- Spadaj prosto do piekła, wiedźmo! Zawołał Kargar triumfalnie, kiedy jego rzut trafił celu, po czym odprowadził chciwym wzrokiem spadającą w dół harpię, która wciąż miała zaklęty miecz oraz jego własny.

Spojrzał w górę, gdzie wciąż dochodziły odgłosy walki.

- Jusron, zapytaj swoją magią Liadona jaka sytuacja. - Zawołał do dzikiej wojowniczki, po czym postanowił zapalić pochodnię i się rozejrzeć po jaskini w poszukiwaniu łupów.

Jusron rozejrzała się po sklepieniu jaskini i wycelowała w miejsce gdzie wydawało jej się że powinien stać elf
- Darthiiri, jesteście cali? my tak. - wyszeptała po czym dała znak Kargarowi by wstrzymał się z pochodnią.
- Czekaj czekaj mogę zobaczayć bez robienia większego zamieszania niż już tu jest. - wskazała palcem na swoje czerwone oczy.

Jusron patrzyła z otwartą szczęką na łup przez kilka uderzeń serca, zanim skupiła się na wysłąniu wiadomości:
- Przygotujcie linę, wracamy, jest dobrze - wyszeptała. Następnie rzuciła się na Kargara i pocałowała go namiętnie. Kiedy skończyła rzuciła się na Bezimiennego i zrobiła to samo. A potem i Orowi się dostało. Nic nie poprawiało Jusron bardziej nastroju niż pieniądze... no może nic poza seksem. Kobieta przygryzła wargę i patrzyła po kolei na każdego z mężczyzn, jej czerwone oczy niemal się świeciły w półmroku pieczary.

Lu spojrzała na Liadona - "Nie ma sensu już tam iść, wracają" i przystąpiła do sprawdzania czy lina jest dobrze przygotowana

- Zmądrzeli, bogom niech będą dzięki - odpowiedział Liadon, przygotowując się do tego, by (w razie konieczności) pomóc komuś wydostać się na górę.

- Kto wychodzi pierwszy? - rzucił w dół pytanie.

Po chwili pomagał Kargarowi w znalezieniu się w bezpiecznym miejscu.

W drodze powrotnej do strażnicy Jusron była w świetnym humorze. Nuciła nawet pod nosem melodie które grała im Lucilda. Nie narzekała nawet tak bardzo na słońce. Co jakiś czas rzucała jedynie że nie może doczekać się kąpieli.
Gdzieś w połowie drogi Kobieta stwierdziła, że wszystkim przydała by się kąpiel. Zaproponowała by to ona i Lucilda, jako płeć bardziej obeznana w arkanach higieny osobistej, konduktowały zbiorową kąpiel drużyny. Wedle pomysłu półdrowki, kobiety najpierw zaprezentują na swoim przykładzie niedoświadczonym samcom jak należy się mydlić, a potem będą pilnowały by mężczyźni robili to samo. Jusron dając świadectwo swojej “wyrozumiałości i troski o dobre zdrowie drużyny” zaoferowała się pomóc w namydleniu bardziej obolałym członkom.

Gdy już dotarli do celu, załatwili wszelkie formalności związane ze sprzedażą i podziałem łupów. Jusron zamówiła "U niedźwiadków" wannę pełną gorącej wody. W czasie gdy większość kompanionów zajęta była czymś innym, głównie hulanką i swawolą. Kiedy wszystko było gotowe, kobieta odciągnęła Orra od w rzeczy samej szynku.
- Orrrrr czy mógłbyś mi pomóc? - Zaciągnęła półoka razem ze sobą (i buteczyną, którą mężczyzna wciąż trzymał) do izby z wanną. Gdy znaleźli się na miejscu, w pomieszczeniu była jeszcze dziewka służebna.
- Bo widzisz Or, zanim umyjemy resztę, sama chcę dobrze wyglądać… No i będę zupełnie naga i bezbronna, a tu tylu naziemskich wieśniaków uprzedzonych do nieludzi takich jak ja, na pewno rozumiesz… - mówiła zrzucając z siebie broń i tą nieliczną odzież jaką nosiła. Dziewka bez słowa pozbierała ubrania które Jusron oddawała do prania i szybko usunęła się z pomieszczenia. Naga już półdrowka zamknęła za nią drzwi na klucz.
- Resztę wrzucę do kosza! - krzyknęła jeszcze do dziewczyny przez drzwi.

Jusron weszła do wanny bardzo powoli, mrucząc jak kotka gdy zetknęła się z ciepłą wodą.

Orr stał oparty o drzwi i “pilnował” patrząc się na kobietę i popijając z butelczyny. Nawet w jego oszczędnym umyśle jasne pozostawało, że drzwi są zamknięte na klucz a kobieta jest całkowicie rozbrojona. Popijał i podchodził coraz bliżej i kiedy tak patrzył jak kobieta pluska się w wodzie, mężczyzna w końcu podjął w głowie decyzję co do dalszych działań - oh jakie to się teraz wydawało już proste. Orr pośpiesznie zaczął zrzucać z siebie zbroję. Jusron odpłynęła na przeciwległy brzeg wanny (balii która była wystarczająco duża by pomieścić dwie a nawet trzy osoby). Oparła się ramionami o krawędź i przyglądała się mężczyźnie z udawanym zdziwieniem.
- Orr ty łotrze… - wymruczała - miej litość… - Orr nie był nastawiony na litość, był czas na litość i był czas na podbój. Teraz był ten drugi.
- Nie wyrywaj się, nic ci nie będzie. - odpowiedział półork zdrowo podpitym głosem. Kobieta zanurzyła głowę do połowy i zatrzepotała rzęsami. Kiedy tylko Orr pozbył się zbroi i paska wskoczył do wanny. Nie przejmując się już ubraniami, położył łapska na ciele Jusron i zachłannie przyciągnął ją do siebie.

Kiedy mężczyzna zaspokoił swój impuls, uległa do tej pory Jusron przewróciła go na plecy i przyłożyła mu do szyi sztylet, który cały czas trzymała na dnie wanny. Kobieta uśmiechnęła się dziko.
- Teraz moja kolej wielkoludzie… wyskakuj z tych szmat i to raz! - ponagliła referując do odzieży którą napalony półork wciąż miał na sobie, sama też pomagała mu wolną ręką. Siedząc na nim okrakiem i czując, że strategiczna część jego ciała traci opuchliznę kobieta spuściła nieco z tonu, i przysunęła usta do twarzy półorka.
- Nie wyrywaj się, nic ci nie będzie. - po czym wpiła swoje wargi w jego, a sztylet wbiła w brzeg drewnianej balji.
Tym razem kobieta wrzeszczała jak banshee a Orr sapał jak koń który bliski był zajechania na śmierć.
Jednak żadne z nich nie narzekało.

Jakiś czas później Jusron w samym szlafroku weszła do sali biesiadnej "U niedźwiadków"
- To jak? ktoś chętny na kąpiel? dziewka właśnie wlewa świeżą, gorącą wodę.

W tym samym czasie, piętro wyżej Orr spał już jak dziecko zmęczony wszystkimi tymi lasami jaskiniami i wannami.