[PF 1e/FR] Classic Megaplex, Part 1 - the Sunless Citadel - Strona 2

psionik · 11-09-2023, 20:34

[justuj][indent]Mazell wybrał opcję sklepu. Po pierwsze nie miał przy sobie nic, cały jego dobytek spłonął przy okazji niefortunnego zdarzenia sprzed niecałego dekadnia, po drugie nie wierzył, żeby ktokolwiek z miejscowych był w stanie powiedzieć cokolwiek ciekawego poza karczmarzem i kupcem.
- Dobry człowieku, wybieramy się do cytadeli, potrzebuję pełen ekwipunek na tak niebezpieczną wyprawę. - powiedział do kupca rozglądając się po sklepiku.
- Co możecie powiedzieć o tych, którzy tam byli. Wrócili jacyś? Z jakim sprzętem się tam udali? - zagaił przyglądając się inwentarzowi sklepowemu.

Mi Raaz · 12-09-2023, 09:13

Eira patrzyła na swoje paznokcie. Czyściła je, ale znowu był pod nimi brud. Nie mogła się do tego przyzwyczaić.

Przekazała swoją sakiewkę ze stu pięćdziesięcioma sztukami złota towarzyszom idącym po zaopatrzenie, a sama poszła z Zorenem wypytywać ludzi. Historia była ciekawa... do czasu aż blondynka zauważyła złamany paznokieć na serdecznym palcu prawej dłoni. Przeraziło ją to. Wprawdzie chciała poszukiwać przygód, ale nikt nie mówił dotąd, że może przy tym aż tak ucierpieć.

W końcu gdy starzec dokończył swoją historię, a Zoren dopytał o kolejne szczegóły powiedziała:

- Żebyście wiedzieli, że już jabłek nie zobaczycie, no bo skąd?

Ludzie potrafili być niewdzięczni. Z pospólstwa nikt nie lubił szlachty, ale nie miał świadomości, co byłoby, gdyby ich zabrakło. Ludzie przecież nie powinni sami o sobie decydować. Zwłaszcza ludzie niskiego stanu. Ten tutaj był kolejnym dowodem.

-Dobrego dnia. Niech pan was strzeże - spojrzała na świątynię. Pop tych słowach ujęła Zorena pod pachę i ruszyła na spotkanie z resztą, która powinna być już po zakupach.

Kaworu · 12-09-2023, 12:01

Zbieranie informacji

- Złoto panie, złoto! - energicznie przyznał staruszek – Co by innego? To złoto rządzi światem, powiam Wam, a nigdy go za mało, nawet goblinom. Nie wiem co chciałyby sobie w zamian kupić i u kogo, ale złoto zawsze jest w cenie, najwyraźniej – zasępił się, najwyraźniej rozmyślając o sprawach majątkowych własnych i cudzych.

Zakupy

- Mamy różdżki leczenia z mniejszą ilością ładunków – odparła sprzedawczyni – Może ta? Ma ich 10 – wyciągnęła jedną spod lady - Mamy też zestawy do leczenia. Co zaś do sprzętu… źródło światła, lina, mata do spania, żywność. Jakieś przedmioty magiczne. Nie wiemy wiele o cytadeli, tylko tyle, że żyją tam gobliny, a kiedyś, gdy jeszcze była na powierzchni, miał tam swoje miejsce kult smoka. Najciekawszą rzeczą odnośnie tego miejsca są lecznicze jabłka – skąd indziej miałyby gobliny je mieć? Właśnie dlatego mój wnuk… - Herowyn zamrugała i spuściła wzrok, zasmucona – W każdym razie – po chwili kontynuowała – Czegokolwiek Wam potrzeba, powinniście to znaleźć w moim sklepie.

Kaworu · 19-09-2023, 10:21

Poszukiwacze Przygód zakupili wszystko, co było im potrzebne, po czym ruszyli w drogę. Prowadziła ona przez lasy i pola, po drodze minęli także parę samotnych domków. Lato było piękne tego roku, świergotały ptaki, pszczoły latały z kwiatka na kwiatek, drzewa się zieleniły, a słońce świeciło radośnie wysoko.

Po około pięciu godzinach marszu w końcu byli na miejscu.

Należało skręcić z głównej drogi w mniejszą dróżkę, a gdy w końcu nią dotarli do końca, dostrzegli przepaść, czy też raczej kanion. To w nim, głęboko, oświetlana zachodzącym słońcem, znajdowała się Bezsłoneczna Cytadela.

