
- Poddajcie się, albo zginiecie - wyrzucił z siebie krótko.
Skaar, który swego czasu miał (nie)przyjemność spotkać się z władcą Latverii, odniósł wrażenie, że mężczyzna jest zbyt małomówny, jak na siebie, a ostatnie słowa zabrzmiały sztucznie, jakby wyczytywane z promptera.

___________________________________

WSZYSCY
___________________________________

Na słowa Aceline, Doom uniósł głowę i przez chwilę wpatrywał się w nią, całkowicie nieruchomy. Skaar nie mógł nie wykorzystać takiego podarunku - kawałki gruzu zawibrowały, po czym uniosły się nad ziemię i pomknęły w kierunku władcy Latverii. Nim ten zdążył się zorientować, co się stało, kilka z nich zdzieliło go w udo, bark i ostatecznie w zakutą w stal gębę. Doom przekoziołkował w powietrzu, próbując złapać równowagę, a gdy to się w końcu udało, został pchnięty od tyłu niewidzialną siłą, wprost na zbliżającą się kamienną bestię. Przygotowany do uderzenia syn Hulka uśmiechnął się jeszcze paskudnie pod nosem, po czym wyprowadził potężny cios na głowę Dooma, trafiając go najczyściej, jak tylko mógł. Siła oraz impet uderzenia sprawiły, że przeciwnik Avengers dosłownie złożył się w sobie i z niesamowitą prędkością wbił w ulicę, podnosząc wokół tumany śniegu, pyłu i gruzu.

Skaar wylądował nieopodal, a przy nim szybko znaleźli się Cable i Lady Europa, przyglądając się miejscu, w które wpadł Doom. Gdy tylko widoczność się poprawiła, ujrzeli swojego przeciwnika, leżącego w niewielkim leju wywołanym potężnym uderzeniem Skaara. Ręce i nogi Dooma rozrzucone były na wszystkie strony, przez co przypominał teraz człowieka witruwiańskiego, a przez jego ciała co jakiś czas przechodziły wyładowania. Nie to jednak było najciekawsze - gdy spojrzeli w miejsce, gdzie znajdowała się maska, ujrzeli metalową, stylizowaną na ludzką, czaszkę. Czy raczej to, co zostało z niej po uderzeniu Skaara - żuchwa została oderwana od reszty konstrukcji i zwisała bezwładnie na kilku kablach, a nos dosłownie został wciśnięty do środka i przypominał teraz sprasowany kawałek metalu.

I choć Doom - a raczej Doombot, jak słusznie zauważył wcześniej Skaar - nie ruszał się, to osadzone w oczodołach fioletowe soczewki wciąż taksowały zebranych, zatrzymując się dłużej na każdym z nich. Można było odnieść wrażenie, że albo są nagrywani, albo prawdziwy Doom patrzył właśnie oczami swojego mechanicznego miniona. Moment później przy Avengers pojawił się poobijany i pocięty odłamkami szkła Clint oraz wystraszona Victoria.
- Doombot? Ciekawe po co von Doom go tutaj przysłał… - mruknął Barton, wpatrując się w cyborga. - Muszę się napić czegoś mocniejszego. Dobra robota, Avengers.
Poklepał Skaara po kamiennym ramieniu i ruszył w stronę zaparkowanych nieopodal ambulansów, gdzie oprócz cywilów, zajmowano się już ranami Zafiny i Rapid Jack.
- I rozwalcie mu łeb, żeby przestał się gapić - rzucił na odchodne.
Charakterystyczny warkot silników nad głowami uzmysłowił im, że nad polem bitwy zawisł śmigłowiec, a gdy unieśli wzrok dostrzegli na jego boku logo stacji telewizyjnej ABC NEWS.

___________________________________

CABLE
___________________________________

Od momentu powalenia Doombota, Nathan miał nieodparte wrażenie, że ktoś ich obserwuje. Gdy tylko rozejrzał się po budynkach, szybko zlokalizował ich tajemniczego obserwatora. Zamaskowany, odziany w biały kombinezon mężczyzna z długą, falującą na wietrze peleryną przyglądał im się z dachu jednego z wyższych budynków nieopodal, a gdy tylko uchwycił wzrok Cable'a, odwrócił się i po prostu odszedł, znikając mu z pola widzenia. Summers zachodził w głowę, czy zamaskowany zjawił się tutaj jako pomocnik Dooma, by obserwować poczynania Doombota, czy był to jeden z lokalnych bohaterów, który nie zdążył wtrącić się do walki. I czy w ogóle był sens za nim iść?

___________________________________

SKAAR
___________________________________

Niedługo po tym, jak nad okolicą zawisł śmigłowiec transmitujący wydarzenia z pola walki, syn Hulka poczuł wibrującą w kieszeni komórkę. Zmienił strukturę swego ciała i sięgnął po nią do kieszeni, a przypisany dzwonek od razu zdradzał, kto dzwoni. To była ciocia Jenn, więc szybko odebrał.
- Tak?
- Właśnie oglądam cię w telewizji i nie wygląda to zbyt różowo. Wszystko w porządku, Skaar? - Zapytała z wyraźnym przejęciem w głosie.

___________________________________

LADY EUROPA
___________________________________

Aceline sprawdziła stan Jazzmana - na szczęście nos nie był złamany, ale z pewnością przez kilka kolejnych dni będzie wyglądał jak bulwa ziemniaka. Odprowadziła kolegę z drużyny w kierunku jednego z ambulansów, gdy zaczepił ją jeden z policjantów. W dłoniach trzymał kołonotatnik i długopis.
- Przepraszam, panienko, przyjechaliśmy tutaj dopiero po jakimś czasie, a ja będę potrzebował napisać raport dla swoich szefów i muszę wiedzieć, jak to się zaczęło. Poświęcisz mi chwilkę i opiszesz wszystko, pani… - Urwał, najpewniej zastanawiając się, jak tytułować Aceline.