Tajemnicza wyspa [Dungeon world] - Strona 12

Pliman · 13-10-2023, 16:07

Dziwne uczucie czyjejś obecności nie było przyjemne. Zgodzenie się w ciemno na wykonanie niebezpiecznego zadania również. Jednak słowo się rzekło, a prawdziwy barbarzyńca nie boi się wyzwań (za to boi się o swoje przyrodzenie). Nie pozostawało więc nic innego niż zawrzeć pakt z szamanem.

- Mamy umowę. Wykonam misje jaką mi zlecisz czarowniku - odparł, a zimny pot spłynął mu po plecach.

Cioldan · 15-10-2023, 21:24

- Voken, tego nie jestem w stanie zrobić... widzisz, ja cenie swoje życie i myślę, że uwolnienie Ciebie mogłoby mi przysporzyć same kłopoty... rozumiem brak zaufania, ale pamiętaj, że mogłem celować w głowę, a nie w rękę -

.
Elf nie był zadowolony z przebiegu rozmowy, ale jakby w końcu zrozumiał pirata. Wręcz zrobiło mu się go szkoda, ale także zaczęła docierać do niego wizja, że niedługo może będzie zmuszony skosztować rozmówcę. Cała nadzieja pozostawała w muskularnym towarzyszu, jednak co dalej? Jeśli Voken przeżyje, ale nie będzie zobowiązany do wyjawienia tajemnic, to może być trudno pokonać piratów. Zwrócił się jeszcze do pojmanego

- słuchaj, nie mam najmniejszej ochoty próbować Twojego mięsa, więc szkoda, że nie poszedłeś na współpracę. Wrócilibyśmy na pewno, my nie jesteśmy łotrami. Jednak głowa do góry. Świetnie określiłeś naszego kumpla osiłka. Wiesz on stracił pamięć i może nie pamięta właśnie, że był bezwzględny, albo, że nie był barbarzyńcą tylko paladynem. W każdym razem w nim, twoja nadzieja...

Skinął głową w kierunku pirata i udał się z powrotem do stołu. Po drodze widział jak jego kompan coś ustala z szamanem, ale stwierdził, że nie chce się mieszać. Gdy dosiadł się do stołu, zwrócił się do osób, które pozostały przy nim

- niestety, nie udało mi się wyciągnąć czegokolwiek istotnego od pirata. Skurczybyk woli umrzeć niż trafić do tutejszych wdów. Wiesz wodzu, może nawet to by była surowsza kara dla niego, gdyby musiał spędzić tutaj kilka lat. Jednak na tę chwilę to nieważne, zdaje się, że Barbi jeszcze coś kombinuje...

Mike · 18-10-2023, 14:57

- Dobrze więc - rzekł szaman - Umowa została zawarta w obecności przodków. - Po czym ściszył głos i przywołał gestem barbarzyńcę bliżej, samemu się przychylając by nikt postronny nie słyszał - Twoją próbą będzie sprostanie prośbie przodków. A przodkowie zapragnęli osobiście się spotkać z wodzem Matai. Oczywiście nie pragną żadnej ujmy na jego honorze i czci, więc najlepiej by do nich podążył w jakiejś bitwie… Wiedz, że przodkowie przykładają dużą wagę do składanych przysiąg.
Coś barbarzyńcy mówiło, iż nie były to słowa rzucane na wiatr. Miał wrażenie jakby owi przodkowie właśnie zaglądali mu przez ramię.
Szaman zostawiwszy go wystąpił na środek i rzekł:
- Dzisiejsza uczta zostaje wstrzymana, nasz sojusznik - wskazał barbarzyńcę - wyjawił mi ważne powody by nie pochłaniać mocy naszego wroga. Zasięgnąłem rady przodków i zdecydowały się poddać go próbie odwagi. Gdy jej sprosta zabierze naszego wroga do swojej krainy, gdzie ten odpowie za swoje czyny.

Stojący Debllur widział wyraźnie jak Matai ledwo nad sobą zapanował. Wściekłość błyskawicznie zniknęła z jego twarzy, zastąpiona maska spokoju.
- Przodkowie przemówili - mruknął pod nosem. Wstał i dołączył do szamana, najwyraźniej planował urwać dla siebie co się da.
- Nasz wróg, pozostanie pod strażą do czasu wypełnienie próby. Ja i najlepsi wojownicy, będziemy strzec, by nie zbiegł. A teraz wracajmy do posiłku - ostatnie rzekł już ciszej.
Gdy zasiedli zapytał barbarzyńcy:
- Jakąż to próbę wyznaczyli ci przodkowie, czcigodny sojuszniku?
Szaman chciał się odezwać, ale wódz uciszył go gestem.

