KurtCH

Trzeba było rozmawiać szybko, czas na osobności całej grupy nie był nieskończenie długi. I Ethan więc powiedział co mu leży na wątrobie.

- Uwzięli się na nas i to cholernie. Bo nie chce mi się wierzyć, że zaatakowali najpierw nasz całkiem zasobny w gamble konwój, a teraz zamiast dać sobie spokój i cieszyć się łupem to jeszcze z rozpędu postanowili zająć ten bunkier. Krew pod dywanem i ewentualny trup w szafie to moim zdaniem sprawa gangu Kiełby bo to ich teren. I póki nie zachowują się agresywnie względem nas uważam, że nie powinniśmy grzebać w ich rzeczach.

Nagle z dołu padł strzał. Prawie w jednej chwili z informacją jaką podał Sunny odnośnie pozostałego dynamitu tych po drugiej stronie ściany.

- Nie wierzę! Jak zwykle – jak coś się pieprzy to po całości. Macie rację, zejdźmy na dół, tam przynajmniej ewentualny wybuch nam nie zagrozi. I póki jesteśmy tu sami powiem Wam jedno – coraz mniej mi się tu podoba. Zbyt dużo dziwnych zbiegów okoliczności tu występuje.

Na dole w ambulatorium rzeźni Ethan i Sunny zamienią ze sobą kilka ciekawych zdań pod pozorem udzielania pomocy przy uchu. Jeśli tam nam Kiełba nie pozwoli wejść to może być każde inne odosobnione miejsce z daleka od ściany gdzie może być wybuch. Wieczorem Sunny napisze do MG priva cośmy tam ugadali.

 

Pipboy79

Andrew "Andy" Morrison - pogodny szturmowiec



Znów się złozyło, że wybył z korytarza ostatni. Przy okazsji zamknął po drodze wszystkie drzwi i sprawdził co z tym Paulem. Jak nie otworzył krzyknął mu przez drzwi o możliwości eksplozji. Gdy znaleźli się niżej wysłuchał reszty i rzekł co myśli.

- Spoko Sunny. Eksplozja najpierw pofinna smiesc ten grus na gósze i rozsypać go dookoła. Dopiero ftedy mosznaby myslec by rozsadzis cos w samym bunkrze. Ale lepiej zachowaś bespieczną odległość. - wypowiedział się co do kwestii zagrożenia wybuchem. Naprawdę nieprzyjemnie by się zrobiło jakby ładunki znalazły się wewnątrz budowli. A do tego musiano by własnie oczyścić drogę by je umieścić czyli wracano się do punktu wyjścia.

- F sumie jak dla mnie oni od nas niczego nie chcą. Chcą coś albo kogoś z tego bunkra. Ten napad to pewnie miał pójść od razu tutaj albo kogoś od nich kto wracał tutaj. No a trafiło na nas. - skomentował słowa Sunnego. Samo jednak rozumowanie kolegi było zgodne z jego własnym przynajmniej w głównych założeniach. Gdyby oni i ich konwoik był celem sam w sobie to własnie szabrowali by ich zabawki i zbierali się do domu. Raczej nie atakowali by z marszu potencjalnej bazy przeciwnika gdzie ma on bunkier, zasieki i nie wiada co w środku. No chyba właśnie, że wiedzieli co i kto jest w środku.

- Fłaścifie to nic nie stacimy jak s nimi pogadamy. Na razie nas tu nie sięgną póki się nie przekopią albo nie wysadzą. To da nam lepszy punkt do gadki nisz jeśli to srobią. Ktoś idzie se mną? - spytał się z zaciekawieniem patrząc na rudowłosego speca od gadki. Przydałoby się teraz jej chytre podejście.

 

t0m3ek

- Żeby to nie był granat... - Mówię pod nosem i wzdłuż ściany idę do pomieszczenia z krzesłami.

 

MistrzKamil

Osłaniam Billa

 

__________________
Pływał raz po morzu kucharz
w rękach praktyk był onana
a załoga się dziwiła
skąd w kawie śmietana

rudaad

 

__________________
"Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta, co zapragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Ta wstąpiła majestatycznie na nogę Winrycha, przemaszerowała po nim, dotarła szczęśliwie aż do głowy i poczęła dobijać się zapamiętale do wnętrza tej czaszki, do tej ostatniej fortecy polskiego powstania."

