Przysiadłszy pod wielkim, rozłożystym drzewem, Casanova postanowił oddać się chwili wytchnienia. Z zainteresowaniem i ciekawością przysłuchiwał się wywodom zebranych. Większość z nich udzielało się często, podejmując się próby wyciągania wniosków i starając się łapać uczestników dyskusji za słówka, licząc, że zdradzą się w ten sposób.
Rozmowa ciągła się w nieskończoność, a zmęczony ciężką nocą uwodziciel poddał się urokowi dzikiej dżungli i zdrzemnął się na chwilę. Wyraz jego twarzy stał się beztroski, kiedy w umyślę jego zrodziły się marzenia senne o kobiecym królestwie amazonek, w którym to on był bezsprzecznym panem i kochankiem podwładnych. Senne mrzonki zaczęły nabierać intensywności, kiedy nagle wszystko pękło jak bańka mydlana, a on gwałtownie uniósł się z ziemi. Westchnął z rezygnacją, tęskniąc za rajem wytworzony przez jego udręczony umysł.

- Em, przepraszam, o czym mówiliście? Przysnąłem - powiedział z lekkim zażenowaniem. Kiedy zaś streszczono mu co przegapił, westchnienie rezygnacji ponownie dobyło się z jego ust.

- Zdaje mi się, drodzy zebrani, że nie dojdziemy dziś do żadnego konsensusu. Myślę, że możemy pozwolić sobie jeszcze na jeden dzień bez linczu, gdyż jak na razie mamy niezły start, jednak jutro już bez względu na wszystko powinniśmy znaleźć winnego. Teraz pojawiło się kilka konkretnych typów i myślę, że w nocy każdy zadba, by ich sprawdzić.

- Moje podejrzenia co do Vegety pozostają stałe, choć oczywiście nie mam żadnych dowodów i wszystko bierze się z mojego instynktu. Skąd owe podejrzenia? A stąd, że już z przygody w Nibylandii wiemy, że aktywna gra wcale nie musi oznaczać niewinności. Chyba wielu z was pamięta pewnego nędznego, złośliwego i nieszczerego kota, który pod przykrywką Adolfa Hitlera brał aktywny udział w dyskusjach, rzucał wnioski i prawie wszystkich nabrał? Naprawdę parszywy typ! Stąd też nie należy aktywności brać od razu za alibi świadczące o niewinności. Chociaż idąc tym tropem rozumowania, równie dobrze detektyw może być winny. Jeden z tej dwójki na pewno nie stoi po stronie zła. W nocy powinniśmy sprawdzić który.

Ta dżungla musiała być w pewien sposób magiczna, ponieważ działy się tutaj naprawdę nadnaturalne rzeczy. Gdy wyłoniliście głowy ze swych kanciap i śpiworów, czy też liści palmowych, stwierdziliście z zadowoleniem, że wasza liczba wcale nie uległa zmianie. Byliście ilościowo jak dnia poprzedniego i do pewnego momentu napawało to optymizmem, jednak tylko do pewnego.
Przed wami stała Elsa, zupełnie jak żywa, a obok niej wesoło machał wam Szalony Kapelusznik. Dopiero wtedy stwierdziliście, że coś jest nie tak, coś jest inaczej... Coś tutaj śmierdzi.
Ożywieńcy Hadesa mogli jedynie namieszać wam w głowach, gdyż nie dało się wykryć, która z tych osób przełamała się i nie ugięła woli Hadesa, zostając wśród frakcji zielonej, a kto dołączył do czerwonej. Jak to się mówiło - nie tykaj gówna, bo będzie śmierdziało.

- Seryjny Zabójca zaciukał Hadesa! - oznajmiła nagle Jane, która wyszła zza krzaków cała zdruzgotana. Chwiała się na nogach, ale to chyba nie z przepicia. Nie tym razem.
- To ten cały przebieraniec z Marvela, Spajdermen! Niby nam tu gadał, jak to on się zna na śledztwie i broni dobrych, a tutaj proszę! Jeszcze ożywieńców zdążył przyzwać, nim go Syndrom swoimi zabawkami załatwił, rozpadł się niemal w pył!

- Ale są gorsze informacje. W nocy mafia zaczaiła się na Tarzana. Akurat Ryszard wiózł swoją taryfą jakąś zamaskowaną postać, spytał go z kulturą, czy gotówką czy kartą, a ten jak go nie rozszarpał! Zwierz i dzikus, ot co! To na pewno sprawka Skazy.

Informacje z pierwszej ręki, moglibyście pomyśleć. Cóż, codziennie dobre informacje przeplatać się muszą z tymi gorszymi.

