[WFRP 2ed.] - Władca much - Strona 25

Inferian · 07-12-2015, 15:19

Otwin obsunął worek, a to co zobaczył na pierwszy rzut oka wyglądało jak kamień. Jednak po wyjęciu było to pewne, że jest to wielkie jajo. Ma długości około 25 cm, a barwy jest szaro-białej, z wyraźnymi, ciemnymi kropkami. Powierzchnia jego naznaczona jest drobnymi rysami i kilkoma pęknięciami. Otwin znający się na zwierzętach poznał, że w każdej chwili może się z jaja zacząć wykluwać jakieś zwierzę.

Felix zaczął opatrywać Randulfa, rana okazała się być nie groźna, ale dosyć bolesna. Bełt został wyciągnięty, a krwawienie zatrzymane.

Nie trzeba było długo czekać, a względny spokój drużyny znów został jednak zakłócony. Nagle rozbiegł się krzyk, było to wołanie o pomoc.

- Ron

Gdy Karl wybudził bandytę, ten słysząc krzyki instynktownie zareagował odwracając gwałtownie w kierunku głosu.

**Dekline** · 07-12-2015, 17:55

Otwin spodziewał się .... w sumie to sam nie wiedział czego mógłby się spodziewać. Niemniej jednak bardzo zaciekawił się jajkiem, z pewnością była to rzecz warta jego uwagi. Może znów uda mu się powiększyć jego grupę? Były na to duże szanse, gdyż żyjątko siedzące wewnątrz już niedługo miało dostać się na świat, znaczy zostało wysiedziane.

- To jajko - rzucił do towarzyszy nie odwracając głowy od znaleziska - niedługo coś się z niego wykluje! - kontynuował podekscytowany pomijając własne przemyślenia na temat jego rozmiarów; a jeśli to jakiś potwór?

Jego zachwyt zmieszany z niepewnością został przerwany przez okrzyk jakiegoś mężczyzny. Głos był wyraźny, więc pochodził z niedaleka. Jako że pozostali byli zajęci, chłop wraz ze swoim psem rzucili się na pomoc.

- Ernesto, szukaj! - wydał polecenie i po chwili klepnął się kilka razy w udo aby dać mu sygnał aby się od niego nie oddalał. Wolałby żeby jego mniejszy towarzysz nie biegł sam przodem, gdyby osoba potrzebująca pomocy okazała się być zbirem który próbuje wciągnąć ich w pułapkę. Wolał sam oberwać niż stawiać na szali życie Ernesta. Nie schował również broni, aby być gotowym na szybkie działanie.

**Kerm** · 07-12-2015, 18:57

Krzyk to krzyk.
Nie da się ukryć, że w wołaniu mogło kryć się drugie dno. Wołający mieć kłopoty, ale mógł też wcale nie być w tarapatach.
Bez sprawdzenia nie można było tego ocenić, zaś w tym momencie Randulf i ochota do sprawdzania znajdowali się bardzo daleko od siebie.
W związku z tym Randulf siedział i czekał, aż inni załatwią ten problem za niego.
W razie czego mógł pilnować jeńca.

Inferian · 08-12-2015, 10:32

Pies ruszył jak tylko dostał na to pozwolenie od pana. Nie musieli oddalać się zbyt daleko, bo odgłosy dochodziły z niedużego, zarośniętego krzakami wejścia pod ziemię. Otwin dostrzegł go w prawdzie z wielką trudnością, bowiem była ciemna noc, a gęsty las na koronach bujnych drzew zbierał blask księżyca, który nie mógł przedrzeć się niżej. W tym momencie pies był najlepszym pomocnikiem, jak niektórzy mawiali podobno te zwierze potrafiło widzieć w ciemności, ale czy to prawda?

Z wnętrza unosi się zapach zgnilizny, widać też błyszczące zaschnięte plamy śluzu na skałach i ziemi.

