[Avatar-TLOK/Fae] Księga V - Poszukiwania. - Strona 9

Guren · 29-03-2018, 21:13

Na koncercie

Daichi niemalże podskórnie czuł, że coś jest nie tak...

W sumie miał powody, nawet sporo. Wśród takiej bandy dziwolągów na koncercie ( Ogłoszono na czas Koncertu jakiś konkurs na największego oszołoma, czy jak?! ) ciężej rozpoznać kto zachowuje się podejrzanie, a kto... zwyczajnie stara się uwolnić swoją indywidualność, poczuć się wolny i wyzwolony (a więc zachowywać się dziwnie ).
A Daichi pamiętał jak to jest być młodym i spuścić się ze smyczy....

No i był jeszcze ten Zheng. Trójka których złapali z Zoltem byli zbyt mocno pod wpływem by coś z nich wyciągnąć. Przynajmniej coś Sensownego. Pozostało czekać aż otrzeźwieją. Co nie zmienia, że nie dowiedzieli się o jakiego Zhenga chodzi. Skoro tamta dziewczyna była w stanie wziąć Daichiego za Zhenga, to mógł być ktoś od rodziny z której Daichi uciekł by przybrać nazwisko Kaburagi.

Po tym wszystkim co dzisiaj się wydarzyło Tkacz Ziemi zastanawiał się, czy nie na Koncercie nie dojdzie z co najmniej do zamieszek, jeśl nie do ataku terrorystów.

W tej sytuacji pytanie Zolta poprawiło mu z miejsca humor. Mógł pomyśleć o czymś innym. No i reakcja Marko była zabawna, a pytanie od czapy.

A wybranie sierżanta Lee jako przykład do randek z kobietami był bardzo nietrafiony. Daichi nie znał szczegółów po za 2 faktami- Lee przez lata był związany z mężczyzną i że koniec tego związku był z co najmniej tak bolesny jak rozstanie Daichiego z Lan Chi.
W każdym razie Tkacz Ziemi uważał, że to nie on powinien opowiadać Marko o życiu związkowym Lee.

Uśmiechnął się pod nosem myśląc o odpowiedzi, bo młodszy policjant prosił się by sie z nim podrażnić:
- Och, to zależy jak długiego związku chcesz. Jak chcesz krótki, namiętny romansik na nockę czy dwie to sugeruje iść sprawdzić, czy faktycznie za "mundurem panny sznurem". Jak na dłużej to sugeruje sprawdzić, czy zainteresuje ją coś po za mundurem

Kaworu · 04-04-2018, 21:11

Aiko zadrżała, widząc oczy mężczyzny, z którym Hideki rozmawiał jakby nigdy nic. Nie powiedziała jednak ani słowa, nie chcąc denerwować swojego brata i zbytecznie go niepokoić. Zapamiętała jednak wygląd mężczyzny i postanowiła, że nie pozwoli, by skrzywdził Hidekiego.

~*~

Dziewczyna stała ze swoim bratem i jego przyjaciółmi. Było jej troszkę smutno. Hideki zaaklimatyzował się do życia na uchodźstwie, a ona dalej wspominała rodziców, rodzinę, przyjaciół i znajomych których zostawiła, by uciec za wolnością.

Choć, może nie powinno być jej przykro? Miała Hidekiego i dach nad głową, to więcej niż potrzebowała. I to nie jest tak, że była zazdrosna o swojego brata, wręcz przeciwnie, cieszyła się, że ma paczkę kumpli z którymi zawsze wszystko robi. Tylko… no cóż, jej życie ograniczało się do łowienia ryb i spędzania czasu z młodszym braciszkiem. Czasami pragnęła czegoś… więcej?

Pogrążona w rozmyślaniu, obserwowała tkacza wiatru.

