Książe Krakowa zniknął. To nie za dobrze, bo od pozostałych wampirów dzieliła go przepaść. Książę, stare wampirzysko pamiętające rozbicie dzielnicowe, stanowił fundament stabilności w mieście. Pozostałe wampiry łączy jedna myśl - każdy z nich chciałby odnaleźć Księcia, a zarazem wolałby nie ryzykować, faktycznie podejmując w tym kierunku jakieś działania. I tak, aby żaden z nich nie wybił się przed resztę, postanowiły wspólnie przydzielić sobie warunkowy przywilej objęcia jednego sługi. Warunkowy, bo gdy Książę się, daj Boże, odnajdzie, to sam postanowi, czy należy ten przywilej podtrzymać, czy też raczej pozbyć się nowo powstałych wampirów i ukarać resztę. Tak powstała grupa totalnych nowicjuszy będzie zmuszona odnaleźć się w mrocznym świecie pełnym intryg, stawiając czoła wielu wyzwaniom - zarówno tym pochodzącym od ich sire, jak i nie.
Witam i zapraszam wszystkich chętnych, by wcielić się w świeżo zmartwychwstałe wampirzyska, do kampanii "Zmiana warty przy trumnie". Jest to autorska kampania, którą obecnie prowadzę na żywo z moją stałą grupą. Powoli zbliżamy się jednak do końca, a ja jestem zainteresowany, poprowadzeniem jej ponownie dla nowych graczy. Jest to długa, wielowątkowa kampania, która kładzie nacisk na fabułę.
Tak jak napisałem we wstępie, gracze wcielają się w zupełnie nowe wampiry, dosłownie dobę po przemianie. Dlatego jest to kampania zarówno dla znających system, jak i zupełnych nowicjuszy - możecie poznawać świat gry razem z waszą postacią.
W tytule jako system podałem Świat Mroku. Korzystam w 80% z pierwszej edycji Kronik Mroku (ew. Nowy Świat Mroku), bo akurat taki miałem pod ręką, ale żaden ze mnie purysta. Pozostałe 20% to zasady i lore autorskie bądź zaczerpnięte z innych edycji. Wszystkie zmiany zostaną zakomunikowane, natomiast w przeciwnym wypadku można traktować pierwszą edycję Kronik Mroku jako bazę.
Kampania polega na stworzonych przeze mnie NPCach i questach. Tych pierwszych jest około 100, tych drugich około 50. Staram się, by gracze nie spędzali czasu z nienazwanymi postaciami bez osobowości, tylko z osobami z krwi i kości, które mają swoje cele i racjonalnie do nich dążą. Co do questów, jest tam oczywiście główna linia, jak i sidequesty, które często się zazębiają. Osoba zlecająca jedno zadanie może pojawić się wielokrotnie w innej roli na innym etapie gry. Postacie będą pamiętać, jak się do nich odnosiliście. Jest to zdecydowanie bardziej narratywna kampania, niż sanboxowa.
Walka istnieje, ale nie jest sugerowaną metodą rozwiązywania konfliktów. Zamiast przemieszczać się od starcia do starcia, znajdziecie się w pajęczynie intryg. Gra toczy się w Polsce, więc dostęp do broni będzie ograniczony. Gratka dla mieszkańców Krakowa - akcja kampanii rozgrywa się w prawdziwych lokalizacjach, które widujecie na co dzień. Do rozgrywki wykorzystuję wygenerowane grafiki oraz zrobione przeze mnie zdjęcia.
Gra będzie składała się z jednego posta tygodniowo + raz w tygodniu krótkiego calla w celu rozegrania walk, polowań i zakupów. Wstępnie będzie to niedziela, godzina od 21:00 do 22:00. Oczywiście jeśli wszystkim będzie pasował inny termin, to będzie można pomyśleć nad przesunięciem, ale jest to raczej dobry czas, bo wieczorem przed pracą/uczelnią większość osób jest w domu.