Ernesto jak widać trzymał się od nich z daleka jak gdyby jakiejś trucizny. Było pewne, że z pewnością nie mieszka tu żaden człowiek. Pojawił się kolejny mrożący krzyk w żyłach rannego.

- Ron, pomóż. Cholera gdzie jesteś. Aaauuuuuuuuu.

Otwin zdał sobie sprawę, że niczego nie będzie w stanie widzieć jeśli nie zawoła kogoś z pochodnią.

**Dekline** · 08-12-2015, 19:41

-Jakiś dziwny śluz, przynajmniej wiemy że to nie zasadzka, dobre i to – pomyślał Otwin. Następnie próbował dojrzeć cokolwiek więcej w tej ciemności, jednakże było to niemożliwe; a wolałby nie wchodzić do środka jakiejś pieczary w której mieszka potwór i to bez cienia szansy zauważenia go.

-Światła! Ciemno tu jak w dupie! I nie wygląda to za dobrze, jakaś jama, zieje sluzem i trupem! - krzyknął do towarzyszy jednocześnie cofając się na tyle aby widzieć wyjście z jaskini. Miał nadzieje że ktoś niedługo przybędzie, oświetli co nieco, a póki co Otwin stał z bronią w ręku, wpatrzony w wejscie i próbujący nie dać się zaskoczyć. Ostatnią rzeczą jaką miał zamiar zrobić to odwrócić się do tego miejsca plecami. Zerkał tylko co chwilę na Ernesta który widział i czuł o wiele więcej, z jego nastroju starał się ocenić sytuację.

Cattus · 08-12-2015, 19:59

- Jajo... Zamyślił się Oswald i wziął do ręki niecodzienne ze względu na swe rozmiary, znalezisko. - Duże. Jedyne zwierze które składa takie jaja, które obecnie przychodzi mi na myśl to gryf i gdybym miał się zakładać to postawiłbym złoto właśnie na gryfa. Wielkie, silne, agresywne i śmiertelnie niebezpieczne stworzenie. Nigdy nie widziałem ich na własne oczy, ale elitarne oddziały Imperium używają ich jako wierzchowców. Ojciec miał szczęście je oglądać kiedy jeszcze służył w wojsku, ale gdzie dokładnie? Nie pomnę... Bosch zamyślił się na chwilę.

- Szkolony gryf jest nie do przecenienia i warty swej wagi w złocie. Gdy ojciec snuł mi te opowieści to marzyłem żeby kiedyś dosiąść jednego z nich. Ehh... iście dziecinne bajania. Potrząsnął głową, gdy do ich uszu dobiegło lekko przytłumione wołanie.

***

Krzyki z okolicznego lasu okazały się czymś nieoczekiwanym. Wołający nie słyszał odgłosów walki? Chociaż z drugiej strony ciężko to było nazwać walką. Cios Oswalda zmiótł wroga nim ten zdążył ledwo kwęknąć.

- Pilnujcie więźnia i koni. Powiedział Bosch do Randulfa i Felixa, samemu ponownie zakładając hełm. - Tu macie jego kuszę. Rzucił im broń odebraną bandycie z paroma bełtami, a samemu odczepił tarczę od siodła i dobył toporka.

Walka długim mieczem w ciemnym lesie nie należała do najwygodniejszych. Ciemnym lesie... Z juków wydobył dodatkowo pochodnię, zapalił ją od ogniska i uchwycił w dłoń trzymającą tarczę.
Przez te przygotowania Otwin wyprzedził go o niezły kawałek i gdyby towarzysz nie zakrzyknął to Oswald mógłby mieć problem ze znalezieniem go.

- Stary loszek? Śmierdzi dokładnie jak stary loszek... Mam pochodnie to pójdę przodem. Nikt więcej już się nie odzywał? Zakończył pytaniem i rozganiając ciemności pochodnią, ostrożnie wkroczył w podejrzane przejście.

Dnc · 09-12-2015, 00:33

Dużo się działo. Karl już myślał o dalszym przetrzebieniu jeńca gdy nagle usłyszał wołanie. Oswald pobiegł co sił więc łowcy nie pozostało nic poza podążeniem jego śladem.

