Tfardy gdyby był bardziej kumaty i bardziej obeznany z obyczajami to by pokraśniał że wielkoludź tak się nim zachwycał. A że nie był to wzruszył ramionami i opowiedział krótką historię.

- No to było tak że ja siedział sobie w swojej klatce jedząc to co mi Orły dali. Przegryzałem to sobie palcami co to żem je odgryzł temu tam dużemu z Garnizonowych Chłopaków. Orli dali mi nawet piwa za to. Wieczór dobry. Wszystko boli po meczu, ale pełen brzuch dobrego jedzenia, dobrego picia.
A tu nagle krzyki. Pub Orłów zaatakowany przez ludziuf z kolorami Garnizonowych! I wszyscy się tłuką po mordach. Ja nawet odgryzłem parę palców! Klatka spaść, bęc, na ziemi leżeć i ktoś ją chwycić i próbować nią zdzielić Orła po łbie!
Potem przyszła Strasz i pałowała.
A potem to sprzątali pub.
A potem to było późno i wszyscy posnęli. Bardzo bardzo.
I jeden ludź z szalikiem Dozorców wszedł do pubu. Sypnął mi coś i zabrał klatkę, zostawił szalik, a wincej to stamtąd nie pamiętam bo usnąłem zanim odgryzłem mu palce.

Tfardy podrapał się po głowie, a dokładniej to po hełmie.

- Ale potem... obudzić się jak Dozorca nieść klatkę ulicą. Ja mu gwizdnąć klucze. A potem odgryźć palce. Klatka wpadła do rynsztoka, ale ja zgubić klucze. Tamten ludź się nie pojawić. Uratował mnie snot, co to ukradł czardziejowi jakąś zieloną wodę i nią zniszczyć kraty. Ja nie wiedział gdzie ja jestem, a ten snot mi mówi, że jest dobre miejsce dla wszystkich snotów gdzie nie ma ludziuf i nie ma orkuf i nie ma nikogo, tylko snoty.
To wyruszyliśmy szukać tego miejsca, idąc kanałami, choć jego po drodze zjadły wielkie szczury chodzące na dwóch nogach. No ale ja lazłem lazłem, pytałem snoty i trafiłem w końcu do jaskiń gdzie były tylko snoty.


Opowiadanie historii nie wymagało wielkich myśli bo w sumie mówił tak jak było i nic nie kombinował. Ale z tym autografem to trzeba było pomyśleć bo jednak autograf to był autograf. To ważna rzecz. By to rozkminić Tfardy zaczął drapać się po brodzie.

- Ty mi pokazać jak kreski stawiać to ja ci narysować autograf. Albo ja ci... o ten no... odcisnąć. - pokazał rozwartą dłoń.

Widział jak niektórzy snotballowi wielkoludzie maczali w czarnej wodzie dłonie i kładli je swoim babom z na piersiach. Ale też na tych no... książkach i ubraniach. Dziwne to były człecze obyczaje. No ale jak trzeba to Tfardy weźmie łapę w czymś upaćka i spełni prośbę czardzieja.
No a potem będzie wytrawnie robił za tłumacza. Tfardy już zaczynał czuć że od tych interakcji z ludziami i robieniem ynteligentnej roboty zaczyna mu łeb rosnąć.
Może będzie przez to mondszejszy?

Snarlack próbuje zatamować krwawienie.
Test Int K100=84/28. Glut nadal krwawi, test na tabelę trafień krytycznych +1. K100=87, śmierć.
Test Ogd Przykurcza K100=4/20
Co zrobi przykurcz? 01-10 przejdzie przez drzwi, 11-75 uderzy w ścianem, 76-00 przejdzie przez kamień, którego nie ma. K100=39.
Czy Chwost zainteresuje się działaniami Trartexa (01-50 tak / 51-00 nie), K100=23. Dymek K100=99.

Widać, że czarodziej to człowiek z klasom, ocenił Tfardy. Znaczy siem, pewnie wykładowcom był.
- O bogowie, jak opowiem tę historię kolegom, to nigdy mi nie uwierzą! - skwitował wspomnienia snota. Kaspar, gdybyś o tym ułożył balladę! Wszyscy by ją potem śpiewali! - zwrócił się do barda. Ten tylko skrzywił się na pomysł, że miałby zszargać swoje imię balladą o... snocie? Tymczasem mag szybko pogrzebał w swoich szpargałach i wyciągnął kartki pergaminu i słoiczek inkaustu.
- Do czego by to nalać, do czego by nalać... nie masz jakiejś miski?
Tfardy miski nie miał. Ale miał kociołek i dzbanek. Ale czy chciał by mu do środka nalać takiej mazi? Nie wiadomo, czy ona smaczna.

