Autexion

Kachimi · 15-12-2010, 17:01

AUTEXION

Jak sprawić graczom więcej zabawy grając w gry fabularne? Mam na to sposób. Nigdy się osobiście nie spotkałem z czymś nawet podobnym, więc pozwolę sobie tę metodę, technikę nazwać Autexion - nie szukajcie w przeglądarkach i w encyklopediach, nie znajdziecie.

Każdy gracz marzy o tym, żeby w pewnym momencie sesji stać się Mistrzem Gry. Gdy bohater spotyka odwiecznego wroga, jego jedynym celem staje się go pokonać, za wszelką cenę, dogonić rywala i skopać mu jego epickie cztery litery. Słowo "epickie" jest tu bardzo na miejscu, bo pokonanie największego przeciwnika w trzech prostych ciosach to zerowa frajda. Szast, prast i po zabawie. Gracz się ucieszy, na chwilę. Potem dojdzie do tego, że wolałby aby to starcie trwało dłużej, było pełne uników, skoków, akrobacji, opisów stykającej się stali, emocji - krótko mówiąc, to ta scena gdzie ma być krew, pot i łzy. Spróbujcie tego.

Jak ma działać technika Autexion? Już mówię.

Raz! Tylko jeden jedyny raz w ciągu sesji pozwól graczowi przejąć pałeczkę. Skoncentruj całą scenę na nim. Gdy gracz powie: "Stary, to on! Zamordował mi żonę i pierwotnego syna. Zniszczył mój dom, wygnał mnie z ojczyzny. Teraz jest kilka metrów odemnie. Pozwól mi pomścić rodzinę. Daj mi tą scenę. Daj mi jego duszę! Proszę...". Widzisz to ostatnie słowo? Kumpel wręcz prosi cię - Mistrza Gry, pana i władcę, sąd ostateczny - o jedną szansę. To słowo łechta cię tam gdzie to lubisz, ego. O, tak! Właśnie dostałeś cholernie fajny zastrzyk zajebistości. Słuchaj, koleś zalazł mu za skórę. Ba! Zniszczył wszystko co miał. Pozwól mu zmierzyć się z demonem przeszłości. Daj mu swoje przyzwolenie, on sam wie, że taka okazja może się już więcej nie powtórzyć - nie schrzani tego. Opowiedz jak facet powoli odwraca głowę i dostrzega bohatera gracza, ich oczy się spotykają, pełne nienawiści, gniewu, rządzy krwi. Obaj zaciskają zęby i pięści. Powolnym ruchem wyjmują broń, która lśni i odbija promienie zchodzącego słońca. Stoją twarzą w twarz. Nikt nie myśli o ucieczce. Powoli ruszają w swoją stronę. Ludzie rozchodzą się na boki czując, że coś wisi w powietrzu, a zaraz coś będzie leżało martwe na ziemi. To pojedynek. Na czas tej sceny, czyli aż któryś z nich nie stanie się wielką czerwoną mazią na glebie, daj graczowi bonus. Nie zwykły bonus. Nie dawaj mu "+1 do obrony, bo mu zależy". Podwój wszystkie statystyki. Tak! Dobrze widzisz. Podwój wszystkie statystyki. Bez wyjątków! I gówno mnie obchodzi, że mu się negocjacje nie przydadzą teraz! Wszystko! Jego determinacja i zaangażowanie jest wyżej niż możesz sobie wyobrazić. Niech ma to, na co czekał tyle czasu. Nie po to tworzył historię, wydawał punkty doświadczenia, żeby teraz nie miało to znaczenia. To nie jest zwykła walka. W niej nie chodzi o rany, kratki na karcie postaci. To Ten moment. Jak już się zacznie na dobre to zobaczysz kto miał rację. Daj kolesiowi opisywać manewry, odbicia, uniki, przeskoki, kopnięcia. Nie zwalniaj gry przez mechanikę. Ustal wstępnie ile, co i jak musi wyrzucić na ilu kościach. Mówi, że biegnie na skubańca. Ty, że skubaniec też biegnie na niego. Opisuj nawet jak zachowuje się otoczenie - panny piszczą ze strachu, mewy krzyczą, szum fal, piasek pod stopami, wiatr we włosach. Pierwsze starcie. Atak, obrona, skok. Sypnięcie piachem w oczy, ślepy nie widzi, prawda? Kop, rzut beczką. Totalna furia, berserk, bestia. Chora rządza zemsty. To czego chce gracz. Ma na tacy. Przeciągaj walkę. Kontratakuj, unikaj, kiepskie akcje kwituj prostym zwodem, niech gracz wcieli się w ciebie na chwilę i opisuje wszystko. Przeciwnikowi kości będą potrzebne oczywiście, wszak opis ma wspomóc gracza ale pamiętaj, że ten przeciwnik to nie zwykły bandyta czy awanturnik. To naprawde zły sukinkot, a złe sukinkoty potrafią sporo. Epicki moment nagradzaj trafieniem, gniot karaj obrażeniem lub unikiem. Rzucaj w zasadzie po to by gracz wiedział, że nie walczy opisem. Kości też grają.