Jest to kampania, w której niektóre wątki wymagają dojrzałości. Preferowałbym dorosłych graczy. Gracze mogą odgrywać złe postacie, jeśli kierują się zrozumiałą motywacją. Nie można być złym tylko dlatego, bo jest się złym z natury. Kategorycznie w moich kampaniach nie pojawia się jakakolwiek przemoc seksualna. Zarówno w treściach pochodzących ode mnie, jak i graczy. Jeśli z jakiegokolwiek powodu nie chcesz natrafić w takcie gry na jakiś inny temat i chciał-/abyś go dodać na listę, daj znać.
Jeśli to brzmi jak coś, co cię interesuje, napisz na priv lub w komentarzu. Odpowiem też na wszystkie pytania. Myśląc nad postacią, uwzględnij następujące elementy:
- historia postaci przed zostaniem wampirem musi być realistyczna. Imię oraz dzieje postaci musi mieć sens dla mieszkańca Krakowa. Oczywiście po przemianie wampir może przyjąć pseudonim i tak dalej.
- historia musi zawierać przynajmniej 2 postacie poza postacią gracza, które posłużą do przygotowania spersonalizowanego questa w trakcie kampanii.
- historia kończy się na krótko przed przemianą. Samą przemianę oraz wydarzenia bezpośrednio do niej prowadzące odegramy.
- wybierz swojego sire z następującej listy. W kampanii nie ma istotnych, ale nieokreślonych postaci. To znaczy, nie ma bliżej nieokreślonej grupy wampirów, które mogą was przemienić. W Krakowie jest około 20 wampirów i każdy z nich ma imię, osobowość i miejsce w rozgrywce. Przydział sire odbywa się na zasadzie kto pierwszy, ten lepszy. Stowarzyszenie będziecie mogli zmienić w trakcie rozgrywki.
- proszę o tragiczne historie. Szczęśliwi, spełnieni życiowo ludzie nie marzą o zostaniu wampirem. Wasi sire nie przemieniliby kogoś, kto z oczywistych powodów uzna to za głęboką krzywdę i będzie myślał o zemście.
Jeremy Banks:
Jeremy urodził się w Wielkiej Brytanii, skąd na początku lat dziewięćdziesiątych wyruszył na zafundowaną przez rodziców podróż po „dzikim wschodzie” w celu odnalezienia siebie. To właśnie w czasie tej podróży, wracając przez Polskę do domu, został przemieniony w wampira.
Nie mogąc wrócić do domu, postanowił zostać na miejscu, gdzie ostatecznie zamieszkał w anarchosocjalistycznym squacie. Jego wampirzy urok pozwolił mu wspiąć się na szczyt lokalnej struktury społecznej. Jeremy jest miły, chociaż płytki. Jego specjalnością są pseudogłębokie filozoficzne i polityczne wywody, które jednak wsparte nadnaturalną gracją wystarczają, by oddana grupka fanów i fanek (głównie fanek) zabiegała o jego czas i uwagę.
Jeremy jest Dewą, który nominalnie należy do Ordo Dracul, ale z powodu braku mentora i pozycji społecznej, którą sobie ugruntował, zaczął skłaniać się ku Invictus.
Wanda Różanowska:
Wanda urodziła się w międzywojennej Warszawie. Wampirem stała się w trakcie wojny, gdy o mały włos nie zginęła w ulicznej łapance. Jako że miała wtedy raptem piętnaście lat, stojący obok niej mężczyzna częściowo ją zasłonił w ostatnim momencie. To jej całkowicie nie uratowało, ale sprawiło, że nie umarła od razu. Kiedy postrzelona dziewczyna powoli wykrwawiała się na bruku, zlitowała się nad nią przechodząca wampirzyca.
W ten sposób Wanda dołączyła do Kręgu Wiedźmy. Razem ze swoją wampirzą matką i kilkoma innymi wampirzycami brały udział w partyzantce, uwodząc i zabijając okupantów. Jednak po wojnie szybko zaczęła jej doskwierać struktura i wierzenia członkiń Kręgu. Wanda jest materialistką (w filozoficznym tego słowa znaczeniu) i wolnym duchem, który nie przejmuje się konwenansami i metafizyką.
Gdy tylko nadażyła się okazja, Wanda uciekła do Krakowa, gdzie jest ledwo tolerowana przez miejscowe wampiry. Nikt nie wie, gdzie dokładnie można ją znaleźć, poza tym, że lubi bawić się na imprezach w całym mieście. Jej niechęć do struktur i uczestniczenia w lokalnym społeczeństwie wampirów nie przysporzył jej przyjaciół.