- No tak. Panta rhei. - stwierdził Snar powstajonc znad Gluta. - Niedziela - skwitował. - Ktoś jeszcze jest ranny? - rozejrzał siem pytajonco, a jego spojrzenie zatrzymało siem na Przykurczu, który właśnie go mijał , z zajoncem w renku. Przemowa poszukiwacza zrobiła wrażenie na Chwoście i Dymku którzy zgodzili siem z nim, że jedzenie ducha zajonca, może być dla nich niewskazane.

Przykurcz, roztaczajonc wokół siebie migotliwom aurem (1), wszedł w ścianem. Wejście w ścianem nie było trudne. Gorzej było, że nie udało mu siem przeniknonć i jego kinol jednak siem rozbił. Czy ta ściana była duchowa i dlatego nie mógł przez niom przejść? A może magiczna? Czy może jednak nie był takim duchem jak Pieniek?

Kaspar, gdy tylko Trartex zagroził mu nożem, skierował w jego stronem własny miecz.
- Wiedziałem - wysyczał. - Tylko czekali, by nas zaatakować! Broń się Rudgar, on cię tylko zagadywał!
I tylko Tfardy zrozumiał, co on powiedział.

Chwost oderwał siem od obserwacji ducha i przyszedł w sukurs złodziejowi.

- Ty Trartex, a my czemu przestali ich zabijać? - zapytał siem ciekawy, stajonc obok Tfardego z obnażonym ostrzem.

No i demony wzieły rozmowy handlowe i szanse na nowom karierem Tfardego. No zupełnie, jak w meczu snotbola. Postanowili siem bić.
_________________________
Przypisy:
(1) Ciongle miał włonczony sfój świeconcy klejnot.

Sytuacja zrobiła się bardzo dziwna bo z jednej strony to człeki były fanami Tfardego, a z drugiej strony były snoty takie jak Tfardy. No ale Tfardy był snot-ballistą więc wypadało by dbać o fanów. I dobrze by było jakby snotom też się nie stała krzywda.

- My przetali ich zabijadź bo oni lubiom Tfardego. - powiedział Tfardy odpowiadając za Trartexa - Tfardy to załatwi.

Po czym zwrócił się do muzykalnego człeka jakby nigdy nic pozwalając nalać tuszu do dzbanka, bo w razie czego z kociołka się napijesz, a w dzbanku jakby co to nic nie ugotujesz.

- Ty chcieć kupić, więc ty handlować, a jak zacząć handlować to musieć handlować skończyć. On zły że ty nie chcieć się nawet targować. Ty zaproponuj coś za zioło Trartexa.

W całej sytuacji Tfardy wykazywał się nadwyraźnym spokojem, bo w końcu był spokój. Póki co nikt się nie bił.

Przykurcz znowu rozbił nosa! Nawet jak łon był duch to ciongle to samo! Kinol bolał jak zwykle! Jakimś wybrakowanym tym duchiem łon był, bo przez ścianów nie mug przełazić. Szkoda, że tu szefa nie było. Tego co łon kazał kołem krencić. Łon mondry był to by pewno wiedział czego tak.

Jensze snoty chyba mieli zamiar naparzać siem z człowiekami. Ale dla ducha to chyba nie miało znaczenia, wienc nie zamiarował im pomagać. Zresztom i tak by nic nie pomóg bo duchy nie mogom nikomu krzywdy zrobić. Chyba.

Tylko co tu teraz zrobić jak siem jest duchem. Co robiom duchy? Ponoć straszom! Chociaż ani szef, ani Pieniek - dwa duchy, których Przykurcz znał - straśne wcale nie byli. No ale trza było spróbować. Kogo by tu nastraszyć? No tak! Człowieków! To przy łokazji może jednak jenszym snotom w walce pomoże. Czeba swoich wspierać. Zaczon wienc kurdupel skradać siem pod ścianom w kierunku człowieków. Wcześniej jednak schował świeconcy siem kamień głemboko w swoje szpargały, bo wyłonczyć go nie łumiał, a nie kciał żeby ludzie go załuważyli, bo siem wtedy nie przestraszom. W sumie to łodkond był duchiem, jakby mu rozumu przybyło? A może i nie. W sumie cienszko stwierdzić.

Co by dobrze ludziów wystraszyć planował zajść ich łod tyłu, wyskoczyć z nienacka i krzyknonć głośno: BU!!!!

