Nie minęły trzy dni od waszego powrotu z domu alchemika a Eliander Fireborn znów po was posłał. Strażnik miejski, który po was przyszedł do "Wiklinowego Kozła" oczywiście nic nie wiedział poza tym, że macie się stawić w ratuszu, bo sam Eliander ma do was sprawę.

Na miejscu uprzejmy i uśmiechnięty Eliander przywitał was i szybko "wyłożył kawę na ławę".

-Mamy problem. Ktoś lub coś napada na podróżnych wędrujących traktem z północy przez Silverstand. Do napaści dochodzi w lesie. Kasztelan Kiara Shadowbreaker ze swoimi żołnierzami na razie jest bezsilna. Uważamy, że drużyna poszukiwaczy przygód poradzi sobie lepiej. Stąd prośba do was. Udajcie się do Burle i zbadajcie miejsce ostatniego napadu. Może wy odkryjecie coś co przegapili żołnierze.

Nie mając nic lepszego do roboty przystaliście na propozycję Kapitana Eliandera.

Podróż do Burle odbyła się bez niespodzianek chociaż pogoda nie rozpieszczała. Było pochmurno i mżył deszcz. W samym Burle panowała atmosfera wyczekiwania. Widać to było w zachowaniu żołnierzy stacjonujących w forcie, ciszy którą zachowywali, braku rozmów. Kiedy powiedzieliście, że przysłał was Eliander od razu zaprowadzono was do rycerz Kiary.
Kiara była blondwłosą, wysoką półelfką w zbroi płytowej.

Jak przystało na żołnierza od razu przeszła do rzeczy.

-Na trakcie biegnącym przez Silverstad coś rozszarpuje ludzi. Wygląda na wilki bądź wilkołaki. Na miejscu oprócz ludzkich są wilcze tropy. Próby tropienia spełzły na niczym. Tropy urywają się w lesie. Najświeższe miejsce napaści jest ledwo milę od brzegu lasu. Uprzątnęliśmy tylko ciała poza tym niczego nie ruszaliśmy. Śmiało możecie się tam udać, do zmierzchu jeszcze parę godzin.

Zachęceni ruszyliście traktem przez las. Po około pół godzinie drogi natknęliście się na miejsce zbrodni. Na miejscu jeszcze czuć było krew, która tu i ówdzie tworzyła kałuże. Widać też było strzępy ubrań i ciał niezbyt starannie uprzątnięte przez żołnierzy.

W pewnym momencie usłyszeliście wycie nie dalej jak dwadzieścia metrów od was. Jak na komendę spojrzeliście w tamtą stronę. Były to trzy wilki o ewidentnie złych zamiarach.

Ci z was, którzy mieli przyszykowane łuki wypuścili strzały, ale chybiliście a wilki zaczęły uciekać. Rzuciliście się w pościg w nadziei, że odkryjecie leże watahy.

Wilki uciekały, ale wyraźnie nie miały zamiaru gubić pościgu. Kiedy za bardzo się oddalały zwalniały biegu i oglądały się za siebie. Trwało to na tyle długo, że nawet się nie spostrzegliście a zaczęło robić się ciemno. Iglaste korony drzew przepuszczały coraz mniej słońca, zrobiło się wręcz zimno i podniosła się mgła.

Wycie watahy oddaliło się i ucichło a wy kompletnie nie mieliście pojęcia gdzie jesteście. Zdecydowaliście się rozbić obóz.

Poza sporadycznym wyciem nic nie zakłócało wam odpoczynku. Rano ruszyliście, jak wam się wydawało, ku skraju lasu. Poszliście zwyczajnie w kierunku, gdzie mgła była rzedsza.

Wyszliście tym sposobem na błotnisty trakt. Będąc pewni, że jest to droga do Burle zaczęliście nim iść. W pewnym momencie usłyszeliście skrzypienie wozów i zobaczyliście jak z mgły wynurza się tabor. Znaliście tych ludzi. Zwaliście ich Vistanie. Muzykanci, wróżbici, handlarze, wolny lud.

Powożąca pierwszym wozem dziewczyna wstrzymała konie.

-Jesteście nowi w Barowii? Co ja gadam, oczywiście. Pakujcie się na wóz. Podwiozę was do wsi, tu nie jest bezpiecznie.

Dziewczyna przedstawiła się jako Lenka.

-Kolejni poszukiwacze przygód w Barovii? Jak się tu dostaliście? Zresztą nieważne. Uważajcie na wilki, te normalne i te złowieszcze i na Barona Strahda i jego ludzi. Oni są wszędzie i słyszą wszystko. Musicie koniecznie odwiedzić Madam Evę. Znajdziecie ją w obozie na stawem Tser. Ona wam wiele wyjaśni. Jeśli macie jakieś pytania to śmiało pytajcie.