Karl przeładował kuszę i sprawdził czy wszystko z nią w porządku następnie kierując się za pochodnią ustawił się by iść zaraz za przewodnikiem z światłem.
Nie podobało mu się, że się tak pchają we wszystkie kłopoty, które ich tylko zaskoczą ale wiedział, że jeśli mają znaleźć bandytów to trzeba przeszukać każdą kryjówkę. Skoro oni się długo już ukrywali w tych lasach to pewnie mieli gdzieś swoją bazę wypadową.

**Kerm** · 09-12-2015, 08:50

Mając na głowie własne kłopoty, Randulf nie zwracał zbytniej uwagi na to, co dzieje się dokoła. Co prawda słowa Oswalda, o tym, że - być może - zdobyli jajo gryfa (co my z tym zrobimy, pomyślał Randulf) nieco poruszyła zwiadowcę, chociaż - nie da się ukryć, bardziej wierzył w to, że z jaja wylezie jakaś wredna paskuda, niż cokolwiek pożytecznego.

Informacja o jamie i jakimś śluzie rozbudziła ciekawość Randulfa, ale z drugiej strony - ktoś powinien pilnować koni i jeńców. Trzech panów (nie licząc psa) powinno dać sobie radę z jakimś niebezpieczeństwem. Wszak to nie gryf tam siedział...

Randulf wstał i podniósł kuszę.
Miał co prawda nadzieję, że nie będzie musiał ratować kompanów, ale wolał być gotowy na każdą możliwość.
W tym i na to, że ktoś nagle się pojawi w okolicy obozu.

- Kto tam jest? - spytał bandytę. - Gdzie jest? - zadał kolejne pytanie.

Widać było, że jest bez humoru, i że szczera odpowiedź przypadłaby mu do gustu.

Inferian · 11-12-2015, 22:34

Bohaterowie doszli do jaskini. Mając pochodnie było znacznie łatwiej, chociaż by na pierwszych schodach. Kilka kroków dalej leżała upuszczona pochodnia. Pochodnie częściowo oświetlają loch. Otwin idać usłyszał lekki syk i smród czegoś się palącego. Ku jego zaskoczeniu okazało się stanął na jednej z plam takiej samej wydzieliny jaką widział na górze. Jak widać miała ona właściwości żrące, które bez problemu zaczęły trawić kawałek buta.

Wewnątrz - ku ich przerażeniu - byli w stanie zauważyć dwie postacie, bezradnie usiłujące walczyć z czymś przypominającym wielką galaretę w kolorze zapleśniałej musztardy.

Jeden z walczących próbuje przebić się przez otaczające go z trzech stron cielsko i dostać się do drugiego, który jest już niemal cały wciągnięty do wnętrza bestii i rozpaczliwie rzuca się by się wydostać.

Cattus · 11-12-2015, 23:02

Widok który ukazał się Oswaldowi skutecznie go wyhamował.

Jak miał walczyć z czymś takim? Gdy przeciwnik miał miecz, topór, kły lub pazury to sprawa była dość jasna. Latami przerabiał podobne potyczki. Lecz teraz? Czy jakiekolwiek cięcia mogły być skuteczne? Czy cokolwiek czym dysponowali mogło być remedium na te... monstra? Bosch wolał nawet nie próbować. Wystarczył mu rzut oka aby wyciągnąć naukę z błędów bandyty.

- Uciekaj! W tył mówię! Krzyknął, samemu postępując krok do tyłu. Miał szczerą nadzieję że paskudztwo ni podąży za nimi na powierzchnię, bo inaczej noc spędzą w siodłach.

