Solfelin

Koło fortuny podobno ciągle się obraca.
Jednak czy musi mieć zawsze wpływ na jakąkolwiek podjętą akcję, rzut, działanie? Czy rzucone kości muszą decydować o losie? I czy istnieje przeznaczenie lub usprawiedliwienie, czy każda akcja musi mieć jakiś sens?

Niektórzy mistrzowie gry wolą niewypowiedzianą rację, że kostki i los to to, co uzupełnia braki w ich własnym wyobrażeniu sobie skutków akcji ich graczy i stanowi całkiem przyjemne ułatwienie ich pracy czy zabawy.
A może po prostu wolą oddać sprawy w ręce przypadku?


Znamy raczej z własnego doświadczenia wiele mechanik, także własnych, które zawierają sporo turlania. Ta mechanika jest niemalże zupełnym tego przeciwnikiem.

W mechanice losu kostka, jedna, 10k, jest potrzebna tylko do rzutu na "los", na "przeznaczenie" oraz na ogólne szczęście "sceny".

Mistrz gry wpierw może rzucić na szczęście serii sesji, czyli całą kampanię/sagę/opowieść, jakąkolwiek to się nazwie.

To określi, czy mistrz gry będzie skłonny do uśmiercenia własnych postaci/w jak efektowny sposób to zrobi, czy pozwoli im na chwalebną przyszłość lub emeryturę.

Rzut na akt/ważną część całej kampanii określa jakość i ilość sytuacji dającej okazje postaciom do osiągnięcia własnych i wspólnych celów.

Zaś rzuty losu na pojedyncze sceny określa, z jakim powodzeniem lub ranami wyjdą z niej postacie.

Małe wprowadzenie oraz opis mamy za sobą. Pora na technikalia.

1 - całkowity pech. Czarny cień przegran i niepowodzeń idzie za postaciami bitwa za bitwą i wydarzenie za wydarzeniem.
2 - wiele katastrof, biedota. Postacie muszą pracować w ekstremalnych warunkach.
3 - wiele porażek z powodu wielu pomyłek lub nieodpowiednich wyborów, jednak postacie jeszcze żyją. Bo w końcu o to chodzi, nie?
4 - dużo potknięć, błędów, pomimo pewnego sukcesu i postępu w osiąganiu celów.
5 - zupełna przeciętność, trudno powiedzieć o jakiś poważnych kłopotach - lub poważnych skarbach.
6 - szczęście, przynajmniej mała lub duża jej garść.
7 - dobrobyt, fortuna, trofea. Dużo doświadczenia z walki.
8 - "widziałeś, jak trafiłem tamtego orka w oko? Nawet broni porządnie nie wyciągnąłem..."
9 - sława lub wzbudzająca strach niesława już ciągnie się za postaciami jak złoto za krasnoludami.
10 - postacie skończą z kontem pełnym wielkich czynów, tak czy inaczej.


(Pomimo sugestii opisów, mechanika także może być użyteczna w innych światach, niż tylko fantasy.)


Jak na razie to jest sama mechanika losu, bez systemu działania atrybutów, cech lub zdolności. Każdy rzut decyduje tylko o ogólnym kierunku sceny, aktu lub całej sagi. MG powinien się nim silnie sugerować, jednak wystarczająco słabo, by dać graczom jakąś możliwość manewru.

To jest właściwie jedyne turlanie w całej mechanice. Kilka rzutów na całą sesję, albo w niektórych wypadkach nawet jeden rzut. (Atrybuty i inne cechy nie będą wymagać żadnego rzutu.) Narracja nastawiona na odbicie losu postaci, a jeszcze bardziej - na wielkość i intensywność, pozytywną lub negatywną, przypadków, wypadkach i wydarzeń spadających na postacie.

 

__________________
Soulmates never die...

Gettor

Na wikipedii widziałem taką fajną animację pokazującą całki... klik.

Jaki związek z tematem? Wyobraźmy sobie, że ta parabola to "jakby wydarzenia się potoczyły w prawdziwym świecie" - wiadomo, raz na wozie, raz pod wozem.

Natomiast te szare prostokąty - "jakby wydarzenia się potoczyły w sesji proporcjonalnie do używalności kostek".

