[Pathfinder 2e] Wiek Popiołów - Raport z sesji

Santorine · 17-11-2022, 12:23

Scenariusz
Pierwsza część kampanii Age of Ashes, która zaczęła się w kwietniu 2022.

Mechanika
Pathfinder 2e.

Podsumowanie
W kampanię graliśmy nie tak, jak chcieli twórcy tej gry, czyli - w sześciu i przez forum internetowe (i doc). Z tego względu musiałem dostosować ją tak, żeby miała sens dla takiej gry.

Spotkania zostały zbalansowane dla grupy sześciu i były rzadsze. W oryginale jest jeszcze więcej lochotłuczenia (chociaż ponoć nie wszystkie części takie są), więc zamiast rozgrywać bardzo dużo małych spotkań, połączyłem je w większe. W efekcie, spotkania były bardziej mordercze, rzadsze, ale za to dawały więcej doświadczenia i łupów. Niektóre ze spotkań zostały wycięte, czyli te nudniejsze - np. zabijanie szczurów, pająków, etc. na parterze. Sądzę, że to dobry stan pośredni dla internetowego forum, w którym chyba lepiej przeplatać sceny walki z fabułą zamiast rozgrywać walkę przez cały miesiąc, co byłoby nudne (choć niektórych fragmentów wyjątkowo intensywnego dungeoncrawlu nie można było uniknąć, przez co Connor i Brilchan postanowili się odłączyć).

Poza tym, łupy były mocniejsze od tego, co jest w przygodzie. Nie tylko na poziomie balansu dla sześciu, ale ogólnie - w mojej opinii, oryginalna przygoda bardzo skąpo je rozdaje. Dostaliście ich więcej i były potężniejsze od tego, co przewiduje (konkretnie: bronie z runami Striking występują znacznie rzadziej w oryginale i są niemal na samym końcu - koszmar, aby pokonać Ralldara, mając do dyspozycji zaledwie jedną-dwie bronie z runą striking).

~

Klasy
Pod względem mechy, nie było dużych niespodzianek.

Jak zwykle, Barbarzyńca był maszynką do mielenia mięsa i był królem obrażeń, jeśli tylko te obrażenia mógł zadać. Z dużą pulą punktów wytrzymałości był w stanie rzucić się na pierwszą linię i nie być ignorowany przez wrogów. Z drugiej strony, szał sprawiał, że był podatny na krytyki. Jego przydatność poza walką była niemal zerowa, ale z drugiej strony, w tej części przygody było sporo walk, więc nie odstawał.

Paladyn był ultra przydatny i w miarę trudny do położenia. Duży AC i możliwość ochrony sojuszników razem z leczeniem stawiają go chyba jako jedną z najbardziej solidnych klas w PF2. Gizarma z reach były silne i na początku sądziłem, że był to świetny pomysł, jednak kiedy sam paladyn był celem ataków, to jednak tej tarczy i redukcji obrażeń brakowało.

Bard był po prostu świetny. Najlepszy buffer w całym Pathfinderze (jak dotychczas). Magic Weapon i Inspire Courage to najlepsza kombinacja aż do 3-4 poziomu, lista Occult zawiera dobrą kombinację do oddziaływania na pole bitwy, buffów, oczarowań. Bez leczenia, ale odnoszę wrażenie, że bard nie potrzebuje leczyć, żeby wymiatać.

Półelfia zaklinaczka była krucha, jak szkło (tak to jest, jak się zaniedbuje CON na KP

) i odnoszę wrażenie, że koncepcja samolubnej czaromiotki byłaby lepiej oddana z listą zaklęć wtajemniczeń, która ma znacznie więcej zaklęć zadających bezpośrednie obrażenia. Zaklęcia ognia były całkiem silne, ale rozbijały się o odporność na ogień, którą miało całkiem sporo istot w tej przygodzie (i zapewne wiele jeszcze będzie mieć). Uważam także, że skoncentrowanie obrażeń na jednym elemencie neguje jedną z przewag, którą magowie mają nad wojownikami, tzn. możliwość wyboru rzutu obronnego. Za dużo było w wybranych zaklęciach ognia, rzutów na refleks i rzutów przeciwko AC. Oczarowania, buffy, rzuty na coś innego, niż refleks - praktycznie nieobecne. A szkoda. Ponadto - bardzo niski AC, a przecież Laveny nic nie powstrzymywało przed wzięciem atutu na znajomość lekkiego pancerza (ostatecznie, ten problem załatał darmowy archetyp, ale to stało się na samym końcu).

