Adam
Dysponując nadludzką siłą wampir bez większego problemu czmychnął dresom, jednak szybko usłyszał za pecami dźwięk silnka i gwałtowne ruszanie samochdu.

Adam
Adamowi udało się zgubić (przynajmniej na razie) pościg. Dres, młody blondyn, nie miał przy sobie ani telefonu ani żadnych dokumentów. Jedyne co wampir znalazł w keszeniach mężczyzny to zapalniczka i pęk kluczy.

Chwilę potem sefsdggdsrgsrgsrgsrgddfdfgrewef...

Lev siedział niespokojnie na swoim miejscu. Wyczuwał zapach krwi ich gościa i powoli udzielał mu się jego humor. Pachniał gniewem, agresją i zazdrością. Podobnie jak osiedlowe dresy. Pytanie brzmiało tylko czy w wypadku spokrewnionego ten zapach oddawał jego stan psychiczny, czy też był to efekt uboczny typowej diety Szeryfa. Lev nigdy się nad tym nie zastanawiał. Musiał koniecznie to sprawdzić, ale do tego będzie potrzebował czasu i kooperacji Lexa, albo Adama. Może pomoże mu to w odkryciu kolejnego sekretu wampirzego stanu? Czy wampir mógł “czuć”, czy tylko nabierał cech swojej zwierzyny?
Westchnął delikatnie, odganiając w ten sposób niepotrzebne myśli i wyjął z kieszeni telefon. Wstukał szybką wiadomość i wysłał ją do członków koterii.
Odpowiedź przyszła niemal natychmiast:
Wampir westchnął ponownie.
Odpisał szybko i skupił się ponownie na Szeryfie.
- Przykro mi, będzie trochę dzisiaj opóźnienia. - rzekł Lew.
Mężczyzna ziewnął i pokręcił z niezadowoleniem głową.

Mijały kolejne minuty, a ich gość wyglądał na coraz bardziej zirytowanego. Lew bawił się w tym czasie telefonem, ale nie był wstanie się na nim tak naprawdę skupić. Co mogło zatrzymać Adama aż tak bardzo? Z sekundy na sekundę miał coraz gorsze przeczucia, w końcu zirytowany schował swoją zabawkę i zwrócił się do Szeryfa:
- Nie wiem co zatrzymuje moich kolegów, możemy zacząć teraz. Nie chcę bardziej marnować pana czasu. - wyjaśnił przepraszająco wampir - W czym możemy panu pomóc?
W trakcie wypowiedzi do pomieszczenia wszedł Lex, ale nie odezwał się. W kwestii Adamay jedynie zrezygnowanym, lekkim pokręceniem głowy dał znać Lwowi, gdy siadał.

Gość westchnął.
- No nic, kleszcze - mężczyzna klepnął się po kolanach. - Teraz widzę, nic nie grzmi… więc jakoś to wszystko musi zostać ogarnięte. Zacznijmy od najprostszych rzeczy wróć… - zawahał się i pstryknął palcami. - Dobra, może nie tych całkiem prostych, ale tych zaraz potem w kolejności czyli: jak się podcierać, spuszczać wodę i myć ręce. - Twarz gościa zaczęła się wykrzywiać w grymasie, który albo świadczył o komizmie albo o szaleństwie, może zresztą o wszystkim tym na raz.

[MEDIA]https://i.imgur.com/IyH4qAi.png[/MEDIA]