Pliman · 19-10-2023, 13:55

Barbarzyńca czuł, że wplątuje się coraz bardziej. Już trudno było mu się połapać, co w tej chwili będzie honorowe, a co nie. Najbardziej oczywistym wydawało się wydanie teraz wodzowi szamana - zdrajcy. Jednak to rozwiązanie, mimo że szlachetne, miało duży minus. Szaman zapewne wyprze się swoich słów, a wódz uwierzy przecież swojemu doradcy, a nie przybłędzie. Nie było wyboru. Trzeba było grać w grę plemiennego czarownika. Przynajmniej na razie.

- Wodzu - zwrócił się do kacyka, odpowiadając na jego pytanie - z tego co mówił szaman, duchy zażądały ode mnie bym wziął udział w bitwie, w której będę musiał zabić wielkiego wroga waszego ludu. Z tego co zrozumiałem wizja nie była do końca jasna, jednak dla powodzenia zadania wymagała by pojmany przez nas pirat żył. Będziemy musieli zabrać go ze sobą, by posłużył jako przynęta dla swoich konfratrów. Nie wątpię bowiem, że to o bitwie z piratami mówili przodkowie. Szczegóły najlepiej zna szaman, gdyż to jego nawiedziła wizja. Ja mam być jedynie wykonawcą woli duchów.

Chwilowo życie pirata było uratowane, a najbliższym zbliżającym się problemem wydawała się rozpoczynająca się uczta. Barbarzyńca miał nadzieję, że do wyboru, prócz ludzkiego mięsa, będą też jakieś owoce, czy ryby...

**Kerm** · 19-10-2023, 14:26

Toczyła się jakaś dziwna gra, której niuansów Aldan jak na razie nie pojmował. Ale obawiał się, iż w wyniku tejże gry może nieźle oberwać, a życie było mu miłe.
Odłożył na później pytanie o sprawę, która go interesowała, i włączył się do rozmowy.

- Skoro misja jest taka ważna, a chodzi przy okazji o bezpieczeństwo świętego gaju, to może warto by wybrać się do Czarnego Miasta by zdobyć broń, która przyda się w walce z tak groźnym przeciwnikiem, jakim są piraci i ich przeklęty wódz?

Cioldan · 20-10-2023, 06:06

Debllur nie do końca wiedział o co chodzi w tej całej próbie. Zdawał sobie jedynie sprawę z tego, że pirat dostanie możliwość powrotu do swoich. Elf jednak pretensje miał tylko do siebie, że wcześniej nie namówił go do współpracy, ale co było to było.

- Do czarnego miasta mówisz? Myślę, że piraci to mniejsze zagrożenie, niż czarna magia, która prawdopodobnie przemienia kobiety w te dziwne stwory... Co do Sau’ai to możemy teraz Vokena tam zabrać jako gest dobrej woli. Chyba, że Barbi zapewnił mu życie aż do końca własnych dni...

Mike · 23-10-2023, 10:48

- Zabierzesz go gdy wypełnisz swe zadanie - powiedział wódz, nie wyglądał na skorego do dyskusji, a sposób w jaki nie spoglądał w stronę szamana jasno wskazywał, że po uczcie z pewnością utnie sobie z nim pogawędkę. - Osobiście dopilnuje by przez ten czas nie zbiegł. Gdy dokonasz dzieła, powrócisz i osobiście ci go przekaże. Na tym kończymy tą sprawę teraz. Potem możecie zrobić z nim co chcecie.
Zwrócił się do maga:
- Jeśli zdecydujecie się się na tak szalony krok jak wizyta w Czarnym mieście, jeden z naszych tropicieli was tam zaprowadzi. Wiedzcie, że nic tam nie jest tym na co wygląda. Zagrożenie czyha z każdej strony. A jeśli będziecie tam zbyt długo, przesiąknięcie magią tego przeklętego miejsca i nie będziecie mogli odejść.
- Jak długo?
- Tydzień… potem po opuszczeniu miasta zacznie słabnąć aż umrzecie i zmienicie się w nieumarłe stwory, które będziemy musieli zniszczyć. Musicie też uważać, na zwierzęta w okolicach czarnego miasta, ono je zmienia.

