Miraluka zwróciła się do Arica.
- Cioldan ma rację. Ta… biedna istota strzelała żeby zabić. Jej umysł jest – zawahała się, szukając właściwego określenia – uszkodzony. Jak złamana kończyna, która zrosła się krzywo, niewłaściwie. Raz po raz, raz za razem, wielokrotnie. Wiem ze studiów holokronów w Akademii że dawniej, Zakon Jedi potrafił leczyć takie przypadki. Niestety ta wiedza zaginęła.



- Nasze uprawnienia są takie, że możemy zadawać pytania. Ona może nie odpowiedzieć, ale nie ma kontroli nad tym co opiszemy w naszych raportach. Mamy uprawnienia żeby wchodzić wszędzie n terenie posterunku Republiki, poprzez nasze znajomości mamy kontakt z wicekanclerz Leią Organą-Solo i Wielkim Mistrzem Zakonu Jedi Lukiem Skywalkerem. Nie mamy więc „twardych” uprawnień jak niektórzy mogliby to określić. Jesteśmy tu, gdyż Mistrz Skywalker miał wizję. Coś złego może się tu dziać i jak doświadczyliśmy, dzieje się. To jedna z wielu spraw dziejących się w wielkiej Galaktyce, ale my jesteśmy tu i naszym zadaniem jest się tym zająć, choćby było nas niewielu.


Quemau za sterami poważnie skinęła głową, Wędrowniczka kontynuowała.
- Nasze identyfikatory zawierają wszystkie poświadczenia. Tobie też będą nadane, pewnie gdy wrócimy do posterunku. Miałam dostęp do materiałów ze śledztwa, miałam też trochę czasu aby je przejrzeć. Badali je także ludzie majora Paradosa. Wynika z tego że przyczyny śmierci poprzednich senatorów są nieustalone. Ścigacz jednego z nich miał awarię, a drugi po prostu zmarł we śnie. Jednak gdy tu przybyliśmy, razem z Cioldanem spotkaliśmy Matkę Darrianę. Gdy chciałam…- zawahała się- sprawdzić jej umysł, zobaczyłam jej wspomnienia z niedawnych dni. To ona stała za atakiem na posterunek. Słyszałeś na pewno o eksplozji która zniszczyła hangary i myśliwce rangersów. Matka Darriana użyła do tego Mocy. Telekinetycznie uwolniła cząstkę coaxium, paliwa do hipernapędów i spowodowała jej detonację. Wszystkie materiały pominęły taką możliwość, bo zdawała się ona niemożliwa. Sądzę ze to ona zabiła poprzednich senatorów. Mogła uszkodzić ścigacz nie pozostawiając śladów. Jeśli zeszła na Ciemną Stronę – westchnęła – to może zna też sposób na zabicie kogoś bez zostawiania śladów. Jeden z holokronów wspominał o takiej umiejętności. Co prawda wymagała ona dotyku, ale na Cularin Moc jest tak silna, że być może ona zdołała to zrobić na odległość?


- Cioldanie, Imperium zrobiło co mogło aby wymazać z archiwów, baz danych i świadomości ludzi jakie umiejętności posiadali Jedi. Nie dziwię się, że Senator nie wierzyła. Poza tym masz rację. Aricu, użyłeś Mocy aby odchylić broń. Ja też to poczułam. Jesteś niewyszkolony, ale Moc jest w tobie silna. Powinieneś zacząć się szkolić, choćby po to aby nauczyć się unikać Ciemnej Strony.


W luku transportowca rozległ się głos Quemau.


- Zbliżamy się do posterunku. Mam też potwierdzenie, Matka Bozzra może się z nami spotkać dziś, proponuje spotkanie w siedzibie plemienia Tek’Ali. To w tamtej okolicy była ciężarówka gdzie załadowano martwych tarasinów. Matka z eskortą prosi o spotkanie jak najszybciej. Więcej informacji nie przesłała. Tereny Tek’Ali są oddalone o około dwie godziny lotu, tam nie ma miast-platform, jest tylko głęboka dżungla. Co chcecie zrobić?

