Brilchan

Decker wstał i z neutralną miną podszedł gotowy do kontroli transakcji pod kontem oszustw.

 

Ehran

~ A niech go. Jarret ty skurwielu, skąd wiedziałeś, że nie da się ich odróżnić! ~ Pomyślała Lucy, najwidoczniej przyjmując, że Jarret doskonale wiedział co robi przystając na warunki Darsona. Nic jednak nie powiedziała, choć Jarret zapewne odczytał pewien rodzaj podziwu na jej ślicznej buźce.
Nie bez satysfakcji Lucy przyglądała się jak darson ponownie przystępuje do badania. Jego mina była warta wszystkich tych trudów. Ale 300 kawałków też nie było bez znaczenia. I to po tym jak pan obrażalski na każdym kroku groził obcięciem stawki. Po prostu miodzio.

Lucy z trudem ukrywała uśmieszek. jednak udało się jej pozostać z pozoru obojętna i skupiona. Nadal pamiętała o obstawie. Jeszcze wszystko mogło się wydarzyć. Choć... jeśli dobrze czytała mimikę Darsona, to ryzyko było jednak mniejsze niż z początku przyjmowała.

 

Python

Umowa została sfinalizowana. Tajemniczy Darson podwyższył stawkę i zabrał wszystkie trzy dziewczynki. Co będzie z nimi robił można się już tylko domyślać. Umówioną kwotę z ciężkim sercem biznesmen przelał na konto runnerów. Lekko skonfundowany Miron dopilnował, czy aby nie nastąpiło żadne oszustwo. Gdy zamiana została dokonana, nastąpiło tradycyjne uściśnięcie dłoni. Uśmiechając się z wymuszoną życzliwością Darson skomentował:
- I tak uważam, że chuje z was. Muszę jednak powiedzieć, że jednak plotki o was nie są przesadzone. Wypełniliście misje i to z naddatkiem. Co prawda uważam, że przepłaciłem ale nie mam czasu się już targować. Teraz radzę wam się gdzieś zaszyć i to najlepiej gdzieś głęboko podziemiom, gdzie nie ma dostępu do sieci. Po tym, co zrobiliście zrobi się niezły burdel. Tak radzę z dobrego serca. Wygląda na to, że wielu ludziom zaleźliście za skórę.
Po tych słowach Darson zapakował się do swojej AV-ki i odleciał, ginąc na nocnym niebie.

Runnerzy także nie zwlekali. Wsiedli do samochodu i ruszyli na spotkanie z Grashukiem.

Epilog
Ten wieczór był wyjątkowy ciepły i pogodny, jak na miasto pełen smogu i kapryśnej pogody. Dzięki temu widoczność była bardzo dobra. Siedzący, jak co wieczór na dachu swojego apartamentu Kevin Barlington obserwował przez cyfrowy teleskop panoramę miasta. Gdy trafił na dość nietypową scenę na opuszczonym parkingu początkowo myślał, że to zdjęcia do jakieś nowej holoprodukcji. Szybko się jednak zorientował, że już chyba nikt nie kręci zdjęć w plenerze, a i w pobliżu nie widział żadnej ekipy filmowej. Mimo to z uwagą śledził cała akcję. Już następnego dnia wychwalał los i firmę Tekenshu, że jego cyfrowy teleskop wyposażony był w kamerę i możliwość nagrywania. Coś go bowiem tknęło i zapisał przebieg spotkania. Już następnego poranka okazało się, jak wielką cenę może mieć to nagranie.
Barlington był co prawda szeregowym pracownikiem korporacji, ale wiedział co może ugrać na takim nagraniu. Z dnia na dzień wszedł do strefy VIP i zaczął rozgrywać partię swojego życia.


Ten wieczór był wyjątkowy nie tylko dla niego. Teresa Willson młoda elfka przyjęła oświadczyny znanego muzyka Harmisa. Pewien jegomość rozbił bank w jednorękim bandycie i dzięki temu miał szansę na lepsze życie w tym podłym świecie. A grupa runnerów ustrzeliła 300 tysi za w sumie dość prostą fuchę. Na razie żyli oni chwilą i cieszyli się z zarobionych pieniędzy. Po opłaceniu menadżera i tak została im całkiem spora sumka do dyspozycji.
Impreza w niewielkim gronie przeciągnęła się do rana.