07-12-2015, 17:55	#242
Dekline Opiekun działu Warhammer Reputacja: 1	Otwin spodziewał się .... w sumie to sam nie wiedział czego mógłby się spodziewać. Niemniej jednak bardzo zaciekawił się jajkiem, z pewnością była to rzecz warta jego uwagi. Może znów uda mu się powiększyć jego grupę? Były na to duże szanse, gdyż żyjątko siedzące wewnątrz już niedługo miało dostać się na świat, znaczy zostało wysiedziane. - To jajko - rzucił do towarzyszy nie odwracając głowy od znaleziska - niedługo coś się z niego wykluje! - kontynuował podekscytowany pomijając własne przemyślenia na temat jego rozmiarów; a jeśli to jakiś potwór? Jego zachwyt zmieszany z niepewnością został przerwany przez okrzyk jakiegoś mężczyzny. Głos był wyraźny, więc pochodził z niedaleka. Jako że pozostali byli zajęci, chłop wraz ze swoim psem rzucili się na pomoc. - Ernesto, szukaj! - wydał polecenie i po chwili klepnął się kilka razy w udo aby dać mu sygnał aby się od niego nie oddalał. Wolałby żeby jego mniejszy towarzysz nie biegł sam przodem, gdyby osoba potrzebująca pomocy okazała się być zbirem który próbuje wciągnąć ich w pułapkę. Wolał sam oberwać niż stawiać na szali życie Ernesta. Nie schował również broni, aby być gotowym na szybkie działanie. __________________ ORDNUNG MUSS SEIN Odpowiadam w czasie: PW 24h, disco: 6h (Dekline#9103)

08-12-2015, 19:41	#245
Dekline Opiekun działu Warhammer Reputacja: 1	-Jakiś dziwny śluz, przynajmniej wiemy że to nie zasadzka, dobre i to – pomyślał Otwin. Następnie próbował dojrzeć cokolwiek więcej w tej ciemności, jednakże było to niemożliwe; a wolałby nie wchodzić do środka jakiejś pieczary w której mieszka potwór i to bez cienia szansy zauważenia go. -Światła! Ciemno tu jak w dupie! I nie wygląda to za dobrze, jakaś jama, zieje sluzem i trupem! - krzyknął do towarzyszy jednocześnie cofając się na tyle aby widzieć wyjście z jaskini. Miał nadzieje że ktoś niedługo przybędzie, oświetli co nieco, a póki co Otwin stał z bronią w ręku, wpatrzony w wejscie i próbujący nie dać się zaskoczyć. Ostatnią rzeczą jaką miał zamiar zrobić to odwrócić się do tego miejsca plecami. Zerkał tylko co chwilę na Ernesta który widział i czuł o wiele więcej, z jego nastroju starał się ocenić sytuację. __________________ ORDNUNG MUSS SEIN Odpowiadam w czasie: PW 24h, disco: 6h (Dekline#9103)

08-12-2015, 19:59	#246
Cattus Reputacja: 1	- Jajo... Zamyślił się Oswald i wziął do ręki niecodzienne ze względu na swe rozmiary, znalezisko. - Duże. Jedyne zwierze które składa takie jaja, które obecnie przychodzi mi na myśl to gryf i gdybym miał się zakładać to postawiłbym złoto właśnie na gryfa. Wielkie, silne, agresywne i śmiertelnie niebezpieczne stworzenie. Nigdy nie widziałem ich na własne oczy, ale elitarne oddziały Imperium używają ich jako wierzchowców. Ojciec miał szczęście je oglądać kiedy jeszcze służył w wojsku, ale gdzie dokładnie? Nie pomnę... Bosch zamyślił się na chwilę. - Szkolony gryf jest nie do przecenienia i warty swej wagi w złocie. Gdy ojciec snuł mi te opowieści to marzyłem żeby kiedyś dosiąść jednego z nich. Ehh... iście dziecinne bajania. Potrząsnął głową, gdy do ich uszu dobiegło lekko przytłumione wołanie. ******* Krzyki z okolicznego lasu okazały się czymś nieoczekiwanym. Wołający nie słyszał odgłosów walki? Chociaż z drugiej strony ciężko to było nazwać walką. Cios Oswalda zmiótł wroga nim ten zdążył ledwo kwęknąć. - Pilnujcie więźnia i koni. Powiedział Bosch do Randulfa i Felixa, samemu ponownie zakładając hełm. - Tu macie jego kuszę. Rzucił im broń odebraną bandycie z paroma bełtami, a samemu odczepił tarczę od siodła i dobył toporka. Walka długim mieczem w ciemnym lesie nie należała do najwygodniejszych. Ciemnym lesie... Z juków wydobył dodatkowo pochodnię, zapalił ją od ogniska i uchwycił w dłoń trzymającą tarczę. Przez te przygotowania Otwin wyprzedził go o niezły kawałek i gdyby towarzysz nie zakrzyknął to Oswald mógłby mieć problem ze znalezieniem go. - Stary loszek? Śmierdzi dokładnie jak stary loszek... Mam pochodnie to pójdę przodem. Nikt więcej już się nie odzywał? Zakończył pytaniem i rozganiając ciemności pochodnią, ostrożnie wkroczył w podejrzane przejście. __________________ Our sugar is Yours, friend. Ostatnio edytowane przez Cattus : 08-12-2015 o 20:02.