Z ziemi wyrastało parę kamiennych kolumn – większość z nich była zniszczona, ale dwie jeszcze stały. Po drugiej stronie przepaści były podobne, także często zniszczone, kamienne kolumny. Zejście było bardzo strome i bohaterowie zastanowili się, jak zejdą na dół – dotyczyło to zwłaszcza Eiry, w jej bardzo niepraktycznym stroju.

Na dole przepaści, czekała, milcząca, Cytadela, w której niegdyś mieścił się kult smoka.

Mi Raaz · 19-09-2023, 11:43

Szlachcianka niemal czuła na sobie drwiące spojrzenia mężczyzn.

"Że niby ja nie zejdę? Ja Wam jeszcze pokażę."

- Gdzie macie tę linę? Musimy zrobić to razem. Spróbujmy wszyscy zabezpieczyć się liną i schodzić po kolei, tak, żeby gdyby ktoś się zsunął, to pozostała czwórka rozłoży na siebie jego ciężar.

Eira akurat nie miała wiele ciężaru do rozłożenia. Z drugiej strony wiedziała, że sama krasnoluda nie utrzyma. Wzięła głęboki wdech i zaczęła zdejmować buty.

**Kerm** · 19-09-2023, 18:14

Droga do cytadeli, a raczej miejsca, z którego można bylo dotrzeć do wspomnianej cytadeli, była lekka, łatwa i przyjemna - tyle tylko, że trwała ładnych parę godzin.
Ale potem zaczęły się schody - a raczej ich brak...

- Może lepiej przywiążemy linę? - zaproponował Melias. - Łatwiej będzie wrócić...

Chodzenia na bosaka nie skomentował, nie mając zamiaru wtrącać się w sprawy innych. Przynajmniej dopóki nie groziło to śmiercią lub kalectwem.
A jeśli Eira spodziewała się, że ktoś weźmie ją na ręce i zniesie na dół... to na niego liczyć nie mogła.

Stalowy · 20-09-2023, 18:18

- Schodzenie razem powiązani byłoby bardzo dobre... gdyby przynajmniej połowa z nas była dość krzepka. - rzekł Zharrmus.

Podszedł do jednej z kolumn i sprawdził jak mocno stoi czy się nie gibie.

- Liny można powiązać i zawiązać o kolumnę. Wydaje się trzymać jeszcze całkiem solidnie

Odczepił od swojego plecaka dwa solidne swoje liny, które związał ze sobą. Spojrzał wyczekująco na pozostałych by podali też i swoje.

Kaworu · 20-09-2023, 21:11

Przy zbliżeniu się do kamiennych kolumn, poszukiwacze przygód zauważyli, że już istnieje tutaj lina - nie starsza niż 2-3 tygodnie, mocno uwiązana, napięta, po której można było się dostać na dół. Zejście przy jej pomocy nie powinno być aż takie trudne.

Mi Raaz · 21-09-2023, 06:36

Eira była zawiedziona faktem, że jej pomysł nie znalazł takiego poparcia jakie by chciała. Już chciała z tym polemizować, gdy znaleźli inną - starszą - linę.

W jej blond główce informacja ta została odpowiednio przetworzona. Wszyscy wokół sugerowali uwiązanie liny i zejście, do tego ich poprzednicy również tak zrobili, co oznaczało, że plan nie mógł być tak do końca głupi.

Z drugiej strony co jeżeli ktoś im tę linę odetnie gdy będą na dole?

Popatrzyła po zebranych mężczyznach. Westchnęła.

- Zatem zejdźmy. Nie każmy cytadeli czekać.

Szlachcianka podeszła pierwsza, upychając buty w torbie podróżnej. Przeszła kilka kroków i co jakiś czas syczała niczym wąż, gdy twarde kamienie wbijały się w jej stopy.

Owinęła się liną i zaczęła schodzić jako pierwsza. W końcu była najlżejsza, więc raczej lina nie pęknie pod jej ciężarem.

**Kerm** · 21-09-2023, 07:57

Mieli przed sobą dowód, iż nie tak znowu dawno temu ktoś wybrał się na zwiedzanie cytadeli. A że lina wyglądała na solidną, nic nie stało na przeszkodzie, by z niej skorzystać.
Melias odczekał chwilę, a potem ruszył za Eirą.

