Kamulec ruszył na spotkanie wroga. Wróg musiał być wielgachny, ale dla snota, który ubił upiora, nie było to tak straszne. Nagle, zupełnie niespodziewanie wydarzyło siem wiele rzeczy. Ślimak-pułapka, bo tym właśnie siem okazał, eksplodował. Dobrze, że Kamulec nie zdonżył do niego podejść całkiem blisko. Gdyby znalazł siem tuż przy nim, kto wie, co mogłoby siem zdarzyć? I tak został zasypany odłamkami ciała, które grzechotały o jego pancerz. I galaretowatym śluzem, który go oblepił. Chwilem potem przez tory przed nim przetoczył siem z lewej do prawej jakiś ogromny pocisk, jakby pojazd na torach. I znowu, gdyby był bliżej ślimaka... najpierw zostałby wybuchnienty, a potem uderzon tym czymś. Żałował, że nie ma w pobliżu Trartexa. Złodziej znał siem bowiem na pułapkach wszelakich i potrafił je zawczasu wykryć. On sam nie był w tym dobry, był od walczenia. Pytanie, jakie jeszcze pułapki oprócz ślimaka-pułapki i pojazdu-pułapki czajom siem na niego w tym miejscu? Czy ruszyć dalej, czy może jednak zawrócić? A jeżeli dalej, to w którom stronem? W lewo, skond nadciongneły niebezpieczeństwa (ślimak i pojazd), czy w drugom (tam, gdzie pojazd zniknoł?). Korytarz przed nim usłany był szczontkami i śluzem.
________________________
Wszobuj szedł i szedł korytarzem, który trochem pioł siem w górem. Mimo, że jak sondził, podonżał tropem Czmycha, nie widział innych snotów. Wendrujonc tak samotnie nie czuł siem zbyt pewnie. Niedługo dotarł też do rozwidlenia korytarzy. Jeden odchodził w pierwsze lewo i tam nie było toruf. Drugi odchodził w inne lewo, zwane prawo i tam tory były. A trzeci odchodził w czecie lewo, znaczy siem prosto prawie tylko trochem w drugie lewo i tam tory też szły. W dodatku ten tunel też pioł siem nieco w górem.
Korytarze zdecydowanie nie były puste. Słyszał wiele hałasuf które dobiegały zarówno zza jego plecuf jak i zza jego brzuchuf. Tylko zza jego renków nie dobiegały odgłosy. To co słyszał brzmiało, jakby za nim i przed nim toczyła siem jakaś okropna bitwa. Zapewne wiele snotuf właśnie gineło. Poczuł siem trochem lepiej. Mimo, że był tu sam, to jednak chyba lepiej było tu niż tam. Zapewne jego towarzysze potrzebowali jego zdolności znachorskich, wienc mógł ruszyć przed siem, albo zawrócić, by im pomóc. Albo pójść w lewo lub to drugie na wszelki wypadek, oddalić siem od niebezpieczeństwa. Chyba.

_________________________________

Rzucanie bez odpowiedniej umiejki --> bazowe US=10.
Kara za celowanie z pendzoncego pudła: -10. Premia za cel prawie nieruchomy: +10. Premia za odniesione wcześniej zwycienstwo (bonus do morale) +10.
Wymagane do trafienia: 20.
Trartex: rzut na powodzenie K100=29/20 pudło. Pieniek: K100=57/20 pudło. Trartex: 21/20 pudło. Pieniek: 17/20, cel trafiony. Rzut na obrażenia K6=6. Rzut na potencjalne dodatkowe obrażenia K100=17/20, udany. Rzut na dodatkowe obrażenia K6=6. Kolejne K6=3.
Obrażenia=6+6+3 (kości)+1 (siła)-3(wytrzymałość)=13. Żywotność=0, krytyk +10. Rzut w tabeli trafień krytycznych K100=74, wynik 15.

Trartex z Pieńkiem bawili siem w najlepsze. Każdy z nich cisnoł raz i drugi nożem, przy czym złodziej ciut prendzej. Za drugim razem złodziej prawie trafił ślimaka i zaczoł radośnie krzyczeć.
- Prawiem go trafiłem, prawie go trafiłem!
Chwile potem nożem miotnoł Pieniek... po raz drugi w ciongu tak krótkiego czasu dokonał całkowitego zniszczenia wroga. Ślimak eksplodował, a siła trafienia rozrzuciła jego fragmenty i śluz wszendzie dookoła. Nie było to już tak niespodziewane, jak za pierwszym razem i oba snoty rzuciły siem na podłogem pendzoncego pojazdu, by uniknonć trafienia odłamkami i śluzem. Tyle dobrego, że na torach zostało tak niewiele ze ślimaka, że pojazd przetoczył siem przez to miejsce bez przeszkód. Chwilem potem zresztom wytracił impet i obaj wychylili głowy rozglondajonc siem. Za nimi pozostał ślad dokonanej rzeźni, fragmentów miensa i śluzu. W drugom stronem dalej prowadziła drabina.
Tam, gdzie był wcześniej ślimak, za ich plecami, drabina rozdzielała siem. W mroku nie było zbyt wyraźnie widać, ale wydawało siem, że jest tam jeszcze jeden korytarz. Tak samo zresztom przed nimi. Co prawda drabina siem nie rozdzielała, ale mimo ciemności dostrzegli, że drogi som dwie. Trzeba było podjonć decyzjem, co dalej. Cztery noże wyrzucili celujonc w ślimaka, i one dalej gdzieś tam sobie z tyłu leżały.