Ha! Więc jednak! Tak jak przeczuwał! Oboje powiedzieli, że Aric ma moc! TAK! TAK!!! Chłopaka aż roznosiło z emocji.

- Ale kto może mnie nauczyć korzystać z mocy? I kiedy? Co mam zrobić? - wypalił, a w emocjach pytanie skierował nie tylko do Wędorwniczki, ale i do Cioldana, chwilowo niepomny szorstkiego obejścia tego ostatniego. Zresztą, czyż nie tak właśnie często było, że uczeń był traktowany szorstko, zanim wykazał się swoimi umiejętnościami? Oczywiście, raz dwa okaże się, że Aric swymi mocami przewyższa innych znanych uczniów. Nikt tego nie powie mu wprost, bo tak się po prostu tego nie czyni... a nawet więcej, mogą chcieć mu wmówić, że radzi sobie gorzej niż inni, albo jest za stary. Ale ho ho, jasne... pewnie... będzie grał w tę grę, przecież prawdziwy mistrz jedi nie afiszuje się z pełnią swoich mocy... ależ to będzie coś wspaniałego!!!

- Czy rzeczywiście, użycie mocy nie pozostawia po sobie żadnego śladu?Jak to możliwe? Jeżeli wrzucę do wody kamień, by wywołać fale, to wydaje się, że żaden ślad po tym zdarzeniu nie pozostał. A jednak gdzieś pod taflą wody znajduje się kamień, którego tam wcześniej nie było. Być może ktoś, kto wie czego i jak szukać, znalazłby go i zobaczył, że ma zbyt ostre krawędzie, co oznacza, że nie leży tam zbyt długo? - zastanawiał się.

- Czy moc jest formą energii? A jeżeli tak, czy może być zarejestrowana? Jeżeli czujecie, że użyłem mocy, to musicie to odczuwać. Czy nie da się wyczuć śladu użytej mocy w późniejszym okresie? Jeżeli umiejętność, o której wspomniałaś, wymagała dotyku, a podejrzewasz, że na Cularin może działać na odległość, to możemy przyjąć hipotezę roboczą, że ta odległość nie może być zbyt duża. Załóżmy też, że uszkodzenie ścigacza nastąpiło tuż przed momentem wypadku, a nie dużo wcześniej. W takim razie na nagraniach należy szukać czegoś nietypowego, czegoś w pobliżu tego miejsca.

- Jeżeli podejrzewacie, że to była Matka Darriana, czy ktoś przeskanował nagrania z monitoringów, próbując ustalić, czy nie pojawiła się gdzieś na nich w krótkim okresie przed śmiercią senatorów? Gdzie był na pół godziny wcześniej?

- Z jakich źródeł pochodzą zbadane nagrania? Czy sprawdzono prywatne kamery i monitoringi? Czy przesłuchano świadków? Czy namierzono com-linki i ich właścicieli, którzy znajdowali się w tym czasie w promieniu kilkuset metrów od wypadku?

Student miał mnóstwo pytań. Jeżeli odpowiedzi na nie były nieznane jego towarzyszom, musiał zadać je specjalistom majora. Nie mógł się doczekać, aż będzie mógł z nimi porozmawiać. A do tego chciał sprawdzić, czy nagraniami ktoś nie manipulował. Nie wiedział, jakim sprzętem i umiejętnościami dysponowali badacze. Być może potrafiłby znaleźć coś, co oni przegapili. Uniósł kciuk w górę, gdy robot zgłosił gotowość do pomocy. Zawsze się przyda dodatkowa moc obliczeniowa.

Na lądowisku nie mógł się doczekać, aż ktoś odpowie na pytanie majora Paradoksa. Chciał jak najszybciej zabrać się za zbieranie danych.

Wędrowniczka po chwili milczenia zwróciła się do Arica.
- Co do Mocy, jej odczuwania i śladów które po sobie pozostawia jej użycie, to temat na rozmowę gdy będziemy mieli więcej czasu dla siebie.
- Razem z WD-40 przeanalizowaliśmy zapisy i dane zgromadzone przez Służbę Bezpieczeństwa Gadrin. Sprawdzono monitoringi z całej okolicy, ślady po komlinkach, wszystko. W przypadku wybuchu hangaru w posterunku, Matak Darriana była naga w nocy i w deszczu. Z jej naturalną zdolnością do kamuflażu była niezauważalna. Jeśli posiada takie umiejętności infiltracji, nie dziwię się, że na nagraniach nic nie ma.

