Rozświetlone przez sztuczkę rzuconą przez Kala schody wiodły kilkanaście metrów w dół. Pod koniec mogliście dostrzec słabe, lazurowe światło, które stawało się coraz mocniejsze w miarę pokonywania kolejnych stopni, aż odkryło przed wami wejście do kolejnej, prostokątnej komnaty.

Oprócz podłużnego katafalku, na którym zatknięty był emanujący lazurem pięknie wykonany topór bojowy nie było nic więcej. Broń z pewnością była magiczna i wykonana z największym kunsztem. Niewielka tabliczka pod nią głosiła: “SKOKKGURR. TYLKO WALECZNE SERCE BĘDZIE GODNE DOBYĆ BRONI”

Wyglądało na to, że w końcu znaleźliście artefakt, o którym mówiła SEER. Należało jednak zastanowić się, czy byliście w stanie zabrać go ze sobą, gdyż zdawało się, iż trafiliście na kolejną łamigłówkę.

Udało im się rozwiązać zagadkę figur i mogli zejść po schodach do kolejnej komnaty. A tam, wreszcie odnaleźli artefakt po który tutaj przyszli. Choć oczywiście nie obyło się bez kolejnej zagadki. Na szczęście tym razem - w opinii Amarisa - nie aż tak trudnej.

- Wydaje mi się, że chodzi o to, że tylko wojownik będzie w stanie położyć swoje dłonie na tym cacku - powiedział do kompanów i spojrzał na krasnoluda. - Imraku, czyń honory.

Sariel spojrzała na emanujący lazurowy topór bojowy z zaciekawieniem, czując jak pulsująca magia wypełnia jej duszę. Jej czerwone oczy iskrzyły się pod wpływem światła, a długie rogi lekko wygięły się w stronę niezwykłej broni. Jednak natychmiastowo powstrzymała się przed podejściem bliżej, przypominając sobie ostrzeżenia SEER dotyczące potencjalnych pułapek.

- Skokkgurr… - powtórzyła nazwę broni, składając ją w pamięci. - Tylko waleczne serce będzie godne dobyć broni...
Westchnęła lekko, zastanawiając się, co mógłby oznaczać ten enigmatyczny komunikat.

Wtedy Amaris wyszedł ze swoim pomysłem, który był całkiem sensowny. Sariel spojrzała na Imraka.
- Amaris może mieć rację. Ty możesz być kluczem do zabrania topora ze sobą. A jeśli nie ty, to może... Kal? Niemniej bądź ostrożny, bo nie wiadomo, czy na topór nie nałożono jeszcze jakiejś pułapki.

Po tych słowach rzuciła zaklęcie mające sprawdzić, jaka szkoła magii kryje się za emanującym lazurem przedmiotem.

Kapłan Lathandera podzielał zdanie towarzyszy.
- Zapewne tak właśnie będzie, że to Imrak będzie tym godnym. Jeśli nie, po nim mogę spróbować ja. Bierzmy się do roboty, baron może być już w drodze na miejsce - odparł, podchodząc do emanującego lazurem topora.