Jak widać - im częściej użyjemy k10, k20 czy k-ileś, tym bardziej realistyczny moment/scenę/sesję otrzymamy. Jednak... to trochę niepraktyczne. Czemu?
Ponieważ przy takim rozwiązaniu trzeba by rzucić k20 nawet na podniesienie łyżki od zupy do ust - na nuż wymsknie się i obleje nas zupą?!

To jest, że się tak wyrażę, odwieczny konflikt między realizmem (więcej kostek), a sprawnym prowadzeniem sesji (mniej kostek). Jest to swoista waga szalkowa - aby sesja była udana, taka waga powinna być w miarę możliwości w równowadze.

 

Solfelin

Hmm, a w mechanice losu chodzi o skrócenie wszystkich rzutów na zręczne lub niezręczne podniesienie łyżki do jednego rzutu, który określi ogólny kierunek jedzenia zupy, albo "średnią" powodzeń trafień zupy do żołądka (tak, tak, statystyki i średnie kłamią, no cóż, może tym razem wyjawią prawdę).

Realizm powinien być skręcany i duszony przez "widzącego przez rzeczy", MG.
Realizm należy do MG, a nie powinien do kostek.

I dochodzimy do tego punktu: tu nie chodzi o równowagę czy realizm, a właściwie pole do popisu dla graczy.

Jeśli MG sam będzie decydował o powodzeniu rzutu czy zwykłego ciosu mieczem, to co z wolą graczy?

Wolna wola... nie pionki w rękach MG.
Pisanie historii i opowieści przez graczy także, nie tylko MG.

Ta jedna kostka przed rozpoczęciem sesji może wiele pomóc. Stworzy iluzję, że MG tworzy "przypadkowość" przygód i strumieni losu, jakie trafiają graczy.

Chyba, że ciągle wyrzuca 10 lub jakąś inną cyfrę...

Można jeszcze uzupełnić tę mechanikę o to, że wyrzucenie pod rząd tej samej wartości anuluje tę ostatnią i trzeba rzucać jeszcze raz.

No i gracze nie powinni wiedzieć o rzucie na los.
MG powinien to zrobić tak, by widzieli, że rzuca, jednak nie widzieli wyniku. Zaraz po tym powinien opowiedzieć coś klimatycznego, co opisze im wynik rzutu.

Różne można przykłady wymienić na ubranie rzutu kostki w słowa. Latające kruki lub wrony, gołąb lądujący gdzieś nieopodal, jakaś pomyślna lub niepomyślna wróżba...


Kostki obrazują realizm, zgodzę się.
Mimo to, reasumując: tu bardziej chodzi o możliwości graczy, w miarę obramowane, niż o płynność czy realizm sesji.
No i zabawę z "losem", "przeznaczeniem" na korzyść zróżnicowania przygody i uwolnienie jej od zbyt sklejonej i skostniałej wizji MG.

PS Realizm też głównie zależy od tego, jak mistrz gry orientuje się w fizyce i "wiedzy po trochu".

 

__________________
Soulmates never die...

Gettor

Jedna? Czemu tylko jedna? Popatrz sobie na ten wykres całek który zapodałem w poprzednim poście - jedna kostka wskazuje na jeden wielki prostokąt, który nijak nie wypomina tej całki - czyli nijak nie odzwierciedla tego jak by to było w prawdziwym życiu - a o to chodzi, czyż nie?

Dlatego też, jeśli już MG chce takie rzuty przed sesją robić, to powinien ich zrobić co najmniej... kilka(naście). A to na atak... a to na wydobywanie informacji... na uniki... na targowanie się z kupcami... itp.

Jednak nadal mi się to nie podoba - rzut przed sesją ma decydować o moim szczęściu/nieszczęściu w walce przez całą grę?
Nieeeee...

Uważam że tak jak jest teraz to jest dobrze - za każdym razem jak potrzeba elementu losowego, rzucamy kostką. To czy element losowy jest godzien dostąpić rzutu kostką, zależy od MG. Np. wątpię by ktoś rzucał k10 na podnoszenie łyżki do ust.

