Dzieci niczego się nie boją?

[Tildan]

W tytule tematu umieściłam stwierdzenie pożyczone od Jaśmina, dodałam tylko znak zapytania. Mam nadzieję, że wybaczy mi tę pożyczkę.
No bo czy naprawdę żadna z Waszych pociech, a także Wy sami będąc w wieku mocno nieletnim, nie natrafiliście na coś, co poprzez strach zapadło Wam w pamięć?

Jako że wypada mi zacząć, wyznam, że dla mnie taką wczesną zmorą były sławne Kryształowe Czaszki.
To za sprawą książki o nich, która wpadła mi w ręce w bibliotece i zawierała wielce sugestywne zdjęcia owych artefaktów, wpatrujących się w czytelnika złowrogo pustymi oczodołami.
Tak, wtedy robiły wrażenie.
Po kilku koszmarnych snach sprawa, co prawda, rozeszła się po kościach, ale pamięć takich zdarzeń chyba zawsze z nami zostaje.

No to pora na kolejną opowieść.

[Jaśmin]

Wybaczy.
Pamiętam jak obejrzałem pewien horror o demonach wychodzących z telewizora i nie wiedzieć czemu bałem się w łazience odwrócić plecami do lustra.

Jaśminek

[Dhratlach]

Muzyczka otwierająca klasykę, a dokładnie "Z Archiwum X".

Wtedy, delikatnie mówiąc wierciło mózg i nieracjonalnie się bało, teraz uznaje tą muzyczkę jako coś pięknego, wręcz wzorcowego. Ot, sam jestem ciekaw skąd te strachy tam były, bo to tylko muzyczka.

[hen_cerbin]

Podobnie jak u przedmówcy, Archiwum X. A konkretnie jeden z odcinków: ten z wysysajacymi krew świetlikami, które atakują tylko w ciemności. Poszedłem spać i miałem opory przed wyłączeniem światła.

[Avitto]

Jako dziecko uwielbiałem "Z archiwum X" do tego stopnia, że wyganiany z salonu do spania oglądałem czasami przyklejony do szpary w drzwiach.

I będąc w tym samym wieku potrafiłem zwiać pod stół, gdy w Dolinie Muminków pojawiała się Buka.
Z perspektywy czasu, postać bezwzględna jak siły natury, podobnie potężna i narzucająca swoją wolę. Dobrze symbolizuje "dorosły" świat.

[Campo Viejo]

„Gabinet figur woskowych” chyba zapamiętałem najbardziej. I wcale aż taki mały nie byłem, solidne 10 lat chyba. ze strachu robiłem sobie przerwy w oglądaniu i uciekałem do kibelka, pod pozorem potrzeby, aby siostra nie widziała, że pękam

[Deszatie]

Jako świadomy dzieciak to najbardziej pamiętam Freddy'ego - Władcę snów oglądanego na koloniach oraz "Lśnienie". Fazę na UFO też miałem "Szaraki" itd. no i latające mięsożerne czaszki w klimacie voodoo jakiś film z wypożyczalni kaset video nawet nie pamiętam teraz tytułu

[Anonim]

Napisał Deszatie

Fazę na UFO

Na wiosnę 1997 r.?

[Deszatie]

Napisał Anonim

Na wiosnę 1997 r.?

Już wcześniej, bo w pierwszej połowie lat 90 książki o tej tematyce były dostępne w bibliotekach i stamtąd dowiedziałem się o "szarakach" Był też mocny film "Uprowadzenie" z 1993 tylko nie pamiętam kiedy pierwszy raz puścili go w TV...

PS A wątek porwania przez UFO pojawił się również w "Dynastii" tylko nie pamiętam, w którym odcinku i kiedy był emitowany (chyba też początek lat 90), ale też jakieś ciarki miałem.

[Anonim]

Napisał Tildan

No bo czy naprawdę żadna z Waszych pociech, a także Wy sami będąc w wieku mocno nieletnim, nie natrafiliście na coś, co poprzez strach zapadło Wam w pamięć?

Przez strach raczej nic nie zapadło mi w pamięć z okresu dzieciństwa. Nie pamiętam, żebym czegokolwiek się wtedy bał. Nie ma się co bać - trzeba działać. Najwyżej umrze się.

Napisał Deszatie

Już wcześniej, bo w pierwszej połowie lat 90 książki o tej tematyce były dostępne w bibliotekach i stamtąd dowiedziałem się o "szarakach" Był też mocny film "Uprowadzenie" z 1993 tylko nie pamiętam kiedy pierwszy raz puścili go w TV...

PS A wątek porwania przez UFO pojawił się również w "Dynastii" tylko nie pamiętam, w którym odcinku i kiedy był emitowany (chyba też początek lat 90), ale też jakieś ciarki miałem.

Pamiętam to z Dynastii. Widziałem jak było w telewizji, a jakoś rok temu na youtube. Zabawne. Jak lubisz UFO to polecam V/H/S/2 (ten film jak go oglądałem nazywał się SVHS, kochajmy nazwy filmów, tak szybko są zmieniane), segment Slumber Party Alien Abduction.

Pytałem o wiosnę 1997 r., bo wtedy dużo ludzi w USA widziało UFO. Temat trochę znudził się po samobójstwie 39 z Heaven's Gate (o którym ostatnio obejrzałem dużo dokumentów). Jestem zdziwiony, że pomimo ich śmierci (w tym ich guru) ta sekta wciąż ma wyznawców i nawet można z nimi pogadać w necie (no, wymieniłem z nimi korespondencję). Kolejnym wielkim tematem medialnym była śmierć księżnej Diany. Ktoś ciekawie opisał, że był wyjątkowy kontrast między tymi sprawami - z jednej strony życie Diany, które mogło być marzeniem wielu, a z drugiej życie sekciarzy, które mogło być koszmarem wielu.