Slan · 08-04-2018, 20:12

Na koncercie.
Koncert trwał. Pierwszy występ jazzmana zakończył się i na scenę weszła ikki. Dwudziestoletnia wnuczka Anga prezentowała się pięknie, choć jej szacie daleko do wielu Aktorek. Kumpel Hidekiego Zhu wpatrywał się w nią z nieprzytomną miną, póki nie oberwał w głowę kamieniem ciśniętym przez Cencequ,
- Witajcie wszyscy mieszkańcy portu Alongquin. Jesteście całkiem fajni, wiecie – zawołała tkaczka wichru.
- TAAAK – zawołali wszyscy i o ile Daichi i Marko byli po za zasięgiem epicentrum, to Aiko aż czuła w kościacy ryk wielotysięcznego tłumu.
- Choć przyznam, że jecie tu w porcie Alongquin za dużo ryb i moglibyście tu zaprowadzić pełną demokrację, bez żafnych obostrzeń – dodała.
- Huraaa! – zakrzyknęli wszyscy zebrani.
- Wujek Bo Lin zawszw mówił, że wystarczy krzyczeć dużo nazwy miasta i ludzie i tak będą wiwatować, prawda?
-[/i] Niech żyje Aibo, chcemy Aibo [/i] – krzyczeli ludzie w tym Hideki.
- Nie słuchacie mnie nic, a nic, prawda? Chyba, żebym opowiedziała jakiś dowcip, jak ten o kanibalach i trzech rozbitkach, co rozbitek z Omahu zabił się pałeczkami, albo to o żabie i lwie co co żaba kazała gdzieś pójść krokodylowi, ale nikt mi nigdy nie powiedział gdzie. Tak w ogóle to ten koncert miał się odbywać w nocy, a tu dzień. Teraz chyba wystąpi Hwang, ale nie jestem pewna, bo chciał mnie złapać za tyłek, ale potem jak już go ocucili to zaczął plakać, że tkaczki wichru go napastują . Ale mnie jest jedna, choć trzeba przyznać, że jak rzucam ludźmi, to ciągle wydaje im się, że mam siostrę bliźniaczkę. Dziwne strasznie - Ikki wzruszyła ramionami i skryła się za kulisami i na scenę wyszedł pięćdziesięcioletni śpiewak urodzony na porcelanowy półwysep, ale osiadły w Republick City. Ponoć, przynajmniej wedle wiedzy Marko, był powiązany z Zoltem i Triadą potrójnej groźby, oraz, że jegp kariera ostatnimi laty nieco podupadła, póki nie zagrał w Filmie „Wiosna tysiąca wiśni”. Gdy wyszedł na scenę, przywitał się z publicznością i zaśpiewał.

https://www.youtube.com/watch?v=AiIBKcd4m5Q

Dla Aiko było to przypomnienie jej nastoletnich lat, gdy była taka młoda i beztroska jak Hideki, gdy mogła beztrosko siedzieć całe popołudnie słuchając pięknego śpiewu i z radością patrzeć w przyszłość. Dla Hidekiego jednak piosenka miała nieco inny przekaz.
- Trochę smęci. Przez takich jak on Aibo będzie miała krótszy występ. Ahh, Ajbo, ona jest taka piękna, ładna, śliczna i chyba też piękna. – młody Hideki aż westchnął.
- I najpewniej umrze młodo, bo najpiękniejsze gwiazdy gasną, gdy świecą najjaśniej – rzekła Blask z kwaśną miną.
- Co? Nie mów tak! Ona nie może umrzeć! Obiecałem sobie – Aiko niedosłyszała bo między nią, a jej bratem stanęło dwoje tkaczy wichrów, może mnie troglotydowatych niż dwa osiłki, które ich odwiedziły, ale nie mniej nabitych.
- To coo? Czekom nu tego naszego krajka, w łeb i zabierom doo Meelo – rzekła kobieta o nosie złamanym więcej razy niż wiosen poznał Hideki.
- Taa – rzekł jej towarzysz, osobnik któremu strzałka na twarzy na pewno uławiłaby określenie gdzie przód, a gdzie tył.
Tymczasem kobieta sprzedająca smakołyki niepewnej jakości zaprzęgła już swe dziatki do pracy.
- Panowie, jak to to nie świerza ryba, Ryu, otwieraj mordę – krzyczała na dziecko.
- Mamo, ale ja niekce znowu chorować – rzekł chłopiec w wieku Rina.
- Paczcie no, jakie to wyszczekane, Gdyby ociec jego więcej gadał, to bym poznała się co z niego za gagatek i bym uciec mu nie pozwoliła, no AAAMMM – wepchnęła Synkowi do ust sercówkę, której zapach można było nawet stąd wyczuć, a dziecko połknęło zapewne dzięki olbrzymiemu wysiłkowi woli. O dziwo, para wyglądająca na młode małżeństwo chyba uległa owemu popisowi domorosłego marketingu bo kupiła po paczce krewetek. Jakaś dziewczynka podeszła do Kaburagiegeo i patrząc się mu w oczy.
- Kupi pan śledzika? Bo mama powiedziała, że jak nie kupi pan śledzika, to mój piesek Miko trafi do schroniska i go tam na pasztet przerobią. Ja bardzo kocham mojego kotka! – rzekła
Mako zobaczył kontem oka jakiś duży samochód z numerami Republiki, z którego wysiadło czworo ludzi ubranych na czarno. Po drugiej stronie jakiś mężczyzna w czarnym płaszczu się zataczał.