Dopiero nazajutrz wrócili do całej sprawy. Impulsem do tego były poranne wiadomości. Na wszystkich kanałach trąbiono o włamaniu do willi w Bellevue i brutalnym morderstwie ochrony i porwaniu córki państwa Darson.
Na wszystkich kanałach pokazywano zdjęcie dziewczynki i apelowano, aby ktokolwiek widział ją zgłosił się do odpowiednich władz.
Runnerzy już wiedzieli, że pożegnalne słowa Darsona nie były tylko czczą gadaniną. Grupa zarobiła swoje, ale wdepnęła też w niezłe gówno. Objawienie się mordy Grashuka na comlinku było tylko kwestią czasu.
- Co wy żeście kurwa narobili? - tak brzmiały jego pierwsze słowa.
Próby wyjaśniania na nic się zdały. Troll zarządził co najmniej dwutygodniową kwarantannę dla całej ekipy i nie chciał niczego więcej słuchać.

Zaszyci w podziemnej melinie trolla, runnerzy mieli dużo czasu na przeanalizowanie całej sprawy i rozkminianie o co w tym porwaniu tak naprawdę chodziło i z kim im przyszło się mierzyć.

 

__________________
Pies po kastracji nie staje się suką.
"To mój holocaust - program zagłady bogów"
"Odważni nigdy nie giną, mając tylko wiarę i butelki z benzyną" Konstruktor

Brilchan

EPILOG

- Powiedziałbym "A nie mówiłem”, ale koniec końców zarobiliśmy, więc nie będę narzekał - Powiedział, gdy już wsiedli do samochodu i jechali w kierunku ich Fixera.

Łyknął Oxy i zapisał dawkę oraz godzinę w swoim prywatnym szyfrowanym logu, który trzymał na wypadek przedawkowania czy innych kłopotów wtedy łatwiej go będzie odratować. Od razu poczuł jak ogarnia go błogi spokój a ból z ułamanych zębów, odniesionych ran odpływa jak nieprzyjemny sen - Nie wiem, na co wy przeznaczycie swoją kasę, ale ja wykupie ubezpieczenie w DocWagon wdaje mi się, że wkrótce się przyda. Od dawna planowałem wykupić pakiet z odtruciem i zabezpieczeniem toksykologicznym, ale brakowało mi kasy - Stwierdził.

- Trzeba zająć się samochodem nim się zrobi gorąco. Proponuje żeby posłać kogoś żeby rozebrać go na części i sprzedać różnym paserom wiem, że mniej zarobimy, ale w ten sposób nas nie wyśledzą a lepsze coś nisz nic - Zaproponował.

Miron nie miał nic przeciwko zaszyciu się w podziemiu, sam mam zamiar poprosić Grashuka o kryjówkę - Od początku, mówiłem, że Darson jest podejrzany tak samo jak to całe zlecenie. Próbowałem go odstraszyć, ale Nieee! Ty MUSIAŁEŚ go przekonać! Wiedziałem, że próbuje nas wrobić, ale trudno wykonaliśmy zadanie, narobiliśmy sobie wrogów teraz trzeba się ukryć i przeczekać taka praca. Chodziło mi o to że nie masz prawa się nas czepiać skoro sam żeś tą robotę nakręcił - Podsumował Trolla.

Nie przeszkadzało mu odłączenie od sieci i tak trzymał swoje przybory do eksperymentów u Grasuka, bo po robocie zwykle kupował od niego jakieś halucynogenny towar i zażywał go w spokoju w jakieś niedalekiej salce. Były tam różnego fajki, skórzane pasy BDSM którymi się przypinał żeby nie zrobić sobie krzywdy podczas wizji oraz kilkanaście miękkich i chłonnych ręczników, które rozkładał pod siebie na wypadek gdyby zawiodły go zwieracze.

Nie używał igieł gdyż przerażało go naruszenie integralności ciała, wystarczyło mu palenie i wchłanianie przez śluzówkę. Odkrył że nie był to zbyt dobry pomysł ponieważ wizje które miał nie należały do przyjemnych:

Przy tej ostatniej wizji zaczął tak krzyczeć, że musieli mu przywalić żeby stracił przytomność, po tym doświadczeniu postanowił odpocząć od substancji rozszerzających percepcje. Z halucynek i przestawił się na uspokajacze typu Marycha i pastylki doszedł do wniosku że wizje których doświadczał były wyrzutami sumienia i ukrytymi obawami, co do efektów akcji.


Wolał więcej o tym nie myśleć.