Major Parados po wysłuchaniu Cioldana, uniósł brew.
- Nie mam nikogo specjalnie znającego tarasinów gdziekolwiek. Jednak Quemau jest równie dobra, jak każdy z rangersów i ma moje pełne zaufanie. Zeltron odczuł dumę emanującą od młodej Zabraczki.
- Jest też bardzo dobrym pilotem. Mój rozkaz delegujący chorążą Quemau do waszej dyspozycji pozostaje w mocy.

Dziewczyna uśmiechnęła się do Cioldana i Arica.
- Transportowiec jest załadowany i gotowy do lotu. – zameldowała.
- Więc pozostaje jeszcze jedna kwestia – major podał Wędrowniczce pojemnik zawierający żyjącą suknię – co mamy z tym zrobić?
- To szczodry dar, sądzę, że nosząc ją mogę łatwiej dostroić się do Mocy, tak jak przy pomocy tego diademu. Jednak czy powinniśmy to robić? – obróciła głowę i niewidzące oczodoły spoczęły na Cioldanie – czy nie powinniśmy odczuwać Mocy sami, bez dodatkowych narzędzi? To dary od hutta. Jeśli będziemy ich używać to czy w jakiś sposób nie poddajemy się jego woli… jego żądaniom, nawet subtelnym? Skąd on wiedział że taka suknia może mieć taki efekt? Bo nie sądzę, że te prezenty przysłał przypadkiem. Cioldan, ty miałeś więcej doświadczenia z takimi osobnikami. Co o tym myślisz?

- Hm, dobrze - dodał Aric na sugestię Cioldana, aby lecieli na spotkanie. Bardziej wolałby podpiąć się komputerem do zebranych danych i tam pogrzebać. Ale skoro już dokładnie sprawdzali, a z drugiej strony miał okazję pobyć trochę z użytkownikami mocy... nawet jeżeli nie miał pojęcia CZEGO od niego oczekują... a do komputerów faktycznie może wrócić wieczorem.

Trochę irytowało go, że tak bez entuzjazmu podchodzą do faktu, że JEDNAK dysponuje mocą. No przecież... mogliby się rzucić z propozycjami szkolenia. Bo jak często się trafia ktoś obdarzony mocą? Był pewien, że CI źli, od razu zaproponowali zawarcie mu mrocznego paktu i przeszkolenie.

A do tego zaczynał robić się głodny. Ciekawe, czy na pokładzie mają jakieś przekąski? Na pokładzie spróbuje poszperać i przypomnieć sobie co nieco o matkach. Warto zrobić dobre pierwsze wrażenie. Jakieś powitanie w ich języku może byłoby mile widziane? Jakieś podstawowe zwroty gdzieś w odmętach pamięci powinien jeszcze pamiętać.

Uruchomił program do nauki języków na swoim przenośnym komputerze i uruchomił dawno nie używany kurs tarsjańskiego. Interesował się językami i często uczył czegoś nowego, stąd i ten zainstalowany program. Ale... też lepiej nie przesadzać. Po co się zdradzać ze znajomością języka? Może uda mu się wychwycić jakieś zdania, informacje, które będą sobie przekazywać we własnym języku? Tak, do dobry pomysł. Użyje podstawowego zwrotu grzecznościowego na powitanie w ich własnym języku. Nie będzie w tym nic dziwnego, że zna podstawy, wszak jest mieszkańcem Cularin i mógł się tego i owego nauczyć. Nie muszą wiedzieć, że rozumie dużo więcej. Chyba... że to odczytają z jego myśli...
- Jak obronić się przed tym, by ta matka lub inni nie potrafili mi czytać w myślach? - zaniepokojony zwrócił się do swych towarzyszy.

