To był dla każdego z was dobry, udany dzień. To znaczy byłby to dzień, gdyby snotlingi nie żyły w jaskiniach pod ziemią i miały dostęp do tak podstawowego chronometru, jakim jest cykl słoneczny. Jednak na ogół nie miały, więc równie dobrze mogła to być udana noc. Albo nocodzień. Ale od takich rozważań może tylko rozboleć głowa i jedynie wyjątkowo głupi snotling by się im oddawał. Co mądrzejsze ułożyły się spać starannie przy tym hołubiąc swoje najcenniejsze skarby, aby podczas ich drzemki nie przykleiły się komuś do łap. A jako że i podjedliście sobie zacnie, to i sen przyszedł łatwo i szybko. Jedynie jakiś dziwny chichot unoszący się na granicy świadomości nieco zakłócał błogość chwili.

Kiedy się ocknęliście, wokół panowała Ciemność. Nie „ciemność”, lecz „Ciemność”, przez duże „C” i to takie jeszcze z błyszczącymi na czerwono demonicznie ślepiami, wystającymi rogami, roztaczającymi wokół swąd siarki... no dobra, może nie aż takie C, ale było to C dość nieprzyjemne. Budzenie się w ciemności przez snotlingi w sumie jest rzeczą normalną i są do tego przyzwyczajone. Jest to jednak ciemność z którą można negocjować, a najbliższe obiekty, takie jak to czy noga jest waszą własną czy cudzą da się rozróżnić. Tutaj jednak ciemność była nieprzejednana i nieprzenikniona. Jak to mówią ciemno, choć oko wykol. Chociaż snotlingi tak nie mówią, bo jest to najkrótsza droga do stracenia oka, gdy uczynny towarzysz postara się ciemności rozproszyć wykłuwając wam rzeczone oko. A zaraz potem drugie, bo za pierwszym razem nie zadziałało.

A do tego cisza, jak makiem zasiał. Nie, żeby sianie maku sprowadzało ciszę - eksperymenty polegająca na rozsypaniu ziaren maku tuż przed atakiem od tyłu na gobliny dowiodły, że wcale nie było od tego ciszej. No ale tutaj było cicho. Więc ciemno, cicho... bardziej prymitywne od snotlingów humanoidy pewnie wpadłyby w panikę, noktofobię (1), autofobię (2) lub sedetofobię (3). Natomiast snoty... po pierwsze - poza paniką, to nie znały takich udziwnionych rzeczy. Po drugie - dobór naturalny nauczył je nie wpadać zbyt łatwo w różne rzeczy (nieważne, jak dziwne nazwy miały). Po trzecie - na ogół bały się w systemie ciągłym, więc brak światła czy dźwięku niewiele dla nich zmieniał. A po czwarte i najważniejsze, pozostał im zmysł powonienia. Jedno zaciągnięcie się powietrzem powiedziało im, którzy ich pobratymcy znajdują się w pobliżu. Od razu rozpoznali też, że znajdują się w miejscu zupełnie ale to zupełnie im nieznanym.
__________________________________
Przypisy:
(1) noktofobia - strach przed nocą,
(2) autofobia - lęk przed osamotnieniem,
(3) sedetofobia - lęk przed ciszą.

Tfardy był to prostu tfardy.
Dobry dziyen - nie dostadź Wpierdol od wielkoluduf.
Jeszcze lebszy - najeść siem i wyzpadź.

I nagle robi się zły dzień.

Ciemność w której wcale nic nie widać pomimo bydzia snotlingiem.

Prawie jak bycie w worze gdy ciem wyciongajo na boisko by ciem związać i kopać.

Ale nikt nie kopał.

Tfardy pogrzebał w torbie, wyjął ten ciepły kawałek szmaty którym się przykrywał i spróbował owinąć go wokół jednego ze swoich noży.
Potem wydobył te śmieszne rzeczy które służyły do sprawiania ognia... no i spróbował sprawić ogień na szmacie owiniętej wokół noża by było coś w końcu widać.