Wanda jest Gangrelem. Po tym, jak opuściła Krąg Wiedźmy, przez jakiś czas była zainteresowana Ruchem Karthiańskim, ale nim również się znudziła i obecnie pozostaje niezrzeszona.
Maria Błeszyńska:
Najstarszy wampir w Krakowie po jego Księciu. Maria pochodzi z rodziny szlacheckiej, gdzie w ramach kontraktu została przemieniona w wampira jeszcze pod zaborami. Maria zachowała większość ekonomicznych wpływów po przemianie i zarządza małą fortuną. Zawsze dobrze się czuła w swojej społecznie i ekonomicznie uprzywilejowanej roli. Również w społeczeństwie wampirów stara się utrzymywać kontrolę.
Maria jest apodyktyczna i zawsze wie najlepiej, co jest najlepsze – dla krakowskich wampirów i nie tylko. Inne wampiry często jej słuchają – część, bo jest drugim najbardziej wpływowym wampirem w Krakowie, a część, bo to pozwala uniknąć dalszych dram. Z drugiej strony prywatnie niemal nikt nie darzy jej szacunkiem, na jaki wydaje się jej, że zasługuje.
Maria jest Ventrue i reprezentuje Invictus.
Bernadetta Błeszyńska:
Bernadetta jest młodszą siostrą Marii, i jej zupełną odwrotnością. Zostały przemione razem, ale już wcześniej Bernadetta uległa dwudziestowiecznej modzie na spirytualizm – wywoływanie duchów, tarot, wróżby, gotyckie historie, i tak dalej. Po przemianie los szybko zaprowadził ją do Kręgu Wiedźmy, gdzie dobrze się odnalazła.
Bernadetta ma chłodne relacje z siostrą, co częściowo wynika z wyznawania różnych ideologii i członkostwa w rywalizujących stowarzyszeniach, ale też z faktu, że Maria nigdy nie zaakceptowała Bernadetty jako siostry – wciąż po tylu latach widzi ją tylko jako brata.
Upływ czasu i postęp społeczny pozwoliły Bernadecie żyć zgodnie ze sobą. Razem z siostrą zostały przemienione przez tego samego wampira, w związku z czym ona również jest Ventrue. Zgodnie z cechami swojego klanu nie potrafi żyć w cieniu. Obecnie jest zastępcą dyrektora teatru, w którym wcześniej tworzyła kostiumy, i zarządza wszystkimi bierzącymi sprawami.
Otto Maass:
Otto był niemieckim katolickim księdzem, który przeżył kryzys wiary w związku z horrorami drugiej wojny światowej. Mimo, że chciał zrezygnować z sutanny, ostatecznie został i tak wysłany do obozu koncentracyjnego w ramach prześladowań księży. Tam, w wyniku tajnych eksperymentów medycznych, został przemieniony w wampira.
Po wojnie odmówił powrotu do Niemiec z powodów etycznych. Jako wampirowi udało mu się uniknąć deportacji z Polski.
Z początku pozbawiony oparcia w krakowskich strukturach społeczeństwa wampirów i traktowany jako obcy, z czasem zasymilował się. Wiara Otto została odniowiona, gdy odkrył Lancea et Sanctum, któremu całkowicie się oddał. Otto jest głęboko przekonany, że tylko ogromna dyscyplina i oddanie moralności może zapobiec nawrotowi okropieńst, jakich był świadkiem w trakcie wojny – zwłaszcza ze strony wampirów, które są podatne na wewnętrzną Bestię. Z tego względu jest on surowy i wymagający, zarówno dla siebie, jak i innych. Nie należy przez to do osób przyjemnych w obyciu, nawet jeśli stoją za tym dobre intencje.
Otto jest Gangrelem.
Henryk Sieradzki:
Henryk był archeologiem w dwudziestoleciu międzywojennym, którego specjalnością były przedmioty o rzekomo nadprzyrodzonym pochodzeniu. Według jego opowieści nie został przemiony przez innego wampira, a przez mroczny artefakt, który znalazł się w jego posiadaniu.