Komtur

-Zgadzam się z Peliroją - Tuco choć miał zamiar złazić jeszcze się wrócił gdy zaczęły się dyskuty - Zdecydowanie ci gnoje chcą dopaść nas. Pozostaje pytanie dlaczego? Albo pomylili nas z kimś innym, albo któreś z nas komuś podpadło i to bardzo. Ja mógłbym wymienić ze dwie takie osoby, ale prędzej poczekałyby na mnie aż wylezę z tej nory i posłały kulkę, niż wysyłałyby całą armię do zdobywania bunkra, nie to nie w ich stylu.

 

Pipboy79

Andrew "Andy" Morrison - pogodny szturmowiec



Andy ostatnią godzinę był zdziebko nie w humorze. Ot najpierw napad, poscig, opuszczenie gambli które były wynagrodzeniem za ostatnie parę miechów cięzkiej pracy, nieznany los pozostałej części załogi konwoju i wreszcie walka w samym bunkrze i to pizdniecie twarzą w ścianę. Nie, zdecydowanie nie była to najszczęsliwsza godzina jego życia. Dlatego obolały i z lekka przygnieciony obecną sytuacja próbował trzymać fason, myśleć pozytywnie i konstruktywnie ale wszystko powyższe zdecydowanie nawyrężyło jego zwyczajową dobroduszność i cierpliwość. Złwaszcza koło zachowania Rudej nie mógł przejść obojętnie. Zachowywała się jakby chciała cała sprawę cyckami od ręki załatwić na swoją modłę i była ściekła, że jej nie wychodzi jakby sobie tego życzyła.

- Słuchaj Ruda... Czyś ty się z pisdą na rosum pomieniała? - przedrzeźnił ją specjalnie opierając ręcę na biodrach i posyłając jej ciężkie spojrzenie. Zdecydowanie zmęczenie i irytację było widać i słychać zarówno w głosie jak i całej sylwetce. I serio... Czemu jak człowiek zawsze próbuje zachować się jak człowiek to zaras jest, że można po nim jeździć czy co? Normalnie jak nie wrzaśniesz, nie trzaśniesz, to nie traktują cię serio...

Podszedł do nich a zwłaszcza do niej bliżej i ściszył głos. Nie chciał by go ktoś z załogi bunkra słyszał. - Sięki farcie Ciekłego? Czyszby? Spójsz na to mosze tym swoim handlarskim rosumem dobra? Jak by się we trójkę przed nimi bronili bez naszej pomocy? Przyszliby po nich cała chmarą i bez uprzedzenia jakie zyskali dzięki nam. Pomyśl o tym gdy następnym rasem będziesz rosmawiać z nim o czymkolwiek. A ters jak na to patszę to myślę sze i tak i tak by pszyszli po nich dziś f nosy. Fidać, sze są na to gotofi a tego zbyt długo nie da się stopować. - serio go już zaczynała wkurzać tym gadaniem. Niby taki z niej cwaniak a na razie jakoś latała po tym bunkrze jak kot z pęcherzem i bez walki oddawała lepszą pozycję przetargową w negocjacjach z którąkolwiek ze stron tutaj.

- Osknij się Ruda. F szoku jesteś czy jak? Weś się do roboty tak jak zazwyczaj i wymyśl jak tu ich fszystkich pszegadać by na nasze wyszło, no... - rzucił jej już znacznie sympatyczniej. Miał nadzieję, że to wystarczy jej za zimny prysznic i się jakoś ogarnie. Jakoś na razie bowiem wyglądało jakby sobie postawiła za zadanie go zgnoić osobiście za chuj wie za co. W ogóle jakoś to nie pasowało do Rudej jaką znał od paru miechów.