[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=8fi0U-_YjEA[/MEDIA]

...a kiedy już zakończył swój ekscentryczny taniec, Szalony Kapelusznik ruszył dziarskim krokiem na polanę, aby móc przemówić do reszty zgromadzonych słuchaczy.
- Wystarczy, wystarczy, nie musicie bić mi braw. Tak, tak, dziękuję wam bardzo. Wiem, że byłem świetny, dziękuję raz jeszcze, kwiaty połóżcie obok wazonu... - mówiąc to ściągnął swój kapelusz i ukłonił się ostentacyjnie, choć tak naprawdę nikt nie bił mu braw.
- Wiem Kangurzyco, że szalałaś na mym punkcie od samego początku, ale to nie ma sensu. Jestem już zajęty, przykro mi - puścił oczko w jej stronę, po czym zwrócił się do reszty:
- Jak dobrze wiecie; byłem oszustem podszywającym się pod miastowego, ale grałem do tej samej bramki co wy. Chciałem pomóc, bo lubię pomagać i myślę, że było to widoczne w moich poczynaniach. Tym razem naprawdę jestem w mieście, w przeciwieństwie do Elsy, która zapewne została zmuszona dołączyć do Mafii, aby nie odgrywać wciąż tej samej roli. Ach, ale ona już nie jest dla nas ważna, albowiem wykryta nie stanowi już większego zagrożenia. Piotruś Pan weźmie ją do więzienia i sprzątnie bez marnowania naszego głosu. A skoro już o głosie mowa to chciałbym go oddać na Casanovę, który świetnie maskuje swoje prawdziwe mafijne oblicze, choć bardziej obstawiam tu Seryjnego Zabójcę. Argumenty, które wcześniej wystosował wobec mnie okazały się kompletnie bezpodstawne, a ich celem było odwrócenie uwagi od siebie, aby mógł w spokoju mordować każdego miastowego. Później wyrokował, że idzie wam świetnie i chciał przekonać was, żebyście nie oddawali swego głosu, co w później fazie gry jest kompletnie bezsensowne, a wręcz destruktywne dla miasta.

Casanova zrezygnował tego poranka ze spisywania swoich przemyśleń. Widok żywych trupów wstrząsnął nim aż zanadto. Wybałuszał oczy na piękną, białowłosą księżniczkę, która jeszcze wczoraj leżała bez życia, zamordowana przez Seryjnego Mordercę.
- Moja piękna - zwrócił się do Elsy, klękając na jedno kolano. - Jakże przykro mi, że spotkał Cię taki okrutny los i nigdy nie będziemy mogli Ci zaufać. Wiem, że nic nie przywróci już Twej czystości, jednak przysięgam dopaść twojego zabójcę i sprawić, by stanął przed obliczem sprawiedliwości.

Uwodziciel powstał i jeszcze raz pokłonił się damie uroczyście, po czym zwrócił się do Kapelusznika.
- Drogi błaźnie. Jeżeli jeszcze raz przypomnisz sobie moje słowa, w których wyjaśniałem twoją winę, to dowiesz się, że nigdy nie dałem stuprocentowego dowodu na to, że jesteś w Mafii, a wszystkie moje słowa stanowiły jedynie przypuszczenia wynikające z dokładnej analizy twoich słów. Jasno zaznaczyłem jednak fakt, że nie stoisz po naszej stronie, co okazało się prawdą. Co do drugiego zarzutu, to przypominam, że błędny lincz w każdym momencie stanowi potężny cios dla miastowych, jednak w późniejszych etapach możemy o wiele trafniej wskazać winnych i zmniejszyć ryzyko pomyłki. Tyle, jeżeli chodzi o twoje oskarżenia. Nie możemy mieć pewności, po czyjej stronie stoisz, dlatego najbezpieczniej, nad czym ubolewam... - tu Casanova z żalem spojrzał na księżniczkę. - byłoby zlinczowanie jednego z was teraz, a drugiego pozostawić Piotrusiowi w fazie nocy.

- Nie jestem tylko pewien, czy nie lepszym wyjściem byłoby odstawienie tego na chwilę, kiedy już pozbędziemy się Seryjnego Mordercy i Skazy... Z jednej strony najlepiej zrobić to jak najszybciej, ponieważ Piotruś może zginąć każdej nocy, a z drugiej stracimy przez to okazję zlinczowania kogoś naprawdę groźnego i nocną akcję Piotrusia - rzekł Casanova, chwytając się za brodę. - Dowiedzieliście się czego tej nocy? Czegoś pewnego? Jeżeli nie, to lepiej zlinczować któregoś z tej dwójki, niżeli mielibyśmy ryzykować błędny lincz.