Mike · 07-11-2023, 15:33

Przybysze okazali się szaleni i zdecydowali się wyruszyć do Czarnego miasta. Wódz pokręcił zrezygnowany głowa i przywołał jednego ze swoich ludzi.
- To Tao nui - przedstawił go - mówi waszym językiem. Zaprowadzi was do Czarnego miasta, ale gdy tylko to zrobi powróci do wioski. Nie widzę powodu by go narażać, bardziej niż to konieczne. Życzę wam powodzenia.

Szli ze trzy godziny. Na północy między drzewami zauważyli spora górę. Zagadnięty o to Tao nui wyjaśnił, że to tam według legendy wpadł demon, czy też smok, który zatopił dawną krainę. Opowiedział także legendę, o tym jak ktoś o czystym i mężnym sercu tam pójdzie i złoży odpowiednia ofiarę a smok, czy też demon spełni jego życzenie. Na pytanie czy komuś się już udało, odrzekł, że na razie nie poszedł tam nikt czystego serca. W końcu drzewa zaczęły wyglądać inaczej, zieleń liści przestała być zdrowa i soczysta, a stała się kolorem bliższa zgniliźnie. Żyłki na liściach były jakieś takie czarniawe.
- Nie jedzcie nic z drzew czy krzewów w okolicy Czarnego miasta - powiedział przewodnik.

W końcu po kolejnej półgodzinie wskazał kierunek i rzekł:
- To tam, za drzewami ujrzycie Czarne miasto. Zanim do niego wejdziecie napotkacie Hebanową wierzę, zamieszkuje ją plugawy czarownik… szaman mówi, że to zło wcielone, ale rozmawiałem z nim kiedyś… - wyraźnie krępował się - Nie wyglądał plugawo, da się z nim pohandlować. Ma starożytne przedmioty. Ale miejcie się na baczności jeśli się z nim spotkacie, mieszka blisko Czarnego miasta, ci którzy z nim zadali zniknęli.

Faktycznie, za drzewami ukazały się ruiny budynków z czarnego kamienia. A na uboczu ponad korony powykręcanych drzew wystawała czarna wieża. Roślinność karlała z każdym metrem w stronę miasta. Resztki murów obronnych uniemożliwiały zobaczenie co jest w środku. Ale były na tyle zniszczone i pełne dziur, iż znalezienie szczeliny dostatecznie dużej by zmieścił się człowiek nie stanowiło najmniejszego problemu.

Pliman · 07-11-2023, 16:47

Barbarzyńca był nieswój. Nie uśmiechała mu się podróż do Czarnego Miasta. Szedł jednak ze swoimi towarzyszami w milczeniu. Ożywił się dopiero gdy usłyszał legendę o smoku spełniającym życzenie. Tak, zażyczyłby sobie żeby wyplątać się z tej głupiej sytuacji w taki sposób, w którym nie zginie nikt kto na to nie zasługuje. No i jeszcze ten warunek - czy ja mam czyste serce? - pytał sam siebie w duchu.

Gdy już Tao nui opuścił grupę, Barbarzyńca opowiedział wszystko swoim towarzyszom. W szczególności wyjaśnił im jakim to dwulicowym wężem okazał się szaman, dybiący na życie swojego wodza - pwu! Skoro jednak szaman - drań źle mówił o czarowniku z wieży, to mogło się okazać, że to całkiem przyzwoity chłop. W szczególności w kontekście tego co powiedział o nim przewodnik.

**Kerm** · 07-11-2023, 18:43

W końcu wszyscy się zdecydowali na odwiedzenie Czarnego miasta. A zanim wkroczyli między przeklęte (ponoć) mury, dopadły ich dwie informacje. Która z nich miała większe znaczenie, tego Aldan nie wiedział, ale przynajmniej wiedzieli, że trzeba było patrzeć szamanowi na ręce, skoro trafili między dwie walczące o przywództwo postacie.

- Chodźmy do tej wieży - powiedział. - Może dostaniemy jakieś ciekawe informacje. A jeśli chodzi o szamana... ta sprawa i tak musi poczekać.

