Prince_Iktorn

- Tak, to chyba był Ya’tiras. - Stwór odpowiedział z roztargnieniem.

- A mój skarb zostanie tam, gdzie jest. Każda Pojedyńcza Moneta.
Garp dodał z naciskiem.

- Walczyć z nim nie będę. Jego złoto to co innego niż on. Jego wpływowi nie można się oprzeć. Czy zabraliście monety z kuferka? Uważaj, przeliczę je! Żadnej nie oddam nikomu!

Kołyszącym krokiem zaczął człapać w stronę Marcusa, podpierając się maczugą. Jego wzrok skupiał się całkowicie na trzymanej przez łucznika skrzynce.

 

__________________
-To, że 99% ludzi jest innego zdania niż Ty, wcale nie znaczy, że to oni mają rację.

Mike

- Wiesz, że trzymając tu czerwone złoto sam oddajesz se w niewolę? Zdajesz sobie sprawę, że z każda godzina to złoto wpływa na ciebie. Aż nastanie moment, gdy już nie powstrzymasz się i wrócisz do Xalotuna po więcej złota?
Bhatra krok za krokiem odchodziła po łuku by ich gospodarz w razie sprawiania kłopotów miał kogoś za plecami.
- Ty nie chcesz walczyć z nim, więc wspomóż nas. Jeśli przegramy z nim nic nie tracisz. Jeśli wygramy, Xalotun już nigdy cię nie zniewoli.

 

Slan

Samarytha Miłosierna
Samarythy złoto nie interesowało specjalnie, w przeciwieństwie do bardziej… trwałych zysków.
- Znaczy się zjadasz ich? A mógłbyś nas przez jakiś czas nie zjadać, to przyprowadzimy ci Xalotuna, poćwiartowanego i marynowanego w winie lub oślepionego, wykastrowanego i bez języka. Jak wolisz. – – uśmiechała się przyjaźnie.

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija

Kerm

Marcus ocenił zasięg łapsk Garpa i długość maczugi, po czym położył skrzynkę na ziemi.

- Wolisz mieć sojuszników - spytał - którzy mogą zrobić krzywdę naszemu wspólnemu wrogowi, czy też lubisz kłopoty?

Cofnął się o krok, gotów strzelać, gdyby gospodarz okazał się zbyt agresywny.

- Sądzę, że ty możesz pomóc nam, a my tobie - dodał, próbując przekonać Garpa.

 

Prince_Iktorn

Kompletnie ignorując przemieszczanie się Bhatry i Marcusa, samozwańczy król wyspy podszedł do skrzynki i podniósł ją, w drugiej ręce trzymając maczugę. Dopiero po chwili potrząsnął głową, jakby budząc się ze snu.
- O czym to my… ach, tak. Jego nie chcę już nigdy oglądać na oczy, nawet w kawałkach. - spojrzał poważnie na Samarythę.
Jego palce, najwidoczniej bezwiednie, gładziły powierzchnię skrzynki.

Po chwili namysłu zwrócił się do Marcusa i Bhatry.
- W zasadzie, macie rację. Może to dobry pomysł aby użyć tego skarbu przeciw nieśmiertelnemu. Możemy iść do waszego obozu. Ale będziecie musieli go sami nieść, bo ja mam zajęte ręce – tu uniósł w górę dłoń w której niknęła niewielka skrzynka z czerwonym złotem, a po chwili drugą z laską/maczugą.
- Moja żona też nic nie poniesie. Niestety musi skupić się na tym, aby sama doszła do obozu.- Tu wskazał na sapiącą i człapiącą poczwarę, która ruszyła powoli w jego stronę.

Przez chwilę Marcus był pewien, że usłyszał jakiś odgłos, szurania, lub zgrzytu, gdzieś z jednego z korytarzy prowadzących poza komnatę świątyni.

 

__________________
-To, że 99% ludzi jest innego zdania niż Ty, wcale nie znaczy, że to oni mają rację.

Slan

Smarytha co gotuje.
- Dobra, ale jak zmienisz zdanie to nie miej do nas pretensji. Nie mów „A może jednak warto by napluć temu xalowi w twarz” bo my możemy odpowiedzieć „Ależ on już nie ma twarzy w którą można by pluć, bo go poszatkowaliśmy, potem byli ugotowali, a na koniec wrzucili do wulkanu – rzekła Samarytha z absolutną powagą…

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija

Kerm

 

Mike

- A ja potrzebuję dwóch wolnych rąk - stwierdziła Bhatra - więc też nic nie mogę nieść.
Coś jej nie pasowała ta szybka zmiana zdania demona. I to pytanie Marcusa o sługi.. w końcu w piśmie Xalotuna odmalowano postać ich gospodarza.
Wśród zaginionych osadników na pewno były kobiety. Ile z nich stało się matkami dla potworków? Mimo, że sama zaproponowała przymierze, po namyśle przestało się ono amazonce podobać.

Nie ufała demonowi, wietrzyła podstęp. Gdy będą zajęci taszczeniem skarbów to nagły atak mógł być ich końcem.

 

Prince_Iktorn

- Nikt mi nie służy, wojowniku.
Garp popatrzył na Marcusa spode łba.
- To jak chcecie przenieść skarb? Może któreś z was pójdzie po waszych ludzi ze statku? Ach, właśnie, tak w ogóle, to gdzie macie zamiar się zatrzymać na noc? Bo już zmierzcha, do obozu pewnie będzie prawie dzień drogi, a chodzenie w nocy po dżungli... może się skończyć co najmniej siniakami. To zasypane miasto ma jeszcze kilka pomieszczeń, których nie używam. Może w którymś z nich chcielibyście się zatrzymać? Przy czym wino jest tylko tu. - z parsknięciem wskazał na beczki obok ołtarza.

 

__________________
-To, że 99% ludzi jest innego zdania niż Ty, wcale nie znaczy, że to oni mają rację.

Mike

- Wróćmy do tematu znikających ludzi - rzekła Bhatra - Co stało się z nimi? Co stało się z kobietami? Też je potraktowałeś jak swoją żonę?