- A spytać szego chcą tamci s góry nic nam nie fadzi. Póki gadamy to się nie szczelamy no nie? Mosze jak pofiedzą to się coś wyjasni. A sam Ciekły pewnie chciałby fiedzieś o so tu chosi... O ile na serio nie fie... Bo Ciekły i Kiełba wydają się spoko ale jak so to folę naszą paczkę nisz ich. I oni ufaszają tak samo. A jakby soś poszło nie tak safsze moszemy się skitrać tu na dół s pofrotem. A sfiać stąd fcale nie jest tak prosto ani prędko co fidać po tamtych trzech so poszli. Tszeba się pszygotofać. - najwyraźniej zgadzali się w tym punkcie o przypadkowej swej roli w trakcie napadu. Teraz zdaje się woleli dać dyla polegając na instynkcie który nakazywał wiać od kłopotów. Instynkt fajna rzecz... Ale czasem jak ktoś mu uległ mógł naprawdę wpakować się w niezła matnię. Na instynktownych reakcjach w końcu bazowała zdecydowana większość wszelkich pułapek i zasadzek. Sam w końcu bywał całkiem często w obu tych rolach więc wiedział jak to działa. Irytowało go więc, że jego doświadczenie jest teraz ignorowane.

Wyglądało na to, że negocjacji z obcymi napastnikami musi spróbować samemu. - Fiecie so? Ale masie racje. To nieładnie namafiać kogoś do srobienia szegoś szego by się nie srobiło samemu no nie? Macie jakieś pytania do tych na gósze? - spytał sprawdzając swoją starą i nową broń. Wiedział, że musi się śpieszyć ale i że póki słychać było kucie młotów czy kilofów które się niosło na górze całkiem ładnie to raczej nie podłożyli jeszcze ładunku. Musiałby mieć naprawdę pecha by się tam znaleźć w momencie wybuchu. Jesli zaś tamci już podłożyli ładunek to odpowie mu cisza bo wszyscy się skitrają chowając przed eksplozją. Wówczas powinien zdążyć ponownie zwiac na dół. Zwłaszcza, że tamtych już nic nie piliło z czasem jak za pierwszym razem to i mogli sobie pozwolić na dłuższy lont i więcej czasu. Tak to sobie kalkulował wracając na górę. Mógł się co prawda mylić ale gra wydała mu się warta ryzyka. Miał szansę się dowiedzieć o co tu chodzi. Ale jesli się mylił i będzie miał naprawdę pecha to już i tak nic go to nie będzie więcej obchodzić co się dalej stanie.

 

rudaad

 

__________________
"Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta, co zapragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Ta wstąpiła majestatycznie na nogę Winrycha, przemaszerowała po nim, dotarła szczęśliwie aż do głowy i poczęła dobijać się zapamiętale do wnętrza tej czaszki, do tej ostatniej fortecy polskiego powstania."

Anonim

Andrew (jakieś pół godziny wcześniej):
To już ostatnia prosta. Skończyła się gleba i Meksykańce postanowili zabrać swoją część fantów i pojechać gdzieś tam na zachód, czy południowy zachód. Fajnie, że zgodzili się was podwieźć do Fairbury. Macie tam swoje interesy, a przede wszystkim dobrze byłoby spożytkować ciężko zarobione dobra materialne. Poklepałeś swojego jednorękiego bandytę, którym zamierzasz zrobić furrorę w zapyziałych miasteczkach Kansas i Nebraski. Siedziałeś na pace. Niewygodnie jak cholera, ale nie dla wszystkich było miejsce w kokpicie. Ty ostatnio siedziałeś dzień wcześniej. Ale nic tam! To już prawie koniec podróży, przecierpisz na zydlu... i nagle ciężarówki ostro zahamowały. Ty jechałeś w tej drugiej, więc zupełnie nie miałeś pojęcia co się dzieje. Do tego wjeżdżaliście w co raz to gęstszą mgłę. Spojrzałeś na Alfonsa Moraleza i Marry. Oni też zaniepokoili się. Po chwili rozległy się strzały, a ciężarówki skręciły w prawo i zaczęły mknąć... poznajesz drogę. Tam gdzieś powinna być stanica bandy Kiełby, czy jak tam chciał, żeby jego gang się nazywał. Mają tam bunkier. Tym czasem w mgle dostrzegaleś, że goni was kilka pojazdów. Chciałeś ich ostrzelać, ale seria z CKMu sprawiła, że po prostu padłeś na jak najgłębszą część wywrotki. Marry leżała obok ciebie. Ciężarówki w pewnym momencie zahamowały już na dobre - słyszałeś świst powietrza uciekającego z tylnych kół. Mgła była już gęsta jak cholera. Wyskoczyłeś razem z Marry zanim tamci nadjechali. Pobiegliście w kierunku Bunkra widząc zabudowania stanicy. Zgubiłeś ją po drodze. Zanim mgła przykryła obraz widziałeś cztery samochody w tym jeden van i jeden pikap z CKMem. Pozostałe to sedany. Chyba wszystkie były wyładowane ludźmi.