- Co to za burdel tutaj w ogóle jest! - wampir wreszcie wybuchł: jego twarz pobladła, skóra jakby naciągnęła się mocniej na kości policzkowe, doły pod oczami pogłębiły się - co wy sobie w ogóle gnoje wyobrażacie?! To nie średniowiecze! co to za burdy na dzielnicy! co to za trupy! Śledztwa! Prasa!
- To jest ten moment, kiedy powinniśmy paść na kolana prosząc możliwość naprawy problemu? - Lex mimo wybuchu Szeryfa był spokojny. - To ja go przegapiłem. Ta rozpierducha to nie nasza robota.
- Dzisiaj w trakcie obchodu okolicy doszły mnie słuchy o jakimś zboczeńcu, przypuszczam że to o to chodzi? - spytał Lev, powoli zaciskając i rozluźniając pięści.
- “Nie nasza robota”... - powtórzył szeryf znacznie spokojniej choć jego oblicze nie wróciło do bardziej żywego wyglądu. - A kto tutaj pomieszkuje hmm? - Wstał i podszedł do małego stolika, oparł się o blat na dwóch rękach spoglądając spode łba na parę kainitów. - To jest ogromne miasto, Szczury donoszą Carycy o wszystkich turystach, uchodźcach, bękartach i innych takich jak wy komarach i kleszczach. Innymi słowy mam przeważnie pełną szczękę roboty w wypierdalaniu prochów do dunaju. Jeśli ktoś natomiast jest na tyle rozgarnięty by ogarnąć własne poletko, ładnie wszystko oporządza a kompostownik nie śmierdzi sąsiadom, to kto wie, może nawet przyjdzie takim kleszczom stanąć na salonach Jej Mości. Zapewne przez wzgląd na własnego potomka, którego nota bene nie przypominam sobie by miał prawo spokrewnić, ten szczurzy Ojciec waszego przystojnego koleżki sprawiał by wasze małe trio nie pojawiło się jeszcze na moim talerzu. Teraz jednak, zamiast pytać Szczurów wystarczy otworzyć gazetę… - Wampir odbił się dłońmi od blatu stolika. - Macie trzy noce na rozwiązanie wszystkich problemów w Zemun, albo mniej jeśli zrobi się jeszcze goręcej. Mnie gówno obchodzi czy sami jak pojeby kroicie te laski, po prostu ma tu być cicho!
- Jak już mówiłem na dole: to nie jest problem naszej domeny, a szerszy. - Lex skrzywił się lekko. - Akurat jedna z ofiar została zarżnięta na naszej ulicy, ale to nie znaczy, że stąd śmieć się wywodzi. Mamy rozwiązać wszystkie problemy Zemun? Czy to oznacza, że Caryca uznaje całe Zemun za naszą domenę?
- Jej Miłość uznaje, co jej odpowiada. Nie jesteście pierwszym kłębkiem kleszczy, który zalągł się Zemun w ostatnich dekadach, po prostu jedynymi które są tutaj teraz… Zemun jak i cały Belgrad należy tylko i wyłącznie do Jej Miłości i radziłbym o tym pamiętać. - Wampir przeszedł się po pomieszczeniu - To powiedziawszy, Jej Miłość potrafi docenić gdy korzystający z jej dóbr spokrewnieni dbają o Jej ziemie. W swojej łasce, mogłaby nawet uznać takie jednostki za oficjalnych mieszkańców tego miasta i nadać lub potwierdzić ich łowieckie przywileje.

Lew westchnął. Wniosek był prosty, mieli posłużyć za tanią siłę roboczą, albo kozła ofiarnego.
- Jeśli problem wywodzi się stąd, zrobimy co trzeba. Jeśli świr jest z innej dzielnicy… - wzruszył ramionami - będziemy potrzebowali satrudniczestwo zainteresowanych. - wtrącił po rosyjsku.
- Należy też założyć, że świr zamorduje ponownie, gdzie indziej. Powiedzmy na Cukaricy. Albo Zvezdarze. Co wtedy? - Holender spojrzał na szeryfa z zainteresowaniem. - Teren innych spokrewnionych i wtedy na nich spada ściganie? Bo bez odpowiednich plenipotencji, to my gówno możemy na cudzej domenie - dodał potwierdzając słowa Lwa.

Mężczyzna pokręcił głową.
- Po prostu ogarnijcie swoje podwórko, nie kłopoczcie zbytnio główek innymi miejscami. Oczywiście nie próbujcie zrobić czegoś brzydkiego pod czyimś nosem ale zasadniczo trzymajcie się “swojej” okolicy. Pokażcie, że potraficie sprostać choćby temu. - Mężczyzna wykonał gest zerkania na zegarek ostentacyjnie ukazując swój całkowicie nagi i wolny od ozdób nadgarstek. - Inne dzielnice… heh, oczywiście też muszą się wykazać, spróbujcie nie pozabijać się wzajemnie, a jeśli już to zrobicie, to nie twórzcie więcej problemów i tak mam pełne usta roboty.
- Ogarniemy. - Holender wyglądał na bardziej rozluźnionego, gdy szeryf jasno dał do zrozumienia, że widzi ich jako załatwiających sprawę lokalnie, a nie kompleksowo. Spojrzał na Lwa. - Atak na naszych podopiecznych. I tak trzeba byłoby się tym zająć.
- Świetnie! - Wampir przestał wpatrywać się w jakiś punkt na suficie i spuścił spojrzenie na dwójkę spokrewnionych, jego twarz znów wyglądała zupełnie zdrowo, ludzko. - I tak nie mógłbym mieć tego w żaden inny sposób, aż mnie korci by już pogratulować wam sukcesu, bo przecież nie ma opcji alternatywnej… - To powiedziawszy mężczyzna wymownie zlustrował oczy obu kainitów i ruszył ku schodom.