09-12-2015, 08:50	#248
Kerm Administrator Reputacja: 1	Mając na głowie własne kłopoty, Randulf nie zwracał zbytniej uwagi na to, co dzieje się dokoła. Co prawda słowa Oswalda, o tym, że - być może - zdobyli jajo gryfa (co my z tym zrobimy, pomyślał Randulf) nieco poruszyła zwiadowcę, chociaż - nie da się ukryć, bardziej wierzył w to, że z jaja wylezie jakaś wredna paskuda, niż cokolwiek pożytecznego. Informacja o jamie i jakimś śluzie rozbudziła ciekawość Randulfa, ale z drugiej strony - ktoś powinien pilnować koni i jeńców. Trzech panów (nie licząc psa) powinno dać sobie radę z jakimś niebezpieczeństwem. Wszak to nie gryf tam siedział... Randulf wstał i podniósł kuszę. Miał co prawda nadzieję, że nie będzie musiał ratować kompanów, ale wolał być gotowy na każdą możliwość. W tym i na to, że ktoś nagle się pojawi w okolicy obozu. - Kto tam jest? - spytał bandytę. - Gdzie jest? - zadał kolejne pytanie. Widać było, że jest bez humoru, i że szczera odpowiedź przypadłaby mu do gustu. Ostatnio edytowane przez Kerm : 09-12-2015 o 08:52.

11-12-2015, 23:02	#250
Cattus Reputacja: 1	Widok który ukazał się Oswaldowi skutecznie go wyhamował. Jak miał walczyć z czymś takim? Gdy przeciwnik miał miecz, topór, kły lub pazury to sprawa była dość jasna. Latami przerabiał podobne potyczki. Lecz teraz? Czy jakiekolwiek cięcia mogły być skuteczne? Czy cokolwiek czym dysponowali mogło być remedium na te... monstra? Bosch wolał nawet nie próbować. Wystarczył mu rzut oka aby wyciągnąć naukę z błędów bandyty. - Uciekaj! W tył mówię! Krzyknął, samemu postępując krok do tyłu. Miał szczerą nadzieję że paskudztwo ni podąży za nimi na powierzchnię, bo inaczej noc spędzą w siodłach. __________________ Our sugar is Yours, friend.

07-12-2015, 15:19	#241
Inferian Reputacja: 1	Otwin obsunął worek, a to co zobaczył na pierwszy rzut oka wyglądało jak kamień. Jednak po wyjęciu było to pewne, że jest to wielkie jajo. Ma długości około 25 cm, a barwy jest szaro-białej, z wyraźnymi, ciemnymi kropkami. Powierzchnia jego naznaczona jest drobnymi rysami i kilkoma pęknięciami. Otwin znający się na zwierzętach poznał, że w każdej chwili może się z jaja zacząć wykluwać jakieś zwierzę. Felix zaczął opatrywać Randulfa, rana okazała się być nie groźna, ale dosyć bolesna. Bełt został wyciągnięty, a krwawienie zatrzymane. Nie trzeba było długo czekać, a względny spokój drużyny znów został jednak zakłócony. Nagle rozbiegł się krzyk, było to wołanie o pomoc. - Ron Gdy Karl wybudził bandytę, ten słysząc krzyki instynktownie zareagował odwracając gwałtownie w kierunku głosu.