Prince_Iktorn · 09-04-2018, 10:27

Marco z lekko skrzywioną miną patrzył na widowisko. Spodziewał się, że Tkaczka Wiatru będzie nieco bardziej… ogarnięta? Jej towarzysz, muzyk, natychmiast przypomniał mu swoim widokiem dom. W Mieście Republiki nadal można było wiele załatwić szemranymi kanałami. Występy w klubach, klakę na koncertach, czy chociażby dobre recenzje w prasie. Wygląda na to, że jeden z ludzi kupionych przez Triady jest akurat tutaj, w tym czasie. Czy to przypadek? Zbieg okoliczności? Trzeba będzie obserwować tego śpiewaka. Może ktoś w zamian za anulowanie długów kazał mu tutaj coś załatwić?
- Aspirancie, idę sprawdzić ten samochód.

Marco wskazał Kaburagiemu samochód na Republikańskich numerach, po czym ruszył w jego stronę, obserwując zarówno ubraną na czarno czwórkę, jak i zataczającego się jegomościa.

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w

oNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w

ompatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w

ontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:EnableOpenTypeKerning/> <w

ontFlipMirrorIndents/> <w:OverrideTableStyleHps/> <w:UseFELayout/> </w

ompatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standardowy; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:8.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:107%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri",sans-serif; mso-ascii-font-family

alibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family

alibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]-->

Guren · 14-04-2018, 14:35

-" Jaka urocza... Nie to co jej stary i Meeelo. Jeden z dupościskiem, a drugi z nadęciem." - pomyślał Kaburagi obserwując przemowę Ikki -" Swoją drogą to co się dzieje z tamtym czwartym wnukiem Aanga? Rohan mu było... Chyba teraz ma jakieś 19 lat... Może by sprawiał mniej problemów niż Meelo w tutejszej świątyni?
Przez tego Kartoflogłowego, to dzieci straszą, że wylądują w świątyni... Nawet nie Tkaczy Wiatru..."

Nadal obserwował okolicę. No i się zjawili ludzie jeszcze dziwniejsi niż rozwydrzone dzieciaki. :
- Dziecinko, wiesz kto ja jestem? Policjant. - wskazał na swój mundur- A wiesz co robią policjanci?

Po poleceniu Marko dostrzegł jeszcze dziwniejszy element niż dzieci zmuszane do handlowania przez rodziców. Następny ubrany na czarno idzie bandzie naprzeciw? To dość dziwne, albo tylko pijak. Wolał jednak żeby nie wyszło, że Zataczający się jest jakimś asasynem lub członkiem bandy. Odchodząc powiedział do dziewczynki:

- Dziecinko jeśli twoja mama dalej będzie grozić przerobieniem na pasztet kota, to pójdzie pod paragraf. Wystarczy iść na posterunek policji.- ruszył do zataczającego się.
- Hej, dobrze się pan czuje?

Kaworu · 17-04-2018, 13:42

Aiko zasłuchała się w muzykę. Przypominała jej ona o prostszych, lepszych czasach, gdy nie była uchodźcą i jeszcz miała całą swoją rodzinę, a nie tylko brata. Kochała go bardzo, ale tęskniła za mamą i tatą.

Z zamyślenia wyrwali ją Tkacze Wiatru - Przepraszam, przepraszam - powiedziała grzecznie - Mogliby państwo się przesunąć? Odgradzają mnie państwo od mojego młodszego brata.