- Nawet pogryzienia mrufkóf już mnie tak nie swendzom - zauważył radośnie Pieniek. Faktycznie, skorupa śluzu, którą byli pokryci sprawiła, że pieczenie ustało.

_____________________

K100=89

Gobelin usiadł przy ksionżkach i joł je wyciangać z kolebioncego siem i spróchniałego pudła. Wiedział, że w ksionżkach wiedza jest szkoda jeno, że jej nie potrafił wydobyć z tych dziwnych znaczkuf. Ale Mysichuch i Epigobleusz potrafili. Może by go nauczyli? A wted on, Gobelin, całom wiedzem by wyciongnoł z tych wszystkich ksionżek. Chociaż one takie byle jakie trochem były, bo gdy je wyciongał, to one mu siem w renkach kruszyły. Suchem były jak piach. Chyba jeno na ognisko siem nadawały. Widać, że nic złego ich nie pilnowało.
Wtem posłyszłał głos Czmycha:
- Wielki Czmych zabije pajonka!!! Na pajonka snoty!!!
Okazało siem, że jednak wielkie i złe siem czaiło i pilnowało!

Szmælc przypomniał sobie, że ma przeciem krzesiwo i hubkem, to może łacno łogień skrzesać i pajenczynem podpalić. Uważał jeno, co by jej nie dotknoć, bo wyglondała mu na takom, co łatwo by siem można było do niej przylepić. A potem nie wiadomo, czy by siem odlepiło? No ale jego przedsiembiorcza natura wcale nie paliła siem do spalenia pajenczyny. Spalić to każdy głupi snot potrafi. Ale jak siem co spali, to już potem tego przehandlować nie można. No to może lepiej nie spalić?

Dumał też o pajonku. Z jednej strony dobrze by było gdyby pajonka tu nie było. Ale z drugiej... takie pajonki jadowite som. A gdyby tak ubić pajonka i jadu jego do jakiej flaszki zebrać, to było to coś cennego. Coś co można przehandlować, albo może samemu kiedy do czego użyć? Widział, że Przykurcz miał dużo flaszek. Możnaby siem z nim wymienić. A tamten lubił kamyki... Bystre ślepia Szmælc wypaczyły, że przy regałach, gdzie siem Gobelin usadowił, klejnot leżał. Ho ho, to siem na pewno Przykurcz za niego wymieni. Trzeba tylko klejnot zabrać.
Wtem posłyszłał głos Czmycha:
- Wielki Czmych zabije pajonka!!! Na pajonka snoty!!!

Czmych chciał czmychnonć miendzy regały i czekać, aż pajonk przyczłapie w pobliże. Walenie w łeb z zaskoczenia było całkiem dobrym pomysłem, aczkolwiek na widok wielkiego stfora po prostu stanoł w miejscu jak wryty.

Przykurcz natomiast zeźlon, że jakiś pajonk mu tu siem do kamykuf dobiera, chwycił kilofa i z rozbiegu w te oczy siem zamierzył. No ale zmiarkował, że jednak pajonk duży jest i trochem mu mina zrzedła. Do ślepiuf nawet za wysoko, by trafić można było. Kilof opadł i oto stał teraz przed pajonkiem próbujonc opanować drżenie kończyn. Miał już doświadczenie w dyganiu ze strachu przed szkieletami i upiorami. Teraz tak dla podtrzymania tradycji dygał przed pajonkiem.

Pajonk atak K100=20/33 udany. 1=Czmych, 2=Przykurcz. K2=1. Test na zatrucie (10xWytrzymałość %). K100=28/20, paraliż. Ponieważ paraliż wyłączyłby postać z przygody, przekierowuję atak na Śliniaka.
Drugi atak pajonka K100=40/33 pudło.
Dodatkowe rzuty dla MG K100=38,20

Z pomocom nadbiegały kolejne snoty, pierwszy był Śliniak. Nie miał jednak szczeńścia, bo pajonk jego pierwszego ukonsił. Biedaczysko jeno pisnoł, zadygotał i tak siem zestrachał, że nawet nie drgnoł.
W tym też momencie i pozostałe snoty zebrane w jaskini ujrzały, z czym zmierzyć im się przyszło. Pajonk był ogromny. Ogromniasty. Przerżajonco wielgachny!