13-10-2023, 16:07	#111
Pliman Reputacja: 1	Dziwne uczucie czyjejś obecności nie było przyjemne. Zgodzenie się w ciemno na wykonanie niebezpiecznego zadania również. Jednak słowo się rzekło, a prawdziwy barbarzyńca nie boi się wyzwań (za to boi się o swoje przyrodzenie). Nie pozostawało więc nic innego niż zawrzeć pakt z szamanem. - Mamy umowę. Wykonam misje jaką mi zlecisz czarowniku - odparł, a zimny pot spłynął mu po plecach. __________________ Cóż może zmienić naturę człowieka?

15-10-2023, 21:24	#112
Cioldan Reputacja: 1	- Voken, tego nie jestem w stanie zrobić... widzisz, ja cenie swoje życie i myślę, że uwolnienie Ciebie mogłoby mi przysporzyć same kłopoty... rozumiem brak zaufania, ale pamiętaj, że mogłem celować w głowę, a nie w rękę - . Elf nie był zadowolony z przebiegu rozmowy, ale jakby w końcu zrozumiał pirata. Wręcz zrobiło mu się go szkoda, ale także zaczęła docierać do niego wizja, że niedługo może będzie zmuszony skosztować rozmówcę. Cała nadzieja pozostawała w muskularnym towarzyszu, jednak co dalej? Jeśli Voken przeżyje, ale nie będzie zobowiązany do wyjawienia tajemnic, to może być trudno pokonać piratów. Zwrócił się jeszcze do pojmanego - słuchaj, nie mam najmniejszej ochoty próbować Twojego mięsa, więc szkoda, że nie poszedłeś na współpracę. Wrócilibyśmy na pewno, my nie jesteśmy łotrami. Jednak głowa do góry. Świetnie określiłeś naszego kumpla osiłka. Wiesz on stracił pamięć i może nie pamięta właśnie, że był bezwzględny, albo, że nie był barbarzyńcą tylko paladynem. W każdym razem w nim, twoja nadzieja... Skinął głową w kierunku pirata i udał się z powrotem do stołu. Po drodze widział jak jego kompan coś ustala z szamanem, ale stwierdził, że nie chce się mieszać. Gdy dosiadł się do stołu, zwrócił się do osób, które pozostały przy nim - niestety, nie udało mi się wyciągnąć czegokolwiek istotnego od pirata. Skurczybyk woli umrzeć niż trafić do tutejszych wdów. Wiesz wodzu, może nawet to by była surowsza kara dla niego, gdyby musiał spędzić tutaj kilka lat. Jednak na tę chwilę to nieważne, zdaje się, że Barbi jeszcze coś kombinuje...

19-10-2023, 13:55	#114
Pliman Reputacja: 1	Barbarzyńca czuł, że wplątuje się coraz bardziej. Już trudno było mu się połapać, co w tej chwili będzie honorowe, a co nie. Najbardziej oczywistym wydawało się wydanie teraz wodzowi szamana - zdrajcy. Jednak to rozwiązanie, mimo że szlachetne, miało duży minus. Szaman zapewne wyprze się swoich słów, a wódz uwierzy przecież swojemu doradcy, a nie przybłędzie. Nie było wyboru. Trzeba było grać w grę plemiennego czarownika. Przynajmniej na razie. - Wodzu - zwrócił się do kacyka, odpowiadając na jego pytanie - z tego co mówił szaman, duchy zażądały ode mnie bym wziął udział w bitwie, w której będę musiał zabić wielkiego wroga waszego ludu. Z tego co zrozumiałem wizja nie była do końca jasna, jednak dla powodzenia zadania wymagała by pojmany przez nas pirat żył. Będziemy musieli zabrać go ze sobą, by posłużył jako przynęta dla swoich konfratrów. Nie wątpię bowiem, że to o bitwie z piratami mówili przodkowie. Szczegóły najlepiej zna szaman, gdyż to jego nawiedziła wizja. Ja mam być jedynie wykonawcą woli duchów. Chwilowo życie pirata było uratowane, a najbliższym zbliżającym się problemem wydawała się rozpoczynająca się uczta. Barbarzyńca miał nadzieję, że do wyboru, prócz ludzkiego mięsa, będą też jakieś owoce, czy ryby... __________________ Cóż może zmienić naturę człowieka?