Edit:
Znowu "nieeeee". Dobra i porządna sesja, to taka gdzie MG zastępuje graczom cały świat. Osobiście chciałbym, aby taki świat był tak realny jak to tylko możliwe, bo za tym idzie logika i cała gama rzeczy, które gracze znają i biorą za pewnik, jak choćby to że krowy muczą.
A możliwości graczy to oczywiście swoją drogą - jak sprostają wyzwaniom w realnym świecie.

 

Solfelin

Czasami wydaje mi się, że kłamiesz w żywe oczy, albo się oszukujesz, albo mnie próbujesz oszukać, albo znaleźć pozytywną cechę w negatywnej.


MG nie ma za zadanie zastąpić graczom świata. On ma za zadanie im go opisać... zobrazować... ich w ten świat wprowadzić, usadzić. A później dać im swobodę i wolność podejmowania akcji, mimo, że zamyka w jakąś przygodę czy przypadki, które im się trafiają.


Ekhm, i czy też mówiłem o jednym rzucie przez całą sesję?

Mówiłem o aż 4 typach rzutu:
1) na daną scenę (np. pułapkę orków)
2) na sesję
3) na daną część sagi
4) na całą sagę

Mówiłem tylko, że można to nawet do 1 rzutu sprowadzić.


Albo po prostu wolisz, żeby było wszystko po staremu. Mechanika losu ma też za zadanie posiadać w sobie coś, co zburzy skostniałe wyobrażenia o przygodach i turlaniu.

A poza tym - 1 kostka może sporo namieszać.
Także zależy to od sytuacji, w jakiej jest użyta.

 

__________________
Soulmates never die...

Gettor

Mówiąc krótko zarzucasz mi hipokryzję.
A zrozumienie zdania, że MG ma zastąpić graczom cały świat można różnie rozumieć. Dla mnie jest to prawdziwe i na przykładach:
- To, czy ptaszki ćwierkają zależy od MG;
- To, czy na drodze nagle pojawią się bandyci zależy od MG;
- To, czy bohater nagle się potknie o wystający korzeń i złamie nogę zależy od MG;
- To w jakim nastroju będzie hrabia z którym rozmawiają gracze zależy od MG.

Oczywiście można powiedzieć "ale przecież to wszystko zależy od kostek, nie od MG". Zgoda, ale to MG decyduje czy kostek użyć.

Z tym się zgodzę, w stu procentach

Co do jednej kostki - zacytowałem Ciebie mówiącego o użyciu takowej, lecz teraz widzę że opacznie zrozumiałem Twój poprzedni post.

Ja po prostu nie widzę celu jako takiego we wprowadzaniu kostek, by wylosować wydarzenie, scenę... czy sesję.
To by oznaczało, moim zdaniem, że MG nijak się do gry nie przygotował i musi sobie pomagać kostkami żeby coś się działo.

<rzut k10, wynik 7>
MG - Noo, zaatakowała was grupa orków
(...)
<rzut k10, wynik 9>
MG - Idąc ścieżką widzicie wóz kupiecki, który utknął bo zepsuło się jedno z kół.

"Skostniałe wyobrażenia o przygodach" nie istnieją, jeśli MG się odpowiednio do sesji przygotował. No, chyba że mówimy tu o zaskoczeniu dla samego MG, bo zasadniczo gracze nie wiedzą co MG dla nich wcześniej przygotował (nie wylosował) i dla nich takie skostniałe wyobrażenia nie powinny istnieć.
Jeśli MG się przygotował do gry. Bo jeśli nie, to inna historia.

 

Solfelin

A jeśli się przygotował w taki sposób, że wpadł na kilka pomysłów i chce jeden z nich wylosować dzięki kostce?


I dzięki za naprowadzenie na ten koncept! O to też powinna zostać mechanika uzupełniona.

Chociaż wadą tego będzie to, że jednak można wpaść w skostniałość lub co gorsza, szablony (napad przez orków, napad przez gobliny, albo jeszcze inny napad... itp. itd.)

Tę właśnie szablonowość eliminuje ingerencja MG, albo też "wątkozacja" - taka, jak np. we Władcy Pierścieni, gdzie wątek pierścienia i mrocznego lorda Saurona wymaga pewnej liniowości, mimo to, także wyjątkowych, niecodziennych, niedających się przez kostkę wylosować, sytuacji.

 

__________________
Soulmates never die...