Inni współgracze nie powinni nawet myśleć o pomaganiu komukolwiek. Oni stoją i obserwują. Zapytaj gracza czy wolałby zginąć, czy zostać uratowany przez kumpli. Ja osobiście nie zastanawiałbym się nawet przez chwilę.

Przyznasz mi pewnie rację, gdy powiem, że na ogół planuje się takie "spotkania". Przyszykuj się do nich. Projektuj je, ale tylko czasem. Nie mogą być czymś codziennym na sesjach. Wtedy cała technika Autexion traci sens i urok. Przygotuj miejsce na walkę. W trakcie kampani spraw, aby jeden z bohaterów żywił szczerą nienawiść do postaci niezależnej. Zobaczysz, opłaci się. Gracze będą się zabijać, żeby mieć takich wrogów i takie pojedynki.

Pytanie, jak takie kwiatki mają być rzadko, to po co dawać możliwość użycia z Autexion raz na sesje? Otóż, używanie tej metody tak jak ja ją przedstawiłem powyżej to niemalże najwyższy i najlepszy sposób na wykorzystanie jej. Lecz zauważ, że podczas sesji, znajdą się wyzwania, w których gracze będą chcieli ukazać swą wyższość. Turniej szachowy z niepokonanym mistrzem, opracowanie planu budowy nowej maszyny siejącej zniszczenie, odszyfrowanie manuskryptu a nawet zwykłe pojedynki na rękę. To takie smaczki. Mam nadzieję, że technika się spodoba tobie i graczom.

Słowo na koniec. Dawaj bonusy adekwatne do sytuacji. Zaśpiewanie lepiej niż bard, lub utargowanie się z opornym handlarzem to nie sprawa od których zależy ich życie, ale Autexion daje graczom szanse na załatwienie sprawy w iście epickim stylu.
Czasem lepiej jak gracze znają niektóre triki MG. Tu nie jest inaczej. Rozgryzą cię kiedyś... Dawaj im wskazówki jak się obchodzić z Autexion, ważne jest, żeby nie schrzanić jej na początku, bo jak się gracz zrazi to kicha, sam wiesz... Jak gracz wie, że może zrobić coś takiego, to zacznie z tego korzystać.

Tomasz Krukowski

Oczywiście opinie i konstruktywna krytyka mile widziana.

