[Warhammer 2ed] - „Ruiny Wolfenburgu” - Strona 11

Ulli · 14-10-2016, 19:53

Sigismund nie był pewny co chce robić. Zostać tutaj pośród ruin oznaczało samobójstwo. Chodziło mu to po głowie, ale doszedł do wniosku, że trzymając się z resztą zdoła zdziałać więcej. No i to Salkalten. Nadal istniał cień szansy, że jego rodzina zdołała jakimś cudem się uratować i jest własnie tam. Dlatego po namyśle odpowiedział.

-Dobrze. Chodźmy. Slakalten jest równie dobrym miejscem dla mnie jak każde inne.

Orthan · 23-10-2016, 16:03

Megnar Kargun, Sigismund Ebeling i Kastor von Grunberg

Dość szybko dotarliście pod to co kiedyś było elektorskim pałacem,w tym momencie kawalkada stanęła - przed samą bramą zamku tłoczyło się spora grupa ludzi w tłumie mogliście dostrzec Ojca Oddo i habity Sióstr Miłosierdzia. Jak widać wieści o opuszczeni Wolfenburga i słowach księcia elektora musiały się szybko rozejść, tak że wielu mieszkańców i nie tylko zgromadziła się przed pałacem elektorskim.
Kilku żołnierzy torowało drogę przepychając się przez tłum, w końcu dotarliście do głównej bramy któryś z strażników otworzył wam i wpuszczono was do środka. Tam rannymi zajęły się siostry miłosierdzia, żołnierze którzy dotarli do twierdzy o własnych siłach udali się na spoczynek i jak zapewniał Graf von Wolmar na ciepły i syty posiłek.

Magnar Kargun

Ucieszyłeś się na wieść o tym że wreszcie zjesz coś i dodatkowo popijesz czymś co będzie można nazwać piwem. Ruszyłeś na poszukiwanie obiecanego posiłku, a właściwie ruszyłeś za własnym węchem dość łatwo dało się wyczuć zapach unoszącego się w powietrzu gulaszu i mięsiwa. Dość szybko znalazłaś pomieszczenie gdzie znajdował się wielki kocioł z gulaszem, do tego twojej uwadze nie uszły spore beczki z piwem. Po chwili z sporą ilością gulaszu na talerzu i kuflem piwa usiadłeś, wreszcie mogłeś odpocząć i zaplanować co dalej zamierzasz poczynić.

Sigismund Ebeling

Ruszyłeś za krasnoludem, jak widać nie tylko byłeś głodny i marzyłeś o łyku zimnego piwa. Zresztą kilka godzin snu też by się przydało, miałeś nadzieję że gdzieś znajdziesz kąt do spania i jakiś suchy siennik. Gdy zjadłeś i napiłeś się piwa, a krasnolud odpalił swą fajkę - zamyśliłeś jak na razie zamierzałeś dać odpoczęć zmęczonym członkom, kilka godzin snu powinno zrobić swoje, a potem tylko długa droga do Salkalten.

Kastor von Grunberg

Ocknąłeś się w komnacie, ostatnie co pamiętałaś to niewyraźne słowa sierżanta o opuszczeni Wolfenburga i słowach księcia elektora. Gdy się rozejrzałeś po pomieszczeniu, dostrzegłeś Jonathana Pazia który towarzyszył ci wcześniej na zamku. Ten widząc że się ocknąłeś skłonił się i z uśmiechem powiedział.

-Widzę Panie że się ocknęliście, Pani ucieszy się widząc cię Panie przytomnego. Jeśli Panie pozwolisz, przyniosę nowe ubrania i przygotuję kąpiel. Pani kazała tez poinformować że za jakiś czas wyruszamy do Salkalten, to osobisty rozkaz księcia elektora.Sądzę też Panie że ucieszysz się wieść Panie że twój towarzysz von Wallfen ocalał - choć mocno poraniony.