20-10-2023, 06:06	#116
Cioldan Reputacja: 1	Debllur nie do końca wiedział o co chodzi w tej całej próbie. Zdawał sobie jedynie sprawę z tego, że pirat dostanie możliwość powrotu do swoich. Elf jednak pretensje miał tylko do siebie, że wcześniej nie namówił go do współpracy, ale co było to było. - Do czarnego miasta mówisz? Myślę, że piraci to mniejsze zagrożenie, niż czarna magia, która prawdopodobnie przemienia kobiety w te dziwne stwory... Co do Sau’ai to możemy teraz Vokena tam zabrać jako gest dobrej woli. Chyba, że Barbi zapewnił mu życie aż do końca własnych dni...

07-11-2023, 16:47	#119
Pliman Reputacja: 1	Barbarzyńca był nieswój. Nie uśmiechała mu się podróż do Czarnego Miasta. Szedł jednak ze swoimi towarzyszami w milczeniu. Ożywił się dopiero gdy usłyszał legendę o smoku spełniającym życzenie. Tak, zażyczyłby sobie żeby wyplątać się z tej głupiej sytuacji w taki sposób, w którym nie zginie nikt kto na to nie zasługuje. No i jeszcze ten warunek - czy ja mam czyste serce? - pytał sam siebie w duchu. Gdy już Tao nui opuścił grupę, Barbarzyńca opowiedział wszystko swoim towarzyszom. W szczególności wyjaśnił im jakim to dwulicowym wężem okazał się szaman, dybiący na życie swojego wodza - pwu! Skoro jednak szaman - drań źle mówił o czarowniku z wieży, to mogło się okazać, że to całkiem przyzwoity chłop. W szczególności w kontekście tego co powiedział o nim przewodnik. __________________ Cóż może zmienić naturę człowieka?

18-10-2023, 14:57	#113
Mike Reputacja: 1	- Dobrze więc - rzekł szaman - Umowa została zawarta w obecności przodków. - Po czym ściszył głos i przywołał gestem barbarzyńcę bliżej, samemu się przychylając by nikt postronny nie słyszał - Twoją próbą będzie sprostanie prośbie przodków. A przodkowie zapragnęli osobiście się spotkać z wodzem Matai. Oczywiście nie pragną żadnej ujmy na jego honorze i czci, więc najlepiej by do nich podążył w jakiejś bitwie… Wiedz, że przodkowie przykładają dużą wagę do składanych przysiąg. Coś barbarzyńcy mówiło, iż nie były to słowa rzucane na wiatr. Miał wrażenie jakby owi przodkowie właśnie zaglądali mu przez ramię. Szaman zostawiwszy go wystąpił na środek i rzekł: - Dzisiejsza uczta zostaje wstrzymana, nasz sojusznik - wskazał barbarzyńcę - wyjawił mi ważne powody by nie pochłaniać mocy naszego wroga. Zasięgnąłem rady przodków i zdecydowały się poddać go próbie odwagi. Gdy jej sprosta zabierze naszego wroga do swojej krainy, gdzie ten odpowie za swoje czyny. Stojący Debllur widział wyraźnie jak Matai ledwo nad sobą zapanował. Wściekłość błyskawicznie zniknęła z jego twarzy, zastąpiona maska spokoju. - Przodkowie przemówili - mruknął pod nosem. Wstał i dołączył do szamana, najwyraźniej planował urwać dla siebie co się da. - Nasz wróg, pozostanie pod strażą do czasu wypełnienie próby. Ja i najlepsi wojownicy, będziemy strzec, by nie zbiegł. A teraz wracajmy do posiłku - ostatnie rzekł już ciszej. Gdy zasiedli zapytał barbarzyńcy: - Jakąż to próbę wyznaczyli ci przodkowie, czcigodny sojuszniku? Szaman chciał się odezwać, ale wódz uciszył go gestem.

19-10-2023, 14:26	#115
Kerm Administrator Reputacja: 1	Toczyła się jakaś dziwna gra, której niuansów Aldan jak na razie nie pojmował. Ale obawiał się, iż w wyniku tejże gry może nieźle oberwać, a życie było mu miłe. Odłożył na później pytanie o sprawę, która go interesowała, i włączył się do rozmowy. - Skoro misja jest taka ważna, a chodzi przy okazji o bezpieczeństwo świętego gaju, to może warto by wybrać się do Czarnego Miasta by zdobyć broń, która przyda się w walce z tak groźnym przeciwnikiem, jakim są piraci i ich przeklęty wódz?