- Jednego nie rozumiem… - Lex rzucił za szeryfem, choć patrzył w kierunku parkietu widocznego za taflą weneckiego szkła. Miejsce do tańca wciąż było jeszcze puste o tej porze. - Ludzie mordują się na różne sposoby, bez ustanku. Co wyróżnia tego pojeba, że mamy zaszczyt być opieprzeni od góry do dołu i skierowani do natychmiastowego załatwienia tu spokoju? Istnieje podejrzenie, że to nie człowiek? To nie pierwsza ofiara, zatem może coś wywęszyliście badając poprzednie mordy. Poszłoby nam łatwiej i szybciej gdybyśmy mieli większą wiedzę na ten temat.
- Może to faktycznie jakiś komar - przyznał wampir - może nawet sabaciarz albo inny sekciarz? Może wilk? Może muslim, który nienawidzi kobiet? Nastolatek z małym chujkiem? Albo kosmita? Jedyne co ma dla nas znaczenie to to, że zwraca uwagę. To jest świat śmiertelnych, za dnia i w nocy też. Takie historie sprawiają, że ludzie zaczynają się zastanawiać, szukać, “sprzątać”. Wierzyć w istnienie potworów których nie powinno być.

Lew i Lex milczeli gdy powiedziawszy to Szeryf wyszedł z pomieszczenia.

Lev (i Cień)
Cień miał problem ze złapaniem tropu, wyglądało na to, że Adam skakał po dachach. Gangrel i jego pies zmarnowali kupę czasu włażąc na ostatnie piętra kamienic, tylko po to by zachwilę zejść na dół i wejść do kolejnej...
Po jakiś dwóch godzinach, w alejce Cień znalazł nadpalony materiał. Wyglądało to jak kawałek kaptura, niby Adam miał podobny.

To Adama. Idę go szukać dalej.

Lev (i Cień)

int+investigation+1 za psa
3 sukcesy

Cień zaszedł aż pod duży niestrzeżony parking, ulokowany w miejscu, gdzie przed wojną stała duża kamienica. Teraz na uprzątniętym gruzowisku stało kilkanaście używanych samochodów, typowych pojazdów należących do skromniejszych mieszkańców serbskiej stolicy. Pies zatrzymał się koło jednego z pustych miejsc.

wits+awerness
Kostnica
dwa sukcesy - Lew nie zauważył by ktoś im się przyglądał.

Cynthia
Cynthia obudziła się i już wiedziała: Natychmiast musi się napić! Głód był tak okropny, że nie mogła nawet ryzykować rozgrzania swojego martwego ciała, czy wykonania innej “magicznej” czynności. Wolała też unikać widoku, czy nawet zapachu Mariki. Bóg wie co by jej mogła zrobić. Cholera, szkoda, że nie leżał koło niej Donovan… no cóż, życie potępionej musi być przecież usłane głodami, czyż nie?
To naprawdę nie zapowiadało się na dobry początek wieczoru, wampirzyca miała tej nocy do załatwienia ważną sprawę, po informacjach jakie uzyskała od starszej kainitki Belgradu i z pustym “żołądkiem” mogło być ciężko sprostać temu zadaniu.

Po wyjściu Lwa, Holender siedział jeszcze jakiś czas zamyślony, aż sięgnął po smartfona. Zaczął przeglądać sieć w poszukiwaniu informacji na temat mordów w Belgradzie. Ze szczególnym naciskiem Lex wyszukiwał informacji o tych powiązanych (na pewno lub w trybie przypuszczającym) z seryjnym zabójcą, który ostatnio zaszczycił swoją twórczością Zemun.