Przykurcz łobudził siem i rozejrzał. Tylko, że nie mógł chyba łotworzyć łoczów, bo nic nie było widać. Albo łoślepnoł! To byłoby straśne. Bo jakby był łoślepnienty to nie widziałby świeconcych kamykóf. Całe szczenście, jensze snotlingi tyż gadali, że nic nie widzom. Ufff. Czyli ktoś zgasił światło.

Przykurcz zaczon łazić po łomacku próbujonc wymacać rencami ścianem, a potem znaleźć na onej ścianie jakomś pochodniem. Nie miał jeszcze pomysłu jak tom pochodniem - którom nie wiadomo czy w ogóle znajdzie - podpalić, ale tym bendzie czas martwić siem później.

Losowanie położenia w pomieszczeniu:
Tfardy K12=7, Przykurcz K12=11, Snarlack K12=5, Gobelin K12=6, Trartex K12=10, Yb K12=4
Kierunek poruszania się Przykurcza K8=1


Ciemność nie tylko ogarneła oczy Przykurcza, ale i jego mózgownicem. A może po prostu nie chciał jej zbytnio zmenczyć myśleniem? Faktem jest, że całkiem zapomniał o hubce i krzesiwie jakie nosił ze sobom. A co wiencej, o swych świeconcych klejnotach. Wystarczyło, że powie bryn i zacznom świecić. A jak powie drazh, to przestanom. Duch, co to chciał, żeby mu krencić kołem, mu to wytłumaczył swego czasu.

Tfardy tymczasem podszedł do problemu praktycznie i joł krzesać ogień. Co i iskrem skrzesze, to w jaskini nagle błysk na krótko siem pojawiał. A i inne snoty chyba wpadły na to samo, bo dwa inne światła siem błyskały za każdym razem, gdy Tfardy iskry krzesał. W końcu hubka zajeła siem ogniem a wkrótce i koc. Chociaż póki co dawał wiencej dymu, niż ognia. Wokół zaczoł roznosić siem aromat prażonych karaluchów. W dwu innych miejscach też zaczoł pełgać nikły ogień.

Snarlack wyniuchał, że kamienia wokół dużo dużo jest i niewiela wiencej.

Yb przekonał siem, że podłoga kamienna płaska jest i nic mu nie ubyło ani nie przybyło z ekwipunku.

Przykurcz poruszajonc siem przed siem (chociaż w tej ciemności nie był pewien, czy aby na pewno przed siem siem porusza?) pierwej, po zapachu sondzonc, zdeptał Gobelina. Iskry krzesane przez pozostałe snoty nie pomagały w widzeniu, a wrencz przeciwni - pojawiały siem na krótko i oślepiały.

Potem wienc wpadł kinolem prosto na jakonś ścianem. Joł macać jom w poszukiwaniu pochodni. Ściana dziwna była, niepodobna do znanych mu ścian. A do tego krótka bardzo, bo ledwie po kroku w lewo i w prawo siem kończyła i dalej pusto było.

Testy spostrzegawczości: Snarlack K100=24/33 udany, Yb K100=92/35 nieudany, Gobelin K100=15/33 udany, Tfardy K100=62/35 nieudany, Przykurcz K100=100/32 krytyczna porażka, Trartex K100=42/39 nieudany

Rozglondajonc siem w nikłym póki co świetle niektóre snoty potrafiły rozróżnić poszczególne elementy otoczenia. Snarlack zauważył, że obok niego znajduje siem kamienna ściana, a w niej drzwi. Gobelin natomiast mimo, że właśnie co zdeptany zorientował siem, że Przykurcz stoi przed lustrem wysokim na 3 snoty i szerokim na snota (1).
_____________________
Przypisy:
(1) Gobelin należał do elity snotlińskiej potrafioncej liczyć powyżej dwu.