Łotrzyk był świetny. Zupełnie nie rozumiem zarzutów Connora, że był słaby - 1d6 precision damage z flankowania to tak jak darmowa runa striking od pierwszego poziomu, a dodatkowy skill increase na każdym poziomie sprawiał, że był bardzo przydatny także poza walką, choć, oczywiście, raczej nie był jako taki wykorzystywany (a było parę momentów, gdzie mógł być).

Śledczy był pewnym wariantem łotrzyka - nie był szczególnie silny w specyficznych sytuacjach, ale nie był także słaby w żadnej. Taki jack of all trades, w odróżnieniu od Thief Rogue, który wydaje się być bardziej stabilny pod względem zadawania obrażeń, jednak nie ma tak mocnych fabularnie featów, jak Pointed Question, etc. Taki support rogue.

Muszkieterka - pewne stadium pośrednie między łotrzykiem i wojownikiem. Archetyp Acrobat wydawał się szczególnie trafiony, ponieważ umożliwiał z automatu zdawanie rzutów na Tumble Through. Nie byłbym jednak skłonny powiedzieć, że jest to tank - bardziej dobra do pojedynkowania i mobilności, ponieważ Kat nie miała narzędzi, żeby te obrażenia redukować.

Kapłan - wiadomo, bardzo dobre leczenie i dobre buffy. Dobry support i potencjalnie bardzo dobre rozwiązanie przeciwko nieumarłym.

~

Nazwy własne
Nazwy własne, w miarę możliwości, tłumaczyłem na język polski. Czy był to dobry pomysł - nie wiem. Lepiej chyba brzmi “Rozgórze” niż “Breachill” i lepiej chyba brzmi “Czarcie Wzgórze” niż “Wzgórze Rycerzy Piekieł”. Nie ma żadnych oficjalnych tłumaczeń podręczników, więc dość luźno podeszłem do tłumaczenia.

Poziom trudności
Co do wyższego poziomu trudności sesji, czyli kwestii, która została podniesiona przez Aro podczas walki z Voz: grałem według taktyk, które sugerował podręcznik i zachowywałem wysokość wyzwania dla każdej z walk. Wygląda na to, że przygody z PF2 są po prostu trudniejsze. Podobne głosy, że niektóre ze spotkań są przepakowane można spotkać także w Agents of Edgewatch albo Abomination Vaults (na przykład, poszukajcie w Google nazwę przygody ze słowem “overtuned” albo “tpk”) . Voz i Ralldar są najtrudniejszymi spotkaniami w AoA 1, jednak w odróżnieniu od spotkania z Voz, przy Ralldarze doceniliście zagrożenie. Powodów prawie-TPK przy Voz doszukiwałbym się w pozycji paladyna na początku potyczki i braku zasobów kapłana i zaklinaczki, ponieważ nieumarli padli w drugiej i trzeciej rundzie, natomiast orkowie przez pierwszą rundę siedzieli i gapili się, jak Voz rozsmarowuje Kat, a każdy z nich z automatu ginął, kiedy tylko podbiegł do Wuga lub Kat. Odpuściłem wtedy z tą walką, ponieważ chyba nie byliście świadomi, w co się wtedy wpakowaliście. W PF2 można zginąć. Po prostu

(a w każdym razie - w przygodach wydanych przez Paizo).

~

Podczas gry zdarzało mi się popełniać błędy mechaniczne, które, mam nadzieję, nie wpłynęły jakoś negatywnie na rozgrywkę (aż tak). Mnie zazwyczaj moje błędy rozbawiały i odnoszę wrażenie, że obyło się bez zgrzytów na tak poważnym poziomie, żebyśmy się jakoś poróżnili z tego powodu.

Dajcie mi znać, co myślicie o sesji - co poszło nie tak? A co Wam się podobało i co chcielibyście zobaczyć częściej? Co zmienilibyście w przygodzie?