***

Kilka następnych dni spędziliście w zamku, obserwując jak wszyscy szykują się do opuszczenia Wolfenburga - prócz tego kwatermistrz wypłacił wam obiecane złote koron z elektorskiego skarbca. W końcu nadszedł czas opuszczenia Wolfenburga, z sporego tłumu zgromadzonego przed zamkiem elektorscy żołnierze utworzyli jakoś kolumnę - po środku umieszczając wozy samemu ustawiając się na bokach i końcach kolumny. Następnie gdy już wszystko było gotowe a wszyscy po ustawiani, ruszyliście na północ kierując się do Salkalten.

Koniec Aktu I

Hakon · 27-10-2016, 11:30

Kastor otworzył oczy. Nie wiedział z początku gdzie był. Rozejrzał się i zobaczył uśmiechniętą twarz pazia.
- Tak. Już chyba lepiej ze mną.- Usiadł i zaczął się zastanawiać.
- Von Wallfen? Gdzie go mogę znaleźć?- Zapytał siadając w łóżku. Zastanawiał się gdzie go wcięło podczas bitwy i czemu nie dowodził swoimi ludźmi.
- Tak. Poproszę o kąpiel i ubranie. Powiedź Pani, żem cały i dziękuję o pamięć. Pojawię się jeśli Pani będzie miała chęć mnie widzieć.- Powiedział do wychodzącego Jonathana.

Kiedy von Grunberg był gotów udał się za paziem do von Wallfena. Niestety poproszono by nie zakłócał jego odpoczynku i zjawić się później. Kastora mocno to denerwowało. Bardzo chciał wiedzieć co się działo. Po chwili poczuł się słabo i oparł o ścianę uspokajając oddech.
- Wszystko dobrze Panie?- Zwrócił się do niego zatroskany paź.
- Tak. Wszystko dobrze.- Odpowiedział i wyprostował się i popatrzył przez okno przy, którym się akurat zatrzymali.
- Kiedy zamierzamy opuścić miasto?- Zadał pytanie nie patrząc na młodzieńca. Przyglądał się nie miastu a ruinom, które pochłonęły niezliczone setki ludzi. Mieszkańców, Żołnierzy czy najemników jak on sam.
Pora pożegnać się z rodzinnym miastem po raz kolejny. Miał nadzieję odnaleźć całą i zdrową rodzinę w Salkasten.

Dzień wymarszu przyszedł bardzo szybko. Kastor widział się z Panią i usłyszał ciepłe słowa i pokrzepiające odnośnie jego rodziny. Nie wiedział czy to była prawda czy tylko intryga by ruszył z nimi.

Pieniądze, które otrzymał od kwatermistrza schował skrzętnie. Może się przydadzą. Spytał także kwatermistrza czy nie mają jakiejś zbroi na niego. Wielu żołnierzy poległo i zapewne sporo broni i zbrój zostało na wyposażeniu kwatermistrzostwa.

Von Wallfen został umieszczony na jednym z wozów i dopiero teraz udało mu się do niego dostać by się dowiedzieć co się parę dni temu wydarzyło. Poszukał także swoich niby podkomendnych, których stracił z oczu podczas ostatnie bitwy. Ciekawiło go czy, któryś z nich przeżył i czy ruszą do nowej stolicy Ostlandu.

Spaiker · 10-11-2016, 11:36

Piwo miało całkiem dobry smak, a żarcie, cóż każde jedzenie smakowało wspaniale po dłuższym okresie jedzenia szczurów.
-Co powinniśmy teraz począć? - Spytał Sigiego.

Walczyć za księcia nie miał zamiaru, ale sam też nie zbliży się do celu i prawdy której szukał. Miał tylko nadzieje że będzie mógł walczyć z wolnej stopy a nie w szeregach wojsk, które dowiodły już że bardzo łatwo je przetrzebić. Sam dowiódł już że potrafi zadbać o siebie, i krzywdę w liniach przeciwnika. I miał nadzieje że ten fakt pomoże mu w dalszym podążaniu śladem wojsk, i że w końcu odnajdzie to czego szuka.