15-12-2010, 17:01	#1
Kachimi Reputacja: 1	Autexion AUTEXION Jak sprawić graczom więcej zabawy grając w gry fabularne? Mam na to sposób. Nigdy się osobiście nie spotkałem z czymś nawet podobnym, więc pozwolę sobie tę metodę, technikę nazwać Autexion - nie szukajcie w przeglądarkach i w encyklopediach, nie znajdziecie. Każdy gracz marzy o tym, żeby w pewnym momencie sesji stać się Mistrzem Gry. Gdy bohater spotyka odwiecznego wroga, jego jedynym celem staje się go pokonać, za wszelką cenę, dogonić rywala i skopać mu jego epickie cztery litery. Słowo "epickie" jest tu bardzo na miejscu, bo pokonanie największego przeciwnika w trzech prostych ciosach to zerowa frajda. Szast, prast i po zabawie. Gracz się ucieszy, na chwilę. Potem dojdzie do tego, że wolałby aby to starcie trwało dłużej, było pełne uników, skoków, akrobacji, opisów stykającej się stali, emocji - krótko mówiąc, to ta scena gdzie ma być krew, pot i łzy. Spróbujcie tego. Jak ma działać technika Autexion? Już mówię. Raz! Tylko jeden jedyny raz w ciągu sesji pozwól graczowi przejąć pałeczkę. Skoncentruj całą scenę na nim. Gdy gracz powie: "Stary, to on! Zamordował mi żonę i pierwotnego syna. Zniszczył mój dom, wygnał mnie z ojczyzny. Teraz jest kilka metrów odemnie. Pozwól mi pomścić rodzinę. Daj mi tą scenę. Daj mi jego duszę! Proszę...". Widzisz to ostatnie słowo? Kumpel wręcz prosi cię - Mistrza Gry, pana i władcę, sąd ostateczny - o jedną szansę. To słowo łechta cię tam gdzie to lubisz, ego. O, tak! Właśnie dostałeś cholernie fajny zastrzyk zajebistości. Słuchaj, koleś zalazł mu za skórę. Ba! Zniszczył wszystko co miał. Pozwól mu zmierzyć się z demonem przeszłości. Daj mu swoje przyzwolenie, on sam wie, że taka okazja może się już więcej nie powtórzyć - nie schrzani tego. Opowiedz jak facet powoli odwraca głowę i dostrzega bohatera gracza, ich oczy się spotykają, pełne nienawiści, gniewu, rządzy krwi. Obaj zaciskają zęby i pięści. Powolnym ruchem wyjmują broń, która lśni i odbija promienie zchodzącego słońca. Stoją twarzą w twarz. Nikt nie myśli o ucieczce. Powoli ruszają w swoją stronę. Ludzie rozchodzą się na boki czując, że coś wisi w powietrzu, a zaraz coś będzie leżało martwe na ziemi. To pojedynek. Na czas tej sceny, czyli aż któryś z nich nie stanie się wielką czerwoną mazią na glebie, daj graczowi bonus. Nie zwykły bonus. Nie dawaj mu "+1 do obrony, bo mu zależy". Podwój wszystkie statystyki. Tak! Dobrze widzisz. Podwój wszystkie statystyki. Bez wyjątków! I gówno mnie obchodzi, że mu się negocjacje nie przydadzą teraz! Wszystko! Jego determinacja i zaangażowanie jest wyżej niż możesz sobie wyobrazić. Niech ma to, na co czekał tyle czasu. Nie po to tworzył historię, wydawał punkty doświadczenia, żeby teraz nie miało to znaczenia. To nie jest zwykła walka. W niej nie chodzi o rany, kratki na karcie postaci. To Ten moment. Jak już się zacznie na dobre to zobaczysz kto miał rację. Daj kolesiowi opisywać manewry, odbicia, uniki, przeskoki, kopnięcia. Nie zwalniaj gry przez mechanikę. Ustal wstępnie ile, co i jak musi wyrzucić na ilu kościach. Mówi, że biegnie na skubańca. Ty, że skubaniec też biegnie na niego. Opisuj nawet jak zachowuje się otoczenie - panny piszczą ze strachu, mewy krzyczą, szum fal, piasek pod stopami, wiatr we włosach. Pierwsze starcie. Atak, obrona, skok. Sypnięcie piachem w oczy, ślepy nie widzi, prawda? Kop, rzut beczką. Totalna furia, berserk, bestia. Chora rządza zemsty. To czego chce gracz. Ma na tacy. Przeciągaj walkę. Kontratakuj, unikaj, kiepskie akcje kwituj prostym zwodem, niech gracz wcieli się w ciebie na chwilę i opisuje wszystko. Przeciwnikowi kości będą potrzebne oczywiście, wszak opis ma wspomóc gracza ale pamiętaj, że ten przeciwnik to nie zwykły bandyta czy awanturnik. To naprawde zły sukinkot, a złe sukinkoty potrafią sporo. Epicki moment nagradzaj trafieniem, gniot karaj obrażeniem lub unikiem. Rzucaj w zasadzie po to by gracz wiedział, że nie walczy opisem. Kości też grają. Inni współgracze nie powinni nawet myśleć o pomaganiu komukolwiek. Oni stoją i obserwują. Zapytaj gracza czy wolałby zginąć, czy zostać uratowany przez kumpli. Ja osobiście nie zastanawiałbym się nawet przez chwilę. Przyznasz mi pewnie rację, gdy powiem, że na ogół planuje się takie "spotkania". Przyszykuj się do nich. Projektuj je, ale tylko czasem. Nie mogą być czymś codziennym na sesjach. Wtedy cała technika Autexion traci sens i urok. Przygotuj miejsce na walkę. W trakcie kampani spraw, aby jeden z bohaterów żywił szczerą nienawiść do postaci niezależnej. Zobaczysz, opłaci się. Gracze będą się zabijać, żeby mieć takich wrogów i takie pojedynki. Pytanie, jak takie kwiatki mają być rzadko, to po co dawać możliwość użycia z Autexion raz na sesje? Otóż, używanie tej metody tak jak ja ją przedstawiłem powyżej to niemalże najwyższy i najlepszy sposób na wykorzystanie jej. Lecz zauważ, że podczas sesji, znajdą się wyzwania, w których gracze będą chcieli ukazać swą wyższość. Turniej szachowy z niepokonanym mistrzem, opracowanie planu budowy nowej maszyny siejącej zniszczenie, odszyfrowanie manuskryptu a nawet zwykłe pojedynki na rękę. To takie smaczki. Mam nadzieję, że technika się spodoba tobie i graczom. Słowo na koniec. Dawaj bonusy adekwatne do sytuacji. Zaśpiewanie lepiej niż bard, lub utargowanie się z opornym handlarzem to nie sprawa od których zależy ich życie, ale Autexion daje graczom szanse na załatwienie sprawy w iście epickim stylu. Czasem lepiej jak gracze znają niektóre triki MG. Tu nie jest inaczej. Rozgryzą cię kiedyś... Dawaj im wskazówki jak się obchodzić z Autexion, ważne jest, żeby nie schrzanić jej na początku, bo jak się gracz zrazi to kicha, sam wiesz... Jak gracz wie, że może zrobić coś takiego, to zacznie z tego korzystać. Tomasz Krukowski Oczywiście opinie i konstruktywna krytyka mile widziana.