- Teraz rozumiesz dlaczego musiałem się upewnić czy to wszystko nie jest efektem nocy spędzonej w karczmie? - zapytał oschle Roald, patrząc na Goga.

Maszerujące w ich kierunku meble ewidentnie przywodziły na myśl efekt upojenia alkoholowego. Zresztą Roald niejednokrotnie widział coś podobnego, zaraz po przebudzenie, po suto zakrapianej nocy. Stoły, krzesła, ławy i szafy zdawały się wtedy falować i cały czas zmieniać kształt. Tym razem cały ten syf był jednak realny i należało szybko się go pozbyć.
- Dobra Gog, łap za topór, trzeba porąbać trochę drewna na opał - powiedział weselszym już głosem, wojownik nacierając na najbliższy ze zbliżających się sprzętów.

Roald nie był tchórzem, jednak zdecydowanie lepiej czuł się gdy miał namacalnego przeciwnika, nawet w postaci taboretu czy szezlonga. O pułapkach wiedział zaś tyle, że trzeba je omijać, a jeśli nie było innego wyjścia, to jedynym sposobem na ich rozbrojenie, jaki znał było włażenie na nie i liczenie na wytrzymałość zbroi.

Gdy rozległ się wisielczy jazgot, Gog stał najbliżej jego źródła, przy połowicznie uchylonych – acz całkiem rozbrojonych – drzwiach. Przez moment zastanawiał się nad sięgnięciem po kuszę i oddaniem strzału, ale porzucił tę przesłankę uświadamiając sobie, że ktoś musi robić za barykadę między nawałnicą ożywionych desek i drużynowym guślarzem. Jako że jego rodak znajdował się zdecydowanie dalej (przy spiralnych schodach), ta „szczytna” rola musiała przypaść jemu. Chwycił za tasak, ruszył naprzód, zamachnął się i… źle wymierzył odległość, rąbiąc nie przez podnóżek, w który celował, a przez nic nikomu niewinny, zaściełający podłogę kobierzec. Z kolei Roald dobył broni i dopadł do najbliższego wroga, jaki mu się nawinął. Ciął po skosie w dół, a kiedy ostrze jego topora napotkało jedną z kończyn rozjuszonego krzesła, praktycznie nie poczuł oporu. Stwór zaskowyczał. Mieszanka drwa i ciała ustąpiła z trzaskiem, koziołkując przez stęchłe powietrze i znikając w półmroku. W międzyczasie Raif przemieścił się na z góry upatrzoną pozycję obok porośniętych purpurowym mchem beczek. Uniósł dłonie w parodii obronnego gestu, wyrecytował garść magicznych sylab, a uwolniona przezeń fala złota i czerwieni zalała lwią część agresywnego umeblowania. Najbardziej od ataku ucierpiały dwie ławy – ich odsłonięte drewniane grzbiety natychmiast zajęły się ogniem.

Co dziwne, krzesło, które znajdowało się praktycznie w epicentrum magicznej erupcji, zdawało się praktycznie nietknięte. Podobnie z resztą jak zegar, który tylko wyzywająco kłapnął zębiskami w stronę czaroklety. Ale z racji, iż ten znajdował się poza zasięgiem pokrzywionych szpil i obleśnego jęzora, czasomierz zdecydował się zaatakować Goga. Krasnolud uchylił się instynktownie, a aberracja kłapnęła zębiskami w miejscu, gdzie jeszcze przed chwilą znajdowało się jego lewe przedramię. Jednak bliżej Raifa znajdował się inny agresor – ledwie osmolone krzesło. Prawa przednia noga siedziska zamachnęła się na maga, ale szponiaste zakończenie chybiło sromotnie, tnąc jedynie powietrze. Drugie krzesło – to z ziejącą paszczęką prowadzącą donikąd – próbowało odgryźć się [b]Roadowi[b]. Podrygując z irytacją i nie zważając na odrąbaną kończynę, skoczyło w stronę woja, rzucając mu się do gardła. Brodacz poczuł wyraźny napór na płytę przesłaniającą mu obojczyk, czemu zawtórowały zgrzyty zębisk zsuwających się po metalu. Mało brakowało. Dwie wciąż toczące dym kościelne ławy syczały i warczały, wiercąc się niespokojnie za swymi drewniano-mięsnymi kamratami. Nie mogły dosięgnąć potencjalnych ofiar nie tratując kamratów lub nie wystawiając się przy tym na kontratak ze strony pary toporników.

Cytat:

Tura I Gog: - Ruch na B3 + dobycie topora, - Akcja standardowa - atak toporem (8 – pudło). Roald: - Ruch na C4 (nie wybuchł) + dobycie topora, - Akcja standardowa – atak toporem (15 – trafienie). - Zadane obrażenia (Krzesłu 1): k10 (4) + 3 = 7. Raif - Ruch na B2, - Akcja standardowa: Płonące Grabki, - Zadane obrażenia (w stożku): 3k4 = 9 [przed RO], - Ława 1 & Ława 2: 9 obrażeń [niezdane RO], - Krzesło 2 & Zegar: 4 obrażenia [zdane RO]. Zegar: - Brak deklaracji ruchu, - Akcja standardowa – atak [walnięcie] (11 – pudło). Krzesło 1: - Brak deklaracji ruchu, - Akcja standardowa – atak [walnięcie] (7 – pudło). Krzesło 2: - Brak deklaracji ruchu, - Akcja standardowa – atak [walnięcie] (19 – pudło). Ława 1: - Brak działań. Ława 2: - Brak działań.