23-10-2023, 10:48	#117
Mike Reputacja: 1	- Zabierzesz go gdy wypełnisz swe zadanie - powiedział wódz, nie wyglądał na skorego do dyskusji, a sposób w jaki nie spoglądał w stronę szamana jasno wskazywał, że po uczcie z pewnością utnie sobie z nim pogawędkę. - Osobiście dopilnuje by przez ten czas nie zbiegł. Gdy dokonasz dzieła, powrócisz i osobiście ci go przekaże. Na tym kończymy tą sprawę teraz. Potem możecie zrobić z nim co chcecie. Zwrócił się do maga: - Jeśli zdecydujecie się się na tak szalony krok jak wizyta w Czarnym mieście, jeden z naszych tropicieli was tam zaprowadzi. Wiedzcie, że nic tam nie jest tym na co wygląda. Zagrożenie czyha z każdej strony. A jeśli będziecie tam zbyt długo, przesiąknięcie magią tego przeklętego miejsca i nie będziecie mogli odejść. - Jak długo? - Tydzień… potem po opuszczeniu miasta zacznie słabnąć aż umrzecie i zmienicie się w nieumarłe stwory, które będziemy musieli zniszczyć. Musicie też uważać, na zwierzęta w okolicach czarnego miasta, ono je zmienia.

07-11-2023, 15:33	#118
Mike Reputacja: 1	Przybysze okazali się szaleni i zdecydowali się wyruszyć do Czarnego miasta. Wódz pokręcił zrezygnowany głowa i przywołał jednego ze swoich ludzi. - To Tao nui - przedstawił go - mówi waszym językiem. Zaprowadzi was do Czarnego miasta, ale gdy tylko to zrobi powróci do wioski. Nie widzę powodu by go narażać, bardziej niż to konieczne. Życzę wam powodzenia. Szli ze trzy godziny. Na północy między drzewami zauważyli spora górę. Zagadnięty o to Tao nui wyjaśnił, że to tam według legendy wpadł demon, czy też smok, który zatopił dawną krainę. Opowiedział także legendę, o tym jak ktoś o czystym i mężnym sercu tam pójdzie i złoży odpowiednia ofiarę a smok, czy też demon spełni jego życzenie. Na pytanie czy komuś się już udało, odrzekł, że na razie nie poszedł tam nikt czystego serca. W końcu drzewa zaczęły wyglądać inaczej, zieleń liści przestała być zdrowa i soczysta, a stała się kolorem bliższa zgniliźnie. Żyłki na liściach były jakieś takie czarniawe. - Nie jedzcie nic z drzew czy krzewów w okolicy Czarnego miasta - powiedział przewodnik. W końcu po kolejnej półgodzinie wskazał kierunek i rzekł: - To tam, za drzewami ujrzycie Czarne miasto. Zanim do niego wejdziecie napotkacie Hebanową wierzę, zamieszkuje ją plugawy czarownik… szaman mówi, że to zło wcielone, ale rozmawiałem z nim kiedyś… - wyraźnie krępował się - Nie wyglądał plugawo, da się z nim pohandlować. Ma starożytne przedmioty. Ale miejcie się na baczności jeśli się z nim spotkacie, mieszka blisko Czarnego miasta, ci którzy z nim zadali zniknęli. Faktycznie, za drzewami ukazały się ruiny budynków z czarnego kamienia. A na uboczu ponad korony powykręcanych drzew wystawała czarna wieża. Roślinność karlała z każdym metrem w stronę miasta. Resztki murów obronnych uniemożliwiały zobaczenie co jest w środku. Ale były na tyle zniszczone i pełne dziur, iż znalezienie szczeliny dostatecznie dużej by zmieścił się człowiek nie stanowiło najmniejszego problemu.

07-11-2023, 18:43	#120
Kerm Administrator Reputacja: 1	W końcu wszyscy się zdecydowali na odwiedzenie Czarnego miasta. A zanim wkroczyli między przeklęte (ponoć) mury, dopadły ich dwie informacje. Która z nich miała większe znaczenie, tego Aldan nie wiedział, ale przynajmniej wiedzieli, że trzeba było patrzeć szamanowi na ręce, skoro trafili między dwie walczące o przywództwo postacie. - Chodźmy do tej wieży - powiedział. - Może dostaniemy jakieś ciekawe informacje. A jeśli chodzi o szamana... ta sprawa i tak musi poczekać.