07-12-2015, 18:57	#243
Kerm Administrator Reputacja: 1	Krzyk to krzyk. Nie da się ukryć, że w wołaniu mogło kryć się drugie dno. Wołający mieć kłopoty, ale mógł też wcale nie być w tarapatach. Bez sprawdzenia nie można było tego ocenić, zaś w tym momencie Randulf i ochota do sprawdzania znajdowali się bardzo daleko od siebie. W związku z tym Randulf siedział i czekał, aż inni załatwią ten problem za niego. W razie czego mógł pilnować jeńca.

08-12-2015, 10:32	#244
Inferian Reputacja: 1	Pies ruszył jak tylko dostał na to pozwolenie od pana. Nie musieli oddalać się zbyt daleko, bo odgłosy dochodziły z niedużego, zarośniętego krzakami wejścia pod ziemię. Otwin dostrzegł go w prawdzie z wielką trudnością, bowiem była ciemna noc, a gęsty las na koronach bujnych drzew zbierał blask księżyca, który nie mógł przedrzeć się niżej. W tym momencie pies był najlepszym pomocnikiem, jak niektórzy mawiali podobno te zwierze potrafiło widzieć w ciemności, ale czy to prawda? Z wnętrza unosi się zapach zgnilizny, widać też błyszczące zaschnięte plamy śluzu na skałach i ziemi. Ernesto jak widać trzymał się od nich z daleka jak gdyby jakiejś trucizny. Było pewne, że z pewnością nie mieszka tu żaden człowiek. Pojawił się kolejny mrożący krzyk w żyłach rannego. - Ron, pomóż. Cholera gdzie jesteś. Aaauuuuuuuuu. Otwin zdał sobie sprawę, że niczego nie będzie w stanie widzieć jeśli nie zawoła kogoś z pochodnią.

09-12-2015, 00:33	#247
Dnc Reputacja: 1	Dużo się działo. Karl już myślał o dalszym przetrzebieniu jeńca gdy nagle usłyszał wołanie. Oswald pobiegł co sił więc łowcy nie pozostało nic poza podążeniem jego śladem. Karl przeładował kuszę i sprawdził czy wszystko z nią w porządku następnie kierując się za pochodnią ustawił się by iść zaraz za przewodnikiem z światłem. Nie podobało mu się, że się tak pchają we wszystkie kłopoty, które ich tylko zaskoczą ale wiedział, że jeśli mają znaleźć bandytów to trzeba przeszukać każdą kryjówkę. Skoro oni się długo już ukrywali w tych lasach to pewnie mieli gdzieś swoją bazę wypadową.

11-12-2015, 22:34	#249
Inferian Reputacja: 1	Bohaterowie doszli do jaskini. Mając pochodnie było znacznie łatwiej, chociaż by na pierwszych schodach. Kilka kroków dalej leżała upuszczona pochodnia. Pochodnie częściowo oświetlają loch. Otwin idać usłyszał lekki syk i smród czegoś się palącego. Ku jego zaskoczeniu okazało się stanął na jednej z plam takiej samej wydzieliny jaką widział na górze. Jak widać miała ona właściwości żrące, które bez problemu zaczęły trawić kawałek buta. Wewnątrz - ku ich przerażeniu - byli w stanie zauważyć dwie postacie, bezradnie usiłujące walczyć z czymś przypominającym wielką galaretę w kolorze zapleśniałej musztardy. Jeden z walczących próbuje przebić się przez otaczające go z trzech stron cielsko i dostać się do drugiego, który jest już niemal cały wciągnięty do wnętrza bestii i rozpaczliwie rzuca się by się wydostać.