Testy opanowania. Gobelin 45/10. Szmalc 2/13. Epigobleusz 93/10. Pchlak 19/14. Pchlak sam bezpośrednio nie zaatakuje, ale pewne działania może podjąć. Boi siem ino trochem. Mysichuch 29/8.

Ino Szmælc siem bydlaka nie zlonkł. Epigolbeusz i Gobelin bojać siem zaczeli.

Przykurczy ruszył na pajonka z kilofem, ale obaczył, że łon łogromny. No i zaczoł siem bojać. Ale nie tak bardzo jak poprzednio, bo po starciu ze szkieletem wiedział, że przeciwniki jego też siem bojajom. Wienc, jak łone bojajom siem jego, to łon może siem mniej bojać ich. Z tego by wynikało, że jest jakaś łonczna ilość bojania, co siem dzieli miendzy walczoncych. I wszystkie siem bojajom, ale jedne mniej, a insze bardziej. Czyli czym Przykurcz mniej siem bojał pajonka, tym bardziej pajonk siem bojał Przykurcza! To trzeba było cuś zrobić, żeby łon siem jeszcze bardziej bojał! Tak se kurdupel wykminił, że butelkom go rzuci, co jom znalazł przed chwilom. Tego to łon się na pewno bendzie bojał!

Szmælc dobrze wiedział, że pajonka można ogniem przestraszyć. Ale nie chciał siengać po tak ostateczne rozwionzania. Patrzonc wypatrzył, że miendzy regałami swobodnie mógł siem przedostać bokiem i obejść pajonka, gdyby tylko chciał... Jego żaba mogła też atakować, jenzykiem próbujonc oplontać pajonka i ułatwić zadanie atakujoncym. Ale ryzyko było wielkie, bo pajonk mógł żabulca dziabnonć na śmierć!
Przynajmniej jego okrzyki coś pomogły, bo nadbiegł Pleśniak, coby ich wspomóc w walce. Zresztom snotuf było sporo i nie wszystkie siem aż tak bardzo bojały. Ale potrzebowały kogoś, kto nimi pokieruje...

Czmych mógł w poprzedniej kolejce parować, zapomniałem. K100=7, parowanie udane
Inicjatywa: Czmych 39, Szmalc 33, Gobelin 33, Przykurcz 32, Epigobleusz 30, Pchlak 30, Śliniak 30, Pleśniak 30, Żaba 30, Jaszczurka 30, Mysichuch 27, Pajonk 10.
Testy opanowania: Czmych 30/9, Gobelin 60/17, Przykurcz 88/13, Epigolbeusz 9/10 udany, Pchlak 18/14, Śliniak 79/14, Pleśniak 2/14 (udany), Żaba 29/20 i 63/20 (zaległy) (boi się, ale wykona jakieś polecenia oprócz ataku), Jaszczurka 76/30 i 58/30 (zaległy), Mysichuch 15/8 - boi się, ale może być pokierowany do działania.
Przykurcz atak 53/16 nieudany.
Pajonk ataki: 88/33, 9/33. Cel: 1-Czmych, 2-Przykurcz, 3-Śliniak. K3=3. Śliniak parowanie 47/17, nieudane.
Rzuty pomocnicze dla MG K100=47, 55

Śliniak o dziwo, z jadu pajonka otrzonsnoł siem jakoś. Już miał coś z tym szczenśliwym trafem zrobić, gdy pajonk dziabnoł go znowu. Jad bydlaka rozpełzł siem po ciele snota unieruchamiajonc go ponownie. W dodatku Śliniak przybrał nieco siny kolor.
Przykurcz sfomo siłom woli opierał siem strachowi, ale jednak dzierżył kilof niezbyt pewnie i trafić pajonka nie trafił.

Ko-ko-ko-ko-ko-ko – jomkał siem Epigobleusz, próbujomc zwrócić uwagem zgrai. Widok pajoka zmroził mu krew w żyłach. Pot lał siem strumieniami z jego twarzy, a mienśnie spiemy siem bardziej niż dwa orki o kawałek surowego mięsa. Inżynier panicznie bał siem mrówek, pajok to prawie jak mrówka. Ma tylko dwie wincyj nogi, a w dodatku pajenczyny. Sumarycznie… jeszcze wiencej strachu. Snotling nie miał siły się poruszyć, a przez głowę przelatywało mu milion myśli. Jedna wyjątkowo paliła czachem. Nie wygrają tej walki. – Ko-kołpaki mu-mu-mu-mu-mu-si-si-my uciekać. Taranem go w pysk, zbieramy naszych i chodu! – wykrzyknom z prendkościom 100 orków napendowych. Wykonał dużo panicznych gestów sugerujących, kumplom wokół sugerujonc przebieg planu.