Henryk jest Nosferatu, co widać po wyglądzie. Jest on bowiem niski, cherlawy i łysy, a mimo bycia wampirem nosi grube, mgliste okulary. Jednak według niego samego wyglądał w ten sposób już przed przemianą. Jego cechą wynikającą z krwi Nosferatu są nieludzkie oczy, które skrywa pod okularami.
Henryk jest zawsze miły i kulturalny, ale przebywając z nim dłużej nie sposób oprzeć się wrażeniu, że pod tą otoczką nie traktuje innych jak ludzi, tylko podchodzi do osób tak samo, jak do przedmiotów.
Henryk jako wampir nadal oddaje się swojej pasji – archeologii. Prowadzi mały antykwariat. Ideologicznie jest mu najbliżej do Ordo Dracul, ale wszystkie sekrety, które udało mu się poznać, odkrył na własną rękę.
Kornel Strażyc:
Kornel był przed wojną drobnym złodziejaszkiem, który wykazywał się dużym sprytem oraz przebiegłością. Nie minęło wiele czasu, nim zorientował się, że tym, do czego najbardziej się nadaje, a jednocześnie skrótem, mogącym wynieść go na wyższe szczeble drabiny półświatka, było zbieranie i handel informacjami.
Umiejętności Kornela pozwoliły mu pozostać we względnym komforcie i bezpieczeństwie w trakcie wojny, ale dopiero po niej naprawdę rozwinął skrzydła. Stał się bowiem łącznikiem pomiędzy krakowskim światem przestępczym a SB, oferując informacje tym, którzy najlepiej za nie zapłacili, a jednodncześnie zabezpieczając własną pozycję.
W ramach swojej działalności Kornel poznał prawdę na temat istnienia wampirów. Choć nie był chętny, by zostać jednym z nich, ostatecznie przedstawiono mu ultimatum – Kornel wiedział zbyt wiele. Aby zachować maskaradę, dostał do wyboru zostanie ghoulem, przemianę lub śmierć, i wybrał to, co wydawało mu się najlepszą opcją.
Po przemianie ustrojowej Kornel kontynuuje działalność za pomocą agencji detektywistycznej. Poza standardową aktywnością jest ona również przykrywką dla nielegalnego zbierania informacji.
Kornel należy do klanu Mekhet i reprezentuje Invictus.
Mariusz Grzelak:
Mariusz jest młodym wampirem przemieniony przez Kornela. Kiedy stało się oczywiste, że większość informacji stanie się cyfrowa, Kornel doszedł do wniosku, że zamiast uczyć się całego szeregu nowych umięjętności, lepiej będzie zwerbować kogoś, kto już zna się w temacie. Udało mu się przekonać Księcia do przyznania mu zgody na pozyskanie wampirzego dziecka, ku zazdrości pozostałych krakowskich wampirów.
Mariusz nadawał się idealnie do tego celu. Od małego pasjonat nowych technologii, przemiana w wampira dała mu do niej lepszy dostęp, gdy Polska stawiała pierwsze kroki w cyfryzacji. Kornel stworzył dla Mariusza kilka firm, by stał się de facto nową, cyfrową częścią jego interesu. Obecnie Mariusz prowadzi całodobową kawiarenkę internetową i ksero na starym mieście, choć podobnie jak w przypadku Kornela, jest to przykrywka dla całego szeregu działalności zorientowanych na zbieranie i handel informacjami.
Mariusz jako jedyny z krakowskich wampirów jest dziecięciem innego, w związku z czym najbardziej daje mu się odczuć hierarchia, tradycje oraz brak niezależności. W związku z tym stopniowo pojawił się rozdźwięk pomiędzy nim, a Kornelem. Nie sprzyja temu też różnica w poglądach: Kornel uważa, że na dostęp do informacji zasługuje ten, który jest w stanie za nie zapłacić, zaś Mariusz uważa, że ogromna większość informacji powinna być publicznie dostępna, a to właśnie tacy jak on – osoby posiadające umiejętności w pozyskiwaniu informacji – powinni być tego arbitrami. Z tego powodu, choć oczywiście obaj należą do tego samego klanu, Mekhet, to Mariusz skłania się bardziej ku Ruchowi Karthiańskiemu.
24-11-2023, 12:46
Wygląd watkowy