Wojan

Geist "Cmentarna brama"


Czułem się samotny. Samotny i ślepy. Otaczała mnie nieprzenikniona mlecznobiała mgła, jakbym znalazł się pośrodku niczego. Nie potrafiłem określić, gdzie góra, a gdzie dół. Czułem jednak, że to ja jestem osią wszystkiego. Jakby cały wszechświat patrzył na mnie i czekał na mój ruch.
Nie wiedziałem tylko jaki. Gdybym wiedział, to bym go uczynił, żeby tylko skończyło się to oczekiwanie. To zawieszenie w próżni. Jednak nie wiedziałem i wszystko stało w miejscu, nawet czas. Ponoć ludzie marzą o tym, żeby zatrzymać czas. Zapewniam was nie ma gorzej rzeczy niż kompletny bezruch. To katorga i największa z możliwych do wyobrażenia tortur. Twoje myśli płyną, zataczają kręgi, wzlatują w górę i z powrotem wracają do ciebie, a wokół nie zmienia się nic. Kompletnie nic. Znowu więc myślisz, analizujesz, szukasz rozwiązania i znowu tylko z jeszcze większą siłą twoje myśli wracają do ciebie. Nieskończona symfonia samoanalizy i refleksji. Z każdą kolejną falą jesteś coraz bardziej przygnębiony i zdesperowany. Coraz częściej obwiniasz się i próbujesz tłumaczyć. I tak w kółko i bez przerwy. A świat wokół nie zmienił się ani o jotę. Zaczynasz krzyczeć, ale tutaj nawet dźwięk nie istnieje. Jedynie ta mlecznobiała przestrzeń niczym pusta kartka papieru, tabula rasa.
To jednak nie ma sensu. Przecież doskonale pamiętam moje życie, moją rodzinę, przyjaciół. Pamiętam wszystko. Gdzie to się podziało? Gdzie ja jestem? Czy ja umarłem i tak wygląda piekło?
Wolałbym już strzelające w górę języki ognia i kotły ze smołą oraz rogatych strażników niż to. To jest nie do wytrzymania. Moja świadomość puchnie i zaczyna promieniować nieznośnym bólem.
Krzyk rozrywa mnie od środka i właśnie wtedy gdzieś pośród bezkresu otaczającej mnie bieli widzę jakąś jaśniejszą plamę. Naginam moją wolę, aby zmusiła moje ciało którego nie widać do ruchu, aby zbliżyć się do tego światełka nadziei, jak zacząłem jej nazywać.
Czuje, jak ogarnia mnie ciepło i błogość. Tak chyba powinno wyglądać szczęście, tak chyba powinien wyglądać raj.


Witam!
Zapraszam do udział w rekrutacji do sesji Geist, czyli duch, upiór.
Będzie to moja luźna adaptacja tego settingu do Świata Mroku. Nie ma konieczności znać oryginał, gdyż niewiele to pomoże w sesji, a przeszkodą też nie będzie.
Gra rozpocznie się w momencie śmierci waszych bohaterów i ich przejścia na drugą stronę. W trakcie trwania sesji będziecie mieli okazję poznawać świat duchów, jego różne odsłony, zmagać się z własną osobowością i dualizmem całej sytuacji, troszkę pofilozofować i pobawić się metafizyką.

Kreacja bohatera
Bardzo ważny etap, gdyż na podstawie informacji jakie przedstawicie w karcie, ja będę musiał wykreować wasze upiorne wcielenie. Im więcej szczegółów z życia postaci, im więcej detali z jej historii tym lepiej. Oczywiście nie oczekuje biografii na 100 A4, bo nie miałoby to większego sensu. Wystarczą ogólne opisy, czy nawet hasła w stylu:
- uwielbiam mojego psa Winsona;
- nie wybaczę sobie, że nie pomogłem Jerremu, gdy mnie o to prosił;
- tęsknię za moim chorym ojcem;
itp. Przejdźmy jednak do konkretów.

W świecie rzeczywistym wasze postacie mieszkają w Nowym Yorku. Kim są, skąd pochodzą, czym się zajmują, to już nie ma znaczenia. To znaczy ma, ale macie w tym temacie pełną dowolność. Do wyboru wszelkie szczeble społecznej drabiny. Nie ma tutaj żadnych ograniczeń.
Postarajcie się nakreślić historię waszej postaci. Nie musi to być szczegółowa historia, dzień po dniu, rok po roku. To ma być szczegółowy biogram, jak dla bohatera filmu, czy książki, a nie jego biografia. Najważniejsze rzeczy dla tej postaci, jak i dla was osoby, która będzie ją odgrywać.
Przedstawicie osobowość tej postaci, jej charakter i sposób bycia. Wiadomo, że takie rzeczy w dużej mierze kreuje się już na sesji, ale jakiś szkielet, zarys trzeba mieć.

Opiszcie pokrótce rodzinę waszej postaci, jej przyjaciół i osoby dla niej najważniejsze. Te żyjące, jak i te które już odeszły.

Przedstawcie pokrótce wiarę postaci. Każdy w coś wierzy. Jedni w Boga, inni w pieniądz, jeszcze inni w przeznaczenie, czy kosmitów. Nawet jak chcecie zagrać totalnym ateistą, to i tak taka postać ma jakiś kodeks moralny, którym się kieruje.
Opiszcie to wszystko, co w tej dziedzinie jest ważne dla postaci.

Kolejny punkt to problemy. Każdy jakieś ma i z czymś się zmaga. Nawet najbardziej zdawałoby się szczęśliwi ludzie na świecie mają swoje kłopoty i trudności. Przedstawicie co trapi waszą postać.

Przedmioty jeden lub kilka najważniejszych materialnych przedmiotów dla postaci. Każdy ma coś takiego. Jeden ulubione pióro, którym zawsze pisze inny zegarek po dziadku, a ktoś najbardziej przywiązany jest do swojego iphona.

Gotowe karty proszę przesyłać na PW.
Termin rekrutacji 7-10 dni, zależnie od zainteresowania.