14-10-2016, 19:53	#101
Ulli Konto usunięte Reputacja: 1	Sigismund nie był pewny co chce robić. Zostać tutaj pośród ruin oznaczało samobójstwo. Chodziło mu to po głowie, ale doszedł do wniosku, że trzymając się z resztą zdoła zdziałać więcej. No i to Salkalten. Nadal istniał cień szansy, że jego rodzina zdołała jakimś cudem się uratować i jest własnie tam. Dlatego po namyśle odpowiedział. -Dobrze. Chodźmy. Slakalten jest równie dobrym miejscem dla mnie jak każde inne. __________________ Zawsze zgadzać się z Clutterbane!

27-10-2016, 11:30	#103
Hakon Reputacja: 1	Kastor otworzył oczy. Nie wiedział z początku gdzie był. Rozejrzał się i zobaczył uśmiechniętą twarz pazia. - Tak. Już chyba lepiej ze mną.- Usiadł i zaczął się zastanawiać. - Von Wallfen? Gdzie go mogę znaleźć?- Zapytał siadając w łóżku. Zastanawiał się gdzie go wcięło podczas bitwy i czemu nie dowodził swoimi ludźmi. - Tak. Poproszę o kąpiel i ubranie. Powiedź Pani, żem cały i dziękuję o pamięć. Pojawię się jeśli Pani będzie miała chęć mnie widzieć.- Powiedział do wychodzącego Jonathana. Kiedy von Grunberg był gotów udał się za paziem do von Wallfena. Niestety poproszono by nie zakłócał jego odpoczynku i zjawić się później. Kastora mocno to denerwowało. Bardzo chciał wiedzieć co się działo. Po chwili poczuł się słabo i oparł o ścianę uspokajając oddech. - Wszystko dobrze Panie?- Zwrócił się do niego zatroskany paź. - Tak. Wszystko dobrze.- Odpowiedział i wyprostował się i popatrzył przez okno przy, którym się akurat zatrzymali. - Kiedy zamierzamy opuścić miasto?- Zadał pytanie nie patrząc na młodzieńca. Przyglądał się nie miastu a ruinom, które pochłonęły niezliczone setki ludzi. Mieszkańców, Żołnierzy czy najemników jak on sam. Pora pożegnać się z rodzinnym miastem po raz kolejny. Miał nadzieję odnaleźć całą i zdrową rodzinę w Salkasten. Dzień wymarszu przyszedł bardzo szybko. Kastor widział się z Panią i usłyszał ciepłe słowa i pokrzepiające odnośnie jego rodziny. Nie wiedział czy to była prawda czy tylko intryga by ruszył z nimi. Pieniądze, które otrzymał od kwatermistrza schował skrzętnie. Może się przydadzą. Spytał także kwatermistrza czy nie mają jakiejś zbroi na niego. Wielu żołnierzy poległo i zapewne sporo broni i zbrój zostało na wyposażeniu kwatermistrzostwa. Von Wallfen został umieszczony na jednym z wozów i dopiero teraz udało mu się do niego dostać by się dowiedzieć co się parę dni temu wydarzyło. Poszukał także swoich niby podkomendnych, których stracił z oczu podczas ostatnie bitwy. Ciekawiło go czy, któryś z nich przeżył i czy ruszą do nowej stolicy Ostlandu.

10-11-2016, 11:36	#104
Spaiker Reputacja: 1	Piwo miało całkiem dobry smak, a żarcie, cóż każde jedzenie smakowało wspaniale po dłuższym okresie jedzenia szczurów. -Co powinniśmy teraz począć? - Spytał Sigiego. Walczyć za księcia nie miał zamiaru, ale sam też nie zbliży się do celu i prawdy której szukał. Miał tylko nadzieje że będzie mógł walczyć z wolnej stopy a nie w szeregach wojsk, które dowiodły już że bardzo łatwo je przetrzebić. Sam dowiódł już że potrafi zadbać o siebie, i krzywdę w liniach przeciwnika. I miał nadzieje że ten fakt pomoże mu w dalszym podążaniu śladem wojsk, i że w końcu odnajdzie to czego szuka. __________________ It's only after we've lost everything that we're free to do anything. On a long enough time line, the survival rate for everyone drops to zero.