Cularin przywitało przygotowania wysłanników do wyprawy standardową mżawką. Po kilku chwilach nieustępliwego, drobnego deszczu. Major Parados przyjął wyjaśnienia po czym stwierdził, że spróbuje nieco załagodzić relacje personelu Republiki z senator Melne. WD-40 zgłosił się na ochotnika do pomocy w nawigacji, na co chorąży rangersów zgodziła się z uśmiechem. Wędrowniczka natomiast uznała argumentację Cioldana i założyła żyjącą suknię. Jednakże ku zasmuceniu chyba wszystkich wokoło, zakrywała ją wierzchnia szata Jedi.
Tuż przed odlotem, Quemau rozdała wszystkim racje żywnościowe i nawiązała kontakt z kontrolą lotów. Po krótkiej rozmowie zwróciła się do pasażerów transportowca.
- Mamy informację, że nad terytoriami Tek’Ali jest teraz burza. Być może zakończy się przed naszym dolotem, ale jest możliwe, że będzie trwać dłużej. Tarasinom pogoda tak bardzo nie przeszkadza, ale my przy siedzeniach mamy peleryny przeciwdeszczowe.
Transportowiec drgnął, po czym ruszył do przodu i w górę, pasażerowie przez ułamek sekundy odczuli wciskające ich w fotele przeciążenie, zanim zadziałały kompensatory i wrażenie momentalnie zniknęło. Jedynie widoczne przez okno przemykające chmury dawały jakikolwiek dowód szybkości z którą lecieli. Po chwili wyrównali lot i skierowali się w stronę celu, gdzie nad połacią dżungli zawisł ciężki cień burzowych chmur.



Aric

Aric mógł poczuć się jak w prawdziwej przygodzie. Leciał wojskowym transporterem z wysłannikami Republiki jedząc wojskowe racje żywnościowe. Całkiem zresztą sycące, chociaż smakowo bez rewelacji.




- Czujesz irytację? Gniew?
Chłopak niemal drgnął gdy cichy głos Miraluki wyrwał go z zamyślenia.
- Strzeż się takich myśli. One prowadzą do ciemnej strony. Jeśli zaczniesz działać na podstawie takich emocji, możesz naprawdę źle skończyć. Gdy będziesz gotowy, spróbujemy coś z tobą poćwiczyć.
Chłopak był gotowy, głód wiedzy i tego jak posługiwać się Mocą przyćmił wszystko inne. Wędrowniczka nasunęła mu na głowę kaptur peleryny.
- To bardziej rekwizyt niż cokolwiek innego. Chodzi o to, że musisz otworzyć się na Moc, musisz postrzegać a nie tylko widzieć. Staraj się nie otwierać oczu. Pomogę tobie otworzyć się na Moc ale nie oczekuj oszałamiających rezultatów. Początki nigdy nie są łatwe ani szybkie. – gdy chłopak posłuchał, zaczęła nucić. Spokojna, powolna melodia uspokajała, wsączała się w umysł Arica. Poczuł jak odpływa, jak cichy śpiew hipnotyzuje go i nagle gdy był tuż, tuż od utraty świadomości, w tym kluczowym punkcie, ujrzał świat. Wszystko wyglądało inaczej. Energia, życie, jasność.




Widział swoją rękę, która wyglądała niczym podświetlona, widział obok siebie Wędrowniczkę nadal spiewającą, otoczoną bardzo silną, jasną aurą. Nieco dalej siedział Cioldan, on także miał aurę, była ona jednak słabsza niż u Miraluki, w kokpicie zaś siedziała Quemau, jednak ona nie miała aury pomimo, że tak jak u pozostałych widział wyraźnie świetliste punkty jej… komórek? Co on w ogóle widział?


Zanim jednak zdołał zadać to pytanie, coś go pochwyciło.


Jego świadomość otoczyła jasność, ciepło, poczucie… przynależenia? Bycia tam gdzie być… powinien? Aric przeniknął statek i spojrzał na planetę.




