Uciekając z muzeum, Daniela rozpierała adrenalina skutecznie podsycając niepokój. Rzeczy które odkryli. Przeczytali... Nie chciał wierzyć w ani jedno słowo, ale podświadomie wiedział, że są prawdziwe. Księga pisana była ze zbyt wielkim przekonaniem. Wiedzą. W dodatku ołtarz, dziwny posążek, sekta. Dzisiejszej nocy był wstanie uwierzyć chyba we wszystko.

Po dłuższym kawałku szybkiego marszu i przejażdżce taksówką, razem z Jane stanęli przed bramą posiadłości Gattisów. Niezbyt dobre stosunki jego towarzyszki z rodziną milionera nawet nie przyszły mu na myśl. Czuł, że teraz walka idzie o ich życie i bez względu na relacje, dopiero po wszystkim będą mogli rozejść się w swoje strony.

Gdy w końcu ktoś otworzył żeby ich wpuścić i dwójka mieszkańców wyszła im na spotkanie, Daniel uniósł rękę i zamachał przyjaźnie starając się nie podnosić zbytnio głosu. - Jacqueline! Jak dobrze cie widzieć. - Powiedział jak gdyby nie naszli ich w środku nocy, a spotkali się na popołudniowym spacerze.

Gdy w końcu podszedł do przyjaciółki powiedział już szeptem. - Mogą nas obserwować. Zachowuj się normalnie. - Rozejrzał się dyskretnie na boki. - Musisz mi zaufać. Mamy dokumenty... papiery. Znaczy Jane ma. Byliśmy... Musicie to zobaczyć teraz. Oboje. - dokończył konspiracyjnie. - Wejdźmy do środka. Szybko. - Ponaglił nie skrywając podenerwowania. - To całe szaleństwo jest jeszcze szaleńcze niż mogło nam się wydawać. Opowiemy wam wszystko w środku.

- Nie sluchasz mnie. - Odpowiedział Daniel. - Dzięki Jane odkryliśmy... spisek. Wiemy czemu ludzie znikają w mieście. Albo raczej kto za tym stoi. - Zająknął się na chwilę. - Policja to może być teraz zły pomysł. A jak tam też mają ludzi? Cześć z nich też obserwują! - Coleman starał się mówić przyciszonym głosem.

-Przejrzyjcie papiery. W środku opowiem gdzie je znaleźliśmy. I mamy jeszcze pewną księgę, która może was zainteresować razem z notatkami. Szczególnie ciebie może zainteresować Samuelu. - Marynarz zarzucił przynętę.

Nie podobało mu się stosowane przez Daniela przejście na "ty". Złudzenia młodych ludzi. Traktują sprawy i ludzi niczym barbarzyńcy bezpośrednio z pominięciem dobrodziejstw cywilizacji jakimi są kultura i zwyczaj. I nazywają to barbarzyństwo nowoczesnością...
Ale przynęta kazała przymknąć oko na tą bezczelność. Książki. Bywały dziełem szaleńców i głupców, ale ich treść sama w sobie nie kłamała. Cokolwiek Daniel i panna Price znaleźli, było to bardziej dla niego wiarygodne niż jakiekolwiek własne pomysły.
- "Panie Gattis", młody człowieku - poprawił młodzika po czym odwrócił się do Nathalie - Wpuśćmy ich.

- Panie Gattis? - Zapytał nieco zdziwiony Daniel. - Nie, nazywam się Coleman. - Odpowiedział bez namysłu już szukając wzrokiem torby Jane.

- Pozwolisz? - Zapytał reporterki i po chwili odebrał od niej księgę, którą ostrożnie podał Samuelowi. Była to ta sama księga, której wcześniej strzegł kustosz, a z której ojciec Jacquelinne wydarł pewną stronę przed wypłynięciem.

- Tam są notatki. Przetłumaczono więcej niż nam powiedzieli. Są też inne... zapiski. Z obserwacji. Przeczytajcie. - Po oddaniu woluminu Samuelowi daniel wyraźnie się uspokoił i wyciągnął przed siebie zwisający mu z zaciśniętej pięści wisior z pięcioramienną gwiazdą. - To jakiś parszywy kult, loża czy inna zmowa. - Mówiąc ostatnie ściszył głos jeszcze bardziej.

Daniel westchnął nieco zrezygnowany. - Po prostu... po prostu przeczytajcie najpierw dokumenty. - Ruszył z Gattisami do posiadłości.

- A co do policji... no nie wiem. W swych szeregach mieli kapitana milionera, mają kustosza... Kto wie, czy w policji kogoś tez nie mają? Widzieliście coś podejrzanego jak rozmawialiśmy z oficerami? - Coleman zdawał się już zupełnie spokojny i może nieco niepewny, ale przynajmniej przeszło mu rozgorączkowanie, które zdawało się trapić marynarza jeszcze przed chwilą.