Przykurcz właśnie szykował siem do nastraszenia ludziów, a tu mu jenszy snot przeszkadza. Co było robić. Zajonca kciał to niech bierze i piecze. Ciekawe czy łon smaczny, taki pieczony duch zajonca?

Rzucił wienc Przykurcz truchło zajonca Ybu, pokazujonc jednocześnie żeby ten był cicho i robionc - pssst.

Najpierw rzućmy Tfardemu na przekonywanie K100=39. Ogłada 9, Cechy Przywódcze 15. Sukcesu brak.
Czy Kaspar utrzyma nerwy na wodzy? K100=68 vs Op=38-10. Nie za bardzo.
Kaspar atakuje K100=33/33 (43). Trafia Przykurcza w K100=86 (prawą nogę) z siłą K6=3+3(S)-3(Wt), za 3 punkty.
Rzut na trafienia krytyczna +1, K100=61. Powalenie test Zr K100=4/21. Krawienie. To dosyć kiepska sytuacja. Przykurcz spróbuje wien parowania, K100=16/26, udało siem sparować o K6=5, czyli zero otrzymanych obrażeń.
Przykurcz ma 1 niewykorzystany atak w tej rundzie.

W której rence Trartex ma świeże ziele (1-2 prawa (główna), 3-4 lewa) K4=2. W prawej.

Tfardy nie przejmował siem zbytnio negocjacjami, robił za tłumacza, ale bardziej zajenty był robieniem autografów. Tak samo mag, był bardziej zafascynowany tym, co robił snotbolista, niż pozostali. A przecież sytuacja była napienta, jak snot o którego kłóciły siem dwa orki. Brakowało tylko małej iskry, aby wybuchł pożar. A Yb zaczoł właśnie krzesać ogień. No to wiadomo, że to, co nastompiło zaraz potem, to pewnie była jego wina. A nie Przykurcza, który wyskoczył znienacka na ludziów. Kaspar odruchowo zamachnoł siem mieczem i odcioł nogem Przykurczowi. To znaczy, pewnie by mu odcioł, gdyby snot akurat nie zasłonił siem trzymanym nożem i nie zablokował ciosu. Tego to siem nie spodziewał! Ale mógł siem człekowi odcionć!

Trartex nie miał przygotowanej broni. Jedno czarzielsko w każdej dłoni trzymał. Nie był przygotowany na taki obrót negocjacji. A mógł siem spodziewać, bo gobliny i orki tak samo negocjowały. Za długo mieszkał już z dala od nich i stracił czujność. Żal mu było ciepnonć dwie garście ziela, ale z drugiej strony, gdyby dobrze (no właśnie) trafił tym w człeka, to by mu w głowie zamieszał. Szczeńśliwie dla siebie, świeże zioło trzymał w swej lepszej rence. Była szansa, że trafi. Za którymś razem. Na przykład za tym, do którego nie potrafił już liczyć. Albo schowa ziela i siem dozbroi. Albo ciśnie kulom ognia. Mimo, że stali bardzo blisko, to mógł niom trafić tylko tego jednego człeka, bo tak potrafiły zaklente kule ognia.

Za to Yb w sonsiednim pomieszczeniu kloł, bo pudło za nic nie chciało siem zapalić. Może gdyby podpalił ten kolorowy kapelusz, to by lepiej mu poszło? A może gdyby poprosił Trartexa, który magiczny ogień potrafił przywołać? A może ten mag, co tam był, by mu pomógł z ogniem? A może Snar by coś wymyślił? On różne takie dziwne rzeczy miał, może by potrafił podpalić to pudło? Pamietnał też, że tam, gdzie gryfon siem z nimi był, podłoga była kamienno-drewniana. To może tamto drewno by siem do palenia nadawało?

Przykurcz szybko zapomniał, że jest duchem. Człowieki atakowały i tylko jego, znaczy siem Przykurcza, doskonała łumiejentność walki na noże uratowała mu nogiem. Gdyby pamientał, że jest duchem, to wiedziałby, że oszcze przeszłoby przez jego duchowom nogiem. No ale zapomniał...

Skoro człek taki bitny, to proszem bardzo - pomyślał snotling, zamachujonc siem na niego kilofym. Jak nie trafi, albo trafi ale nie łubije, planował łuciekać łod człowieka, schować siem za coś i stamtond nożami rzucać, a jak siem skończom to i kamieniami. Potem siem je pozbiera. Tylko tą razą zamiarował paczeć, czy w łokolicy nie ploncze siem jakś snot, co by kolejnego pobratymcy nie łukatrupić.