Jeśli chodzi o następną część sesji - będzie, kiedy będzie (lub nie)

Umyślnie nie naznaczam następnego terminu z powodu spraw z reala, które mi zaprzątają głowę. Jeśli będzie następna sesja, to najprędzej zagramy w nią za paręnaście tygodni, nie wcześniej. Nie obiecuję jednak niczego, na ten moment nie mogę dać żadnego terminu

Dziękuję wszystkim graczom za sesję

17-11-2022, 12:23	#1
Santorine Reputacja: 1	[Pathfinder 2e] Wiek Popiołów - Raport z sesji Scenariusz Pierwsza część kampanii Age of Ashes, która zaczęła się w kwietniu 2022. Mechanika Pathfinder 2e. Podsumowanie W kampanię graliśmy nie tak, jak chcieli twórcy tej gry, czyli - w sześciu i przez forum internetowe (i doc). Z tego względu musiałem dostosować ją tak, żeby miała sens dla takiej gry. Spotkania zostały zbalansowane dla grupy sześciu i były rzadsze. W oryginale jest jeszcze więcej lochotłuczenia (chociaż ponoć nie wszystkie części takie są), więc zamiast rozgrywać bardzo dużo małych spotkań, połączyłem je w większe. W efekcie, spotkania były bardziej mordercze, rzadsze, ale za to dawały więcej doświadczenia i łupów. Niektóre ze spotkań zostały wycięte, czyli te nudniejsze - np. zabijanie szczurów, pająków, etc. na parterze. Sądzę, że to dobry stan pośredni dla internetowego forum, w którym chyba lepiej przeplatać sceny walki z fabułą zamiast rozgrywać walkę przez cały miesiąc, co byłoby nudne (choć niektórych fragmentów wyjątkowo intensywnego dungeoncrawlu nie można było uniknąć, przez co Connor i Brilchan postanowili się odłączyć). Poza tym, łupy były mocniejsze od tego, co jest w przygodzie. Nie tylko na poziomie balansu dla sześciu, ale ogólnie - w mojej opinii, oryginalna przygoda bardzo skąpo je rozdaje. Dostaliście ich więcej i były potężniejsze od tego, co przewiduje (konkretnie: bronie z runami Striking występują znacznie rzadziej w oryginale i są niemal na samym końcu - koszmar, aby pokonać Ralldara, mając do dyspozycji zaledwie jedną-dwie bronie z runą striking). ~ Klasy Pod względem mechy, nie było dużych niespodzianek. Jak zwykle, Barbarzyńca był maszynką do mielenia mięsa i był królem obrażeń, jeśli tylko te obrażenia mógł zadać. Z dużą pulą punktów wytrzymałości był w stanie rzucić się na pierwszą linię i nie być ignorowany przez wrogów. Z drugiej strony, szał sprawiał, że był podatny na krytyki. Jego przydatność poza walką była niemal zerowa, ale z drugiej strony, w tej części przygody było sporo walk, więc nie odstawał. Paladyn był ultra przydatny i w miarę trudny do położenia. Duży AC i możliwość ochrony sojuszników razem z leczeniem stawiają go chyba jako jedną z najbardziej solidnych klas w PF2. Gizarma z reach były silne i na początku sądziłem, że był to świetny pomysł, jednak kiedy sam paladyn był celem ataków, to jednak tej tarczy i redukcji obrażeń brakowało. Bard był po prostu świetny. Najlepszy buffer w całym Pathfinderze (jak dotychczas). Magic Weapon i Inspire Courage to najlepsza kombinacja aż do 3-4 poziomu, lista Occult zawiera dobrą kombinację do oddziaływania na pole bitwy, buffów, oczarowań. Bez leczenia, ale odnoszę wrażenie, że bard nie potrzebuje leczyć, żeby wymiatać. Półelfia zaklinaczka była krucha, jak szkło (tak to jest, jak się zaniedbuje CON na KP ) i odnoszę wrażenie, że koncepcja samolubnej czaromiotki byłaby lepiej oddana z listą zaklęć wtajemniczeń, która ma znacznie więcej zaklęć zadających bezpośrednie obrażenia. Zaklęcia ognia były całkiem silne, ale rozbijały się o odporność na ogień, którą miało całkiem sporo istot w tej przygodzie (i zapewne wiele jeszcze będzie mieć). Uważam także, że skoncentrowanie obrażeń na jednym elemencie neguje jedną z przewag, którą magowie mają nad wojownikami, tzn. możliwość wyboru rzutu obronnego. Za dużo było w wybranych zaklęciach ognia, rzutów na refleks i rzutów przeciwko AC. Oczarowania, buffy, rzuty na coś