12-09-2023, 09:13	#12
Mi Raaz Reputacja: 1	Eira patrzyła na swoje paznokcie. Czyściła je, ale znowu był pod nimi brud. Nie mogła się do tego przyzwyczaić. Przekazała swoją sakiewkę ze stu pięćdziesięcioma sztukami złota towarzyszom idącym po zaopatrzenie, a sama poszła z Zorenem wypytywać ludzi. Historia była ciekawa... do czasu aż blondynka zauważyła złamany paznokieć na serdecznym palcu prawej dłoni. Przeraziło ją to. Wprawdzie chciała poszukiwać przygód, ale nikt nie mówił dotąd, że może przy tym aż tak ucierpieć. W końcu gdy starzec dokończył swoją historię, a Zoren dopytał o kolejne szczegóły powiedziała: - Żebyście wiedzieli, że już jabłek nie zobaczycie, no bo skąd? Ludzie potrafili być niewdzięczni. Z pospólstwa nikt nie lubił szlachty, ale nie miał świadomości, co byłoby, gdyby ich zabrakło. Ludzie przecież nie powinni sami o sobie decydować. Zwłaszcza ludzie niskiego stanu. Ten tutaj był kolejnym dowodem. -Dobrego dnia. Niech pan was strzeże - spojrzała na świątynię. Pop tych słowach ujęła Zorena pod pachę i ruszyła na spotkanie z resztą, która powinna być już po zakupach. __________________ Wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób lub zdarzeń jest całkowicie przypadkowe. ”Ludzie nie chcą słyszeć twojej opinii. Oni chcą słyszeć swoją własną opinię wychodzącą z twoich ust” - zasłyszane od znajomej. Ostatnio edytowane przez Mi Raaz : 12-09-2023 o 12:33.

19-09-2023, 11:43	#15
Mi Raaz Reputacja: 1	Szlachcianka niemal czuła na sobie drwiące spojrzenia mężczyzn. "Że niby ja nie zejdę? Ja Wam jeszcze pokażę." - Gdzie macie tę linę? Musimy zrobić to razem. Spróbujmy wszyscy zabezpieczyć się liną i schodzić po kolei, tak, żeby gdyby ktoś się zsunął, to pozostała czwórka rozłoży na siebie jego ciężar. Eira akurat nie miała wiele ciężaru do rozłożenia. Z drugiej strony wiedziała, że sama krasnoluda nie utrzyma. Wzięła głęboki wdech i zaczęła zdejmować buty. __________________ Wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób lub zdarzeń jest całkowicie przypadkowe. ”Ludzie nie chcą słyszeć twojej opinii. Oni chcą słyszeć swoją własną opinię wychodzącą z twoich ust” - zasłyszane od znajomej.

20-09-2023, 18:18	#17
Stalowy Reputacja: 1	- Schodzenie razem powiązani byłoby bardzo dobre... gdyby przynajmniej połowa z nas była dość krzepka. - rzekł Zharrmus. Podszedł do jednej z kolumn i sprawdził jak mocno stoi czy się nie gibie. - Liny można powiązać i zawiązać o kolumnę. Wydaje się trzymać jeszcze całkiem solidnie Odczepił od swojego plecaka dwa solidne swoje liny, które związał ze sobą. Spojrzał wyczekująco na pozostałych by podali też i swoje.

21-09-2023, 06:36	#19
Mi Raaz Reputacja: 1	Eira była zawiedziona faktem, że jej pomysł nie znalazł takiego poparcia jakie by chciała. Już chciała z tym polemizować, gdy znaleźli inną - starszą - linę. W jej blond główce informacja ta została odpowiednio przetworzona. Wszyscy wokół sugerowali uwiązanie liny i zejście, do tego ich poprzednicy również tak zrobili, co oznaczało, że plan nie mógł być tak do końca głupi. Z drugiej strony co jeżeli ktoś im tę linę odetnie gdy będą na dole? Popatrzyła po zebranych mężczyznach. Westchnęła. - Zatem zejdźmy. Nie każmy cytadeli czekać. Szlachcianka podeszła pierwsza, upychając buty w torbie podróżnej. Przeszła kilka kroków i co jakiś czas syczała niczym wąż, gdy twarde kamienie wbijały się w jej stopy. Owinęła się liną i zaczęła schodzić jako pierwsza. W końcu była najlżejsza, więc raczej lina nie pęknie pod jej ciężarem. __________________ Wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób lub zdarzeń jest całkowicie przypadkowe. ”Ludzie nie chcą słyszeć twojej opinii. Oni chcą słyszeć swoją własną opinię wychodzącą z twoich ust” - zasłyszane od znajomej.