Cularin była spowita energią. Moc tętniła w niej, wspierając i przyciągając Arica. Przez chwilę chłopakowi błysnęła myśl o oczkującej ich burzy i nagle coś drgnęło… Chłonąc te wrażenia wiedział, że tu przynależy. Że nawet jeśli kiedyś odejdzie, jego cząstka pozostanie tu na zawsze. Planeta przyzywała go, nie nakazująco, lecz jak kochający rodzic wzywający na obiad po całym dniu wysiłku…
Szarpnięcie za ramię wyrwało go z transu.
- Wylądowaliśmy. Możesz iść? – głos Wędrowniczki dobiegał z daleka, powoli nabierając siły i wyrazu.

Cioldan

Wedrowniczka i młody usiedli bardziej z tyłu, przez co on sam miał więcej czasu na zatopienie się we własnych myślach. Było o czym myśleć. Senator systemu której ochroniarz do niego strzelił… ale też senator natychmiast stanęła pomiędzy nim a Plagą, wyraźnie go osłaniając. Wystosowała też przeprosiny. Co do Hutta i jego machinacji to może Wędrowniczce chodziło o to że nawet podświadomie będą się starać nie działać przeciw Ribodze, skoro przyjęli jego dary? Matka Darraina była bardzo silna w Mocy. Czy warto się sprzymierzyć z Ciemnym Jedi Hakkonem aby ją powstrzymać? Sam Hakkon też był groźny razem z tą swoją pancerną Twi’lekanką. Żeby się nudzić, wyraźnie czuł też, że jest atrakcyjny dla Quemau, pytanie brzmiało co zamierzał z tym zrobić. W kwestii HK–X1, Droid nominalnie protokolarny nigdy dotąd nie miał takich problemów z wypowiedziami. Nigdy też nie określił nikogo mianem „mięsaków”. Dodatkowo ten dziwny styl wypowiedzi, zupełnie jak u droidów sprzed wieków…


Do celu zostało już niewiele czasu, gdy nagle HK, który przez wszystkie ich dotychczasowe wyprawy był dość pasywny, sam zwrócił się do Zeltrona.
-Pewne siebie stwierdzenie: Przeprowadzono wewnętrzną diagnostykę. Błędy w matrycy głównej i procesorze heurystycznym usunięte. Analiza wykazała długotrwałe uszkodzenie elementu procesora połączonego z utajnionymi bazami danych. Połączenie odzyskane.
-Radosne stwierdzenie: Jestem w pełni sprawny, Panie Cioldan.
-Ochocze pytanie: Czy mam kogoś dla Pana zabić?


Zanim zeltron zebrał się do odpowiedzi, w komunikatorze odezwała się Quemau.
- Zblizamy się do celu, za kilka chwil lądujemy. To ciekawe, ale burza chyba na chwilę przycichła. Lądujemy u podnóża tego wielkiego drzewa t’chala. J-jest naprawdę duże, prawie jak miasto platforma, nigdy nie widziałam żadnego z tych drzew z tak bliska.




Wszyscy



Gdy transportowiec zniżał lot, pilotka odezwała się ponownie.
- Nie zrobię rekonesansu z powietrza, jest jedno oczyszczone lądowisko, ale resztę terenu zasłaniają drzewa. Lądujemy.
Chorąża postawiła transportowiec na niewielkiej platformie, służącej zapewne do transportu miejscowych towarów. Znajdowała się ona niedaleko pnia ogromnego drzewa.




W oczy przybyszów rzuciły się także ruiny. Zrujnowana i spalona osada, zapewne tarasinów. Nie było ciał, to pewnie stąd zabrano zwłoki ukryte w ciężarówce. Nie było nawet dymu, deszcze i burze na Cularin szybko gasiły pożary. Wysłannicy rozejrzeli się dookoła, jednak nikogo nie dostrzegli.




- Jesteśmy kilkanaście minut przed umówionym czasem spotkania, mamy chwilę - stwierdziła Quemau.
Dołączyli do nich Aric, Wędrowniczka i WD-40.
- Oddychaj głęboko. Pierwsze wrażenie z otwarcia na Moc może przyprawić o zawroty głowy, nawet jeśli było nikłe. Co czułeś? Zapadłeś w trans niemal na całą podróż. – Miraluka zapytała chłopaka.