- Kurwiesyn - zaklął Eldred nie wiadomo czy na "czarnego", czy może na Berdycha. Czarodziej szybko zerwał się na nogi, czym nawet sam siebie zaskoczył. Rozejrzał się po otoczeniu próbując ocenić co można wykorzystać przeciwko mordercy z magiczną barierą. Plan był prosty i trudny za razem. Chciał zmylić "czarnego" prostą telekinetyczną sztuczką, by chwilę później przywalić mu z grubej rury czymś cięższym. I na tym właśnie polegała trudność, gdyż taka magia mogła mu wykręcić mózg na drugą stronę.

Eldred skupił się i jakieś drobne przedmioty nadleciały na prawy bok zabójcy. Pół-czarodziej nawet nie spojrzał na efekt tego działania, bo już rozpędzał wóz za którym kryła się Gabryśka do prędkości przypominającej prędkość galopującego konia.

Biała magia +2, Niepełny magicznie +1, Telekineza +2

Tymczasem w zaułku Ialdabode powoli tracił cierpliwość. Owszem, Vince był specjalistą w swoim brudnym fachu, ale tu potrzeba było innej specjalności. Mężczyzna w kapturze podszedł do ostro sfatygowanego kalekiego herszta starając się nie zwracać uwagi na fakt, że bez solidnej magii nigdy nie dojdzie do czegoś co będzie można z grubsza nazwać funkcjonującym w miarę samodzielnie człowiekiem.


Dlatego też należało działać dwutorowo, jak z grypą. Ialdabode skupił się czerpiąc pokaźne pokłady energii magicznej i dosłownie zmiażdżył wątłe bariery mentalne strażnika. Niczym rozwścieczony nosorożec staranował umysł poobijanego mężczyzny.


- Nie mamy czasu na twoje zabawy Vince - rzucił do grubasa - Daj mi zadać pytanie, póki jeszcze gościu ma uszy. - dodał łapiąc kadłubka za chabety:- Co wiesz o ataku na hrabiego Doriana? -
spytał, a Vince od niechcenia dłubał nożem w paznokciu. Nieswoim.

- Każe się nazywać Ambasadorem - wystękał w końcu gdy opanował jakoś ból. Nie kłamał. Trafili w dziesiątkę, to kadłubek zorganizował zamach na polecenie tego Ambasadora.

Koleś wygląda jak szlachcic, nosi se jak szlachcic, ale chyba szlachcicem nie jest, bo ma różne plebejskie manieryzmy. Ialdabode był pod wrażeniem spostrzegawczości herszta przeglądając jego wspomnienia. Dużym zawodem natomiast było to, że nie udało mu się wyciągnąć ze wspomnień rysopisu. Wzrost, waga, postura tak, ale nie twarz. Cóż, nie można mieć wszystkiego.

- To jakiś szlachcic, ale mówi z jakimś zagranicznym akcentem. Koleś płacił nowiutkim złotem. -

Ialdabode kiwnął głową na znak, że facet nie kłamie, ale grubas chyba również wyczytał to z mowy ciała, bowiem kolejny cios nie nastąpił.

- Jakim akcentem? Chlovardzkim?
- Nie wiem, AAAAAAaa. Nie, chyba nie. To znaczy na pewno nie!
- W jaki sposób się kontaktowaliście?
- Norm. Ygh... - Vince się rozgrzewał

- Przychodził do magazynu. Dwóch, trzech kolei z obstawy, zawodowcy!
- I co, tak przychodził, bo lubił się szwendać po porcie?
- Nie, przypływał łódką... AAAAAAa... łodzią, łodzią przypływał.
- Jaką? Nazwa?
- Nie wiem... AAA!... Napraw... Ygh.... Uh..... Krogulec, na... nazywał się krogulec.
- Dobrze, widzisz, jak chcesz to potrafisz! Czego chciał od Doriana?
- N... - tu herszt się zawahał, ale i tak dostał od grubasa kolejny cios. Widać było, że Vince ma fantazję, jeszcze nie powtórzył żadnego ciosu.
- Po prostu chciał, żeby zniknął.

Ialdabode widział, że ów Ambasador zlecał inne sprawy tej bandzie, w tym eliminację innych osób, głównie szlachciców i kupców.

Mężczyzna w kapturze zadał jeszcze kilka pytań, a grubas przypomniał parę razy jak odpowiada się na pytania i dowiedzieli się, że Krogulec przypływał nieregularnie, a magazynierzy wykonywali kilka innych podobnych akcji w imieniu tajemniczego ambasadora, albo znajdowali mu "pracowników" na inne zlecenia.
Spora szansa, że wdepnęli w duże gówno.

- Dobra, jest wasz - Ialdabode powiedział wreszcie do kapitana straży. - Oczywiście w razie czego nas tu nie było, wy nic o nas nie wiecie, spotkaliście go razem z tamtą bandą i go zgarnęliście, jasne? - Ialdabode wyjaśnił jeszcze ze stróżem prawa jedynie słuszną wersję wydarzeń, a potem zgarnął "misia koala" i ruszyli w swoją stronę.

- Chodź, musimy zobaczyć rejestr portowy i znaleźć pewien statek.

Kule ognia jak dotąd sprawdzały się świetnie, czyniły jednak szkody nie zawsze zamierzone. Tym razem pierdolnięcie było dwa razy takie. Szczęście, że Berdychowi udało się uniknąć bezpośredniego trafienia.

Był blisko faceta w czarnym, a Berdych miał nadzieję, że stal wyrządzi magowi więcej krzywdy niż jego magia i jego szaty staną się czerwone a nie czarne. Jako porywczy mistrz berdysza zaatakował przeciwnika celując w nogi by zwalić go unieruchomić.

Berdych zdziwił się obrotem sprawy. Nie było czasu by złożeczyć człowiekowi w czerni. Słyszał w swym życiu o magicznych osłonach, sam jednak takowiej stworzyć nie potrafił. Skoro ta sprawiała, że broń się po niej ześlizuguje postanowił spróbować bez broni. Rzucił się na czarnego, a tuż przed osłoną możliwe najbardziej zwolnił swój ruch by osłona by ten nie odbił się od niej. Gdyby udało mu się przez nią przedostać mógłby wykorzystać broń przeciwkia do zadania samobójczego ciosu lub po prostu skręcić mu kark.

Kuba wykorzystał swoją zwinność i gibkość by denerwować wroga przemykając się po nabrzeżu i cały czas znajdując się za plecami Czarnego, rozpraszając go gadką by wrogi mag nie mógł utrzymać koncentracji i obronić się przed atakiem Berdycha.