11-09-2023, 20:34	#11
psionik Reputacja: 1	[justuj][indent]Mazell wybrał opcję sklepu. Po pierwsze nie miał przy sobie nic, cały jego dobytek spłonął przy okazji niefortunnego zdarzenia sprzed niecałego dekadnia, po drugie nie wierzył, żeby ktokolwiek z miejscowych był w stanie powiedzieć cokolwiek ciekawego poza karczmarzem i kupcem. - Dobry człowieku, wybieramy się do cytadeli, potrzebuję pełen ekwipunek na tak niebezpieczną wyprawę. - powiedział do kupca rozglądając się po sklepiku. - Co możecie powiedzieć o tych, którzy tam byli. Wrócili jacyś? Z jakim sprzętem się tam udali? - zagaił przyglądając się inwentarzowi sklepowemu.

12-09-2023, 12:01	#13
Kaworu Reputacja: 1	Zbieranie informacji - Złoto panie, złoto! - energicznie przyznał staruszek – Co by innego? To złoto rządzi światem, powiam Wam, a nigdy go za mało, nawet goblinom. Nie wiem co chciałyby sobie w zamian kupić i u kogo, ale złoto zawsze jest w cenie, najwyraźniej – zasępił się, najwyraźniej rozmyślając o sprawach majątkowych własnych i cudzych. Zakupy - Mamy różdżki leczenia z mniejszą ilością ładunków – odparła sprzedawczyni – Może ta? Ma ich 10 – wyciągnęła jedną spod lady - Mamy też zestawy do leczenia. Co zaś do sprzętu… źródło światła, lina, mata do spania, żywność. Jakieś przedmioty magiczne. Nie wiemy wiele o cytadeli, tylko tyle, że żyją tam gobliny, a kiedyś, gdy jeszcze była na powierzchni, miał tam swoje miejsce kult smoka. Najciekawszą rzeczą odnośnie tego miejsca są lecznicze jabłka – skąd indziej miałyby gobliny je mieć? Właśnie dlatego mój wnuk… - Herowyn zamrugała i spuściła wzrok, zasmucona – W każdym razie – po chwili kontynuowała – Czegokolwiek Wam potrzeba, powinniście to znaleźć w moim sklepie.

19-09-2023, 10:21	#14
Kaworu Reputacja: 1	Poszukiwacze Przygód zakupili wszystko, co było im potrzebne, po czym ruszyli w drogę. Prowadziła ona przez lasy i pola, po drodze minęli także parę samotnych domków. Lato było piękne tego roku, świergotały ptaki, pszczoły latały z kwiatka na kwiatek, drzewa się zieleniły, a słońce świeciło radośnie wysoko. Po około pięciu godzinach marszu w końcu byli na miejscu. Należało skręcić z głównej drogi w mniejszą dróżkę, a gdy w końcu nią dotarli do końca, dostrzegli przepaść, czy też raczej kanion. To w nim, głęboko, oświetlana zachodzącym słońcem, znajdowała się Bezsłoneczna Cytadela. Z ziemi wyrastało parę kamiennych kolumn – większość z nich była zniszczona, ale dwie jeszcze stały. Po drugiej stronie przepaści były podobne, także często zniszczone, kamienne kolumny. Zejście było bardzo strome i bohaterowie zastanowili się, jak zejdą na dół – dotyczyło to zwłaszcza Eiry, w jej bardzo niepraktycznym stroju. Na dole przepaści, czekała, milcząca, Cytadela, w której niegdyś mieścił się kult smoka.

19-09-2023, 18:14	#16
Kerm Administrator Reputacja: 1	Droga do cytadeli, a raczej miejsca, z którego można bylo dotrzeć do wspomnianej cytadeli, była lekka, łatwa i przyjemna - tyle tylko, że trwała ładnych parę godzin. Ale potem zaczęły się schody - a raczej ich brak... - Może lepiej przywiążemy linę? - zaproponował Melias. - Łatwiej będzie wrócić... Chodzenia na bosaka nie skomentował, nie mając zamiaru wtrącać się w sprawy innych. Przynajmniej dopóki nie groziło to śmiercią lub kalectwem. A jeśli Eira spodziewała się, że ktoś weźmie ją na ręce i zniesie na dół... to na niego liczyć nie mogła.

20-09-2023, 21:11	#18
Kaworu Reputacja: 1	Przy zbliżeniu się do kamiennych kolumn, poszukiwacze przygód zauważyli, że już istnieje tutaj lina - nie starsza niż 2-3 tygodnie, mocno uwiązana, napięta, po której można było się dostać na dół. Zejście przy jej pomocy nie powinno być aż takie trudne.

21-09-2023, 07:57	#20
Kerm Administrator Reputacja: 1	Mieli przed sobą dowód, iż nie tak znowu dawno temu ktoś wybrał się na zwiedzanie cytadeli. A że lina wyglądała na solidną, nic nie stało na przeszkodzie, by z niej skorzystać. Melias odczekał chwilę, a potem ruszył za Eirą.