Connor, Big Bill, Max:
Cichcem weszliście do pomieszczenia z meblami. Po bliższym przyjrzeniu się zostało ono całkowicie ogołocone z czegokolwiek co nie było biurkami i krzesłami biurowymi na kółkach. Dodatkowo ujawniliście gdzieniegdzie ślady krwi. Patrząc od wejścia do tego pomieszczenia jest jeszcze drugie wyjście (nie posiada drzwi) po prawej. Odgłos kaszlu dobiegł was jednak od lewej. Skierowaliście tam swoje kroki. Pomiędzy biurkami leżały zwłoki kurduplowatych mutantów. To snotlingi, o których mówił Wściekły. Wyglądało na to, że większość z nich została zastrzelona. W rękach mieli tasaki i ostre kawałki blach i metalowych elementów meblowych. W rogu leżała Granat. Granat Kowalska. Saper gangu Kiełby. Jej koszulka jest mokra od krwi dzięki czemu obkleiła jej duży biust. Wygląda na to, że jest nieprzytomna. Pistolet leży obok jej dłoni i nie zareagowała jak zaświeciliście w nią latarką. Żyje, bo oddycha. Rana musi znajdować się gdzieś w okolicach szyi.
- Dobra, jak wiecie, trochę na medycynie się znam, ale któryś z was niech najpierw zabierze jej broń, a drugi niech patrzy czy nie ma mutantów w pobliżu. Chyba, że macie inny plan? - powiedział po cichu. Mutanci mogą kryć się wśród mebli, bo to niewielki labirynt się zrobił.


Tuco, Andrew, Sunny, Ruda, Ethan:
Poszliście niżej. Na korytarz prowadzący do drugiego wyjścia, a potem wróciliście do pomieszczenia z pudłami i na ten korytarz "centralny". Generator nadal działał z łoskotem. Na podłodze korytarza stały kubki z gorącą kawą. W pobliżu nie było Wściekłego, ale po dokładniejszym przyjrzeniu się zauważyliście go siedzącego przy generatorze. Widział, że wróciliście, ale najwyraźniej był czymś zajęty przy biurku, bo tylko wam machnął i krzyknął, żebyście wypili kawę. Sunny i Ethan przeszli do rzeźniogabinetu. Zauważyli, że wszystkie szafki są pozamykane tak, żebyście nic Wściekłemu nie podpieprzyli. Później Ethan opatrzył ucho Sunniego. Nie trzeba było geniusza, żeby je przeczyścić. Okazało się, że ostatnie kłopoty ze słuchem to od zakrzepniętej krwi. Sunniemu wrócił sług po przetarciu. Przy okazji załatwiali swoje brudne sprawki poza zasięgiem uszu Tuca, Andrew i Rudej, choć cała trójka zdawała sobie sprawę z narady jaka tam się odbywała.

Sunny, Ethan:
Sunny wypytał Ethana o kobietę, której głos usłyszał na powierzchni. Ethan nie potrafił ukryć zaniepokojenia. Odparł, że to jest kobieta z Fairbury, którą kiedyś, dawno temu znał. Powiedziała mu, że choć jest prostytutką to ma całkiem spore możliwości związane z władzami Fairbury i jeżeli ta ziemia to nie jest jakieś oszustwo to chciałaby porozmawiać o spółce we władzach jeżeli Ethan wróci z bogactwami, które zarobił na tej podróży.

Sunny:
Tuco, Ethan i Ruda, gdy sprawdzałeś towarzyszy nie dali po sobie poznać niczego jeżeli chodzi o to co mówiłeś. Andrew to natomiast inna sprawa. Wyraz jego twarzy udowodnił ci, że choć mówił coś kompletnie odmiennego to wiedział więcej. No i ta chęć porozmawiania z tamtymi? Może jest w zmowie z nimi?

 

t0m3ek

- Connor osłaniaj mnie, jesteś lepszy na dystans a ja w zwarciu. - Idę po jej broń i przyjrzeć się czy nie ma przy sobie jakiegoś odbezpieczonego granatu. Granat z granatem, to by było dobre.