Slan · 17-04-2018, 20:03

Policja na służbie.
Dziewczynka popatrzyła na policjanta szeroko otwartymi oczyma.
-[i] Mama mówi, że policja zamyka niewinnych ludzi za to, że ci ciężko pracują [/o] – rzekła i uśmiechnęła się zadowolona.
- Zri! Nie zaczepaj pana policjanta – rzekła pospiesznie jej matka.
- Ale ja jestem Heki! – rzekła dziewczynka oburzona, ale matka zakryła jej usta dłonią.
- Jakie te dziecki Majo wyobraźnie. A tam proszę ich nie słuchać, one takie durne są. Proszę, oto ryba w cieście dla pana, - wycisnęła mu owinięty w gazetę kawałek ryby w cieście ze smażonymi batatami.
Tymczasem Marko podszedł do mężczyzn, którzy natychmiast spojrzeli na niego czujnie i uważnie, nie sprawiając wrażenia, że są zwykłymi gośmi.
- Panie władzo, czy w czymś panu przeszkodziliśmy? – zapytał stosunkowo drobny młody mężczyzna z akcentem typowym dla ludzi z północy… Dalekiej północy.
W tej samej chwili mężczyzna w płaszczu popatrzył na Kaburakiego przekrwionymi i dziwnie jażącymi się oczyma.
- Gdy czarna noc nastanie, gdy wszelakie gwiazdy zajdą, wtedy martwe słońce nastanie, blade niczym śmierć. Do tego czasu mam czekać, a potem wszystko dobiegnie końca – rzekł, a po jego policzku pociekła czarna niczym matka noc łza.

W tłumie-
Jeden z tkaczy wihru lub być może jeno tylko nomadów, groźnie wyglądający mężczyzna, popatrzył na nią.
- Guru Yakima mawiał, jak ludzie nie są gotowi o coś walczyć, to nie zależy im na tym Więc odejdź – i odwrócił się nawet nie patrząc na nią.
Tymczasem na scenie Ikki wyszła ostentacyjnie ziewając.
- Nudne i smętne to było, zasnełam. Czy naprawdę w tych czasach ktoś normalny słucha tam małostkowej muzyki. Miłość trzeba po prostu brać, na nic nie czekając, a wy tacy dziwni jesteście. Gdybym taka sentymentalna była, to nadal byłabym… Co, mam zapowiedzieć kolejnego muzyka, a nie gadać od czapy? To bardzo nieładnie panie suflecie, jeszcze o tym pogadamy. - rzekła z irytacją i uśmiechnęła się do publiki.
- Oto pan Ryu Yamato, wielki i wspaniały myzyk. Zwłaszcza, że nosi takie ciemne okulary, choć nie ma słońca. Dziwne, jak on widzi nuty? – zapytała Ikki i chciała wyjść, ale ktoś ją zatrzymał, i coś jej powiedział.
- Fajnie, będę śpiewać w churku, wprawdzie nie wiem co, ale będę improwizować .
Na scenę wyszedł zespół niewidomego muzyka z południowych miast republiki, i zaczął śpiewać.

Guren · 19-04-2018, 22:56

Daichi spojrzał krytycznie ze śledzia na matkę i córkę. Przemoc w rodzinie łatwo zignorować. A potem się zastanawiasz wypełniajac raport "Jak to możliwe, że nikt niczego nie zobaczył?".
- Maleńka policjanci są od chronienia tych którzy nie mogą obronić się sami... Ma pani bliźniaczki, że myli pani imiona własnych dzieci? -spytał.

Względem płaczącego uruchomił wspomnienia o pseudo-mądrych tekstach jakie wygłaszali dawni koledzy po różnych używkach:
- Rozumiem, flaszka się skończyła. To smutne
Na wszelki wypadek zaczął za plecami przywoływać ziemię.

Prince_Iktorn · 20-04-2018, 12:24

- Policja Miasta Republiki. Nie ma się czym martwić, to rutynowa kontrola. Proszę wszystkich o opuszczenie pojazdu i przygotowanie dokumentów do kontroli.

Marco spokojnie podszedł do mówiącego mężczyzny, jednocześnie starając się zajrzeć do wnętrza samochodu i obserwować rozmówcę. Jego oczy pojaśniały lekko, gdy ogień w jego sercu rozpalił się nieco, dawno już nie mając okazji do ujścia.