Krzesło na trzech nogach pewnie jakoś da radę ustać. Ale ciekawe jak mu pójdzie na dwóch? Pomyślał Roald wymierzając kolejny cios w zbuntowany sprzęt. Teoretycznie mógł pchać się w kąt pomiędzy schodami, a niesfornymi meblami z gogowskiej stołówki, jednak nie widział sensu w dobrowolnym ograniczaniu sobie swobody działania. Poza tym zrobiłby w ten sposób wyrwę w szeregu, przez którą trójnogie krzesło mogłoby próbować przejść do maga, co doprowadziłoby do osaczenia Goga, ze wszystkich stron. W obecnej sytuacji należało więc trzymać szereg i rąbać przeciwników na szczapy.

Wyznając zasadę „napieprzam do skutku, w końcu trafię”, Gog machał toporem jak opętany. Jego choleryczny zapał był tak duży, że zupełnie skonfundował mięsno-drewnianego przeciwnika, czego efektem było odrąbanie mu dwóch nóg za jednym zamachem. Rozjuszony i mocno poraniony stołek chciał kłapnąć na krasnoluda w odwecie, ale zapędy te powstrzymał w zarodku Raif, który szybkim i zdecydowanym pchnięciem włóczni przebił na wylot siedzisko stwora. Pojedyncze oko spojrzało na maga przez smoliste łzy. Zaraz potem uszły zeń resztki żywota, a jego właściciel zwalił się na ziemię. Widząc śmiałe poczynania kompanów – i w żadnym razie nie chcąc uchodzić za gorszego – Roald zmarszczył brwi, uniósł ostrze wysoko nad hełm i… momentalnie skierował je w dół, wsparte całą siłą jego krasnoludzkiej tężyzny. Nastąpiła istna erupcja fragmentów kośćca i czarnej brei, a wrogie wojowi krzesło zostało rozpłatane na dwoje z siłą tak wielką, że jego resztki rozbryznęły się po całej komnacie, rosząc pozostałych walczących i spryskując samego topornika aż po pas. W odpowiedzi monstrualny zegar wydał jazgotliwy dźwięk stanowiący mieszankę skowytu i zgrzytania trybów. Stąpając ciężko złotymi szponami natarł na wojownika, tratując po drodze truchło zgładzonego niedawno pobratymca. Uderzył wypaczoną tarczą, chybił mizernie… a Roald uświadomił sobie, że była to jedynie zmyłka. Zastępujący wahadło kolczasty jęzor nadciągnął bowiem z dołu, wstrzelił się pomiędzy płaty zbroi i rozorał podbrzusze krasnoluda, wyszarpując w drodze powrotnej spory fragment skóry. Ławy także ruszyły naprzód – choć w przeciwieństwie do Zegara niemal całkiem bezgłośnie. Jedna zaszarżowała na Raifa, ale straciła równowagę z powodu krzesłowego truchła i zaryła o jedną z płyt podłogi. Druga była najwyraźniej bardziej wprawiona w boju, bo doskoczyła do Goga i odwinęła się jedną ze swoich kosiastych kończyn. Trafiła, rozcinając zarówno spodnie szelmy, jak i znajdującą się pod spodem łydkę. Do mazistej czerni na ziemi dołączyła czerwień krasnoludzkiej krwi. Rana nie była poważna, ale uświadomiła awanturnikowi jedno – w szeregach tych makabrycznych sprzętów domowych istniała dostrzegalna hierarchia siły, a czasomierz i ławki znajdowały się w niej zdecydowanie wyżej niż dwa przerobione na opał krzesełka.

Cytat:

Tura II Gog: - Brak deklaracji ruchu, - Akcja standardowa - atak toporem (19 – trafienie), - Zadane obrażenia (Krzesłu 2): k10 (7) + 4 = 11. Roald: - Brak deklaracji ruchu, - Akcja standardowa – atak toporem (16 – trafienie), - Zadane obrażenia (Krzesłu 1): k10 (10) + 3 = 13! Raif - Brak deklaracji ruchu, - Akcja standardowa – atak włócznią (15 – trafienie), - Zadane obrażenia (Krzesłu 2): k8 (6) - 1 = 5. Zegar: - 1,5-metrowy krok (na B4), - Akcja standardowa – atak [walnięcie] (21 – trafienie), - Zadane obrażenia (Roaldowi): 1d6 (4) + 2 = 6. Krzesło 1: - KO. Na opał. Krzesło 2: - KO. Poszło w drzazgi. Ława 1: - Ruch na A3, - Akcja standardowa – atak [walnięcie] (15 – pudło). Ława 2: - Ruch na A4, - Akcja standardowa – atak [walnięcie] (19 – trafienie). - Zadane obrażenia (Gogowi): 1d6 (3) + 2 = 5.