Lex niewiele mógł zdziałać swoimi trupimi paluchami w dotykowej przeglądarce dlatego po prostu powiedział telefonowi co chce znaleźć. Okazało się, że od ponad dwóch miesięcy zanotowano w Belgradzie sześć zaginięć we wszystkich przypadkach młode dziewczyny. Jak do tej pory odnaleziono dwie z nich, martwe. Jedną dziś, kilka ulic stąd. Policja nie chce ujawniać szczegółów, ale podobno prasa dotarła do informatora, który utrzymuje, że pierwsza dziewczyna umarła z wykrwawienia. Poza tym, w ostatnim tygodniu w Belgradzie popełniono cztery morderstwa. Policja utrzymuje, że nie są one powiązane z zaginięciami. Ofiary to: Emerytka, Dozorca, Diler oraz Student.

W czasie prasówki wampir zauważył notyfikację o mailu od swojej ex, co porządnie go zdziwiło. Therese unikała z nim kontaktów od rozwodu. Komunikowała się tylko czasem w sprawie Anniki.
- Mail - dał polecenie głosowe. - Wyświetl nowe wiadomości.
Teresa nie przebierała w słowach:

Napisał Therese de Bruyne Słuchaj Nie wiem co ty znowu jej nagadałeś, myślisz, że możesz mojej córce mieszać w głowie i zwodzić? Annika porzuciła jakikolwiek rozsądek i ze wszystkich zagranicznych kierunków jakie mogła wybrać wybrała studia w Belgradzie. Aleks, noż kurwa mać! czemu nie możesz zostawić nas w spokoju? przecież zawsze tego chciałeś, co wydaje ci się, że teraz będziesz tatusiem? Jeśli mojej córce spadnie włos z głowy w tej bałkańskiej dziczy to cię zabiję.

Wampir zgłupiał.
Tak po ludzku.
Annika co prawda przyjeżdżała kilka razy do Serbii by się z nim zobaczyć, ale wieści o studiach tutaj i jej ciągłej obecności... to było coś zupełnie innego.

Podniósł się ciężko i skierował się ku schodom na dół, ale gdy już wyszedł na główną salę, gdzie było już trochę tłoczniej, nie udał się za bar, a do sali bilardowej.
- Dobra chłopcy - odezwał się od samego progu. Zwykle tak nazywał bikerów, choć wielu dawno wyszło z wieku, który uzasadniałby to. - Chcę wiedzieć wszystko o tym świrze co tu kroi laski, oraz o samych zabójcach. - Uniósł telefon. - Odpuśćcie sobie to co przekazują media. To już wiem. Co wiecie poza tym, przypuszczenia. Hm?
- Pewnie cyganie, albańce albo bośniacy - Przekrzykiwali się mężczyźni spluwając ostentacyjnie przy każdej z wymienionych nacji.
- Moja dupa znała tą lalkę, co ją dzisiaj znaleźli, mówi, że to kurwa była i robiła laskę turasom, chuj jej w dupe.
- A twoja dupa to skąd takie kurwy zna... co? - podśpiewywał się inny biker.
- Ale ci zaraz zajebie!
- Dobra, spokój. - Wampir uniósł ręce by powstrzymać rodzącą się awanturę. - Gdzie znajdę tą twoją dupę?
- Jej stara truje o tym zboczeńcu i Rita się teraz dyga. Siedzi dziś w domu.
- Taa, tylko czyim…
- Daj mi adres i powiedz jej, że wpadnę za niedługo. Chce z nią chwile pogadać. Trzeba dorwać tego skurwiela, sprawdźcie ile dacie radę się wywiedzieć na mieście.

- Muszę iść coś załatwić - Lex odezwał się do “Młodego” na powrót podchodząc do baru. - Zastąp mnie, napiwki twoje.
Luca skinął ochoczo głową podczas nalewania piwa.
Wampir omiótł wzrokiem zapełniająca się salkę i skierował się ku wyjściu.

Lex
Lex zawitał pod betonowy, dziesięciopięrtowy wierzowiec w którym miała mieszkać Rita, dziewczyna jednego z chłopaków.
Oczywiscie mieszkała na dziesiątym piętrze, ale blok powinien mieć windę...

W wejściu do klatki wampir spotkała się z młodą dziewczyną, która przyszła z odwrotnej strony ulicy.
Młoda uśmechnęła się tylko i ruszyła ku windzie.