innego, niż refleks - praktycznie nieobecne. A szkoda. Ponadto - bardzo niski AC, a przecież Laveny nic nie powstrzymywało przed wzięciem atutu na znajomość lekkiego pancerza (ostatecznie, ten problem załatał darmowy archetyp, ale to stało się na samym końcu). Łotrzyk był świetny. Zupełnie nie rozumiem zarzutów Connora, że był słaby - 1d6 precision damage z flankowania to tak jak darmowa runa striking od pierwszego poziomu, a dodatkowy skill increase na każdym poziomie sprawiał, że był bardzo przydatny także poza walką, choć, oczywiście, raczej nie był jako taki wykorzystywany (a było parę momentów, gdzie mógł być). Śledczy był pewnym wariantem łotrzyka - nie był szczególnie silny w specyficznych sytuacjach, ale nie był także słaby w żadnej. Taki jack of all trades, w odróżnieniu od Thief Rogue, który wydaje się być bardziej stabilny pod względem zadawania obrażeń, jednak nie ma tak mocnych fabularnie featów, jak Pointed Question, etc. Taki support rogue. Muszkieterka - pewne stadium pośrednie między łotrzykiem i wojownikiem. Archetyp Acrobat wydawał się szczególnie trafiony, ponieważ umożliwiał z automatu zdawanie rzutów na Tumble Through. Nie byłbym jednak skłonny powiedzieć, że jest to tank - bardziej dobra do pojedynkowania i mobilności, ponieważ Kat nie miała narzędzi, żeby te obrażenia redukować. Kapłan - wiadomo, bardzo dobre leczenie i dobre buffy. Dobry support i potencjalnie bardzo dobre rozwiązanie przeciwko nieumarłym. ~ Nazwy własne Nazwy własne, w miarę możliwości, tłumaczyłem na język polski. Czy był to dobry pomysł - nie wiem. Lepiej chyba brzmi “Rozgórze” niż “Breachill” i lepiej chyba brzmi “Czarcie Wzgórze” niż “Wzgórze Rycerzy Piekieł”. Nie ma żadnych oficjalnych tłumaczeń podręczników, więc dość luźno podeszłem do tłumaczenia. Poziom trudności Co do wyższego poziomu trudności sesji, czyli kwestii, która została podniesiona przez Aro podczas walki z Voz: grałem według taktyk, które sugerował podręcznik i zachowywałem wysokość wyzwania dla każdej z walk. Wygląda na to, że przygody z PF2 są po prostu trudniejsze. Podobne głosy, że niektóre ze spotkań są przepakowane można spotkać także w Agents of Edgewatch albo Abomination Vaults (na przykład, poszukajcie w Google nazwę przygody ze słowem “overtuned” albo “tpk”) . Voz i Ralldar są najtrudniejszymi spotkaniami w AoA 1, jednak w odróżnieniu od spotkania z Voz, przy Ralldarze doceniliście zagrożenie. Powodów prawie-TPK przy Voz doszukiwałbym się w pozycji paladyna na początku potyczki i braku zasobów kapłana i zaklinaczki, ponieważ nieumarli padli w drugiej i trzeciej rundzie, natomiast orkowie przez pierwszą rundę siedzieli i gapili się, jak Voz rozsmarowuje Kat, a każdy z nich z automatu ginął, kiedy tylko podbiegł do Wuga lub Kat. Odpuściłem wtedy z tą walką, ponieważ chyba nie byliście świadomi, w co się wtedy wpakowaliście. W PF2 można zginąć. Po prostu (a w każdym razie - w przygodach wydanych przez Paizo). ~ Podczas gry zdarzało mi się popełniać błędy mechaniczne, które, mam nadzieję, nie wpłynęły jakoś negatywnie na rozgrywkę (aż tak). Mnie zazwyczaj moje błędy rozbawiały i odnoszę wrażenie, że obyło się bez zgrzytów na tak poważnym poziomie, żebyśmy się jakoś poróżnili z tego powodu. Dajcie mi znać, co myślicie o sesji - co poszło nie tak? A co Wam się podobało i co chcielibyście zobaczyć częściej? Co zmienilibyście w przygodzie? Jeśli chodzi o następną część sesji - będzie, kiedy będzie (lub nie) Umyślnie nie naznaczam następnego terminu z powodu spraw z reala, które mi zaprzątają głowę. Jeśli będzie następna sesja, to najprędzej zagramy w nią za paręnaście tygodni, nie wcześniej. Nie obiecuję jednak niczego, na ten moment nie mogę dać żadnego terminu Dziękuję wszystkim graczom za sesję __________________ Evil never sleeps, it power naps! Ostatnio edytowane przez Santorine : 17-11-2022 o 13:35.