23-10-2016, 16:03	#102
Orthan Reputacja: 1	Megnar Kargun, Sigismund Ebeling i Kastor von Grunberg Dość szybko dotarliście pod to co kiedyś było elektorskim pałacem,w tym momencie kawalkada stanęła - przed samą bramą zamku tłoczyło się spora grupa ludzi w tłumie mogliście dostrzec Ojca Oddo i habity Sióstr Miłosierdzia. Jak widać wieści o opuszczeni Wolfenburga i słowach księcia elektora musiały się szybko rozejść, tak że wielu mieszkańców i nie tylko zgromadziła się przed pałacem elektorskim. Kilku żołnierzy torowało drogę przepychając się przez tłum, w końcu dotarliście do głównej bramy któryś z strażników otworzył wam i wpuszczono was do środka. Tam rannymi zajęły się siostry miłosierdzia, żołnierze którzy dotarli do twierdzy o własnych siłach udali się na spoczynek i jak zapewniał Graf von Wolmar na ciepły i syty posiłek. Magnar Kargun Ucieszyłeś się na wieść o tym że wreszcie zjesz coś i dodatkowo popijesz czymś co będzie można nazwać piwem. Ruszyłeś na poszukiwanie obiecanego posiłku, a właściwie ruszyłeś za własnym węchem dość łatwo dało się wyczuć zapach unoszącego się w powietrzu gulaszu i mięsiwa. Dość szybko znalazłaś pomieszczenie gdzie znajdował się wielki kocioł z gulaszem, do tego twojej uwadze nie uszły spore beczki z piwem. Po chwili z sporą ilością gulaszu na talerzu i kuflem piwa usiadłeś, wreszcie mogłeś odpocząć i zaplanować co dalej zamierzasz poczynić. Sigismund Ebeling Ruszyłeś za krasnoludem, jak widać nie tylko byłeś głodny i marzyłeś o łyku zimnego piwa. Zresztą kilka godzin snu też by się przydało, miałeś nadzieję że gdzieś znajdziesz kąt do spania i jakiś suchy siennik. Gdy zjadłeś i napiłeś się piwa, a krasnolud odpalił swą fajkę - zamyśliłeś jak na razie zamierzałeś dać odpoczęć zmęczonym członkom, kilka godzin snu powinno zrobić swoje, a potem tylko długa droga do Salkalten. Kastor von Grunberg Ocknąłeś się w komnacie, ostatnie co pamiętałaś to niewyraźne słowa sierżanta o opuszczeni Wolfenburga i słowach księcia elektora. Gdy się rozejrzałeś po pomieszczeniu, dostrzegłeś Jonathana Pazia który towarzyszył ci wcześniej na zamku. Ten widząc że się ocknąłeś skłonił się i z uśmiechem powiedział. -Widzę Panie że się ocknęliście, Pani ucieszy się widząc cię Panie przytomnego. Jeśli Panie pozwolisz, przyniosę nowe ubrania i przygotuję kąpiel. Pani kazała tez poinformować że za jakiś czas wyruszamy do Salkalten, to osobisty rozkaz księcia elektora.Sądzę też Panie że ucieszysz się wieść Panie że twój towarzysz von Wallfen ocalał - choć mocno poraniony. * Kilka następnych dni spędziliście w zamku, obserwując jak wszyscy szykują się do opuszczenia Wolfenburga - prócz tego kwatermistrz wypłacił wam obiecane złote koron z elektorskiego skarbca. W końcu nadszedł czas opuszczenia Wolfenburga, z sporego tłumu zgromadzonego przed zamkiem elektorscy żołnierze utworzyli jakoś kolumnę - po środku umieszczając wozy samemu ustawiając się na bokach i końcach kolumny. Następnie gdy już wszystko było gotowe a wszyscy po ustawiani, ruszyliście na północ kierując się do Salkalten. Koniec Aktu I**